به بهانه‌ی المپیک ورزشی

ورزش کردن و یا رفتن به اماکن ورزشی و معاشرت با ورزشکاران برای من حکم مجازات با اعمال شاقه را دارد. من برعکس امام راحل هیچ علاقه‌ای به ورزشکاران ندارم.

پزشک بعد جراحی پای دخترم، فیزیوتراپی و پیاده‌روی در آب را تجویز کرد و من ناچار شدم پا به این محیط رعب‌انگیز بگذارم.( البته بعد از  آرایشگاه زنانه که به نظر من خوفناک‌ترین مکان دنیاست).

مربیان با لباس شنا دور استخر یورتمه می‌رفتند و چنان سرشان را بالا و تهشان را عقب نگاه داشته بودند کانه اسبند و هیچ نسبتی با آدمیزاد ندارند.
با ویلچر از درب مخصوص مربیها وارد محوطه‌ی استخر شدیم. داشتم به دخترم کمک می‌کردم تا وارد استخر شود که  یکی از همان خانمها دست به کمر جلو آمد و چند ثانیه ما را که در حال تلاش و تقلای بسیار بودیم نگاه کرد و پرسید شما پرستارید؟
گفتم مادرش هستم. طوری گفتم که صدای سایش دندانم را بشنود.
گفت: منظورم این بود که شغلتان پرستاریست؟( مثلا خواست درستش کند).
گفتم: نقاشم.
چشمانش را بالا و پایین کرد و دهانش را کج و وج کرد و پیچ تابی به کمر و باسنش داد و گفت نقاشی شغل است؟
خواستم بگویم نه پس! فقط چراندن زنها در استخر شغل است. اما خشمم را فرو خوردم و کظم کنایه کردم.
ولی این پاسخ عجیب در دلم ماند. گفتم اینجا مطرحش کنم که خیلی تحت فشار نباشم و سایر ورزشکاران نیز از آن فیض ببرند.

طاهره جمشیدی
۶ مرداد ۱۴۰۳

https://t.me/hoseneha

بابای مدرسه

بابای مدرسه جوان است. خیلی جوان. فکر می‌کنم سی سال هم ندارد. اما دلش مثل یک پیرمرد پر است.‌ او ساعت سه و نیم یکی از روزهای شهریور داشت باغچه‌های مدرسه را آبیاری می‌‌کرد.
گفتم حواست باشد گل و بوته‌‌هایی که من نقاشی کشیده‌ام را آبیاری نکنی! اینها به آب حساسند.‌
خندید و گفت خدا خیرت دهد. کار اضافه برای من درست نکنید. من به شر همینها که کاشته‌اند مانده‌ام. حیاط مدرسه خیلی بزرگ است.
دخل بابای مدرسه مثل خرجش کم است. می‌گوید اجاره‌خانه را که بدهد، سه میلیون ته حسابش می‌ماند برای هزینه‌ی کل ماه که با همان سپری می‌کند.
بابای مدرسه می‌گوید هر روز همه چیز گرانتر می‌شود. او نگران است چند روز دیگر نان هم نتواند بخرد.
گفتم در تلویزیون گفتند که تورم مهار شده و رو به پایین است. قیمتها دیگر خیلی بالا نمی‌رود. گفتند حال اقتصادمان از دو سال پیش خیلی بهتر شده.
گفت غلط کرد هر کسی که این را گفت. به جز حقوق من بدبخت، همه چیز چند برابر شده.
گفتم رهبری چند روز پیش از رئیس جمهور بابت مهار تورم تشکر کرد. رییس جمهور هم از تشکر رهبر تشکر کرد. لابد تورم کم شده که از هم تشکر می‌کنند.
بابای مدرسه قدرت تحلیل ندارد. او قدرت درک هم ندارد. چون بهبود اقتصادی را حس نکرده. شاید بابای مدرسه اصلا حس ندارد. او نظام اسلامی را دوست دارد.
بابای بی‌حس و حال مدرسه سری تکان داد و رفت که به درختان مدرسه برسد. به آنچه دیگران کشته‌اند و زحمت نگهداریش به دوش او افتاده!

طاهره جمشیدی
۱۰ شهریور ۱۴۰۲

شهرداری تهران قصد دارد ۴۰۰ نیرو به عنوان حجاب بان استخدام کند.
۴۰۰ باسن‌بان هم برای مدیران معزز استخدام کنید، شاید ماتحتشان در امان بماند.
آنقدر سر زنان را محکم گرفتید که ته مردانتان از کف رفت.
حواستان هست که سر ما را چسبیده و ته خود را رها کرده‌اید؟!

طاهره جمشیدی
۱۵ مرداد ۱۴۰۲

دولت زباله‌گرد

دولت رئیسی پس از ماهها دست و پنجه نرم کردن با مسئله‌ی حجاب، سر از سطل زباله درآورد. او تا کمر در سطل آشغال نظام خم شد و گشت ارشادی که ماهها پیش دور انداخته شده بود را بیرون کشید و همان طور نشُسته و پلشت و متعفن، در شهر مستقر کرد. عجیب است که مدیر محترم زباله‌گرد، ته سطل را نجوریده و"کمیته" را بالا نکشیده است!  
پیشرفتتان مستدام.

طاهره جمشیدی
۱۵ مرداد ۱۴۰۲