«در حال حرکت به سمت قتل‌عامی جدید هستیم؛ قتل‌عام علیه خلق کورد. قتل‌عام خلق فلسطین کفایت نکرد.»

رئیس جمهور کلمبیا: دولت ترکیه خبرنگاران را به قتل می‌رساند
گوستاوو پِدرو، رئیس جمهور کلمبیا، به قتل دو خبرنگار کورد واکنش نشان داد و گفت: «در حال حرکت به سمت قتل‌عامی جدید هستیم؛ قتل‌عام خلق کورد. ما خواستار حمایت از خلق کورد هستیم.»

جمعه, ۲۰ دسامبر ۲۰۲۴
گوستاوو پِدرو، رئیس جمهور کلمبیا، در حساب xخود پیام ائتلاف زنان کورد برای روزنامه‌نگاری (CFWIJ) در مورد قتل دو خبرنگار کورد از سوی دولت اسلامی حاکم بر ترکیه را بازنشر نمود و‌چنین نوشت:

«امروز دو خبرنگار آزاد کورد به قتل رسیدند.

من سران دولت‌های روسیه، ایران، ترکیه، اسرائیل و آمریکا را فرا می‌خوانم که مانع از تجزیه سوریه شوند.

در حال حرکت به سمت قتل‌عامی جدید هستیم؛ قتل‌عام علیه خلق کورد. قتل‌عام خلق فلسطین کفایت نکرد.

سوریه باید به شکل یک جمهوری بر مبنای ساختاری چند ملیتی و خودمدیریتی عمیق این ملت‌ها به موجودیت خویش ادامه دهد.

حال که برای کشورهای جهان درخواست انتخابات آزاد می‌شود، اجازه دهید این امر در سوریه محقق شود. خلق سوریه این حق را دارد که برای آینده خود تصمیم بگیرد. لذا برای انتخابات آزاد، باید اجازه داده شود که خلق سوریه آینده خود را رقم زند.

ما از کلمبیای دور از خاورمیانه، همانطور که در طول تاریخ نیز چنین کرده‌ایم، از تمامی خلق‌ها و دولت‌های جهان درخواست می‌کنیم که از خلق کورد در سوریه دفاع کرده و از آنان حمایت کنند؛ این خلق با زنان مسلح و دموکراسی خویش، موفق به شکست دادن دولت اسلام‌گرای رادیکال و فاشیسم تمام عیار شد.

@tribunesarzaminman

????

انزوا

آنقدر سنگباران شده‌ام
که دیگر از سنگ نمی‌ترسم
این سنگ‌ها از چاله‌ی من برجی بلند ساخته‌اند
بلند در میان درختان بلند
سپاس از شما ای معماران
پریشانی و اندوه را نای عبور از میان این سنگ‌ها نیست
اینجا آفتاب زودتر بر من طلوع می‌کند
و آخرین نورهای سرخوش خورشید
دیرتر غروب می‌کنند
گاهی از پنجره‌ی اتاقم
نسیم شمالی به درون پرواز می‌کند
کبوتری از دستان من دانه می‌چیند
صفحات ناتمام مرا نیز
دست‌ گندم‌گون الهه‌ی شعر،
این دست آرام آسمانی تمام خواهد کرد.

آنا آخماتووا
ترجمه: آزاده‌کامیار

@tribunesarzaminman

برابری حقوق کارگر و سبد معیشت افسانه است

گرانی لبنیات، تخم مرغ، نان، خودرو، برق، مسکن و…بیانگر این است که هر روز سفره کارگران کوچک‌تر می‌شود. این در حالی است که بارها نمایندگان کارگری طی سال جاری درخواست برگزاری جلسه شورای عالی کار و رسیدگی به بحث معیشت کارگران را داشته‌اند، اما خبری از برگزاری جلسه نیست.

به گزارش تجارت نیوز، نیروی کار همیشه یکی از مهم‌ترین ارکان بخش تولید در هر کشور به شمار می‌رود. به گفته کارشناسان حوزه کار و تولید، تامین معیشت نیروی کار اولین و مهم‌ترین وظیفه‌ای است که بر عهده هر دولتی بوده و باید حداقل‌های رفاهی را برای جامعه کارگری فراهم کند. با این توصیفات وقتی به ۱۰ ماه تعلل برای برگزاری شورای‌عالی کار و ترمیم دستمزد کارگران نگاه می‌کنیم به این نتیجه می‌رسیم که کارگران هیچ‌گاه اولویت دولتدها نبوده و نیستند.دولت سیزدهم در اقداماتی فراقانونی نه‌تنها به بهبود وضعیت کارگران توجهی نداشت ، بلکه حتی سعی داشت با نادیده گرفتن قوانین نه حقوق کارگران که حقوق کارفرمایان را بیشتر از همیشه مد نظر قرار دهد.

