پیکار من چیست؟

یکی از سوال های بنیادین که یک زرتشتی راستین و یک انسان خردمند باید همواره از خویشتن بپرسد آنست که در زندگی به دنبال چیست و هدف و غایت زندگانی او در تحقق کدام ارزش ها تعریف شده و خلاصه می گردد.
دین بهی مزدیسنی زرتشتی با مطرح کردن مفهوم پیکار کیهانی بین نیروهای خیر و شر پاسخی کلی به این پرسش داده اما گزینش چگونگی یاری رسانی به اورمزد در پیکار با اهریمن را به گزینش افراد وا می گذارد.
از آنجایی که افراد حساسیت ها، روحیات، استعدادها و ویژگی های متفاوتی دارند، هر کس میدان نبردی ویژه و مختص به خود را بدین منظور بر می گزیند.

برای این کهتر (فریدون راستی)، در زندگی هیچ ارزش و مفهومی والاتر و بالاتر و مقدس تر از آزادی نبوده است.

تحقق این آرمان مستلزم پیکار و نبردی خستگی ناپذیر با موانع و دشمنان آزادی در تمام ابعاد می باشد.

تمامی گزینش های گذشته (همچون بهدینی)، کنونی و آینده ی بنده نیز ذیل مفهوم دفاع از آزادی و پیشبرد آن در ابعاد فردی و جمعی تعریف می شود.

یکی از دشمنان آزادی استبداد است. مبارزه با استبداد که هم ذهن و روح مردمان را هدف قرار داده و هم تن و جسم آنها را، یکی از شرافتمندانه ترین انواع پیکار می باشد.

تحمل و رواداری در برابر استبداد و یا از آن بدتر سکوت و خاموشی و همدستی و همکاری چیزی جز سربازی در سپاه دوزخی اهریمن نیست.

با اینکه برایم چیزی ارزشمندتر از جان و زندگی نیست، حاضرم جان و زندگانی خویش را تنها در راه آزادی به خطر بیاندازم.

برای پی بردن به ارزشی که به زندگی شما معنا می دهد، کافیست از خود بپرسید کدام پیکار است که ارزش به خطر انداختن حیات و زندگانی و جان شیرین شما را دارد.

پی بردن به این مفهوم و ارزش و یافتن پاسخ به پرسش بالا راهگشای ما در زندگی و ضامن رستگاری و خوشبختی در صورت پایبندی عملی بدان و پیکار و نبرد خستگی ناپذیر در آن مسیر می باشد.

نبرد شما چیست؟

? @rastih72 ?

?پرسش :
آئین ِ "بوی" (Boi ritual) چیست؟

?پاسخ :
"بوی" از واژه ی اوستایی "بئوذه" (baodha) به معنی بوی ِ خوش، رایحه و عطر می آید. این آئین شامل خوراک دادن به آتش ِ مقدس با بوی خوش و سوخت می باشد. این آئین برای آتش های تطهیر شده ای همچون آتش بهرام، آتش آدَران و آتش ِ دادگاه برگزار می گردد. آئین ِ بوی برای آتش ِ آدَران و آتش بهرام در هر پنج گاه شبانه روز و برای آتش دادگاه دستکم روزی یکبار برگزار می گردد.

در طی ِ برگزاری ِ آئین ِ بوی، جایگاه و پایه ی سنگی ِ آتشدان ِ آتش ِ مقدس به روش ِ درست ِ آئینی شسته می شود و تعدادی مشخص آتش نیایش خوانده می شود. در هنگام تلاوت آتش نیایش سه تا نه بار به هنگام گفتن ِ عبارات ِ "دوشمته، دوژوخته و دوژورشته" یعنی اندیشه و گفتار و کردار بد، زنگ ِ آتشکده به صدا در می آید. پس از سرایش تعدادی مشخص آتش نیایش، موبد نماز ستایش یکتا خداوند را تلاوت کرده و پس از آن از محوطه ی پاوی (محل ِ نگهداری ِ آتش مقدس) خارج می گردد. در پایان، موبد خاکستر مقدس نامور به "رَخیا" را به حاضرین به نشانه ی حضور ِ آنها هدیه می دهد.

