هندوانه زرد
یلدای روشن

یلدا در راه است

مهربوسی

در مهمانی پیراهن های رنگین
دهانش طعم چوبینِ گردو میداد
و بعد، شیرین ِخرمالو
و بعد تندِ دارچین
و بعد تلخِ شراب
و بعد گسِ انار
و بعد، سرد نارنگی
و بعد سرخِ زعفران

پرسیدم : پیش از من چند نفر را بوسیده ای؟
خندید!
بادِ دوره گرد چکمه طلایی
گفت: فصل های بارانی حساب و کتاب ندارند!
بوسه هایت را بگیر و برقص!

شال حریر خش خشی اش را دورم پیچید، دوباره خندید، از پنجره گریخت و در پیچ پروانه ها گم شد.

مهمانی پاییز
در جیب لباس های رنگین
در سبد میوه های عطرآگین
در گرمی فنجان های زرین
در لرز پنجره ها و نم پستو ها و
پهنه ی پرچینها
جاری تر شد.

@hodahadipoetry
این شعر ادیت جدید شعری قدیمی تر است

در کوه های شمال تهران آنجا که هنوز به نام کسی نیست آنجا که هنوز برجی نساخته اند که هنوز تا انتها نخراشیده اند که هنوز همه اش را نفروخته اند چشمه ای پیدا میکنم و پای بر سنگریزه های خنکش در سایه ی پهن گردویی می نشینم راستی آدمی را چه حسرت هاست!! چشمه ای…

اول تابستان است
تابستان
دریاست
و دریا بوی عجیبی دارد
بوی جلبک ها و ماهی ها
بوی صدف ها و خرچنگ ها
بوی نم و نا
بوی ماندگی و تازگی
بوی زیستن در آستانه ی مرگی که
موج ها تو را به آن میکشند
بوی تازه شدن در خانه ی قدیمی انسان
بوی آن سلول کوچکی که از آن زاده شدم
آدمیزاد دریاست
آدمیزاد آب است
و دریا
همیشه مرا اینطور صدا می زند:
بیا!
بیا ای زخم خورده از خاک و گل
بیا ای خسته از تیزی ها و تنگی ها
بیا که من نرم و روان ،
در درازکش بی انتهای جهان
برایت تور گسترانیده ام!
بیا ای تک سلولی کوچک بیچاره
من برایت گنج هایی از گوش ماهی و سنگ های صیقلی در جیب دارم.
من هشت پای قرمز لغزنده ای دارم
که دور ساقت میپیچد و از ران هایت بالا می رود و خون تازه در شرمگاهت
می دواند
من پری هایی دارم
که قصه هایشان را با حباب و پولک روی پوست پیرترین نهنگ هستی نوشته اند.
من تو را در آغوش میگیرم
همچون مردی امن و پهن شانه
و تو را به آبهای آزاد جهان می رسانم
به آزادی می رسانم

بیا! برهنه شو
بی هیچ آرایه ای
بی هیچ شرمی
بی هیچ تردیدی
و روی گرمی و شوری ام دراز بکش
و روی رازهایم آرام بگیر
و روی کشتی هایم برقص
و روی نهنگ هایم سفر کن
و روی شب هایم آواز بخوان
و روی قصه هایم بخواب
و اگر خواستی، همینجا
در بیکرانگی همیشگی ام بمان!

اول تابستان است
دریا آرام است
و بوی ماهی سرخ شده
خاطره یک هم آغوشی نمناک ناگهانی را
در ساحلی دور
به یادم می آورد:
آه! تابستان
آه ! اول تابستان!
آه! دریای تابستان.

@hodahadipoetry

تنها خبر
که به کار آدمیزاد میآید
اخبار هواشناسی است
تا تو در سرزمین سبزت
بدانی که امروز آفتابی است
و میتوانی در یک کافه روباز
با دوستت بنشینی و یک قهوه بنوشی
یا بارانی است
و در خانه بمانی
و کارهای نیمه تمام را تمام کنی
و من اینجا
بدانم که بارانی است
و در سیل تعدادی دیگر میمیرند
یا آفتابی است
و از بی آبی چند نفر دیگر می میرند
یا دودی است
و از بیماری چند نفر دیگر می میرند
یا ریزگردی است
و از خفگی چند نفر دیگر می میرند
یا هیچ کدام
هوا، هوای سرکوب است
و برای چند تار مو
برای گفتن از آزادی
یا سردادن آواز شادی
چند نفر دیگر می میرند .

اخبار هواشناسی
تنها خبر مهم برای آدمی است.

@hodahadipoetry