دولت سیزدهم نه به عنوان یک بی‌طرف که در نقش کارفرما بدون توجه به خواست جامعه کارگری و نادیده گرفتن نمایندگان کارگری دستمزدی را در یک اقدام دستوری و بدون توجه به ماده ۴۱ قانون کار که در آن بر تعیین دستمزد با توجه به میزان تورم تاکید شده است، دستمزد مد نظر خود را به کارگران تحمیل کرد. اما با روی کار آمدن دولت چهاردهم این انتظار می رفت که وزیر کار این دولت در اولین اقدام با تشکیل جلسه شورایعالی کار نسبت به ترمیم دستمزد کارگران اقدام کند.جلسه‌ای که بر اساس قانون باید هر ماه تشکیل جلسه بدهد اما بر خلاف انتظارها «احمد میدری» هم بدون توجه به خواست کارگران تشکیل این جلسه را ماه ها به تعویق انداخته است.

در حال حاضر ۱۰ ماه از برگزاری آخرین جلسه شورایعالی کار در اسفند ماه سال ۱۴۰۲ می گذرد. جلسه ای که نمایندگان کارگری با ترک آن نسبت به دستمزد تعیین شده از سوی دولت اعتراض کردند و هر چند مسوولان بارها و بارها وعده تشکیل مجدد جلسه

۴ سال گذشته بدترین سال‌های معیشتی کارگران بوده است

علی میرزایی، فعال کارگری و کارشناس بازار کار در این باره  می‌گوید: اگر بخواهیم منصفانه به ماجرای دستمزد کارگران نگاه کنیم طی ۴ سال گذشته کارگران از نظر معیشتی بدترین سال‌ها را پشت سر گذاشته‌اند. نگاه ارباب – رعیتی دولت به کارگران و تصمیم‌های یک‌جانبه در مورد مسایل کارگران بدون در نظر گرفتن خواست آنها، تورم افسار گسیخته که هر روز بیشتر از روز قبل سفره کارگران را خالی و خالی‌تر کرده، بی توجهی به مطالبات آنها و گام برداشتن در راهی که بیشتر به نفع کارفرماست تا کارگران...

@tribunesarzaminman

????

#تیکه_کتاب

مردی برای خود خانه ای ساخت و از خانه قول گرفت که تا وقتی زنده است به او وفادار باشد و بر سرش خراب نشود و قبل از هر اتفاقی وی را آگاه کند.

مدتی گذشت ترکی در دیوار ایجاد شد مرد فوراً با گچ ترک را پوشاند. بعد ازمدتی در جایی دیگر از دیوار ترکی ایجاد شد و باز هم مرد با گچ ترک را پوشاند و این اتفاق چندین بار تکرارشد و روزی ناگهان خانه فرو ریخت.

مرد باسرزنش قولی که گرفته بود را یادآوری کرد و خانه پاسخ داد هر بار خواستم هشدار بدهم و تو را آگاه کنم دهانم را با گچ گرفتی و مرا ساکت کردی این هم عاقبت نشنیدن هشدارها.....!

? #مثنوی_معنوی
✍ #مولانا

@tribunesarzaminman

ادامه ثمر بخش حرکت‌های اعتراضی بازنشستگان، کارگران، کارمندان، پرستاران، و سایر زحمتکشان در گرو تلاش پیگیر مبارزان جنبش کارگری و سندیکایی برای سازمان ‌دادن و ایجاد همبستگی بین همه این نیروها و همراهی با جنبش همگانی علیه دیکتاتوری است. از همه امکانات برای تشدید مبارزه کارگران و زحمتکشان و حرکت به سمت سازماندهی اعتصاب سراسری باید استفاده کرد.

