⚡️دره‌ نظارتی، قسمت ۷ (قسمت آخر)
📌پروژه‌ی تور و جریان آزادی اینترنت

🔹اینترنت گسترش پیدا می‌کنه. گوگل توسط لری پیج و سرگی برین راه میفته و می‌شه عظیم‌ترین منبع پروفایلینگ.

🔹آژانس امنیت ملی، سیا و سازمان‌های مشابه با گوگل می‌بندن که دسترسی به دیتای کاربران رو بده و گوگل قبول می‌کنه.

🔹شرکت‌های جدیدی مثل فیسبوک هم از این قاعده مستثنا نیستن.

🔹وی‌سی‌هایی که سیا تو سیلیکون ولی راه انداخته سرمایه‌گذاری می‌کنن روی پروژه‌های مختلف مشابه.

🔹غول‌های اینترنت با هدف افزایش درآمد نمایه‌سازی رو خیلی جدی هم از طریق برنامه‌هاشون و هم از طریق سیستم‌عامل‌ها ادامه می‌دن و ارتباط نزدیک و دوسر سودی با سازمان‌های امنیتی دارن.

🔹جنبش حفاظت از حریم خصوصی و آزادی اینترنت راه میفته و مرورگر تور به‌عنوان بهترین وسیله برای مخفی موندن هویت توی اینترنت پررنگ می‌شه.

🔹تور در حقیقت اولین بار توسط سیا برای مخفی موندن هویت جاسوس‌ها توسعه پیدا می‌کنه. چون فقط جاسوس‌های سیا ازش استفاده می‌کنن خیلی تابلوئه. باید شلوغش کنن که معلوم نشه کی به کیه.

🔹یکی از مامورهای سابق دارپا با تامین مالی کت‌و‌کلفت سیا و آژانس امنیت ملی با تیپ و قیافه‌ی ضد فرهنگ‌طور بنیان‌گذار تور معرفی می‌شه و همه‌گیر می‌شه.

🔹این وسط تور توسط ادوارد اسنودن هم به‌عنوان بهترین وسیله‌ی حفاظت از حریم خصوصی معرفی می‌شه که شک‌برانگیزه. یه‌سری شواهدی هست که نشون می‌ده اسنودن هم داستان‌داره ولی نمی‌شه قطعی نظر داد.

🔹هم‌زمان سازمان‌های امنیتی و فدرال، هم با جریان آزادی اینترنت و حفاظت از خریم خصوصی مخالفت می‌کنن، و هم به لحاظ مالی و تبلیغاتی کمکش می‌کنن!

🔹به‌عنوان جمع‌بندی می‌تونیم بگیم درسته بیشترین ترافیک اینترنت دست شرکت‌های خصوصی و تجاریه ولی سازمان‌های امنیتی ایالات متحده هم به این داده‌ها دسترسی دارن. و از طرفی جنبش‌های بزرگ حفظ حریم خصوصی هم یه سرش به همین سازمان‌ها می‌خوره.

📘از کتاب: دره نظارتی: تاریخچه‌ی نظامی محرمانه‌ی اینترنت
🖌نوشته‌ی: یاشا لوین

📌سه چهار فصل آخر کتابو خیلی با دقت و جزئیات نیاوردم چون مجبور شدم هی برم جلو تا ببینیم چجوری می‌خواد موضوع رو‌ جمع کنه.

📌کتاب نزدیک ۱۰۰ صفحه ارجاع داره و به لحاظ تحقیقی تقریبا قابل اعتماده بیشتر جاها.

⚡️دره‌ نظارتی، قسمت ۶
?خصوصی‌سازی اینترنت

?اوایل دهه‌ی ۸۰ میلادیه. شبکه‌ی آرپا یا همون آرپانت گسترده‌تر شده تو ایالات متحده بین دانشگاه‌ها و متولی‌ش شده بنیاد ملی علوم NSF.

?شبکه‌ی جدید اسمش شده NSFNET.

?شبکه نمی‌تونه گسترده بشه چون مردم به شبکه‌ای که مشخصاً برای نظارت و‌ کنترل توسط یه سازمان نظامی شکل گرفته اعتماد نمی‌کنن. مثل همین الان که مردم به شبکه‌های اجتماعی که دولت یا حکومت پشتشه اعتماد نمی‌کنن و ازش استفاده نمی‌کنن. شبکه‌ی جدید یوزر می‌خواد.

