«در این زمان انسان تعجّب می‌کند که پدران و مادران بچه‌ها را مجبور می‌کنند که حتماً باید نمرهٔ بیست بگیری. یا این‌که حتماً باید رشتهٔ پزشکی و مهندسی را انتخاب کنی. به بچه فشار می‌آورند که باید شاگرد اوّل باشی. ولی پدر من هرگز این مسائل را به من نمی‌گفت. او می‌گفت: تا هر موقع دوست داشتی درس بخوانی، سعی کن خوب یاد بگیری.

... گاهی که می‌دید من خیلی درس می‌خوانم و زحمت می‌کشم، مخصوصاً برای شب‌های امتحان، می‌گفت: لازم نیست زیاد به خودت زحمت بدهی و این‌طور خسته شوی؛ بر فرض، یک کلاس را نتوانستی در یک سال بخوانی، مهم نیست، وقتی دو سال خواندی، بهتر می‌فهمی.

البته من هرگز آن‌قدر بی استعداد نبودم که دو سال در یک کلاس بمانم، ولی این مطالب را از آن جهت نوشتم که امروزه کم‌تر پدران و مادران را می‌بینم که دارای این روش باشند. بالأخره هر انسانی تا اندازه‌ای استعداد یادگیری دارد؛ لذا نباید به دانش‌آموزان از لحاظ نمره فشار وارد کنند و آن‌ها را اذیّت و آزار نمایند.»

📚 (بتول راشد؛ با راست‌قامتان پهنهٔ اندرز، ص۳۳ – ٣٤)

#تربیتی
#شیخ_حسینعلی_راشد

@cheraghe_motaleeh

📜 مستزادی در میلاد بقیّة الل‍ه الأعظم (أرواحنا فداه)

✍🏻 اثر طبع آیةالل‍ه حاج عبدالرحمن محمّدی هیدجی

آمد به جهان پادشه عالم امکان / در نیمهٔ شعبان
محکم شد از او شرع نبی، مذهب [و] ایمان / در نیمهٔ شعبان

آن وارث پیغمبر و زهرا و ائمّه / آن حامی اُمّه
آن هادی و هم حجّتی از جانب یزدان / در نیمهٔ شعبان

همنام نبی، هم‌لقبش، قائم بالحق / مولای مصدَّق
مانند نبی خاتم انگشت امامان / در نیمهٔ شعبان

آن‌گه به وجود آمد و در سجده سرش بود / در درگه معبود
توحید خدا گفت به لعل گهرافشان / در نیمهٔ شعبان

بشکفته یکی غنچه‌گل از باغ امامت / با تاج کرامت
زینت به همان یافته آن باغ و گلستان / در نیمهٔ شعبان

چون نور رخش از پس پرده به عیان شد / ظلمت به نهان شد
گشتند خجل ماه و خورشید درخشان / در نیمهٔ شعبان

خورشید به نورش بنموده است تجارت / از روی خجالت
بس منفعتی برده از آن نور فروزان / در نیمهٔ شعبان

چون مُکتَسَبٌ‌عنه به غیبت شده مستور / اندر نظرم دور
خورشید چو مغرور به عالم شده تابان / در نیمهٔ شعبان

این نعمت عظماست که افزوده خداوند / گر خلق شمارند
آخر نتوانند شمارند به پایان / در نیمهٔ شعبان

چون از قدم میمنت خویش به گردون / عالم شده میمون
از بین قدومش همه عالم شده خندان / در نیمهٔ شعبان

ای ربّ جهان، منتظرند خلق به نورش / عجّل به ظهورش
مولای جهان را برسانی به شتابان / در نیمهٔ شعبان

[یک مصرع از متن کتاب افتاده است.]
اخذی بنمائیم از آن صورت و از جان / در نیمهٔ شعبان

از نطق و کلام و کلمات گهرافشان / بر ما بکن احسان
چون ناطق قرآن بقا اوست ز یزدان / در نیمهٔ شعبان

نزدیک که شرع نبی و ختم رسالت / کز قوم شقاوت
پوشیده شود از اثر باطل و بطلان / در نیمهٔ شعبان

این شِرذِمهٔ لشگرِ مؤمن شده بی یار / مغلوب ز کفّار
نصرت ز تو بر ما که ایا صاحب دوران / در نیمهٔ شعبان

یا ناطق قرآن، متوسّل به تو هستم / بنگر چه شکستم
خواهم تو شوی واسطه بر درگه سبحان / در نیمهٔ شعبان

چندی است مرا حاجتی اندر دل پُرغَم / از خالق عالَم
مَقضیّ بشود گر تو نِهی پای به میدان / در نیمهٔ شعبان

ای "هیدجی" ای غرق به دریای محبّت / مشتاق مودّت
بر درگه حق هستی تو صاحب عنوان / در نیمهٔ شعبان.»

📚 (سیمای هیدج، ص۲٦۲ - ۲٦۳)

#ناحیه_مقدسه
#شیخ_عبدالرحمن_محمدی

@cheraghe_motaleeh

? ساری – مرحوم حاج شیخ یحیی عابدی زنجانی و حاج شیخ مرتضی صدوقی مازندرانی

#عابدی_زنجانی

@cheraghe_motaleeh

? حکایتی از آخوند ملّا عبّاس تربتی به نقل از حاج شیخ یحیی عابدی زنجانی

«یکی از مباشرین و متنفّذین دفتر آیةالل‍ه‌العظمی بروجردی حکایت ذیل را برای حجّت الاِسلام و المسلمین عابدی زنجانی نقل کرده است:

در زمان رضاخان، وقتی حاج آقا حسین بروجردی در واقع (به طور غیررسمی) به مشهد تبعید شده بود، یک روز ایشان و آیةالل‍ه‌العظمی حاج آقا حسین قمی و مرحوم آقازاده (فرزند آخوند خراسانی، یکی از مراجع و پیشوایان نهضت مشروطه) و هم‌چنین مرحوم حاج آخوند ملّاعبّاس تربتی در ایّام عیدالزهراء در جلسه‌ای جمع شده، به گفت‌وگو و مزاح پرداخته بودند.

در اثنای جلسه، مرحوم حاج آخوند ملّا عبّاس ناگهان از حاضرین عذرخواهی کرد و برخاست که خداحافظی کند. علّت را پرسیدند، فرمود: عذر می‌خواهم، در نشستن و گوش دادن شبههٔ شرعی دارم.»

? (به نقل از پیشگفتار کتاب فضیلت‌های فراموش‌شده، ص۱۰)

#عابدی_زنجانی
#ملا_عباس_تربتی
#شیخ_حسینعلی_راشد

@cheraghe_motaleeh