?فایل‌های کتاب صوتی «اورفا سمبل قداست و لعنت»???

درباره طبیعت که انسان در آن زندگی می‌کند، از آنجا که علیه جغرافیای کوردستان قتل‌عام و غارتی در سطح بسیار شدیدی اعمال می‌شود،‌ برای متوقف کردن و پایان دادن به این اعمال، ما تصمیم گرفتیم که کمیته حفاظت از محیط زیست را ایجاد کنیم. در این کنگره،‌ زنان جوان نیز مشارکت کردند و تجربیاتی که زنان جوان در روژهلات کوردستان و ایران بدست آورده‌اند، مورد گفتگو قرار گرفت. نیز بر داشتن برخورد و موضعی بیش از پیش رادیکال در چارچوب انقلاب در سطحی والاتردر دبستا‌ن‌ها و دانشگاه‌ها و مبدل شدن به نیروی دینامیک جامعه مورد ارزیابی قرار گرفت. از نیروهای مدافع زنان روژهلات کوردستان ‌(ه‌پ‌ژ) نیز در این کنگره مشارکت به عمل آمد. ه‌پ‌ژ در موضوع خوددفاعی تمام زنان مسئول است. در امر خوددفاعی زنان، آموزش دادن و آگاه کردن زنان و ایجاد یک ارتش بزرگترزنان نیز از دیگر مسئولیت‌های ه‌پ‌ژ‌ است. ه‌پ‌ژ،‌ ادعای آموزش دادن و سازماندهی کردن را بیان داشت.‌»

پیمان ویان توجه‌ها را به خانواده‌های شهدا معطوف داشت و گفت‌: ‌«خانواده‌هایی که بیش از همه هزینه‌های گزافی برای انقلاب آزادی پرداختند، خانواده‌های شهدا هستند. در میان انقلاب کسانی که بیش از همه در این انقلاب نقش ایفا کردند،‌ خانواده‌ها،‌ مادران و پدران شهدا بودند. روح انقلاب و ملت بودن را در اوج خود تجربه و عملی کردند. برای اینکه ما به عنوان کژار از این شرافت و زحمت صیانت نماییم و بتوانیم در میان تمام خانواده‌های شهدا، اتحاد و سازماندهی گسترش دهیم، تصمیم گرفتیم که نهاد خانواده‌های شهدا را در زیر مجموعه کژار،‌ ایجاد کنیم. هدف ما از ایجاد چنین نهادی اینست که در برهه نوین بتوانیم خود را به تمام خانواده‌ها و مادران شهدا برسانیم. در عین حال این امر سازماندهی و آموزش این خانواده‌ها خواهد بود.‌»

‌«یک چتر مشترک لازم است»

پیمان ویان،‌ ریاست مشترک پژاک در گفتگوی خود توجه‌ها را به نیرومند ساختن معطوف داشت و گفت‌‌: ‌«زنان بلوچ، فارس، گیلک، آذری، عرب و افغان ارتباطات نیرومندی ایجاد کردند،‌ در کنگره این مهم نیز یکی دیگر از مباحث اساسی ما بود. ما در یک مقطع نوین از کار و کنش‌ها، اتحاد و همبستگی زنان در خاورمیانه را ژرف خواهیم نمود و ایجاد یک چتر مشترک را به هدف اساسی خود مبدل خواهیم کرد. برای این نیز ما پلتفرم‌های مشترکی ایجاد خواهیم کرد. برای این کار نیز کمیته‌های مرتبط با روابط و دیپلماسی مسئول هستند. ما با ادعای عملی و کار قدرتمندتر، در تمام عرصه‌های کار و کنش سازماندهی انجام داده و کار و کنش‌های خود را به سطحی والاتری ارتقا خواهیم داد.‌‌‌»

‌«رنج و خون شهدا بر زمین نخواهد ماند»

ریاست مشترک پژاک، پیمان ویان در پایان یکبار دیگر پایبندی به شهدای انقلاب و تمام شهدای کوردستان را اعلام داشت و گفت‌: ‌«ما مدعی و مصمم هستیم، تصمیماتی را که در کنگره اتخاذ کردیم را عملی می‌کنیم. همچنین ما مبارزه خود را نیرومندتر خواهیم کرد. انتقام خون شهدا برای ما یک قول و عهد دائمی است. ما بدین مناسبت به تمام رفقای خود که در زندان‌ها مبارزه می‌کنند و تمام زنان مقاومت‌گر درود می‌فرستیم و برای مقاومت و مبارزه آنان،‌ آرزوی پیروزی می‌کنیم.‌»

ANF

? @GozarDemocratic‌

پیمان ویان‌: زنان اکنون پیشگامان مبارزه‌اند

ریاست مشترک پژاک، پیمان ویان گفت: «در این برهه تاریخی تغییر و تحولات، زنان نقش پیشاهنگی خود را ایفا می‌کنند» و اشاره کرد که در سال‌های اخیر رادیکال‌ترین مبارزه از سوی زنان انجام شده است.