@tribunesarzaminman

مردم میهن ما و آحادش به‌طورعمده طبقه کارگر و زحمتکشان شهر و روستا هستند. با تشدید بحران‌های اقتصادی نارضایتی در میان آنان پدید آمده و به‌این دلیل تجمع‌هایی اعتراضی و اعتصاب‌هایی متعدد در سراسر کشور  را شاهد هستیم. این واقعیت نشانه ژرفش نارضایتی‌ها و ابراز همبستگی با مبارزات مجموع کارگران و زحمتکشان میهن ما در این مرحله است.
از این‌رو است که در روزهای اخیر کارگران و زحمتکشان شاغل در مؤسسه‌های تولیدی و خدماتی با وجود خطر اخراج از کار و سرکوب از جانب سرمایه‌داران و نیروهای امنیتی رژیم ولی فقیه، برای حذف این سیاست‌ها و دستیابی به سایر خواست‌های‌شان در کنار جنبش همگانی ضد استبدادی مبارزه می‌کنند. در این شرایط این پرسش مطرح می‌شود که نقش مبارزه برای خواست‌های صنفی و فوری طبقه کارگر در پیشبرد مبارزه توده‌ای علیه دیکتاتوری ولایی چیست؟ واقعیت این است که اجرای سیاست‌های مبتنی بر نسخه‌های نولیبرالی سرمایه‌داری توسط رژیم در جهت سوداندوزی سرمایه‌داران انگلی و رانت‌خور و درنتیجه ایجاد فشارهای معیشتی بر اکثریت جامعه، اهمیت یافتن راهکارهایی برای پیوند جنبش سندیکایی- کارگری با مبارزه همگانی علیه استبداد را در دستور کار قرار داده‌ است. در شرایطی که شکاف بین دستمزد اکثریت زحمتکشان با مخارج روزمره آنان ژرف‌تر می‌شود، حکومت جمهوری اسلامی قدرت و اراده حل بحران‌های اجتماعی- اقتصادی را ندارد. در این میان تنها راه طبقه کارگر و سایر زحمتکشان برای دستیابی به حقوق‌شان از طریق تشدید مبارزه سندیکایی و تقویت هرچه بیشتر نقش طبقه کارگر در مبارزه همگانی علیه دیکتاتوری حاکم و نیروهای ارتجاعی وابسته به امپریالیسم می‌گذرد. ما همواره بر اهمیت نقش جنبش کارگری در مبارزه علیه دیکتاتوری حاکم تأکید داشته‌ایم. به‌اعتقاد ما جنبش کارگری و سندیکایی با وجود کمبودها، سرکوب‌ها و تهدیدهای امنیتی با هشیاری و شم طبقاتی‌اش در جریان مبارزات روزمره بنیه‌اش را تقویت می‌کند. مسیر رشد و استحکام سازمانی، تشکیلاتی و نظری در جریان همین مبارزات جاری صورت می‌گیرد. رشد آگاهی طبقاتی توده‌های کارگر در مقایسه با چندسال اخیر بسیار امیدوار کننده است. هم‌زمان با تقویت بنیه سازمانی می‌توانیم تغییر کمی و کیفی اعتصاب‌ها را مشاهده کنیم. ازاین‌رو برخلاف مدعیات گرایش‌هایی در جنبش سندیکایی که مبارزه را فقط در حد و حدود خواست‌های صنفی ارزیابی می‌کنند، مبارزات جاری طبقه کارگر ضمن آنکه بر مطالبه‌های صنفی و فوری متمرکز است خصلت و ماهیتی سیاسی دارند و جهت‌گیری‌شان علیه استبداد حاکم و مداخله خارجی امپریالیستی است. بنابراین اکنون می‌توان یادآور شد جنبش کارگری و حرکت‌های سندیکایی باوجود همه کاستی‌ها بخشی مهم و اثرگذار در جنبش مردمی برضد نظام استبدادی هستند.
نمود تأثیر متقابل این جنبش‌ها در ماه‌های اخیر در گسترش اعتصاب ده‌هاهزار نفری کارگران پروژه‌ای در بخش‌های راهبردی نفت و گاز، پتروشیمی و صنایع فولاد و سراسری شدن این اعتصاب‌ها برای بسیاری خواست‌های صنفی از جمله حذف پیمانکاران دلال نیروی انسانی، اجرای ۱۴ روز کار ۱۴ روز مرخصی، افزایش دستمزدها، بهبود شرایط زیستی در گرمای طاقت فرسای ۵۰ درجه سانتیگراد به بالا، دیده می‌شود. این اعتصاب‌ها و تجمع‌های اعتراضی اخیر بازنشستگان، کارگران، و دیگر زحمتکشان برای معوقات مزدی در بسیاری از شهرداری‌ها، بیمارستان‌ها و مؤسسه‌های دولتی و خصوصی ازجمله شرکت صنعتی دریایی ایران (صدرا)، شرکت دخانیات ایران، شرکت مخابرات ایران، پالایشگاه فجر جم در بوشهر، پتروشیمی امیرکبیر، کارگران ارکان ثالث در پالایشگاه های گاز عسلویه  و کارگران گاز پارس جنوبی برای خواست‌های صنفی فوری‌شان که با شعارهای: “وزیر کار تذکر! این آخرین پیام است!”، “بدون ما کار شما تمام است!”، و “یک کلام یک کلام!  مزدِ بدون تبعیض وسلام!”، تجمع کرده بودند، نشانگر رشد جنبش طبقه کارگر و تشدید مبارزه نه فقط برای خواست‌های صنفی، بلکه برای دستیابی به تغییرهای اساسی و درهم‌شکستن دیکتاتوری حاکم است. دراین زمینه استقلال عمل طبقاتی و ضرورت اتحادعمل فراگیر بسیار حیاتی است.