?شبکه‌‌ای که با پول دولت و با پول مردم ساخته شده، می‌خواد خصوصی بشه. اواخر دهه‌ی ۸۰ شبکه‌ی NSFNET خصوصی یا بهتره بگیم میفته دست یه گروه خاص.

?دهه‌ی ۷۰ هیپی‌ها با ال‌اس‌دی و پیام صلح تو بهبهه‌ی درگیری‌های داخلی ظاهر می‌شن و نتیجه‌ش می‌شه شکل گرفتن کمون‌هایی که توی اون‌ها قدرت بین همه یکسان توزیع شده. این ماجرا اوایل دهه‌ی ۸۰ تقریباً جمع می‌شه.

?این لابلا یه حرف‌هایی هست که سیا نقش اساسی تو جهت‌دهی به کسایی که ضد دولت و دنبال آزادی بودن داشته. مثلا پروژه‌ی اِم‌کِی‌اولترا. الان واردش نمی‌شیم.

?این وسط یه آقایی هست به اسم استوارت برند که یه نشریه برای این گروه معترض به دولت و ارتش که از جامعه جدا شدن و دارن جوامع کوچیک جدید می‌سازن داره.

?همین آقا اوایل دهه‌ی ۸۰ یه نشریه تو حوزه‌ی کامپیوتر و تکنولوژی می‌زنه و اینترنت و کامپیوتر رو به‌عنوان ابزارهای آزادی‌بخش معرفی می‌کنه. کسانی هم که با کامپیوتر کار می‌کنن دیگه نظامی‌هایی که دنبال کنترلن نیستن؛ یه سری جوون موبلندِ ضدفرهنگ‌ان که قصد دارن از کامپیوتر و اینترنت برای تحقق آزادی و خارج کردن قدرت از انحصار یه عده‌ی خاص استفاده کنن.

?تو همین دوران پیمانکارهای بخش خصوصیِ شبکه‌ی جدید، با هم ادغام می‌شن و در نهایت دو سه تا پیمانکار مثل at&d و time warner و IBM باقی می‌مونن.

?اواخر دهه‌ی ۸۰ شده و شبکه‌ (به‌ظاهر) دیگه نظامی و کنترل‌کننده نیست، برعکس، آزادی بخش شده!

?همه‌چی داره آماده می‌شه که عموم مردم به شبکه اعتماد کنن و ازش استفاده کنن.

?کمی جلوتر، لوییس روستو مجله‌ی وایرد رو تو ۱۹۹۳ با سرمایه‌‌ی نیکلاس نگروپونته، تاجر پولداری که بیشتر از ۲۰ سال برای آرپا کار کرده  راه می‌ندازه.

?۱۹۹۵ ان‌اس‌اف‌نت رسما از طرف بنیاد ملی علوم جمع می‌شه و اسم شبکه‌ی جدید طی همین سال‌ها می‌شه اینترنت.

?کوین کلی به مجله‌ی وایرد میاد. کسی که به گفته‌ی خودش مسیر زندگیش توی سفری که به اسرائیل داشته، طی یه الهام که توی مقبره مقدس بهش می‌شه، عوض شده.

?کوین کلی یه‌جورایی الهیات رو به وایرد اضافه می‌کنه. شبیه رهبر یه فرقه عمل می‌کنه.

?خلاصه این شبکه‌ی اساساً نظامی، خصوصی‌طور می‌شه، مورد استقبال عموم قرار می‌گیره و حالا نه‌تنها عامل نظارت و کنترل نیست، بلکه تبدیل شده به یه پدیده‌ی آزادی بخش.

?از کتاب: دره نظارتی: تاریخچه‌ی نظامی محرمانه‌ی اینترنت
?نوشته‌ی: یاشا لوین

⚡️دره‌ نظارتی، قسمت ۵.۱
?پروژه کاملوت Project Camlot

?ارتش ایالات متحده سال ۱۹۶۴ یه پروژه‌ای رو با اسم رمز کاملوت و هدف پیش‌بینی و اثرگذاری روی تحولات اجتماعی کشورهای خارجی شروع می‌کنه.

?اسم رسمی پروژه «روش‌هایی برای پیش‌بینی و تاثیرگذاری بر تغییرات اجتماعی و‌ پتانسیل جنگ داخلی» بوده.