✍️ فریدون راستی بر اساس یادداشتی از موبد رامیار پرویز کرنجیا

? @Rastih72 ?

ترجمه فارسی نماز ارجمند «ستایش یکتا خداوند» (خرده اوستا + دینکرد سوم ۸۱ فریدون فضیلت)
هان! بنام وستایش آنکه همیشه بوده و همواره هست و تا به جاودان خواهد بود آن ایزد سپندارمینو که ژرف ترین مینوی همه مینوان است و در گوهر خویش یکتاست و نامش اورمزد است خداوندگار بزرگ و دانا و دادار و پروردگار و نگهدارنده و مهربان و کرفه کار و بخشاینده و پاک و نیک و دادگستر و همه توان.
سپاس بر آن بزرگ استوار که با نیروی بی هماورد و با دانایی برتر خود شش امشاسپند و بسی ستودگان طرفه و بهشت روشنان و سرای سرود و نیایش گروسمان و آسمان گرد و خورشید تابنده و ماه رخشنده و ستارگان بس تخمه و باد و اندروای وآتش و آب و زمین و گیاه و جانوران و آهنگین و مردمان را بیافرید.
ستایش و نیایش برای آن خدای کرفه کار که مردم را با هنر سخن وری و داد بر همه آفریده های گیتیایی سروری بخشید و او را شهریار زمانه و رای فرمای آفریده ها دانست و برای پیکاری رزم آورانه به پذیره دیوان فرستاد.
نماز بر همه آگاه مهربان که زرتشت سپیتامان ستوده فروهر را از بهر آشتی و از بهر پیغام آوری آفریده ها فرستاد و فرو فرستاد بر مردمان دین و دانش و گروش و آگاهی های خرد خدادادی و خرد شنیداری را . همه آگاه مهربانی که فرمانفرما بر همه هست ها و بوده ها و با شنیده هاست آن فرهیخته ترین همه فرهیختگان و آن آگاه مهربانی که رهاننده روان از گذرگاه داوری(چینود) و گذراننده از دوزخ و رساننده به آن برترین جایگاه پارسایی و جایگاه روشن خوش بوی سراسر آکنده از آسانش است.
به فرمان تو ای مهربان میپذیرم و می اندیشم و بر میگویم و رفتار میکنم برابر دین ویژه ژرفانه بدرستی هر کرفه باور مندم پشیمان از بسیاری از گناهانم خود و گوهر خود را چه در انجام دادنی ها و چه در پرهیختنیها پاک و ویژه نگاه میدارم و همچنین شش نیروگان جان را : کنش گویش منش و یاد و هوش و خرد را.
به کام تو ای کرفه کار تا بالاترین مرز توان با منش نیکو گفتاری نیکو و کرداری نیکو تنها تو را پرستش میکنم تا راه روشن را بر خود بگشایم تا شکنجه سخت دوزخ بر من نرسد و از گذر گاه داوری بگذرم و به آن ماندگاه بهشتی آکنده از بوی خوش سرتاسر گوهر نشان و سراسر از آسانش رسم.
ستایش به آن خداوند که کار و کرفه ی فرمانبرداران را پاداش کند و در پایان جهان تبه خویان را هم از دوزخ رهایی بخشد و آفریدگان را همگی در پاکی ناب و ویژه سامان دهد.

? @rastih72 ?

برساد و بپذیراد و بنیوشاد دادار اورمزد
پسند یزدان باد، هیاره ی وهان رساد.
به خوشنودی مینوی دادار اورمزد رایومند و خرومند. به خشنودی اورمزد اواگاه سه دی ویسپی شام.

