قطعا عشق قلب را سرگرم می‌کند تا متوجه اتفاق ناگواری که در آینده قرار است بی افتد، نشود.

نمیدونم چرا هر وقت با آدمای نزدیکی که اذیتم کردن صحبت می‌کنم نمیتونم آدمی باشم که اونا هستن ؛ سرد ، غریبه ، بی هیچ احساسی . چه دلیلی داره من هنوزم انقدر خون گرم و آماده برای بغل کردنشون باشم ؟ وقتی اون ها طوری رفتار می‌کنن که انگار ما هیچ گذشته ای با هم نداریم ؟ وقتی بهش فکر می‌کنم با خودم میگم چطوری میشه تمام من رو نادیده گرفت ؟ خیلی دلم میخواد بدونم به من چه حسی دارن که انقد بی رحمن .

یه وقتایی حس می‌کنم از پس زندگی بر نمیام و یه وقتایی هم انقد بی حسم نسبت بهش که باورم نمیشه واقعاً الکی دارم خودمو اذیت می‌کنم . خیلی وقته سرگردونم و هر چی بیشتر زمان میگذره همه چیزِ زندگی برام عجیب تر میشه .. نمیدونم چرا ولی حس می‌کنم کلمه “زندگی” برای من معنیشو از دست داده .