?روی این پروژه جامعه‌شناس‌ها، روانشناس‌ها، انسان‌شناس‌ها، اقتصاد‌دان‌ها و دانشمندای حوزه‌های مشابه کار می‌کردن.

?یک سال بعد از شروع این پروژه، شیلی که از ماجرا بو می‌بره ایالات متحده رو‌ به تلاش برای ساخت دستگاه کودتا به کمک کامپیوتر متهم می‌کنه.

?پروژه بعد از این شکایت و رسوایی به‌ظاهر تعطیل می‌شه اما با یه اسم دیگه ادامه پیدا می‌کنه.

....................

?اواخر دهه ۱۹۶۰ که وضعیت داخلی ایالات متحده خیلی بهم ریخته و اعتراضات به خیابون‌ها کشیده شده و شکل خشنی به خودش گرفته، این دست تحقیقات بر اساس داده‌های آدم‌ها خیلی مورد استفاده ارتش ایالات متحده‌س.

?ظاهرا این مدل پیش‌بینی رفتاری که در حال حاضر شبکه‌های اجتماعی انجام می‌دن، ۵۰ سال قبل توسط ارتش برای نظارت و کنترل انجام می‌گرفته.

?از کتاب: دره نظارتی: تاریخچه‌ی نظامی محرمانه‌ی اینترنت
?نوشته‌ی: یاشا لوین

⚡️دره‌ نظارتی، قسمت ۵
?آرپانت

?لیک لایدر سال ۱۹۶۹ مدیر بخش تحقیقات علوم رفتاری و فرماندهی و کنترل آرپا می‌شه.

?وظیفه‌ی اصلی اون توسعه‌ی کامپیوتر و شبکه‌ی مورد نیاز برای مبارزه با شورش‌ها و جنگ‌های مدرنه.

?لیک معتقده برای فرماندهی و کنترل نیازه تا یک پلتفرم کامپیوتری و یه شبکه جهانی توسعه پیدا کنه که ارتش بتونه با کمترین تلاش هر کاری مثل ردیابی موشک، مطالعات رفتاری، پایگاه‌های داده، ارتباطات صوتی، تجزیه و تحلیل اطلاعاتی رو یه‌جا انجام بده.

?این ایده نیاز به زیرساخت داره. کامپیوتری با توان محاسبه‌ی بالا و کوچیک‌تر از نسخه‌های عظیمی که توی اون دوره هست.

?لیک شروع می‌کنه بودجه‌ای که در اختیارش هست رو برای ساخت این کامپیوتر و شبکه‌ی استاندارد بین دانشگاه‌های مختلف پخش می‌کنه.

?لیک لایدر پروژه‌هایی در زمینه محاسبات تعاملی و اشتراک گذاری زمانی، طراحی رابط گرافیکی، شبکه‌سازی و هوش مصنوعی در دانشگاه های ام‌آی‌تی، یوسی برکلی، یوسی‌ال‌ای، هاروارد، کارنگی ملون، استنفورد و شرکت رند را تأمین مالی کرد. لیک یکی از بزرگترین و مهمترین ابتکارات خود با عنوان پروژه‌ی مَک مخفف شناخت به کمک ماشین که به یک محیط کامپیوتری تعاملی پیچیده کامل با ایمیل تابلوهای اعلانات و بازیهای ویدئویی چند نفره تبدیل شد را در ام‌آی‌تی راه‌اندازی کرد. پروژه مک دانشگاه ام آی تی اولین محصول از «هکرها» یا همان پیمانکاران آرپا را که در اوقات فراغت خود با این کامپیوترهای غول‌پیکر سروکار داشتند ایجاد کرد.

?لیک در مؤسسه تحقیقاتی استنفورد که پیمانکار آرپا در جنگ شیمیایی ویتنام نیز بود مرکز تحقیقاتی داگلاس‌سی‌انگلبارت را حمایت مالی کرد. این تیم در محافل کامپیوتری افسانه‌ای شد. همین گروه پیوندهای فرامتن، پردازش متن چند کاربره بدون درنگ، کنفرانس ویدئویی و مهمتر از همه موس کامپیوتری را ایجاد و توسعه داد. همچنین لیک طیف وسیعی از پروژه‌های شبکه‌ای را آغاز کرد که در نهایت این تلاش‌ها مستقیماً به ایجاد اینترنت منجر شد.

