آنان حق ندارند، در حوزه خصوصی مردم تجسس کنند و فراتر از قانون در امور شهروندان به دخالت بپردازند. از سوی دیگر وظیفه دولت ها است که زمینه مشارکت سیاسی مردم را فراهم آورند تا آنان نه صرفا از راه شرکت در انتخابات در روزهای مشخصی از سال، که به صورت روزمره با تاسیس تشکلات گوناگون سیاسی و اجتماعی، و برخورداری از جامعه مدنی و احزاب سیاسی، عرصه عمومی و نهاد دولت را تحت نظارت همه جانبه خود در آورند. مردم باید بتوانند در یک نظام سیاسی باز علاوه بر حمایت از دولت و نظام سیاسی، در موارد مقتضی به اعتراض و انتقاد نیز رو آورند. در یک کلمه دولت وظیفه دارد مانند توسعه اقتصادی-اجتماعی، توسعه سیاسی را نیز در اولویت خود قرار دهد.
?د. بسط عدالت: یکی از مهمترین وظیفه دولت ها عدالت ورزی همه جانبه به نفع عموم مردم است. وجود قوه قضائیه مستقل و بی طرف، توزیع عادلانه ثروتهای عمومی، تدوین قوانین بر اساس خواست جامعه و گردن نهادن دولت به قوانین کشور به جای حکمرانی مصلحت جویانه که در عمل به تحمیل اراده اقلیت بر اکثریت را در پی می آورد و خروجی آن در واقع مصلحت سوزی است و نه عمل به مصلحت، سیاستگذاری عمومی درست (توجه همه جانبه به محیط زیست، حفظ هویت ملی، گسترش حمل و نقل برای از بین بردن جنوب و شمال در داخل یک کشور و ...) که نتیجه آن تامین مصالح ملی باشد و نه منافع هیات حاکمه، همگی را می توان مصداق هایی برای عدالت ورزی همه جانبه دولت در نظر گرفت.
?تبصره: چنین اقداماتی هر چند مستقیم به حفظ نظام مربوط نیست، مشروعیت نظام سیاسی را به شدت افزایش می دهد. با افزایش مشروعیت جامعه شناختی دولت، نه تنها خطرات داخلی برای حفظ حکومت و دولت کاهش می یابد، بلکه به محض افزایش رضایت عمومی از دولت، تهدیدات خارجی نیز فروکش می کند؛ چرا که مشروعیت سیاسی بالا، ملت را به پشتیبان دولت تبدیل می کند و از آنجا که ملت امری دائمی است، هیچ دولت عاقلی خود را در مقابل امر دائمی قرار نمی دهد.
✅نتیجه پایانی: بهترین نوع حفظ نظام، در وهله اول، حفظ غیر مستقیم آن از طریق عمل کردن دولت به کارویژه های ذاتی خود به نفع عموم است. این شیوه نه تنها نظام را حفظ می کند، بلکه آن را به حکومتی مشروع و مورد رضایت خداوند در می آورد. دامن زدن به حفظ انحصاری نظام به شیوه اول، یا اولویت دادن به آن، نه تنها پر هزینه و کم فایده است، بلکه دو تالی فاسد را دربر دارد: اولا نظام از طریق غیر مشروع حفظ می گردد، چرا که با باقی ماندن نیازهای جامعه، مردم ناراضی می گردند، و ثانیا در بلند مدت چنین نظامی به جای حفظ شدن در نهایت فرو می پاشد. در پایان یک نکته را باید تذکر داد. حفظ نظام باید با ترکیبی از دو روش مستقیم و غیرمستقیم صورت گیرد؛ چرا که در این صورت همه ارکان یک نظام یعنی حکومت، حاکمیت، سرزمین و مردم حفظ خواهد شد و هر تهدید محتمل خارجی کاهش خواهد یافت. اما نکته اساسی این است که حفظ مستقیم نظام نباید بر حفظ غیرمستقیم برتری یابد، بلکه باید تابعی از آن باشد و به اندازه ای که و به شیوه ای که جامعه و عموم مردم به دولت اجازه می دهند، به حفظ مستقیم روی آورد. مهندسی اصلی یک نظام مشروع، باید به عهده بانک عقل عمومی جامعه باشد و نه بر سلیقه خودخواهانه هیات حاکمه که هنگام نشستن در اریکه قدرت منافع خصوصی آنان بر منافع عمومی ملت غلبه می یابد و بدون در نظر گرفتن کنترل عمومی حکومت از سوی مردم، ممکن است خسارت های جبران ناپذیری به ضرر عموم ملت بپروراند.
شفیعی ۲۱ دی ۱۴۰۳
@Mahmood_shafiee

