این را مرامی براتان گذاشتم. عِش کنید.

بسه دیگه. حالا میخوام توسط دیگری به اختیار گرفته بشم.

[عزیز دل هزار زخمم.]

‏«لب‌هایت شیرین است، از اینجا بر‌و، اما مواظب خودت باش. من تغییرناپذیرم، یکدنده‌ام، نحسم.»

آه عزیزم! خیلی توضیحی هستی و از من خیلی انتظار توضیح داری، نمی‌بینی فرتوت شده‌ام؛ حتی تمامی فَرهایم، توت شده‌اند؟ توت خشک.
نمی‌دانی توضیح زیاد اصالت ماجرا را زیر سوال می‌برد؟
این چیزها از من دور است جانم. بدان و فراموش نکن.

‏تو از زمانی بگو که چیزی شبیه خوشبختی در میان بود. من سر به دیوار تکیه داده، چند ثانیه خوابم ببرد. نه مست نیستم. دوست دارم همینجا دراز بکشم. تو بگو.

‏همیشه که قرار نیست آدمیزاد خوب و درست باشه. نه عزیزم؛ نه. مثلاً روی حرف‌های من “هیچوقت” حسابی باز نکن.

تمامی شرایط برای یک خودکشی شرافت‌مندانه در من جاری و واریه.
نمی‌دونم منتظر چی هستم؟

آقایون چه خوب شدن. :)))