?دوران تصدی او در آرپا دستاورد دیگری نیز داشت؛ علوم کامپیوتر به بیش از صرفاً زیرمجموعه مهندسی برق ارتقا یافت و به یک رشته مطالعاتی مناسب خود گسترش یافت. قراردادهای تحقیقاتی بلند‌مدت که بخش تحقیقات فرماندهی و کنترل آرپا در اختیار تیم‌های تحقیقاتی قرار داده بود، به ایجاد دپارتمان‌های مستقل علوم کامپیوتر در دانشگاه‌های سراسر ایالات متحده کمک کرده و از طریق منابع مالی و پرسنل به تأسیسات نظامی ایالات متحده متصل شد.

?پروژ‌های آرپا که تو دانشگاه‌های کشور پخش شده بهم متصل می‌شن و اسم این شبکه می‌شه آرپانت. کم‌کم دانشگاه‌های دیگه و سازمان‌های نظامی و کشورهای دیگه هم به این شبکه متصل می‌شن.

?نکته‌ی جالب اینجاست که تقریبا تمام دانشگاه‌هایی که پروژه‌های تحقیقاتی آرپا توی اون‌ها فعاله مورد اعتراض دانشجوها قرار می‌گیرن. دانشجوها به این سیستم جدید نظارت، تحلیل رفتار و سرکوب شورش معترضن. مخصوصا اواخر دهه ۱۹۶۰ و اوایل دهه ۱۹۷۰ که تظاهرات ضد جنگ خیلی زیاد شده. البته در نهایت معترضین نمی‌تونن پروژه‌ها رو متوقف کنن؛ فقط دیگه کسی نمی‌دونه کدوم پروژه از طرف سازمان‌های نظامی تامین مالی شده. همه‌چی با پوشش شرکت‌های به‌ظاهر غیر نظامی انجام می‌شه. تامین مالی غیرمستقیم می‌شه.

?تنها تغییر حذف ارجاعات آشکار به کاربردهای نظامی و مطالعه کمونیسم و جوامع جهان سوم در پیشنهادات بعدی و بحث های داخلی برای تأمین مالی بود و پیمانکاران پروژه صرفاً آنچه که انجام می‌دادند را «علوم رفتاری» نامیدند. اما در پشت پرده بعد نظامی و اطلاعاتی پروژه در اولویت باقی ماند.

?از کتاب: دره نظارتی: تاریخچه‌ی نظامی محرمانه‌ی اینترنت
?نوشته‌ی: یاشا لوین

⚡️دره‌ نظارتی، قسمت ۴
?اولین پروفایل‌سازی برای نظارت و کنترل

?همه‌مون می‌دونیم شبکه‌های اجتماعی اول ما رو می‌شناسن، بعدش محتوایی که دوست داریم بهمون نشون می‌دن؛ اما ساختار شناختنشون چیه؟ پروفایل‌سازی.

?هر شبکه یه پروفایل از ما می‌سازه و با داده‌هایی که به طرق مختلف ازمون می‌گیره مدام اون پرونده رو کامل می‌کنه. اما آیا این یه کار جدیده؟

?از اولین جاهایی که تو حجم وسیع پروفایل درست شده توسط آقای هیرمان هولریث اواخر دهه‌ی ۱۸۸۰ توی ایالات متحده بوده.

?مهاجرا ریختن توی آمریکا و دولت می‌خواد سرشماری کنه؛ ولی جمعیت انقدر زیاد شده که تقریبا ده سال طول می‌کشه. باید سرعت سرشماری خیلی خیلی بیشتر بشه.

?هولریث طی یه قرارداد با دولت یه ماشین جدول‌نویس اختراع می‌کنه. اطلاعات هر فرد مثل قد، مدل مو، رنگ چشم و داده‌های دیگه روی یه کاغذ پانچ می‌شه و دستگاهی هست که این کاغذ‌ها رو می‌فهمه. بعد از این پرونده‌سازی و خوانش الکترومکانیکی، این امکان رو داشتن که روی داده‌ها فیلتر اعمال کنن. مثلا ژاپنی‌هایی که توی دو سال گذشته اومدن رو لیست کن؛ یا آمریکایی‌هایی که والدین آفریقایی دارن و ساکن کالیفرنیا هستن.

