بلندن شبا، همه انگار یلدان

این تبلیغات و ایجاد ساختار های مذهبی تا قرن ششم ادامه پیدا کرد، اما در اون زمان با شروع حملات وایکینگ ها به سواحل بریتانیا همه معادلات قدرت عوض شد، حالا یکبار دیگه وارثان امپراطوری روم در خطر نابودی توسط بربرها قرار گرفتن.

برای کلیسا نتیجه به شکل عجیبی خوب پیش رفت، طولی نکشید که پادشاهان جزیره مذهب جدید رو پذیرفتن و حالا مسیحیت عنصری بود که همه رعایا رو به هم نزدیک تر می‌کرد.

مردمان جدید انگلستان هیچ دلیلی برای تفاهم نداشتن، نه نژاد و نه منافع و نه هیچ چیز مشترک دیگری، به این ترتیب معمولا در حال درگیری و جنگ داخلی بودن.

در آخرین دهه های قرن پنجم میلادی سلطه بخش غربی امپراطوری روم به پایان رسید، ژرمن ها در همه نقاط امپراطوری از جمله در انگلستان ساکن شدن، به این ترتیب استعمار رومی جای خودش رو به چند پادشاهی مستقل داد.

رومی ها بعد از مستقر شدن در جنوب بریتانیا شروع کردن به ساختن شهر های جدید، اونها کاخ و حمام و بازار ایجاد کردن. و به مرور به اصطلاح تمدن رو به اون سرزمین آوردن، و صد البته منابع طبیعی روهم به اون شکلی که دلشون می‌خواست استفاده کردن.

در نهایت این مجموعه شکست ها و پیروزی هاست که تاریخ رو میسازه، و مجموعه این نبرد‌هاست که مارو به این جایی که هستیم رسونده، فارق از این که چه کسی پیروز شده و چه کسی شکست خورده.

اگر سلطان یا نوادگانش موفق می‌شدن از دروازه های وین عبور کنن احتمالا امروز مردم شرق اروپا پیرو اسلام بودن، و این یعنی همه معادلات سیاسی و تاریخی تا به امروز ممکن بود به شکل دیگه ای رقم بخوره.