یادداشت بهنام ابوترابیان‌ درباره‌ی نظرسنجی

در میان سوالات نظرسنجی اخیر «حرفه: هنرمند» روی تلگرام در باب آموزش هنر یکی از پرسش‌ها نظرم را جلب کرد:
فکر می‌کنید هنرجوی هنر در وهله‌ی اول، باید «دانش نظری»‌ بیشتری داشته باشد یا «مهارت» بیشتری‌؟
دانش نظری بیشتر
مهارت بیشتر
هر دو به یک اندازه مهم‌اند
بیشتر از این جهت مسئله برایم جالب شد که احساس می‌کردم پاسخی که در ذهن دارم با گزینه‌های پیش‌رو قابل بیان نیست. زیرا مسئله آموزش هنر در این نظرسنجی معطوف به دوران جدید است که این مقوله وارد عرصه آکادمیک شده و از پیشینه خود به کلی جدا. حتی به عبارتی در مضمون این پرسشنامه آموزش هنرهای ایرانی یا اصطلاحا هنر سنتی در حاشیه قرار دارد و تمرکز بیشتر بر هنر مدرن یا همان هنر معاصر غربی است.
اگر درست متوجه شده‌ام آنگاه این مشکل پیش می‌آید که هنرمند مدرن در یک جامعه مدرن است که می‌تواند اثری پسندیده آفریده و مطرح شود. در چنین جامعه‌ای هنرمند نیاز چندانی به دانش نظری ندارد. زیرا دانش نظری همچو هوا پیرامونش را فراگرفته است. به سخن دیگر هنرمند بیشتر محتاج خوراک نظری‌ای است که از سوی نظرورزان برایش تامین می‌شود. زیرا نظرورزی خود کاری مستقل و بسیار دشوار است که الزاما در حیطه کار هنرمند قرار ندارد. وقتی جامعه برای هنرمند محیط آماده نظری فراهم می‌کند او با تنفس در چنین محیطی مجال بیشتری دارد تا به کار اصلی و اصیل‌تر خود که بیان هنرمندانه است، بپردازد.
در مقابل «مهارت» نیز اصطلاح مناسبی برای تبیین قدرت بیان هنرمندانه نیست و سبب می‌شود در ذهن پاسخ‌دهنده هنرمند به کسوت تکنیسین فنی یا کارگر ماهر جلوه یابد.
بی‌شک جامعه ما جامعه‌ای مدرن نیست. این را از آن جهت نمی‌گویم که به ایرانیان و زحمات دو سده اخیرشان توهین کنم؛ اتفاقا تکاپوی نیاکان ما در این بازه ارزش فوق‌العاده‌ای دارد از آن جهت که نشان داد جامعه مدرن شدنی نیست، بودنی است. جامعه‌ای که مدرن هست، جز آن راه دیگری برای شدن خود نشناخته و نمی‌شناسد اما جوامع دیگر که خواسته‌اند مدرن شوند دست‌بالا توانسته‌اند مدرن به نظر برسند ولی مدرن نشده‌اند.
وقتی هنرمند در یک جامعه مدرن نمی‌زید ناچار برای خلق هنر مدرن به سراغ نظرورزی فردی می‌رود و از آنجا که بضاعت نظرورزی در عموم افراد وجود ندارد، نظرات شخصی خود را با نظرورزی هم‌ارز می‌انگارند. آنها از بیان هنرمندانه مدرن، و گاه بسیار قوی و ماهرانه، بهره می‌گیرند اما بوسیله آن مجبورند یا ذیل خلاقیت دیگران فقط به نوآوری بسنده کنند یا خشمگنانه جامعه خود را بابت مدرن نبودن سرزنش.
بنابراین یا باید در پرسش بالا تجدیدنظر کرد و یا گزینه‌های مناسب‌تری برای پاسخ در اختیار مخاطب قرار داد.

بهنام ابوترابیان، ۶ اسفند ۱۴۰۳

راهنمای پی‌دی‌اف «منظره‌خوانی»

https://B2n.ir/r70027

#آگهی
اتودهایی بر اجرای مکبث
| ژست و تئاتریکالیته |
مدرس: محمد رضایی‌راد
•
۱۰ جلسه‌ی ۳ ساعته
سه‌شنبه‌ها ساعت ۱۷:۳۰
•
مهلت ثبت‌نام تا ۳۰ دی
شروع دوره از ۲ بهمن
•
ثبت‌نام در تلگرام
۰۹۳۵۰۷۲۱۹۰۲

#آگهی
تحلیل اسطوره در هنر و ادبیات
| اسطوره امر مثالی و رمان بوف کور |
مدرس: محمد رضایی‌راد
•
بوف کور متنی زخم‌آگین است. زخم‌های روح که راوی بدان دچار است. زخم روح اما به روح راوی محدود ‎نمانده، به تن متن نیز سرایت می‎کند. مسیر این زخم‌نگاری‎ عاقبت به سرزمین روح می‎رسد. انگار جوهرهای مجرد عالم مثال‌‎ بر روح راوی زخم زده‎اند. افلاطون با ایدۀ "امر مثالی" به افتراق جسم و روح قطعیتی فلسفی بخشید. اما امر مثالی ایده‎ای فلسفی نیست، اسطوره‎ای فلسفی‎ست.

