https://www.karzar.net/173560

https://mehrnews.com/news/6286776

https://www.isna.ir/news/1403090704563

واژه‌نامهٔ آنلاین فلسفهٔ میان‌فرهنگی (به زبان انگلیسی) برای برخی مدخل‌هایش در حوزهٔ عرفان و فلسفهٔ اسلامی نیازمند نویسنده است. در صورت تمایل به نگارش مدخل، با سردبیر واژه‌نامه (تورستن بوتس-بورنشتاین) تماس بگیرید:
[email protected]
نشانی واژه‌نامه:
https://www.odiphilosophy.com/
توضیحات نگارش مدخل:
Length: Submissions are normally between 200 and 1200 words long (up to 4000 words for historical entries on philosophical schools and movements such as "Comparative Philosophy").
All submissions are peer reviewed. Most entries explain concepts and terms, but entries on philosophers or books are also accepted. All entries will be published with the author’s name. Entries must present bibliographical references for further reading at the end of the text.
​The main idea of ODIP is to provide information about non-mainstream concepts and thinkers that are preferably related to interculturality. Entries also provide original interpretations of conventional concepts in an intercultural context. This is how ODIP strives to distinguish itself from and complement other existing encyclopedias.
On the 'Call for Entries' page you will find a list of terms. These are just suggestions. Entries on other relevant terms are welcome.
Send to: [email protected]
Submissions will be edited and do not need to come in perfect English. We can also translate contributions from certain languages.
The copyright stays with the authors.

شهر کنونی ما دیار غربت است. هیچ‌کس دیگر اهل هیچ شهری نیست. همه همه‌جایی، یعنی هیچ‌جایی‌اند. به این سبب، شهر و خانه‌ای که ما می‌سازیم، بیشتر به ایوانچه‌های کاروانسرا شبیه است، با این تفاوت که کاروانیان کنونی، میان خود پرده کشیده‌اند. آیا می‌توان این وضع را تغییر داد و شهر و خانه را طور دیگری ساخت؟ ظاهراً می‌توان سلیقه به خرج داد، اما طرح کلی شهر و خانه، به‌آسانی دگرگون نمی‌شود و مخصوصاً اگر بخواهیم این دگرگونی در جهت دینی‌شدن باشد، کار دشوارتر است، ولی این دشواری تا زمانی است که عالَم دینی رخ نگشوده باشد. اگر عالم دینی روی نماید، بنای شهر و خانه نیز دینی می‌شود. پس شهر دینی، شهری نیست که با دستورالعمل‌های خاصی ساخته شود. ما قواعدی داریم که با آن بتوان شهر دینی ساخت. شهر و خانه با نحوۀ سکنا گزیدن ما دینی یا غیردینی می‌شود و سبک و طرز بنا با آن نحوهٔ سکنا گزیدن پدید می‌آید یا تغییر می‌کند. شهر دینی، بدون عالم دینی و بدون مردمی که به آن عالم تعلق داشته باشند، معنا و مورد ندارد. میدان نقش‌جهان در طرح کلی همان میدان چهارصد سال پیش است، اما نسبت کسانی که به آنجا می‌روند و از آنجا می‌گذرند، نسبت دیگری شده است. در بغداد و دمشق و قاهره هم چیزهایی از قرون اولیهٔ اسلامی باقی‌مانده و بسیاری از مردم این شهرها هم مسلمان‌اند، اما این شهرها شهرهای دینی نیستند.

ملاحظاتی در باب طرح مدینهٔ اسلامی

به نام خداوند جان و خرد
انتخابات روز جمعه ۱۵ تیرماه را با هیچ انتخاباتی قیاس نباید کرد. این انتخابات می تواند چیزی ورای رأی دادن به این یا آن نامزد یا به فلان رسم و شیوه سیاسی باشد؛ بلکه انتخاب میان بودن و نبودن ایران است.
اکنون رأی می دهیم که آیا ایران بماند و بکوشد بعضی دردهای مهلکی را که دچارش شده است درمان کند یا به راه وخیم تر شدن آن دردها و گرفتاریها و افتادن در ورطه های خطرناک جنگ و ویرانی برود.
البته به دکتر پزشکیان از این جهت باید رأی داد که او شایستگی های بسیار دارد و به آنچه می گوید عمل می کند.
در دوران وزارتش نیز به کارهای مهمی چون توسعه دوره های تخصصی و فوق تخصصی پزشکی و پیشرفت حوزه رادیوداروها و توسعه بیوتکنولوژی (زیست فناوری) اهتمام موثر داشته است و اگر به ریاست جمهوری انتخاب شود می کوشد با همکاری اهل صلاح و تدبیر و مشورت با صاحبنظران و کارشناسان تا جایی که می تواند مشکلات را رفع کند و دردهای کشور را کاهش دهد. اما وجه مهمتر قضیه این است که رأی دادن به او رأی دادن به بقای ایران است. او گرفتار سوداها و اوهام بیهوده ای که ایران را به سوی ورطه های خطر و تباهی می برد، نیست. رأی ندادن در این دور انتخابات را دیگر نمی توان مقاومت منفی خواند زیرا نتیجه زودهنگام آن می تواند افتادن کشور به راه ستیزه ها و کشمکشهای خطرناک و غفلت از گرفتاریها و مشکلات و دوام پریشانی و فساد باشد.
مردم ایران مسلما کم و بیش به این نکات توجه دارند و کاری نمی کنند که خدای ناکرده فردا در تاریخ بنویسند ایرانیان در سال ۱۴۰۳ چنان به دشمنی با خود و کشور خود برخاستند که گویی رسم و راه دوستی را از یاد برده و گم کرده اند. ولی چنین اتفاقی نخواهد افتاد زیرا ایرانیان در تنگناها به کشور خود پشت نمی کنند. ایران می ماند و باید بماند تا زخم هایی را که در جان و تن خویش دارد التیام بخشد.

رضا داوری اردکانی
۱۲تیر ۱۴۰۳

فایل وورد مقالهٔ والتزر

مقالهٔ «فارابی» به قلم ریچارد والتزر در دایرةالمعارف اسلام (ترجمهٔ این مقاله در کتاب فارابی، مؤسس فلسفهٔ اسلامی آمده است).

این قول [که فلسفهٔ اسلامی بر اثر یک سوءتفاهم به وجود آمده] مبتنی بر هیچ تحقیقی نیست، بلکه جزء مشهورات زمانهٔ ماست که بر تاریخ فلسفهٔ اسلامی هم اطلاق شده است. یک پژوهندهٔ فرانسوی که کتابی در مجموعهٔ «چه می‌دانم» دربارهٔ ژان پل سارتر و آرای او نوشته، معتقد است که سارتر چون کلمات هایدگر را درست درنیافت، طبعاً آرای او تازگی پیدا کرد و بعد می‌نویسد که این سوءتفاهمات در تاریخ فلسفه به‌کرّات موجب پیدایش آرای تازه شده است. بیچاره نمی‌پرسد که چرا در میان هزار شارح و پژوهنده و مورخ فلسفه که اقوال و کلمات هایدگر را درنیافته‌اند، یکی مثل سارتر پیدا شد و از بقیه کمتر نامی و ذکری هست. به سارتر کاری ندارم، اما چگونه است که کسانی با اشتباه فیلسوف می‌شوند و مدعیان فهم درست مردم معمولی هستند؟!

فارابی، مؤسس فلسفهٔ اسلامی، انتشارات پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی، ص۱۳۱ (پانوشت)

طنز و طیبت در سخن سعدی، رضا داوری اردکانی، مرکز فرهنگی شهر کتاب