بر سرِ آنم که گر ز دست برآید
دست به کاری زنم که غصه سر آید

خلوتِ دل نیست جایِ صحبت اَضداد
دیو چو بیرون رود، فرشته درآید

صحبت حُکّام ظلمتِ شبِ یلداست
نور ز خورشید جوی بو که برآید

بر درِ اربابِ بی‌مروّتِ دنیا
چند نشینی که خواجه کی به درآید

تَرکِ گدایی مکن که گنج بیابی
از نظرِ رهرُوی که در گذر آید

صالح و طالِح مَتاعِ خویش نمودند
تا که قبول افتد و که در نظر آید

بلبلِ عاشق، تو عمر خواه که آخِر
باغ شود سبز و شاخِ گُل به بر آید

غفلتِ حافظ در این سراچه عجب نیست
هر که به میخانه رفت بی‌خبر آید

سلام برشما
صبح پنجشنبه تان قرین شادابی و نشاط

حکمتانه ۳۳۷ ۲ اسفند ماه ۱۴۰۳

مردم آنگاه که ظالم را ببينند و او را باز ندارند، انتظار مى‏رود که خداوند همه را به عذاب خود گرفتار سازد.
پيامبر اکرم
نهج الفصاحه

حکمتانه ۳۳۶ ۱ اسفند ماه ۱۴۰۳

عیسی بن مریم (علیه‌السلام) گفت:
«بیماران را مداوا کردم و به اذن خدا شفایشان دادم و کور مادرزاد و مبتلای به پیسی را به اذن خدا درمان کردم و حتی مردگان را معالجه و آنها را به اذن خدا زنده کردم، ولی هر چه برای درمان احمق تلاش کردم نتوانستم اصلاحش کنم.»
گفتند: «ای روح خدا، منظور از احمق چیست؟»
فرمود: «کسی که از نظراتش و از خودش خوشش می‌آید و از همه لحاظ خود را برتر از دیگران می‌بیند و جز خودش برای کسی حقی قائل نیست. چنین کسی همان احمقی است که راهی برای درمانش وجود ندارد

امام صادق (علیه السلام )
اختصاص، ج ۱، ص ۲۲۱

حکمتانه ۳۳۵ ۳۰ بهمن ۱۴۰۳

مسیح حکومت الهی را بر بسیط زمین مستقر ساخت، اما دچار سوءِتعبیر شد و حکومت کشیشان بر ما تحمیل گشت.
ایمانوئل کانت

حکمتانه ۳۳۴ ۲۹ بهمن ماه ۱۴۰۳

رنج های عظیم موجب می شوند رنج های کوچک تر دیگر احساس نشوند و برعکس، در نبود رنج های عظیم، حتی کوچک ترین دردسر ها و مزاحمت ها مایه ی عذابند .

آرتور شوپنهاور

حکمتانه ۳۳۳ ۲۸ بهمن ماه ۱۴۰۳

اگر معاشرت با دیگران تو را آزرده می‌کند، همیشه قدری از تنهایی ات را با خود به جمع ببر! یعنی بیاموز آنچه می‌اندیشی را فوراً ابراز نکنی چیزی که می‌شنوی را زیاد جدی نگیری و از دیگران بیش از اندازه انتظار نداشته باشی.

درباب حکمت زندگی. ، شوپنهاور

حکمتانه ۳۳۲ ۲۷ بهمن ماه ۱۴۰۳

در نظامی که فرمانروا خود را نایب یا نماینده‌ یا ودیعه‌دارِ آسمان می‌داند، ناگزیر است که خود را پاسدارِ احکام آسمانی بشناساند تا اطاعت مردم را نسبت به خود پابرجا نگاه دارد.
از این‌رو، تظاهر به دینداری جزوِ نفسِ این‌گونه فرمانروایی به‌شمار می‌رود و شخصِ حاکم و همه‌ی کارگزارانش ناگزیر به رعایت آن هستند.
در مقابل، مردم نیز در برابرِ حکومتِ قاهرِ متظاهر، جز این راهی نمی‌بینند که تظاهر به تبعیّت و اعتقاد کنند ولو در دل، چیزِ دیگری بیاندیشند.

ایران و تنهایی‌اش
محمد علی اسلامی ندوشن

حکمتانه ۳۳۱ ۲۶ بهمن ماه ۱۴۰۳

مهمترین چیز در زندگی چیست؟
اگر این سوال را از کسی بکنیم که سخت گرسنه است، خواهد گفت غذا. اگر از کسی بپرسیم که از سرما دارد می میرد، خواهد گفت گرما. و اگر از آدمی تک و تنها همین سوال را بکنیم، لابد خواهد گفت مصاحبت آدمها.
ولی هنگامی که این نیاز های اولیه برآورده شد، آیا چیزی می ماند که انسان بدان نیازمند باشد؟ فیلسوفان می گویند بلی، و آن این است که بدانیم که ما کیستیم و در اینجا چه می کنیم؟
دنیای سوفی  ، یوستین گردر

حکمتانه ۳۳۰ ۲۵ بهمن ۱۴۰۳

الهی، بر محمد و خاندانش درود فرست و سینه مرا از رشک و حسد تهی گردان، تا بر هیچ‌یک از بندگانت، به سبب احسان تو به ایشان، حسد نبرم؛ آن‌گونه که اگر ببینم به یکی از بندگان خود در کار دین و دنیا و تن درستی و پرهیزگاری و توانگری و آسودگی، نعمتی داده‌ای، من نیز از تو و به یاری تو برای خود برتر از آن را آرزو کنم، ای آنکه یکتا و بی‌همتایی.

•صحیفهٔ‌سجادیه، دعای۲۲

حکمتانه ۳۲۹ ۲۴ بهمن ماه ۱۴۰۳

"این دنیا به کوه می‌ماند، هر فریادی که بزنی، پژواک همان را می‌شنوی. اگر سخنی خیر از دهانت برآید، سخنی خیر پژواک می‌یابد. اگر سخنی شر بر زبان برانی، همان شر به سراغت می‌آید. پس هر که درباره‌ات سخنی زشت بر زبان راند، تو چهل شبانه روز درباره آن انسان سخن نیکو بگو. در پایان چهلمین روز می‌بینی همه چیز عوض شده. اگر دلت دگرگون شود، دنیا دگرگون می‌شود."

✍الیف شافاک

📗ملت عشق