?حفظ نظام در دو گفتمان

?امروزه در حال و هوای سیاسی کشور، کم و بیش، بین بازیگران سیاسی در قدرت و بیرون قدرت، توافق وجود دارد که حوزه های مساله خیز گوناگونی در کشور، نظام سیاسی را با چالش های درهم تنیده مواجه ساخته است. با این حال، درباره بنیادهای این مسائل که گاهی به حد بحران هم رسیده است، و نیز راه کارهای محتمل، نه تنها اجماعی وجود ندارد، اختلاف شکننده شدید و نگران کننده ای مشاهده می گردد. این اختلافات را در دو قطب غیرقابل جمع می توان از همدیگر جدا کرد.
✍۱. حفظ نظام به شکل مستقیم: کسانی که معتقد به حفظ مستقیم نظام هستند، چند راهکار را در اولویت قرار می دهند.
?الف. اولویت نظامی: در این دیدگاه حوزه نظامی از هر جهت باید تقویت شود. ساخت، خرید و تهیه مدرن ترین سلاح ها؛ بیشترین سرمایه گذاری روی نیروهای نظامی (بالاترین حقوق و دیگر امتیازات مادی، بالاترین آموزش، بالاترین تساهل درمقابل تخلفات و جرائم این بخش، و تفویض بیشترین اختیارات، خلاصه برتری دادن میدان بر دیپلماسی)؛ قراردادن دیگر حوزه های نظام سیاسی و اجتماعی کشوری، ذیل نهادهای لشگری؛ نظامی گری تا حد تبدیل شدن امور نظامی به استعاره ای برای بازسازی دیگر نهادهای جامعه و تبدیل شدن امر نظامی به گفتمان برتر نظام.
?ب. اولویت امنیتی حکومت محور: تبدیل نیروهای امنیتی به بالاترین کانون قدرت و کنترل کننده، نه تنها جامعه و مردم، که نهادهای دیگر حکومتی؛ به طور مشخص تقدم مصالح امنیتی بر همه مصلحت های دیگر، از جمله مصلحت استقلال قضائی، استقلال نهادی دانش، استقلال نهادی مذهب و حتی استقلال نهادهای بروکراتیک سیاسی؛ و بالاخره، امنیتی شدن کلیت فضاهای عمومی جهت کنترل سریع هرگونه مخالفت یا اعتراض در حوزه های اجتماعی، از جمله نشانه های برتری دادن امنیت حکومت محور است . از این جهت، امنیت حکومت بر امنیت عموم مردم برتری می یابد.
?ج. اولویت بسط ایدئولوژی، دولت ساخته، در جامعه از سوی حکومت: استفاده از ابزارهای ایدئولوژی سازی فراگیر از قبیل گسترش ظواهر دینی به کمک رسانه ها و نیروهای ایدئولوژی سازی چون مبلغان مذهبی، مداحان، ائمه جمعه و جماعات، همراه با مراکز دینی از قبیل مساجد، زیارتگاه ها، عتبات و مراقد، حسنیه ها و تکیه ها، حوزه های علمیه و دانشگاه ها، دبستان ها و دبیرستان ها، همانند ایام مذهبی همچون محرم و رمضان، و اعیاد و وفیات مذهبی، از جمله مصداق های روشن ایدئولوژی سازی حکومتی به شمار می رود.
?تبصره: شیوه مستقیم گاهی تهدید، تحریف، تطمیع و دیگر شگردها و راهبردهای غیر اخلاقی را نیز، در هنگام لزوم، هم در عرصه سیاست داخلی و هم در عرصه سیاست خارجی تجویز می کند.
✍۲. حفظ نظام به شکل غیر مستقیم: آنها که حفظ نظام به شکل غیرمستقیم را تجویز می کنند، اولویت ها از جنس دیگر را مورد توجه قرار می دهند.
?الف. حفظ امنیت داخلی و خارجی با حرمت نهادن به نیازهای عموم مردم و کوشیدن برای برآوردن نیازهای امنیتی آنان: در دو سوی امنیت داخلی و خارجی، شهروندان و عموم مردم اولویت هایی مشخص، و شاید متمایز از مذاق حکومت گران، دارند. حفظ اموال بیت المال از چپاول، حفظ جان، آبرو و ناموس عموم شهروندان از تعرض قدرتمندان، حفظ اموال خصوصی از سرقت، تضمین آزادی های عمومی و غیرقابل سلب، همگی مثال هایی برای امنیت داخلی دلخواه ملت است. گسترش صلح با همسایگان، داشتن رابطه حسنه با همه کشورها، بالا بردن عزت و آبروی مردم در میان ملت های دیگر، بازیگر عادی بودن در روابط بین الملل، همگی مثال هایی برای امنیت خارجی از نگاه عموم مردم به شمار می رود.
?ب. توسعه اقتصادی و تامین رفاه اجتماعی: امروزه یکی از کارویژه های اصلی دولت ها، زمینه سازی برای توسعه اقتصادی و برداشتن موانع داخلی و خارجی در این زمینه است. در ادامه این وظیفه ذاتی، دولت های جدید وظیفه دارند با ارائه خدمات آموزشی، بهداشتی، بازنشستگی، بیمه همگانی، حمایت های ویژه از طبقات پایین جامعه، رفاه حداقلی برای عموم شهروندان را تضمین کنند. در همین راستا دولت ها می کوشند با گسترش امکانات لازم برای بهره مندی همگان از بیشترین اوقات فراغت، از قبیل اقدامات بسنده در حوزه ورزش های همگانی، بسط مراکز ورزشی، هنری، علمی، فرهنگی، مردم شناختی، گردشگری و اموری از این قبیل، بیشترین رضایت و شادمانی را برای اکثریت جامعه فراهم آورند.
?ج. توجه مستقل به توسعه سیاسی: اندیشه سیاسی مسلط در جهان جدید این است که دولت ها امری جامعه ساخته اند و مالکیت جان، جسم و اموال که دولت ها در آنها تصرف می کنند، ذاتا متعلق به عموم مردم است و بنابراین، تصرف دولت در امور جامعه نه ذاتی که به نمایندگی از جامعه، مردم و شهروندان مشروعیت می یابد. دولت های جدید حداقلی بوده و وظیفه دارند حوزه خصوصی مردم را به رسمیت بشناسند.