?هر آدمی یه کارت‌پانچ داره. یه پروفایل.

?همچین پروفایلینگی رو آرپا سال ۱۹۶۲ روی نظامی‌های تایلند پیاده می‌کنه.

?علاوه بر اطلاعات هویتی، اندازه‌ی بدن نظامی‌های تایلندی رو توی ۵۲ نقطه ثبت می‌کنن.

?آنی جاکوبسن در کتاب «مغز پنتاگون» می‌نویسد: «... با استفاده از مدل‌های کامپیوتری، آرپا می‌توانست الگوریتم‌هایی را برای توصیف رفتار انسان در مناطق دوردست ایجاد کند.»

................

?این‌طور که شواهد نشون می‌ده، برنامه‌ی نظارت، پیش‌بینی و کنترل افراد از راه دور و به‌شکل گسترده توسط سازمان‌های نظامی ایالات متحده حداقل صد سالی قدمت داره.

?از کتاب: دره نظارتی: تاریخچه‌ی نظامی محرمانه‌ی اینترنت
?نوشته‌ی: یاشا لوین

? صنعت پروپاگاندا، بخش سوم: رهبری سیاسی

?صدای مردم دیگر بیان‌گر امری مقدس، ایده‌ی خاص عاقلانه یا ارزشمند نیست. صدای مردم بیان‌گر ذهن مردم است و ذهن مردم به‌واسطه رهبرای گروهی که به آنها باور دارند و نیز به‌واسطه کسانی که نحوه دستکاری افکار عمومی را می‌شناسند، ساخته می‌شود.

?یک سیاست‌مدار صمیمی و بااستعداد می‌تواند با ابزار تبلیغات (پروپاگاندا)، خواست مردم را شکل و قالب‌دهی کند.

?امر مهم برای دولت‌مردان زمانه ما این نیست که بدانند چگونه جامعه را خوشنود کنند؛ بلکه این است که بدانند چگونه جامعه را به این سو و آن سو متمایل کنند.

?دولت خوب را می‌توان مانند یک کالا به جامعه فروخت.

?منبع: کتاب صنعت پروپاگاندا، ادوارد برنایز، فصل ۵

------------------------- **?*بررسی متن 1⃣*** آقای برنایز معتقده توده توان تشخیص اصلح رو نداره، احساسی تصمیم می‌گیره و عمل می‌کنه، نه عقلانی.

2⃣ حالا که اینجوریه پس ما نیاز به یک دستگاهِ پنهانِ دستکاریِ ذهن توده داریم تا به سمت اون چیزی که می‌دونیم خوبه حرکتشون بدیم. اگه ما اینکار رو نکنیم، خودشون مثل گله‌ی گوسفندِ بی‌چوپون از هم می‌پاشن.

3⃣ این می‌شه مبنای حکومت مردم بر مردم. دقت کن!

?️?@mimbigdeli

? صنعت پروپاگاندا، بخش دوم: ذهن گروهی

?گروه، خصوصیات ذهنی متمایزی از افراد دارد و با انگیزش‌ها و احساساتی به حرکت در می‌آید که با آنچه ما از روانشناسی فردی می‌دانیم، قابل توضیح نیست.

?پروپاگاندای جدید فرد را به‌عنوان یک سلول سازماندهی شده در جایگاه اجتماعی آن تعریف می‌کند. یک عصب خاص را در یک جایگاه حساس لمس کنید، تا به‌صورت خودکار عکس‌العملی خاص از بخشی از اعضای این موحود زنده صادر شود.

?ذهن گروهی فکر نمی‌کند، به‌جای تفکرات، تکانه‌ها و انگیزش‌ها، عادات و احساسات دارد.

?مردم به‌ندرت نسبت به علل واقعی انگیزه‌هایی که اعمال آنها را ایجاد می‌کند، آگاهی دارند.

?خواسته‌های انسان، بخاری است که ماشین جامعه را به‌کار می‌اندازد. فقط با دانستن آنها یک تبلیغاتچی می‌تواند یک مکانیسم گسترده و دارای مفاصل نرم و قابل انحنا را که همان جامعه مدرن باشد، کنترل کند.