ریاست مشترک حزب حیات آزاد کوردستان ‌(پژاک)، پیمان ویان چهارمین کنگره جامعه زنان آزاد روژهلات کوردستان (کژار) را که در روزهای ۷-۹ می برگزار شده بود را ارزیابی نمود.

ریاست مشترک پژاک، پیمان ویان در ابتدای سخنان خود چنین گفت‌: ‌«ما ابتدا این کنگره را به معمار آزادی، رهبر آپو، به مادرانی که هزینه‌های هنگفتی برای انقلاب می‌دهند، مادران شهدا، مادران صلح، به تمام زنانی که در عرصه‌ها مبارزه می‌کنند، در عین حال به ویژه به تمام زنانی که در زندان‌ها مبارزه می‌کنند، به زنان مبارزی از تمام ملت‌های ایران، به تمام خلق‌ میهن‌دوست و تمام زنان انقلابی که در مقابل نظام دولتی برده‌دار و قاتل مبارزه می‌کنند، تبریک می‌گویم. در عین حال، ما این کنگره را به تمام اعضای کژار، تبریک می‌گوییم. کنگره کژار در برهه بسیار مهمی برگزار شد. ما در چنین مقطعی قرار داریم که مبارزه زنان در سطح کوردستان،‌ خاورمیانه و جهان،‌ مهر خود را بر جهان حک کرده است، در چنین وضعیتی ما کنگره خود را برگزار نمودیم. زنان با پیشاهنگی برای تغییر و تحولاتی تاریخی،‌ نقش خود را ایفا می‌کنند. در سطحی بسیار والا، مبارزه را عملی نموده‌اند. در مقابل نگرش دولت-ملت اشغالگر و مردسالار مبارزه می‌کنند.‌»

‌«کژار دارای یک میراث بزرگ است»

پیمان ویان ریاست مشترک پژاک اینچنین به سخنان خود ادامه داد‌: ‌«در سال‌های اخیر بدلیل اینکه رادیکال‌ترین پیشاهنگی را زنان انجام می‌دهند، اکنون آنان پیشگامان‌ انقلاب هستند. این موضوع نیز در کنگره ما، جزء مهم‌ترین مباحث بود. انتقاداتی که از سوی زنان در این مورد صورت گرفتند، بدین دلیل بودند که به مثابه کژار به شیوه‌ای که انتظار می‌رفت، پاسخگو نبوده‌ایم. به همین علت ما همه در مقابل تمام زنان، خود را مورد خودانتقادی قرار دادیم. برای اینکه بتوانیم آن انتظارات را برآورده سازیم، گفتگوهای مهمی صورت دادیم. کژار دارای یک میراث بزرگ است. ده‌ها شهید از جمله شیرین علم‌هولی، زیلان پَپوله، فرمانده بزرگ ما آرین آره، همچنین شهید سارا،‌ بشنگ و شیلان بانه، که کژار به یُمن آنان گسترش یافت وجود دارند. با روح فداکارانه و دانش خود و تا به آخر با حیات جسمانی خود برای موجودیت هویت زن آزاد روژهلات کوردستان و کژار به یک بنیاد مبدل شدند. برای زنان مبارز در ایران به مجرایی برای نفس گرفتن و امید بخشی تبدیل شدند. در این کنگره، اینکه در چند سال گذشته از چه لحاظ ضعف‌هایی را داشتیم و از چه لحاظ موفق بوده‌ایم و همچنین از این به بعد ما باید چه کنیم، بصورتی بسیار وسیع مورد بحث و گفتگو قرار گرفت و اهداف خود را مشخص‌تر بیان داشتیم.‌»

‌«پیشاهنگی می‌کند»