به خوشنودی مینوی وهمن و ماه و گوش و رام.
به خوشنودی مینوی اردیبهشت بلند و آدُر و سروش و ورهرام.
به خوشنودی مینوی شهریور و خور و مهر و آسمان و انارام، انغره روشن گاه خدا.
به خوشنودی مینوی سپندارمزد و آبان و دین و اَرد و مانتره سپند.
به خوشنودی خورداد و تشتر و باد و فروردین.
به خوشنودی مینوی امرداد و رشن و اشتاد و زامیاد.
به خوشنودی مینوی هاون و رَپیتون و اُزیرَن و اَیویسروثرم و اُشهین گاه باد.
به خوشنودی مینوی گاه گاتابیو اَهنود، اُشتود، سپَنتمد، وُهوخشتر و وَهیشتوایشت باد.
به خوشنودی مینوی هوم ایزد و بُرز ایزد و نیروسنگ ایزد. دهمان و وهان و آفرین ایزد باد.
به خوشنودی مینوی گاه گهنبار میدیوزرم گاه، میدیوشهم گاه، پیته شهم گاه، ایاسرم گاه، میدیاریم گاه و همس پت میدیم گاه باد.
به خوشنودی امروز روز فیروز و فرخ روز ……… ماه خجسته ماه …… گاه …… برساد و پسند و پذیرفت دادار اورمزد باد.
به کامه باد دین پاک اورمزد .ایدون باد. ایدون ترج باد.
اَشِم . وُهو . وَهیشتِم . اَستی . اوشتا . اَستی .اوشتا . اَهمائی .هیَت . اَشائی . وَهیشتائی . اَشِم .

قبل از سخن گفتن و عمل کردن، به عواقب گزینش های خویش بیاندیشیم :

در دینکرد ششم، فصل دوازدهم (ترجمه ی مهشید میرفخرایی) پیرامون همه آگاهی ِ اورمزد و پس دانشی ِ اهریمن چنین می خوانیم:
"ایشان این را نیز اینگونه می پنداشتند که : اهریمن هر کاری را برای زیان اورمزد کند و زمانی که کرده بود، پس خود را زیان و اورمزد را سود بود. و اورمزد هر کاری را برای سود خویش کند و زمانی که کرده باشد، پس خود را سود و اهریمن را زیان باشد".

استوار بر این سند، انسان خردمند کسی است که از همه آگاهی اورمزد الهام گرفته و با بررسی دقیق و پیش بینی خردمندانه ی عواقب و نتایج اندیشه ها و گفتارها و کردارهای خویش، کمترین زیان را متحمل می گردد و بیشترین سود را نصیب خود می کند. لیک انسان نادان، بدون بررسی و سنجش ِعواقب و نتایج ِ گزینش های خویش، سخن گفته و عمل می کند و به دلیل ِ این پس دانشی که صفتی اهریمنی است، بیشترین زیان را متوجه خویشتن می کند و همیشه از گفته ها و کرده های خویش پشیمان می گردد.

✍️ فریدون راستی

? @Rastih72 ?

پرسش :
چه موانعی سد ِ راه ِ گسترش ِ دین بهی مزدیسنی زرتشتی می شوند؟

پاسخ:
در عصر ِ کنونی، گسترش ِ دین بهی مزدیسنی زرتشتی که بنا بر نص صریح ِ متون دینی برای رستگاری همه ی آفریدگان از جانب اورمزد فرستاده شده است، با موانع ِ زیر روبرو می باشد:

1) عدم ِ شناخت ِ درست و بسنده از درونمایه ی آن توسط برخی از خواص و عوام : بیشتر آنهایی که دین بهی را بهتر می شناسند، شناختشان از این کیش کافی و بسنده و عمیق نیست و بخشی از کسانی نیز که خود را معرف و مروج دین جا می زنند، نظرات و دیدگاه های شخصی خویش که در بیشتر موارد در تضاد کامل با دین بهی می باشد را پشت نام ِ دین بهی تبلیغ می کنند امری که از جذابیت ِ دین بهی مزدیسنی زرتشتی نزد مخاطبین می کاهد چرا که نسخه ی بدل ِ دیگر مکاتب که پشت ِ نام ِ دین بهی تبلیغ می شود، به هیچ وجه گیرایی ندارد و اگر برای کسی جذابیت داشته باشد، آن فرد نسخه ی اصلی را به بَدَلِ آن ترجیح خواهد داد.