?منبع: کتاب صنعت پروپاگاندا، ادوارد برنایز، فصل ۳ و ۴

------------------------- **?*توضیحات 1⃣*** ادوارد بِرنایز پدر علم روابط عمومی (Public Relation) خواهرزاده‌ی زیگموند فرویده و این کتاب رو سال ۱۹۲۸ میلادی نوشته.
This Bussiness of Propaganda

2⃣ برای شناخت بیشتر قسمت اول و دوم مستند قرن خود از آدام کورتیس رو ببین.

*? صنعت پروپاگاندا، بخش اول: دولت نامرئی و مهندسی رضایت*

?دستکاری عادات و افکار توده‌ها، عنصری مهم در جوامع دموکراتیک است. آنها که این مکانیسمِ جامعه را دستکاری می‌کنند، حکومتی نامرئی را که قدرت حاکمه‌ی واقعی ماست، ایجاد می‌کنند.

?این حاکمانِ نامرئی برای کارکرد منظمِ زندگی جمعی ما ضروری هستند.

?این ساختار نامرئیِ درهم‌تنیده، مکانیسمی را تشکیل می‌دهد که دموکراسی به‌واسطه‌ی آن، ذهن گروه‌ها را شکل‌دهی می‌کند و تفکر گروهی را ساده می‌سازد.

?امروزه هر عملی که اهمیت اجتماعی دارد، باید با کمک پروپاگاندا صورت گیرد. تبلیغات (پروپاگاندا) بازوی اجرایی دولت نامرئی است.

?هر مجموعه‌ی مذهبی، سیاسی یا اجتماعی که عقاید خاصی داشته باشد و تلاش کند این عقاید از طریق رسانه شناخته شود در واقع پروپاگاندا کرده است.

?دولت‌ها، چه پادشاهی باشند، چه مبتنی بر قانون اساسی یا دموکراتیک و... ، برای موفقیت تلاش‌های خود وابسته به کسب رضایت افکار عمومی هستند و در واقع، دولت صرفاً با کسب رضایت افکار عمومی، دولت محسوب می‌شود.

?منبع: کتاب صنعت پروپاگاندا، ادوارد برنایز، فصل ۱ و ۲

------------------------- **?**بررسی متن *1⃣* ادوارد بِرنایز خواهرزاده‌ی زیگموند فرویده و این کتاب رو سال ۱۹۲۸ میلادی نوشته.
This Pussiness of Propaganda

2⃣ برای شناخت بهترش و اینکه چطور باعث شد مثلاً زن‌ها سیگار بکشن یا نظریات فروید تو کل دنیا پخش بشه می‌تونی قسمت اول و دوم مستند «قرن خود» از آدام کورتیس رو‌ ببینی.

3⃣ حرف برنایز اینه که دولت بدون القاء و ساده‌سازیِ یه سری افکار و عقاید و جلب رضایت مردم امکان فعالیت نداره یا بهتره بگیم اصلاً دولت نیست. به یک معنا: دستکاریِ ذهنیِ مردم، ذاتیِ حکومت کردنه.

4⃣ ابزار دستکاری ذهنی چیه؟ پروپاگاندا یا به تعبیری تبلیغات. این ابزار دست کیه؟ دولت نامرئی.

5⃣ نتیجه‌ی حرف‌های بالا: برای اینکه حکومتِ غیر دیکتاتوری یا حکومت مردم بر مردم پیاده بشه نیاز داریم به دولت نامرئی‌ای که با پروپاگاندا به افکار توده نظم و جهت بده.

6⃣ اتفاقی که بعد از صد سال که این حرف زده شده افتاده اینه که این ابزار خیلی قوی‌تر شده؛ و داره کم‌کم مجهز به هوش مصنوعی می‌شه. یعنی اینکه شکل‌دهی به افکار و عادت‌سازی برای توده و ایجاد رضایت داره وسیع‌تر و راحت‌تر می‌شه.

?حالا بذار دوباره برگردیم به متن کتاب و نظر ادوارد برنایز، بنیان‌گذار علم روابط عمومی (همون پروپاگاندا) رو ببینیم.

?شاید بهتر باشد به‌جای پروپاگاندا، یک کمیته‌ی خاص از متخصصین [توی ایران, روحانیون] داشته باشیم که حاکمان ما را انتخاب کنند؛ اعمال خصوصی و عمومی ما را به ما دیکته کرده و در مورد بهترین نوع لباسی که باید بپوشیم و بهترین نوع غذایی که باید بخوریم برای ما تصمیم بگیرند.

✋?@mimbigdeli