ویان توجه‌ها را به آزادی زنان معطوف داشت و گفت‌: ‌«در این برهه تاریخی، تنها زنان می‌توانند یک پیشاهنگی صحیح را انجام دهند. با پیشاهنگی زنان، جامعه می‌تواند آزاد شود. می‌تواند بر تمام بحران‌ها و ناآرامی‌ها فائق آید. رهایی تمام ادیان، باورداشت‌ها و ملل با انقلاب زنان، با رهایی و آزادی زنان مرتبط است. این مسائل، مباحث اساسی ما بودند. کژار برای این امر پیشاهنگی می‌کند. ما باید به مثابه جنبش از نظر سیاسی، اجتماعی، سازمانی و دفاعی بیش از پیش در سطح پیشاهنگی ایفای نقش کنیم. این امر را به عنوان انتقادی در نظر گرفته و خود را مورد خودانتقادی قرار دادیم. در عین ‌حال برای دوره‌های آتی، ما برنامه‌ریزی و پروژه‌‌های نوینی در این باره صورت دادیم. ما مدعی هستیم که در سطحی والاتر مبارزه خواهیم کرد تا که بتوانیم بیش از پیش انتظارات زنان را برآورده سازیم و در واقع چنین نیرویی داریم.‌»

‌«سیستمی کنفدرال»

پیمان ویان در ادامه سخنان خود چنین گفت: ‌«کژار به عنوان کمیته خود را سازماندهی می‌کند، سیستم‌اش یک سیستم کنفدرال است. برای اینکه بتواند به تمام وظایف و مسئولیت‌های خود در قبال زنان روژهلات کوردستان و ایران در سطحی عالی عمل کند، یکبار دیگر کمیته‌های خود از جمله کمیته دفاع، کمیته آموزش و سازماندهی اجتماعی را از نو ارزیابی کرد. از این پس کمیته آموزش کژار در رابطه با آموزش دادن مردان نیز بیشتر به مسئولیت‌های خود عمل خواهد کرد . همچنین کمیته ژنئولوژی نیز برای اینکه زنان و جامعه، اعتماد به نفس بیشتری کسب کنند و اراده‌مند شوند،‌ از جنبه ایدئولوژی آزادی زنان بیش از پیش به ایفای نقش خود عمل خواهد کرد. همزمان کمیته‌ی رسانه و مطبوعات آزاد زنان نیز برای نشان دادن تمام سیاست‌های رژیم ایران و آشکار کردنش مسئول است. همچنین در مقابل اشاعه نگرش کژار نیز مسئول می‌باشد.

در کنار این مقولات بنیادین، ایران در چارچوب خاورمیانه در مسیر تلاطمات ناشی از انقلابات برای تغییر و تحول قرارگرفته است. پس حوزه داخلی نمی‌تواند منفک از حوزه خارجی و منطقه‌ای باشد. نظام حاکم از این سرنوشت منطقه‌ای گریزی ندارد. همین مؤلفه جامعه و خلق‌های ایران و شرق کردستان را نسبت به تغییرات قطعی دیر یا زود امیدوار کرده. حاشاکردن نظام حاکم و تحلیل‌گران و نظریه‌پردازان از این حقیقت و تلاش برای سرپوش‌گذاشتن بر آن، مصداق بارز ستم علیه جامعه است. در برهه اخیر فشارها و سرکوب‌ها با بازداشت و اعدام فعالان مدنی در شرق کردستان به این دلیل از سوی نظام فاسد به اوج رسیده چون اثرات مثبت جنبش انقلابی اجتماعی بر توده‌ها را آشکارا می‌بیند. مسئله کُرد و حل دمکراتیک آن با این اعمال ستمگرانه نظام حاکم نه تنها کاملا سرکوب‌شدنی نیست، بلکه وضعیت را به مراحل خطرناکتری خواهد کشاند. رژیم نمی‌تواند تأثیرگذاری توده‌های فعال و آزادیخواهان شرق کردستان بر جامعه ایران را سرپوش بگذارد و انکار نماید، چراکه تأثیرات منفی و عکس خواهد داشت. این رفتار رژیم، انتقام‌گیری از توده‌های خلق کُرد بخاطر موفقیت‌شان در اثرگذاری برای تغییر ذهنیت و فرهنگ سیاسی – مدنی‌ خود و سایر خلق‌ها است. لازم است نسبت به عواقب این سرکوب‌گری بی‌پروای رژیم هشدار داد. این سرکوب سیستماتیک و برنامه‌ریزی‌شده به ایران امروز و آینده آن ضربه جدی خواهد زد. آشکار است که آنچه تحت نام سیاست خالص‌سازی و یکدست‌سازی در ایران انجام می‌شود و هم‌اکنون تا حذف مهره‌های خود نظام ‍‍‍پیش رفته، در شرق کردستان بصورت نسل‌کشی فرهنگی و سیاسی ادامه دارد و با اعدام‌ها جنبه نسل‌کشی فیزیکی پیدامی‌کند. خیال خام رژیم برای انقیاد جامعه آگاه شرق کردستان آن هم در برهه‌ای که خلق‌ها و ملیت‌ها بیدار شده و سالهاست مبارزه‌گری خود را به سطحی عظیم رسانده‌اند، بی‌فایده است. وظایف جامعه و خلق‌ها و مسیر روشن آنها هم‌اکنون مشخص شده. پس تلاش نظام حاکم برای سرکوب کامل، نتایج خطرناکی به دنبال خواهد داشت. سرکوب جنبش مدنی و خلقی که با هدف تحقق دمکراسی و آزادی ادامه دارد، نه تنها بی‌فایده بلکه موقتی بوده و نتایج آن مخرب خواهد بود چراکه همگان را دچار آسیب خواهد ساخت. پس تصمیم اینکه این مسیر تغییر و تحول ادامه یابد با خود جامعه و خلق‌هاست و امروز این جامعه به‌مثابه یک «کمیته حقیقت‌یاب خلقی» عمل می‌کند. این روند شانس ایران برای تحقق دمکراسی و آزادی را بیشتر نموده که برای خاورمیانه هم مفید است. خلق‌کُرد پیشاهنگ اثرگذار در این مسیر تحول‌ساز است و تغییر این وضعیت، ناممکن و سرکوب آن موقتی خواهد بود. مبارزه‌گری جامعه مدنی برای تحقق یک انقلاب دمکراتیک تنها راه دادخواهی و برچیدن فساد و ظلم است. این مبارزه ادامه دارد.