2) تبعیض های حقیرانه : دین بهی به صراحت اعلام می کند که کسی که در هر سن و سالی تصمیم بگیرد که زرتشتی شود همانند ِ کسی است که از بدو ِ تولد زرتشتی بوده است (ن.ک به وَئِتا نسک). تفاوت قائل شدن میان ِ نوکیش و زرتشتی زاده نه تنها یک تبعیض و نگرش ِ ضد دینی است که یک مانع ِ بزرگ در راه ِ گسترش و جذب ِ مردمان به سوی بهدینی نیز می باشد. از سوی دیگر، محدود کردن ِ دین ِ بهی به ایرانی تباران که کاملا خلاف آموزه ها و نگرش دین بهی است (ن.ک. به دینکرد پنجم) خیانتی بزرگ به دین بهی و دیگر مردمان و آفریده های اورمزد می باشد.

3) فقدان ِ رهبری ِ مرکزی و نداشتن ِ متولی : یکی از بزرگترین ضعف های موجود در نزد ِ جامعه ی زرتشتی نداشتن ِ یک نهاد ِ رهبری ِ مرکزی ِ جهانی و با صلابت است. دینی که متولی نداشته باشد، محکوم به آشفتگی درونی و تباهی و چند دستگی می گردد. زرتشتیان ِ دلسوز موظف هستند تا ضمن ِ حمایت از نهادهای ِ موجود، با همازوری یکدیگر بستر لازم برای ِ تشکیل ِ چنین نهادی در ابعاد ِ جهانی را فراهم بیاورند.

4) کمبود ِ سرمایه های انسانی و مالی : در صورتی که همه ی چالش های بالا حل گردند، دوام و بقای ِ دین نیازمند ِ داشتن ِ یک روحانیت ِ دین آگاه و قوی و مستقل می باشد امری که نیازمند ِ پشتیبانی ِ مالی از نیروهای انسانی که بهترین سالهای زندگی خود را صرف ِ خدمت به دین و جامعه ی دینی می کنند، می باشد. داشتن ِ چنین پشتوانه ی انسانی و مالی، بستر ساز ِ حضور ِ قوی ِ رسانه ای برای معرفی دین ِ بهی مزدیسنی ِ زرتشتی و اعتقادات ِ آن به جهانیان می باشد.

✍️ فریدون راستی

? @Rastih72 ?

پرسش:
هدف از زندگی برای ما مردمان چیست؟

پاسخ:
1) در ابعاد ِ فردی، هدف از زندگی رستگاری ِ روان است. بنا بر مینو خرد ارزشمندترین سرمایه و ثروت آدمی در زندگی، روان ِ اوست و انسان ِ خردمند کسی است که اندیشه و گفتار و کردارش در راستای ِ کسب ِ بیشترین سود و تحمل ِ کمترین زیان باشد. آنچه که منشاء سود برای روان می باشد، کرفه و آنچه باعث ِ زیان برای روان می باشد، گناه است. ابزار خرد ِ ذاتی (آسن خرد) و ابزار ِ خرد ِ اکتسابی (گوشوسرود خرد) به ما کمک می کنند تا سود را از زیان تشخیص داده و با گام نهادن استوار در راه ِ اشویی از بیراهه هایی که روان ما را آلوده به گناه می کنند، پرهیز کرده و بدین واسطه روان خویش را بهشتی و نه دوزخی بگردانیم. گرچه اعتراف و خستو شدن به دین ِ بهی یک کرفه ی بزرگ می باشد لیک اگر با عمل به دستورات و آموزه های دین همراه نباشد، نمی تواند متضمن ِ رستگاری ِ روان ِ ما باشد و حتی شخصی که در ظاهر به بهدینی خستو و معترف نباشد ولی به برکت ِ خرد ِ ذاتی منشن و گوشن و کنشنش نیک باشد، رستگار خواهد شد (ن.ک. به دینکرد سوم).

