چرا میترسم از شروع دوباره؛)

ولی تموم شدن چیزی که هنوز شروع نشده بود از تموم شدن چیزی که واقعا شروع شده بود خیلی بد تره:)))

تو شبیه کوچه هایی هستی که به دریا می‌رسن.

چه اهمیتی داره از دوست داشتن حرف بزنی ولی همزمان کارهایی رو انجام بدی که ناراحتم کنه.

افتادم رو دور تکرار. شدم شبیه یه صفحه‌ی خراب که داره یه نُت شکسته رو هی تکرار می‌کنه. هر روز صبح، همون بیدار شدن همیشگی، همون صبحونه‌ی بی‌مزه، همون مسیر لعنتی. هیچی عوض نمی‌شه. همه چی ثابت مونده. خودمم مثل یه ربات که برنامه‌شو کس دیگه نوشته، دارم تو این چرخه‌ی بی‌پایان می‌چرخم. می‌گم تکرار، اما تکرار چیه؟ تکرار همون کارهاییه که بارها انجامشون می‌دی، بدون اینکه بفهمی چرا. تکرار یعنی اینکه هر روز خودتو بندازی تو همون داستان قدیمی، هر بار با این خیال که شاید این دفعه فرق کنه. ولی نه، همونه. همون نمایش، همون بازیگرهای قدیمی، همون دیالوگ‌های تکراری. فکر می‌کردم تکرار فقط یه نوع رخوت باشه، اما فهمیدم که نه، تکرار زندونه. یه زندون بی‌در، یه راه بی‌سر. هر چی بیشتر دست و پا می‌زنی، بیشتر فرو می‌ری. عین یه باتلاق که هر چی بیشتر تقلا کنی، زودتر غرق می‌شی. باید این چرخه رو بشکنم. باید از این دور باطل بیام بیرون. ولی چطور؟ انگار هیچ راهی نیست. شاید تقدیرم همینه، گیر افتادن تو این لوپ لعنتی. می‌دونی؟ تکرار، شاید همون چیزی باشه که ازش می‌ترسیم، ولی بدون اون، نمی‌دونیم کجا وایستادیم. شاید هم تکرار، خودش یه نوع رهایی باشه. یه رهایی تلخ، یه جور تسلیم شدن به چیزی که نمی‌شه تغییرش داد. نمی‌دونم. شاید یه روز از این دور خارج بشم. شاید هم نه. ولی فعلا، گیر کردم توش.

کجام ؟
درگیر فروپاشی روانی

دو روز دگه تولدمه و من از همه ي كسايي ك توقع نداشتم تبريك شنيدم و هنوزم مث ديونه ها منتظر تبريك توعم:)

دلم برات تنگ شده
سالیوان

كجايي كه مثه پارسال دوباره تولدمو تبريك بگي كنارم باشي

چرا همیشه باید یا خیلی زود برسم یه جا یا خیلی دیررر?‍♀