مجلس حزب حیات آزاد کردستان(پژاک)

۲۴ می ۲۰۲۴ برابر با ۴ خرداد ۱۴۰۳

pjak.net

? @GozarDemocratic‌

سرکوب‌گری رژیم، انتقام‌گیری از خلق‌کُرد بخاطر موفقیت‌شان در اثرگذاری برای تغییر ذهنیت و فرهنگ سیاسی – مدنی‌ خود و سایر خلق‌ها است

تحلیل سیاسی مجلس پژاک

اوضاع حاکمیت ایران امروز به مراتب حساس‌تر گشته و با مرگ ابراهیم رئیسی وارد دور جدیدی از بحران‌ و افول شده است. بی‌شک آنچه در ایران می‌گذرد از حیث تأثیرگذاری متقابل رویدادهای منطقه و نتایج تحول‌آفرین آن، از هم منفک نیستند. امروز با حاکمیتی در ایران روبرو هستیم که در سرکوب و اعدام و کشتار و محروم‌سازی اقشار و توده‌های جامعه مدنی از هیچ اعمال شنیعی فروگذار نکرده است. بازتاب این خشونت حاکمیتی در داخل نظام نیز حذف مهره‌ها بوده و کشمکش‌های داخلی با مرگ‌های مشکوک اثبات درماندگی جمهوری اسلامی برای استفاده از مکانیزم‌های مشروع است. اگرچه مرگ رئیسی، مرگی نیست که نظام را بسیار متاثر نماید، اما این در عین حال مرگ بخشی از نظام است. این برشی از روایت فروپاشی دورانی از ستمگری است که مفری برای خویش باقی نگذاشته است. این سرنوشت عموم دیکتاتورها و بویژه دیکتاتورهای خاورمیانه می‌باشد. پس از مرگ رئیسی، واکنش‌های دمکراتیک مدنی نشان داد که جنبش انقلابی آنها کماکان برای دادخواهی و حسابرسی در راستای کسب آزادی و دمکراسی بیش از پیش زنده و پویا است. شادی جامعه از این حادثه نشان‌دهنده‌ی خطوط روشن بین جامعه و حاکمیت بوده و تکلیف همگان را مجددا یادآور می‌شود.