?ارسالی یکی از همراهان

چرا شریف زیستن دشوار شده است ؟

برای ما که در جغرافیایی به نام ایران زندگی می کنیم شنیدن اخبار ناگوار و ناخوشایند  امری عادی و معمولی است !!
اما در این چند روز گذشته اخباری که در خصوص آنچه که در دو بیمارستان ، یکی در تبریز و دیگری در تهران منتشر شد ان چنان وحشتناک است که سقوط تند و پرسرعت تمام ارزش های انسانی و اخلاقی در جامعه فعلی ایران را نمایان می کند .

خبر اول اینکه عده ای از
کادر درمان و اداری بیمارستانی در تبریز داروهای اهدایی برای درمان بیماران سرطانی را سرقت و در بازار آزاد به محتاجان دیگری فروخت اند و در ادامه عمل غیرانسانی شان به بیماران بستری در همان بیمارستان ، اب مقطر زده اند !!
خبر دوم هم آنکه در بیمارستانی در تهران 9 نفر بخاطر عمل ساده اب مروارید بینایی خود را از دست داده و مشخص می گردد علت آن استفاده از وسایل غیر استریل بوده است !
وقاحت کار هم در آنجا به نهایت می رسد که مسئولین وزارت بهداشت خیلی عادی موضع گرفتند که این اتفاق امری عادی است و در برخی موارد پیش می اید و مثل راننده ای که تصادف می کند و باعث مرگ عده ای می گردد در اینجا نیز قصد و تعمدی در کار نبوده است !
به همین راحتی 9 نفر نابینا شدند ولی مهم نیست !

البته بماند که رئیس دولت خودش پزشک است و اتفاق اول در شهری روی داده که او سالها رئیس دانشگاه علوم پزشکی آن شهر بوده و الان هم یکی از معاونان فعلی اش از پزشکان متخصص چشم است !؟
آنچه که حایز اهمیت است و باید مورد توجه قرار بگیرد چرایی این اعمال است ؟
چطور می شود یک انسان که شغلش و وظیفه اش درمان و نجات جان انسان های دیگر است حاضر می شود برای بدست آوردن پول بیشتر دست به چنین فجایعی بزند ؟

پاسخ این سوال را واتسلاو هاول نویسنده اهل چک در کتاب اینچنین داده است ؛

از پلیدی های استبداد یکی هم این است که شریف زیستن را مدام دشوارتر می کند ،
استبداد کارش این است که هر روز آدم های بیشتری را مجبور به انتخاب بین شرافت و آسایش می کند !

به نظر می رسد ،
دیگر حرفی برای گفتن باقی نمی ماند !

از این جامعه استبداد زده  که دهه های طولانی گرفتار این بلاست نباید توقع بیش از این داشت .

@tribunesarzaminman

ستارگان فرهنگ و ادب ایران را ارج بگذاریم .