✅متن و تفسیر متن: خاستگاه صلاح یا فساد

?دین به مثابه متن، تفسیر بردار است؛ اما متن های دیگر هم تفسیر بردار اند. متن های دیگر می تواند متعلق به یک حکیم، سیاستمدار، الهی دان، فیلسوف، جامعه شناس یا انسان دانای دیگر باشد.
?معروف است که هگل، فیلسوف پر آوازه قرن هجدهم و نوزدهم آلمانی، سه جور تفسیر شده است. هگلی های جوان، میانه و پیر ، سه هگل ضد و نقیض را شناسانده اند. از این رو، امروزه، هگل را هم فیلسوف آزادی و هم فیلسوف فاشیست می شناسند. مارکس هم به همین شکل است. از مارکسیست های فویرباخی ماتریالیست تمام عیار تا مارکسیست های مکتب فرانکفورتی فرهنگ گرا با شاخه های گوناگون، همه خود را متعلق به مکتب مارکس می دانند؛ اما در عمل زمین تا آسمان تفسیر آنها از همدیگر متفاوت اند.
?بنابراین وجود یک اندیشه در متن درجه اول دینی یا در متن یک اندیشمند از هر جنس که باشد، تنها یک شرط لازم برای تفسیر درست یا نادرست، مثبت یا منفی، و در نتیجه برای تحول اجتماعی مثبت یا منفی به شمار می رود. در عمل اما مهمترین شرط، شرطی کافی، بنام مفسر، وجود دارد که با شیوه ظهور و بروزش در عرصه تفسیر، علت تامه یک اندیشه تفسیر شده مثبت یا منفی می گردد.
? اگر قران را به دست پیامبر ص بدهند، با تکیه بر این متن جامعه بدوی عربی را به جامعه مدنی اخلاقی تبدیل می کند و خشونت های جاهلی را به حداقل می رساند. اگر به دست علی ع بدهی از آن حکومت عادلانه استخراج کرده و آن را در کوفه پیاده می کند و با افتخار دستاورد آن را برای همیشه تاریخ توضیح داده و به یادگار می گذارد.
?همین قران را اگر به دست حجاج بدهی آن را چنان تفسیر می کند که اطاعت از خدا مشروط به حد توان افراد می گردد؛ اما اطاعت از حاکم بی قید و شرط گشته و حکومتی سرکوب گر و مطلقه شکل می گیرد و دمار از روزگار مردم در می آورد.
?مارکسیسم در اروپا دولت های دموکراتیک و سوسیالیستی رفاه گرای شمال اروپا را رقم زد؛ ولی در اتحاد جماهیر شوروی، خشن ترین جامعه تاریخ معاصر جهان را رقم زد و بنام مارکسیسم ده ها میلیون انسان بی گناه به مسلخ رفتند.
?جمهوریت هم یک اندیشه است؛ وقتی در تاریخ آمریکا تفسیر و پیاده می شود، جامعه ای نوپیدا را به آقای جهان تبدیل می کند؛ ولی وقتی در عراق به دست بعثی ها تفسیر می شود، تبدیل به وسیله ای برای گوسفند سازی مردم در عرصه سیاسی می گردد و بردگی میلیون ها انسان ذیل آن رقم می خورد.