2) در ابعاد ِ کیهانی، هدف از زندگی عمل به قرارداد و پیمانی است که فروشی ما مردمان با اورمزد بسته و بر اساس آن با آزادکامی به گیتی آمده ایم تا به سهم ِ خویش با مشارکت ِ فعال در نبرد کیهانی با اهریمن، به سپاه اورمزد سود برسانیم (ن.ک. به بندهش). این هدف بزرگ و کیهانی، گرچه به احتمال زیاد تا پایان ِ زمان ِ حیات ِ ما در گیتی به طور ِ کامل محقق نخواهد شد، لیک هر کرفه ای که از ما سر بزند، سودی به سپاه اورمزد رسانده و زیانی به سپاه اهریمن تحمیل می کند و این روند، باعث ِ فرسایش و اضمحلال ِ تدریجی اهریمن و سپاه او می شود و میوه ی این نبرد، در فرشوکرتی (فرشگرد)، رستاخیز و تن ِ پسین چیده خواهد شد و شکست ِ کامل و تمام عیار ِ اهریمن در پایان ِ هزاره ی پایانی رقم خواهد خورد.

فریدون راستی.

? @Rastih72 ?

پرسش :
آیا به هنگام ِ به سر رسیدن ِ هزاره ی زرتشت و آغاز ِ هزاره ی هوشیدر نشانه هایی دیده خواهد شد؟

پاسخ :
شانزده نشانه مژده دهنده ی آمدن ِ هوشیدر و فرا رسیدن ِ هزاره ی او می باشند که عبارتند از :

1) شب روشن تر خواهد شد.

2) صورت ِ فلکی ِ "هپتورنگ" موقعیت ِ شمالی ِ خود را ترک کرده و به سوی ِ شرق خواهد چرخید.

3) مردمان نسبت به یکدیگر دشمنی و خصومت بیشتری خواهند داشت.

4) تلافی کردن ِ گناه ِ پیمان شکنی که در آن زمانه مردم مرتکب می شوند، سریع تر خواهد بود.

5) مردمان ِ فرومایه نیرومندتر و فعال تر خواهند بود.

6) انسان های شرور سود ِ بیشتری خواهند داشت.

7) دیو ِ آز تسلط بیشتری خواهد یافت.

8) جادوگری که در آن زمان می کنند موثرتر خواهد بود.

9) خساراتی که توسط جانورانی همچون پلنگ ها و گرگ ها وارد می آید، قابل توجه تر خواهد بود.

10) نادان ها هر چه بیشتر دستوران دین را استهزاء خواهند کرد.

11) آزار و اذیت ِ دستوران ِ دین رایج تر خواهد شد و بر علیه آنان ادعاها و اتهامات ِ دروغ و سنگین روا دارند.

12) تشخیص دادن ِ تابستان از زمستان ممکن نخواهد بود.

13) عشق و دلدادگی به پول و بها خواهد بود.

14) کسی که در آن دوران زاده شود، شرورتر ولی توانمندتر خواهد بود و جوانمرگی او محتمل تر خواهد بود.

15) مردمان ِ آبرومند را بی آبرو خواهند کرد و دروغ پراکنی، داوری دروغ و گواهی ِ دروغ گسترش خواهد یافت. مرگ نا به هنگام و ستم بیش از حد بر همه ی جهان فرود خواهد آمد.

16) سدهای دو دریاچه که در سیستان هستند، باز خواهند شد و کل سرزمین سیستان به زیر آب خواهد رفت.

فریدون راستی.

یاری نامه :
جاماسپی، فصل هجدهم، گزارش استاد رهام اشه

? @Rastih72 ?

? زرتشت پیامبر یک موبد بود نه یک دین ستیز انقلابی و برانداز (پاسخ فریدون راستی به سخنان هومر آبرامیان)

? فریدون راستی

در یوتیوب:
https://youtu.be/ns7Y92Yo7pg

? @rastih72 ?