بار دیگر با مرگ رئیس‌جمهور ایران بر اثر سقوط هلیکوپتر حامل او در ۳۰ اردیبهشت ۱۴۰۳ بخش قابل‌توجهی از جامعه ایران واکنش نشان داده و به دادخواهی برخواست. اثبات شد که همچنان خواست و اراده توده‌های مختلف برای محاکمه عاملان سیستم حاکم بخاطر دست‌داشتن‌شان در سرکوب، بازداشت، اعدام و کشتار، قوی است. جامعه نشان داد که همچنان سرکوب‌گری و جنایات رژیم را فراموش نکرده و نخواهد کرد. به عینه دیده شد که روند تغییر ذهنیت خلق‌های ایران و مبارزه‌گری مدنی تا چه حد رشد کرده که هیچ جنایتی را نه تنها فراموش نمی‌کند، بلکه به حساب‌خواهی هم برمی‌خیزد. رئیسی رفت اما سیستم لویاتانی برجای مانده. پس نه تنها یک شخص، لازم است به دادخواهی علیه سیستم موجود برخاست. امروز با موضع‌گیری‌های صریح و دمکراتیک خلق‌های ایران دیده شد که موضوع زنجیره‌کشتارهای دستگاه قضایی و دولت رئیسی نزد مردم فراموش نشده است. کشتار دی‌ماه ۹۶ ، آبانماه ۹۷ و سرکوب و کشتار بی‌رحمانه خیزش‌گران جنبش ژن، ژیان، آزادی نه تنها در کارنامه رئیسی قراردارد که لکه ننگی است بر پیشانی حاکمیت ایران. لذا خواست مردم برای دادخواهی دمکراتیک و آزادیخواهی با برچیدن دستگاه فساد و ظلم بخشی از وظیفه آنهاست و مبرهن است که بر این وظایف خویش بسیار پافشاری می‌کنند.

امروز عامل فقر و گرسنگی، بیکاری، تورم، فساد و جنایت علیه بشریت خود حاکمیت ایران است که خلق‌های ایران آگاهی کامل و کافی نسبت به آن دارند و با جنبش انقلابی‌ای که آغاز کرده‌اند، عزم خود برای تحقق بزرگترین تحولات را جزم کرده‌اند. از این پس برقراری ثبات دمکراتیک در ایران دشوارتر گشته است زیرا دستگاه حاکم کمر به ادامه سرکوب و خفقان بسته ‌است. در برهه کنونی موج بازداشت‌ فعالان مدنی و اعدام زندانیان بویژه در شرق کردستان به مرحله خطرناکتری رسیده است. این وضعیت، ایران را بسوی آینده‌ای پرمخاطره و تاریک سوق می‌دهد که باعث و بانی اصلی آن نظام حاکم است. هیچ سلولی از این حاکمیت نمانده که به فساد و ظلم آلوده نشده باشد. درصد قابل‌توجهی از جامعه بخاطر این فشارهای ددمنشانه به سطح طبقه فقیر سقوط کرده‌اند. لذا این یک وضعیت فرابحران و کائوتیک است. بنابراین جامعه ایران به یک انقلاب قوی نیاز دارد تا این ظلم را برچیند و کسی یارای حاشاکردن از این حقیقت را ندارد. تاریخ ۴۵ ساله نشان داده که تضمین بقای نظام حاکم با سرکوب وحشیانه و بازداشت و اعدام‌های مکرر امری ناممکن است. بخوبی مشاهده می‌کنیم که خلق‌های ایران در نظر ندارند به راحتی از انقلابی که شروع کرده‌اند دست بردارند زیرا می‌دانند که سکوت و انفعال موجب تشدید ظلم و فساد و فقر بیشتر خواهد شد.

امروز اثرات تمرین جامعه ایران برای تحقق دمکراسی و آزادی با توسل به تغییر ذهنیت و فرهنگ در چارچوب‌های جنبش انقلابی اجتماعی ژن، ژیان، آزادی، بخوبی دیده می‌شود. معیشت نابودشده جامعه، بحران محیط زیست و بی‌آبی، فساد سیستماتیک و هیولاشدگی حاکمیت، سوق‌دادن جامعه مدنی بسوی زوال فرهنگی، چیزهایی نیستند که خلق‌های ایران به راحتی از کنار آن بگذرند. مقوله امیدوار کننده این است که وظایف جامعه و خلق‌ها در قبال ایجاد تحول و تغییر قطعی در حاکمیت و دولت مشخص و قطعی شده است. اینکه توده‌های خلق‌ها در این زمینه اصلا تردیدی ندارند، جای بسی خوشحالی است. نه نارضایتی مردم از بین رفته و نه شور وشوق آنها برای تغییرات بزرگ در ایران.