?نتیجه گیری: بسیار مهم است که مفسران صاحب قدرت با متن چه می کنند و با تفسیر خود چه هدف یا هدف های خوب و بد را پی می گیرند. قبل از هر پیغبر بیرونی، این پیغبر درونی یا دیو درونی افراد از یک طرف و علم و جهل آنان از طرف دیگر است که با تجهیز بر عقل و احساسات، فطرت و غریزه، علایق خاص و عام، و نیز اکتساب علم و دانش کافی یا بی بهرگی از دانش زمانه، راهی به سوی فلاح یا فساد را می گشایند.
۱۴مرداد۱۴۰۳ شفیعی
@Mahmood_shafiee

?فاصله بی راهگی و حقیقت گرایی

?طرح مقاصد درست با توسل به شیوه های نادرست، بی راهه رفتن است. در مقابل، وارد شدن به وادی حقیقت دو شرط اساسی دارد: هدف ها درست انتخاب گردند؛ شیوه های رسیدن به اهداف نیز مشروع باشند.
?در قرآن بارها فراخوان به سوی کارهای خوب و پرهیز از کارهای بد صورت گرفته است. طبق آیه ای خدا، خودش، مردم را به عدالت، نیکی کردن و بهره مند ساختن نزدیکان دعوت می کند و آنان را از فحشا، منکرات و ستم گری باز می دارد. پیامبر ص، نیز، به عنوان امر کننده به معروف و نهی کننده از منکر معرفی شده است. آیه دیگری، از انسان هایی نام می برد که اگر قدرت داشته باشند، به برپایی نماز، دادن زکات، امر به خوبی ها و باز داشتن از بدیها می پردازند. آیه ای دیگر، دستور می دهد که جمعی از مردمان وقتشان را صرف خواندن دیگران به کارهای خیر، دعوت به کارهای پسندیده و پرهیز دادن از بدیها اختصاص دهند.
?بسیار بدیهی است که خداوند، نبی خدا ص، اولیای الهی و دیگر انسانهای خیر خواه، چنین هدف ارزشمندی را با اتخاذ راه غلط به انجام نمی رسانند. کسی سراغ ندارد که خدا یا رسول خدا، یا انسان های پاک سرشت با شیوه های غلط به امر معروف و نهی از منکر بپردازند. آیه قرآن به صراحت بیان می دارد که دعوت پیامبر ص به سوی راه مدیر و مدبر جهان، در سه شیوه حکمت، موعظه خوب و بهترین جدال، منحصر است و شیوه دیگری وجود ندارد.
✅بر اساس آنچه گفته شد، اگر دعوت به حجاب و نهی از بی حجابی از اهداف دینی تلقی گردد، بکارگیری شیوه های ناپسند در این زمینه، انحراف از صراط مستقیم الهی است؛ چرا که در چارچوب مسلم آموزه های دینی هدف و وسیله، هر دو باید از مشروعیت کامل برخوردار باشند. امیدواریم حکمرانان در کشور خیر و صلاح مردم را از خودِ جمعی مردم برگیرند؛ به سواد اعظم ملت تکیه کنند و سیاست هایی پیش گیرند که بازتاب دهنده زیست جهان این مرز و بوم باشد. انشاءالله
۲۴آذر۱۴۰۳ شفیعی
@Mahmood_shafiee

