فکر میکنم دوباره کنترل زندگیم رو از دست دادم مثل اخرین ماه تابستون امسال که همه چیز برام مثل یه کابوس بود همه چیز سخت و دردناک بود. حالا دوباره من بین تموم اشفتگی های ذهنم نشستم اتاقم بهم ریختس درست مثل ذهنم، ظاهرم بیشتر از هر زمانی خسته به نظر میرسه، قلبم نیاز به استراحت داره درحالی که ذهنم در برابر کمال گرایی بی توان شده. نمیدونم اسمش رو میزارن ضعیف یا نه اما دیگه برای چند مدت نیاز دارم یکی باشه که بغلم کنه باهام حرف بزنه دوستم داشته باشه و باعث نشه هر رفتاریم رو بارها زیر ذره بین بزارم. میدونم که خودم میتونم دوباره از پس تموم اینها بر بیام و درستشون کنم اما الان؟ واقعا نیاز دارم کسی کنارم باشه تا بغلم کنه یه بغل واقعی دور از هر حس ازار دهنده‌ای.

جایی رو نداشتم قد بغل تو دوست.

وسط یه راهی منو ول کردی
ک کل مسیرو به خاطر تو اومده بودم

فدا سرم

عه تو اک اون بودم

خیلی داری بحث میکنی

بیه

گی نخا