کامنت بازه میتونین تب برین با بقیه ادمینا آشنا بشین🫧🐚

I passed my hardest moments alone while everyone believed i was fine.

"Approved"
"Accepted"
"Congratulations"

All in 2025.

غم واقعی اونی نیست ک بخاطرش گریه میکنی، غم واقعی اونیه ک ساکتت میکنه.

دلتنگ تویی هستم که دیگر حتی صدایت را به خاطر ندارم، تصویرت را یادم نیست، و دیگر خاطره‌ایی با تو ندارم...
دلتنگ تویی هستم که عکس هایت در سطل زباله غرق شده و حرف هایت دروغ ننگینی به نام عشق بدل شده، اما نامت هنوز بر لبانم جاریست...
خوب میدانم برای این حرف ها دیر است، خیلی دیر...
تو شمالی و من جنوب، تو طلوعی و من غروب، حالا ما هیچ نسبتی باهم نداریم، دو خط موازیِ غم‌ناکیم که حتی اگر همراه هم ادامه دهیم قرار نیست هیچ گاه به هم برسیم...
از امتداد این دو خط صاف و بی انتها ترسیدم که رهایت کردم... وقتی قرار بر نرسیدن است چه فرقی می‌کند همراه هم تا کِی مسیر را طی کنیم؟
دلتنگ توام و خوب می‌دانم دلتنگی بهانه خوبی برای تکرار یک اشتباه نیست!
عجالتا با دلتنگی سر میکنم...
باشد که هوای تو روزی از سرِ منِ دیوانه همچون الکل بپرد که اگر نپرد سال ها بعد همانطور که با فرزندم در کوچه های این شهر قدم میزنم نام تو را تکرار میکنم و می‌گویم روزی عاشقت بودم...

کامنت بازه میتونین تب برین با بقیه ادمینا آشنا بشین🫧🐚

وقتی خورشید رو دوست داری که همه جا تاریکه

اشک‌چشمانم‌تاوان‌..
خندیدن‌کنار "تو" در زیره بارانی‌ازگریه‌ی<اسمان>است..

من همیشه باید آدم قوی باشم!
همیشه همیشه حتی از وقتی که بچه بودم. اگرم نباشم حداقل باید وانمود کنم به بودن. یادمه وقتی که هشت سالم بود بخاطر اینکه دندونای شیریم‌ نمیوفتادن دکتر تجویز کرد که باید دندونامو بکشم. روزی که رفتم دندون پزشکی یادمه خیلی ترسیده بودم بعد درست یه دختربچه‌ هم سن و سال من هم اونجا بود که میخواست دندونش رو بکشه مدام داشت تو بغل باباش گریه می‌کرد که نمیخوام و میترسم...
اول نوبت من بود که دندونم رو بکشم با کمک بابام روی صندلی دندونپزشکی دراز کشیدم و داشتم از ترس می‌مردم ولی ذره به روی خودم نمیوردم. بعد بابای اون دختر بش گفت بابایی اینقدر گریه نکن نگاه کن این دخترخانمم‌ هم اندازه توعه اصلا گریه نمی‌کنه. نگاه کن اصلا نمی‌ترسه درد نداره که بابا جان‌. همین جملات کافی بودن که دیگه من حتی صدام هم درنیاد. وقتی که دکتر داشت اون آمپول آهنی وحشتناک رو خالی می‌کرد تو لثه‌هام از درد اشک تو چشام جمع شد ولی فقط بخاطر اینکه اون دختربچه و باباش داشتن نگاهم می‌کردن من باید قوی می‌موندم و گریه و جیغ و داد راه نمی‌نداختم. منم شاید دلم میخواست اونجا گریه کنم و خودم بندازم تو بغل بابام ولی نکردم و پررو پررو از روی تخت پاشدم رو به اون دختر گفتم ببین اصلا درد نداشت. :)
همیشه تو زندگیم باید همون دختربچه‌ای باشم که باوجود درد به روی خودش نمیاره. باید قوی باشه یا حداقل وانمود کنه به قوی بودن به نترس بودن. باید باوجود عمیق‌ترین درداش بلندشه و بگه ببین اصلا درد نداشت.