چهارم دی ماه 1310 سالروز احمد محمود نویسنده بزرگی است که سال ها طول خواهد کشید تا شاید دوباره مثل او در اسمان ادبیات ایران پیدا شود ،
تمام آثارش شاهکار است : مدار صفر درجه
داستان یک شهر
زائری زیر باران
درخت انجیر معابد
زمین سوخته
از مسافر تا تب خال
غریبه ها و پسرک بومی
سه کتاب ( مول ، دریا هنوز آرام است ، بیهودگی )
حکایت حال
چمدان خاکستری
و اما رمان همسایه ها : رمانی که هرگز کهنه نمی شود ،

هیچکس نمی داند از زمان چاپ اولش در سال 1353 تاکنون چند بار و چند هزار نسخه از آن تجدید چاپ شده است ،
هیچکس نمی داند چه تعداد آن را خوانده اند ،
هنوز که هنوز است تمام مغازه ها و دستفروشی های کتاب روبروی دانشگاه تهران ، یکی از کتبی که برای فروش گذاشته اند ، رمان همسایه هاست و همچنان خریداران علاقمند فراوانی دارد ،
یادش گرامی

اما دریغ و درد که وقتی قرار بود بمناسبت بیستمین سالگرد ادبیات داستانی از کتابش ( دقیقا بخاطرم نیست ! مدار صفر درجه یا زمین سوخته ) تجلیل شود و مورد تقدیر قرار بگیرد با اینکه به زنده یاد اعلام هم کرده بودند و در مراسم نیز حضور داشت ، بدخواهان و آنان که با فرهنگ و ادب ایران دشمن هستند ، نگذاشتند !
روان شاد خیلی متاثر و ناراحت شد !
هر دو رمان به موضوع جنگ 8 ساله پرداخته است و در نهایت با قلم توانا و منحصر بفرد احمد محمود که خودش و خانواده اش از جنگ اسیب دیده اند به مذمت کلی جنگ می پردازد !
( او یک برادرش را در جنگ از دست داده است )

یادش گرامی و نامش جاویدان

برماست ستاره های همیشه درخشان ایران را فراموش نکنیم ،
آنها را دوست و یادشان را گرامی بداریم ?

@tribunesarzaminman

کودیر در همبستگی عملی با مردم ایران

در حاشیهٔ برگزاری مجمع عمومی کمیتهٔ دفاع از حقوق مردم ایران (کودیر) در انگلستان در روز ۱۷ آذرماه / ۷ دسامبر، گَوین لیتِل، دبیرکل این سازمان مردم‌نهاد، به سوال های روزنامه ”مورنینگ استار”، روزنامه ترقیخواه و چپ منتشره در بریتانیا، دربارهٔ فعالیت‌های این سازمان و اولویت‌هایش در همبستگی با مردم ایران پاسخ داد. گوین لیتل، دبیرکل کودیر، همچنین دبیرکل ”فدراسیون عمومی اتحادیه های کارگری”، (جی.اف.تی.یو)  که نزدیک به ۸۰۰ هزار سندیکالیست عضو آن می باشند، است.

”کمیتهٔ دفاع از حقوق مردم ایران“ (کودیر) سابقه‌ای طولانی در حمایت از مبارزات مردم ایران دارد. اولویت‌های کنونی آن چیست؟

جمهوری اسلامی ایران مدت‌هاست که گرفتار بحران‌های اقتصادی و اجتماعی و فرهنگی است. دیکتاتوری دینی ایران نمی‌تواند برای دشواری‌های سیاسی، اقتصادی، زیست‌محیطی، و فرهنگی که کشور با آن مواجه است راه‌حلی ارائه دهد.

بیکاری و تورّمِ بسیار زیاد، نابرابری، تخریب بی‌سابقهٔ محیط‌زیست، فرار مغزها، سرکوب اجتماعی، فساد حکومتی فزاینده، و همچنین تهدید مداوم جنگ از واقعیت‌هایی‌اند که ایران امروزه با آنها روبه‌روست.

ایران جمعیت جوانی دارد که اعتماد به جمهوری اسلامی را برای تأمین اشتغال، امنیت، مسکن، امکان تشکیل خانواده، یا زندگی عاری از ترس و بی‌ثباتی از دست داده است. ملت ایران تهدید همیشگی جنگ را نمی‌پذیرد و در برابر آن مقاومت می‌کند. مردم ایران خواهان صلح، دموکراسی، و حکومتی آینده‌نگر و پیشرو هستند.

ما در کودیر دو کار می‌کنیم. اول اینکه با مبارزهٔ مردم ایران برای صلح، حفاظت از محیط‌زیست، جلوگیری از فرار فاجعه‌بار مغزها، و پایان دادن به اجرای سیاست‌های ارتجاعی که آفت زندگی آنها شده است ابراز همبستگی می‌کنیم.