اگر می‌شد‌ "تاریخ تنانی روح" را تصور کرد، آنگاه بوف کور یکی از منابع مهم آن بود. فهم چنان تاریخی مستلزم دریافتی تنش‌مندانه از این دخول روحانی در امر تنانی است، زیرا حاصل این آمیزش جز "زخم" نیست.

ما بوف‌کور را در چنین بستر تنش‌مندی قرائت می‌کنیم، قلمروی که یک‌سویش را سنت افلاطونی و حکمت سهروردی و شارحان امروزین‌شان (یونگ و کُربن و گنون و سید حسین نصر) اشغال کرده و سوی دیگرش را مدرنیست‎هایی همچون فروید و ریلکه و هوفمان و آلن‌پو احاطه کرده‎اند.

یکشنبه‌ها ساعت ۱۷
به صورت آنلاین از طریق GoogleMeet

مهلت ثبت‌نام تا ۱۴ دی
شروع دوره از ۱۶ دی

ثبت‌نام در تلگرام
۰۹۳۵۰۷۲۱۹۰۲

در بایگان عکس و کلمه چه می‌کنیم؟

هم‌نشینی و دسته‌بندی عکس‌ها همراه با اطلاعات‌شان، معنای آن‌ها را کامل‌تر می‌کند. موزه‌‌ی عکس جایی است که با کنار هم گذاشتن و مدون کردن عکس‌ها آن‌ها را درون تاریخ می‌گذارد. به عکاسی ایران نگاه کردیم دیدیم عکس‌های عکاسان کنار هم نیامده‌اند و  به درستی مدون نشده‌اند و اطلاعات عکس‌ها ناقص و نادقیق‌اند. پس به خود گفتیم باید دست به کار شویم و دریافتیم اولِ راهیم.

کار اصلی ما شناسایی و گردآوری و مقوله‌بندی کار عکاسان ایرانی از دهه‌ی ۱۳۳۰ شمسی تا به امروز است. تمرکز خود را بر عکاسی هنری ایران گذاشته‌ایم هرچند نیم‌نگاهی به گونه‌های دیگر عکاسی هم داریم. تاکنون ۳۸۰۰۰ عکس گرد‌آوری ‌کرده‌ایم و آن‌ها را ژانر‌بندی، طبقه‌بندی موضوعی و تاریخی کرده‌ایم. به این ترتیب می‌توانیم عکس‌های پرتره را با هم ببینیم، منظره‌ها را به هم پیوند بزنیم یا ببینیم صحنه‌آرایی در عکاسی ایران چه موقعیتی دارد و ببینیم عکاسان ایرانی چه نگاهی به ''درخت'' و ''خانه'' و ''مرد'' و ''زن'' و...  داشته‌اند.
موزه و فضای مستقل بایگان میزبان همه‌ی علاقه‌مندان به عکاسی هنری ایران است.

https://baaygaan.com/

#آگهی
در اطراف پروست
(زمان گم-شده یا زمان باز-یافته)
۸۰ ساعت کارگاه
با صالح نجفی
.
زمان نام‌نویسی تا جمعه ١١ آبان
شروع دوره از ١٩ آبان
.
این دوره بازخوانی پروست به قصد وادیدن فصلی از تاریخ انسان مدرن است که معنای انسان‌بودن را تا همیشه تغییر داده است.
.
⚫️طرح درس‌های این کارگاه:
◾پروست فیلسوف یا پروست فلاسفه:
دلوز/ژیژک/کریستوا
◾پروست نقاش یا نقاشان پروست:
الستیر یا تثلیث مارسل/جوتو/شاردن/ورمیر
◾پروست فیلمساز یا فیلمسازان پروست:
سرگیجهی هیچکاک/خاطره‌ی ناممکن کریس مارکر/اسیر شانتال آکرمن
◾پروست سیاسی یا سیاست پروست:
ارمغان فرانسواز/برابری‌خواهی در کلیسای جامع پروست
◾زمان سعادت، تذکار غیرارادی، قانون عادت: همقطاران پروست
کیرکگور/برگسون/بکت
◾ادیسه‌ی پروست:
پایان رمان یا آغاز اپیک/افق‌های پروستی
.
برای آگاهی بیشتر در مورد این دوره با شماره‌:
02188555866
تماس بگیرید یا به شماره:
09335037730
(در تلگرام یا واتس‌اپ) پیام دهید.
.
طراح گرافیک: مهدی دوائی
.
کانال تلگرام "دگره":
@khonehkaredegareh
اینستاگرام "دِگره":
https://www.instagram.com/khoonehkar_degareh/profilecard/?igsh=NHBsd291MmM0cXU3

بخشی از مستند «کته کلویتس: پرتره‌ای از نقاش اکسپرسیونیست آلمانی/ Käthe Kollwitz, Portrait of the German artist of expressionism»
سازنده: نوربرت بانج و رون اوردرز
سال ساخت: ۱۹۸۱
مترجم: سحر مرعشی

? برای تماشای این مستند به لینک زیر مراجعه کنید:
https://B2n.ir/x00844