*✅برترین بانوی جهان*

✍امروز، بنابر ترجیح شیخ عباس قمی و جمعی از علمای بزرگ، وفات و شهادت مظلومانه بزرگ بانوی اسلام، حضرت صدیقه کبری، فاطمه زهرا، سلام الله علیها، است. شواهد برای بی نظیر بودن شخصیت آن حضرت فراوان است. در این مختصر به بعضی از شباهت های مهم فاطمه س با پیامبر ص را مرور می کنیم.
?۱. شباهت درگفتار: بنابر حدیث شیخ طوسی از عایشه، ام المومنین، هیچ انسانی در گفتار و سخن  مانند فاطمه س به رسول خدا ص شبیه تر نبود.
?۲. تکریم برابر: در ادامه همان حدیث گفته شده است که دقیقا وقتی پیامبر ص خدمت دخترش می رسید، فاطمه س بعد از خوش آمدگویی دست آن حضرت را می بوسید و او را در جای خود می نشاند؛ و زمانی که فاطمه س نزد ایشان می رفت، پیامبر ص بعد از خوش آمد گویی، دست دخترش را می بوسید و او را در جای خود می نشاند.
?۳.کردار پبامبرانه: بنابر آیاتی چند، پیامبر ص به عموم مردم با تمام وجود عشق می ورزید. با همه نرم خو بود؛ گوشش شنونده سخن های درست و نادرست آنان بود؛ در کوشش همه جانبه برای هدایت بندگان خدا، تا حد از دست دادن جان مایه می گذاشت؛ لحظه ای از مردم جدا نمی گشت و امید مردمان محروم، بذل و بخشش بی حساب و کتاب آن بزرگ مرد الهی بود. دختر گرامی آن حضرت نیز پا جای پدر بزرگوار گذاشته بود. فاطمه س، همچون پدر، تمام وجودش خدمت همه جانبه به عموم مردم بود. وقتی به نیایش بر می خاست، شبی تا صبح به جای خود به دیگران دعا می کرد. وقتی زینتی برای خود و خانه اش به دست آورد، با دیدن پدر همه را در راه خدا در اختیار آن حضرت قرار داد تا در راه خدا هزینه کند. در گرسنه ترین لحظه در دم افطار، همراه با همسر، بارها طعام بهترین را به دیگران تقدیم کرد و مورد تمجید آشکار و ماندگار الهی قرار گرفت.
?۴. صاحب وحی: بنابر روایات متعدد و معتبر، حضرت صدیقه کبرا به وحی دسترسی داشت و مجموعه آن آموزه های الهی کتابی مشهور به مصحف فاطمه س شد. فرزندان آن حضرت از سفره معارف نورانی او بهره برده و تفسیر قدسی قرآن را از مادر آموخته بودند. می توان به جرات مدعی شد که مفسر اول کتاب آسمانی قرآن فاطمه س است که در خانه وحی در سایه ارتباط دائمی با پیامبر ص و امین وحی، تربیت آسمانی یافته بودند. به تعبیر علامه مجلسی، اگر لقب آن حضرت، محدثه و زهراء بود؛ چون مَلَک با او سخن می گفت و نوری آشکار و معنوی داشت.