فعالیت دوم ما مقابله با کسانی است که از ماهیت رژیم ایران برای پیشبرد مقاصد امپریالیستی غرب- از راه اِعمال تحریم یا جنگ و تهدید به تغییر رژیم با مداخلهٔ خارجی- بهره‌برداری می‌کنند. تصمیم‌گیری دربارهٔ آیندهٔ ایران فقط به مردم ایران مربوط است و بس.

به‌علاوه، قصد داریم در ماه‌های آینده فعالیت‌های آموزشی و آگاهی‌بخشی را گسترش دهیم تا واقعیت‌های زندگی در ایران را برای زنان، جوانان، کارگران، و روشنفکران آشکارتر کنیم. هدف ما این است که همبستگی با آنهایی را که متحمل مُنتهای بی‌عدالتی در ایران‌اند گسترش دهیم و پیوندهای بین اتحادیه‌های کارگری بریتانیا و همتایان ایرانی‌شان را تقویت کنیم.

با توجه به محدودیت‌های اعمال‌شده بر فعالیت اتحادیه‌ها و سندیکاهای کارگری در ایران، اهمیت همبستگی اتحادیه‌های کارگری بریتانیا با همتاهای ایرانی‌شان در چیست؟

گرچه ایران زمانی به خود می‌بالید که یکی از بزرگ‌ترین جنبش‌های سندیکایی کارگری در خاورمیانه را دارد، امروزه سندیکاهای کارگری در آن کشور با خشونت سرکوب می‌شوند. دولت سندیکاها را به رسمیت نمی‌شناسد و قانون کار فقط فعالیت‌های «شوراهای اسلامی کار» سه‌جانبه [کارگر-کارفرما-دولت] را مُجاز می‌داند که طبق نقشهٔ قبلی اساساً‌ زیر سلطهٔ وزارت کار و کارفرمایان فعالیت می‌کنند.

با وجود این، چند اتحادیه و سندیکای کارگری که از پیش از انقلاب ۱۳۵۷ فعالیت داشته‌اند و ریشه‌های عمیقی در جامعهٔ ایران دارند همچنان فعال باقی مانده‌اند، گرچه اغلب با خطرهای زیادی مواجه‌اند. از جمله، معلمان، کارگران حمل‌ونقل شهری، پرستاران، کارگران فولاد، معدن‌کاران زغال‌سنگ، کارگران نفت، و کارگران فلزکار و مکانیک توانسته‌اند کارگران را سازمان دهند و مبارزه برای مزد عادلانه، شرایط کاری مناسب و ایمن، طبقه‌بندی مناسب مشاغل، امنیت شغلی، شیفت‌های کاری منصفانه، و حق مرخصی را هدایت کنند.

جنبش سندیکایی در ایران در سال‌های اخیر نقش عمده‌ای در کارزار مردمی علیه دیکتاتوری ایفا کرده و با سازمان‌دهی و برگزاری اعتصاب‌ها و اقدامات صنفی هماهنگ مقام‌های کشور را زیر فشار زیادی قرار داده است. همبستگی فعالان اتحادیه‌های کارگری بریتانیا و کشورهای دیگر موجب دل‌گرمی همتایان آنها در ایران است و پیامی روشن به مقام‌های حکومت ایران می‌فرستد که کارگران ایران تنها نیستند.

میراث خیزش «زن، زندگی، آزادی» و پوشش گستردهٔ آن در مقیاس بین‌المللی چقدر در نگاه کنونی به مبارزه برای برابری زنان و همچنین عدالت اجتماعی در ایران اهمیت دارد؟...

@tribunesarzaminman

????

بعد از یلدا

نشستن
به امیدِ روشنی
و
جٓستٓن از تاریکی
بر این سیاق ماندن
همچنان

«گرامیِ» یاران
به بند وُ
«ریحانه» ای
در زمهریرِ فصلی سرد
کز عطرِ بهاری اش
شوقی
محال

یاران !
به پا داریم رسمِ
شرافتِ کارگری
«مددی»
به اتحاد وُ اتفاق
چون
«شهابی»
جهیدن از دلِ تاریکی
به امیدِ روشنی
و
گرمایِ زندگی
به پیش.

*اسماعیل گرامی، ریحانه انصاری، ابراهیم مددی و رضا شهابی
کارگرانِ حق طلب زندانی

«حجت آزاده»

@tribunesarzaminman