✅۵. نتیجه گیری: شیعه فاطمه س و پیامبر ص بودن، بدون چنگ زدن به سنت آنان، بزرگداشت پاکان و نیکان، عشق ورزیدن یکسان به همه مردم از آن جهت که مخلوق خدا هستند و روح الهی در وجودشان جاری است، و رها نکردن ارتباط همیشگی با خدا، مدیر و مدبر جهان و جهانیان، ممکن نیست
از رهگذر خاک سر کوی شما بود
هر نافه که در دست نسیم سحر افتاد
۱۵آذر۱۴۰۳/سوم جمادی الثانی ۱۴۰۶    شفیعی
@Mahmood_shafiee

?راهی جدید به سوی عدالت سیاسی

✅عدالت سویه های گوناگونی دارد. در یک تقسیم بندی، عدالت یا امر فردی است یا امری مربوط به جامعه. وقتی در رساله های مراجع گفته می شود، امام جماعت باید عادل باشد، اینجا عدالت در سطح رفتار یک فرد منظور است. اما عدالت در جامعه به سامان و شیوه ارتباط اجزای پیچیده و گوناگون یک جامعه و کارکردهای آنها مربوط است..
✍با توجه به زیرمجموعه های گوناگون، عدالت در جامعه شکل های گوناگونی را دربر می گیرد‌. شاید عدالت اقتصادی، عدالت اجتماعی و عدالت سیاسی، از دیگر زیرمجموعه های عدالت در جامعه، چشم گیرتر از انواع دیگر باشد. در این میان رسیدن به عدالت سیاسی، بی تردید، در تاریخ و جامعه ایران از عدالت اقتصادی و اجتماعی سخت تر است.
✍عدالت سیاسی را اینطور می توان تعریف کرد که در مدیریت سیاسی جامعه، همگان بتوانند، مناسب توانایی خود و مناسب سهمی که در زندگی مشترک سیاسی از آن برخوردار اند، دست داشته باشند. امر سیاسی ذاتا امر همگانی است، چرا که در عرصه سیاسی حکومتی شکل می گیرد که در راستای استیفای حقوق همگانی می خواهد در جسم آدمیان، در جان آدمیان و یا در اموال آنان تصرف کند. جان، جسم و اموال غیرخصوصی، مال همه است. پس امر سیاسی متعلق به همه است. عدالت سیاسی هم به این است که همگان بتوانند در این عرصه به شکل مناسب تاثیرگذار باشند. اما در سطح سیاست رسمی عدالت سیاسی تعریف دیگری دارد. عدالت سیاسی رسمی به تقسیم کردن کیک سیاست در میان سیاست ورزان و محول کردن کارویژه های سیاسی به شایستگان، بدون در نظر گرفتن هر عامل غیر موجه طرد کننده، مربوط است
✍تاثیر گذاری در سیاست به دو شکل رسمی و غیر رسمی امکان پذیر است. اکثر مردم در عمل علاقه ای به مشارکت رسمی در سیاست ندارند. انتخابات وسیله مناسبی است که عموم مردم در راستای استیفای حقوق خود، به دیگران که علایق سیاسی دارند، وکالت بدهند و آنان به جای عموم، منافع همگان را دنبال کنند. عموم مردم، در کل، انتظار دارند به شکل غیر رسمی در تصمیم های حکومت گران تاثیر گذار باشند.
✍آنان که سیاست می دانند و به لحاظ عملی ذوق و شوق سیاسی دارند، مناسب توانایی خودشان می خواهند گوشه ای از بار سیاسی را بر دوش بکشند. در این میان اگر عدالت سیاسی در کشور دائر باشد، علاقمندان به سیاست عملی می توانند در صحنه سیاسی وارد شوند؛ کیک سیاست را، باهمی، تقسیم کنند و خدمات سیاسی را نیز، به نحو احسن، و برای جامعه، انجام دهند.
✍تاریخ تلخ سیاسی قبل و بعد از انقلاب اسلامی بیان گر این است که میدان رسمی سیاست در ایران خیلی سریع به انحصار گراییده و شایستگان سیاسی را طرد و خودی های سیاسی را، به جای طرد شدگان، جذب می کند. به عبارت دیگر، تاریخ سیاسی ایران نمایشگاه بی عدالتی سیاسی است. بحران سلطه، خصومت های بی پایان سیاسی، محفلی کردن سیاست رسمی، ترویج بدبینی سیاسی برای طرد دیگری شده ها، سرکوب های سیاسی درون حکومتی، و اموری از این دست، از خصلت های همیشگی سیاست ورزی رسمی در این مرز و بوم بوده است.
✅درون چنین زمینه های نامناسبی، اقدامات توافق ساز دولت چهاردهم را باید به فال نیک گرفت. اینکه دولتی در هنگام جذب نیروهای سیاسی محفل های باندی را پشت سربگذارد و جذب نیروی سیاسی را به کمیته ای شایسته و چند صدایی واگذارد؛ به همه نیروهای ضد و نقیض سیاسی فراخوان جذب بدهد، بازی سیاسی چند حزبی، چند جناحی، چند گرایشی و چند سلیقه ای را به بازی انحصارطلبانه ترجیح دهد؛ تعامل با ارکان قدرت را بر تقابل و افشاگری مقدم بدارد؛ طردشدگان از گروه های مختلف (اقوام، مذاهب، زبان ها، جنسیت ها، حاشیه و مرکز) را به میدان سیاست ورزی برگرداند، همه اینها در تحقق عدالت سیاسی در جامعه ای عدالت سیاسی نادیده، اصلا اقدامات کوچکی نیست و بلکه گشودگی در امر سیاسی، شرح صدر در سیاست ورزی، عدالت پیشگی در قلمرو توزیع سیاسی و باز کردن راهی جدید برای عقلانی سازی حکومت و حکمرانی است. آنان که سعادت این ملت، تاریخ و جامعه ایران، دین، مذهب، اخلاق و عقلانیت را دوست دارند، نمی توانند به این دولت بی مهری کنند و سد راهی گردند که دولت به تازگی آن را باز کرده و می خواهد جای کج راهه های گذشته را بگیرد.
سخن آخر: قدرت پایدار شکست ناپذیر در عرصه سیاسی، قدرت ملت است و دولت تنها زمانی بازتاب دهنده چنین قدرتی است که دولتی فراگیر بوده و بتواند نماینده، نه بعضی از مردم که همه اجزای گوناگون یک ملت باشد.
۸آذر۱۴۰۳ شفیعی
@Mahmood_shafiee

سلام علیکم.
موضوع مصاحبه☝️: چالش های امنیت ملی ج.ا.ا
مصاحبه کننده: جناب آقای موسوی، دانشجوی دکتری علوم سیاسی دانشگاه مفید
مصاحبه شونده: محمود شفیعی
زمان: تقریبا ۱۸ دقیقه
تبصره: مصاحبه در قالب پاسخ به سه پرسش درباره تعریف امنیت ملی، چالش های امنیت ملی و عوامل مهم تاثیر گذار بر بهبود امنیت ملی، صورت گرفته است.

تغییر مثبت به صراحت آیه شریفه در گرو این است که کج راهه ها را کنار گذاشت و به راه الهی برگشت. عروه الوثقی الهی جدی گرفتن وحدت بر محور توحید و رها کردن تفرقه جویی به امید واهی یکسان سازی و شبیه خود کردن دیگران در سلایق فردی و گروهی است. راه اساسی رسیدن به عزت اسلامی و انسانی، تبدیل کردن گرایش عملی "همه با من" به "همه با هم" با وجود همه تفاوت ها است.
۲۶مهر۱۴۰۳ شفیعی
@Mahmood_shafiee