✅"በተቀመጥኩበት ደና አልነበርኩም ወይ ?"

በተቀመጥኩበት ወትወትህ ወትውትህ ፣ ከለመድኩህ በኃላ ፣ እቅዴ ውስጥ ከከተትኩ በኋላ ፣የኔ ነው ብዬ ካወጅኩ በኃላ ...

ድሮ ባገኘሁት ኖሮ ቁጭት ከወዘወዘኝ በኃላ ፣ ደስታ እሚያደርገኝን ካሳጣኝ በኃላ ፣ ጓደኛቼው ስለራሳቸው ሲያወሩኝ እኔም ብዬ ስላንተ ማውራት ከጀመርኩ በኃላ ....

ለናፍቆቴ ፊት ከሰጠሁት በኃላ ፣ መውደዴን ያለስስት ከወረወርኩ በኃላ ፣ ጓደኛዬም ካደረኩህ በኃላ ...

"የማያቁት አገር አይናፍቅም "

⭐መወደድን ከአየሁ በኃላ ፣ ናፍቆቴን ካስተናገድኩት በኃላ ፣ አለሁልሽ ካልከኝ በኃላ ፣ መኖርክን ከለመድኩ በኃላ ፣ ካመንኩህ በኃላ ...

ስትሄድ .....

እምነቴ ተናደ ፣ ናፍቆቴ ድብርት ወለደ ፣ ግርግሩ በአን'ዴ ጭር አለ ..!

ናፍቆት እና ማጣት አፈረሱኝ ...

ስጋቴን ቀስ ብለህ ሸርሽረህ ሸርሽረህ ከናድከው በኃላ.... !!

" ለአፍታ አላይክም ወይ አንዴ እንደገና ?"
✍ እንማር

እፈራለሁ
[ ]

ቆይ፥
መንፈስ ብትሆኚስ?
ለእኔ ብቻ የሚታይ ፥ ከህልም የተሰራ፥
'ዴልዩዥን' ብትሆኚስ?
የምኞት መዶሻ ፥ ጠራርቦ ያቆመሽ ፥ የልቤ ፈጠራ፤

ከጨዋታ መሐል ፥ ድንገት ብትጠፊብኝ፤
'የታለች?' ስላቸው፥
'ማን ናት ደሞ?' ብለው ፥ ሰዎች ቢስቁብኝ፤

ህልም ብትሆኚስ?
ስነቃ ብትቀሪስ?
ቆይ አሁን፥
ጭራሹን ባትኖሪስ?

ሞልተሽኝ በእቅፌ፥
እጆቼን ቀንፌ፥
ደስታዬ እንደድመት ፥ ልቤን እየላሰው፥
ሳቅ ሆዴን ሲያምሰው፥
ባዶዬን ቢሆንስ፥
ብቻዬን እንደእብድ ፥ የምታየው ለሰው?
እንደንፋስ ነክቶኝ ፥ ሲያልፍ ሰቀቀኔ፥
ከተዳከምሁበት ፥ ከውብ ሰመመኔ፥
'ቢሆንስ?' እያልሁኝ፥
ድንገት እየባነንሁ ፥ እፈራለሁ እኔ፥

መቼም፥
ነፍሱን መርጦ አጥቦ ፥ ውድ አካል ቢያለብሰው፥
ምን ያህል ቢወደድ ፥ ፍቅር ቢያንተርሰው፥
እንዲህ ሁሉ አምሮለት
በስጋና በደም ፥ አይገለጥም ሰው።

©ሚካኤል ሚናስ

@wegochi

ለካስ ሰው መሆን እዳ ነው
ለካስ ሰውነት ባዳ ነው
እህል ውሃ ቢያደነድነው
ሲያጣ ሲነጣ በድን ነው፡፡
የኛስ ይሁን እንዳሻው ለእጥፍ ፈተና ከፈጠርከን
ለፍታችሁ ተፍታችሁ ኑ ካልከን
ለቀብር አፈር ከወጠንከን
ግን ፡- ግን ብላቴኖች ምን በደሉ
የማንን አደራ በልተው የማነን አማና አጎደሉ
እንብርታቸው ያላረረ
አጥንታቸው ያልከረረ
ሰማይ በቀል እንደቋጠረ
እጣቸውን እየመጠረ
መንገዳቸውን በእሾህ እያጠረ
እንደ ደራሽ ውሃ አግተልትሎ
በራብ አኮርማጅ ተልትሎ
ከእናት እቅፍ በግፍ ነጥቆ
ሲሰልፍብን ባጭር ታጥቆ
እያየህ ዝም ካልክማ
እውነት እውነት ከመንበርህ የለህማ!

[አያ ሙሌ ]

መንገድ ጠፍቶን ስንደናበር ላረጋጉን ፣ ወደቅን ስንላቸው ላልፈረዱብን ። በድለናቸው ይቅርታን ለሰጡን ፦

ሚስጥራቸውን ላጋሩን፣ ደስታችን ለተካፈሉ፣ ሃዘናችንን ቦታ ለሰጡት ፣ ለተጠነቀቁልን ፣አጋርነታቸው ወረት ለሌለበት ፣ በቆሚነት የኛ ለሆኑ ።

እንድናምናቸው ለሆኑ ፣ ደግነታቸው ለማይስተን ፣ ለሚወዱን ፣ ሊረዱን ግማሽ መንገድ ለሚመጡ ፣ ለሚያበረቱን

ችርስ ለነሱ 🙏

ኑሩልን ❤

©Adhanom Mitiku

⭐️

የትርክት ዕዳና በረከት
ዳንኤል ክብረት

ምክንያቱ ምንም ይሁን የደከማችሁ ከምር አይዟችሁ። በተለይ ወጣት ሆናችሁ የደከማችሁ አይዟችሁ። በምድር ላይ ከባዱ ስራ ፣ መስራት እየቻሉ ምንም መስራት አለመቻል ይመስለኛል ። ከስጋ አልፎ ነፍስን ነው የሚያደክመው። ምንም ይሁን ግን አይዟችሁ። አይዞን!

✍ አሌክስ አብርሃም

ልስን ድሃ
(አሌክስ አብርሃም)

የዛሬን አያድርገውና "ያጣ የነጣ" የሚለው አባባል ድሃና ድህነትን የሚገልፅ አባባል ነበር። አሁን ላይ በተለይ የከተማ ድሃ ያጣል ግን አይነጣም። ከምግብ ሳይሆን ከሜካፕ እና ከፊልተር በሚፍለቀለቅ ወዝና ውበት በአካልም በሚዲያም እያማረ ይራባል። ድሃ ነው ግን አይነጣም ፣አይገረጣም። ሜካፑና ገፅታው እንዳይበላሽ የሚያለቅሰው ወደውስጡ ነው። ይህ ውበት የነጣና ያገጠጠ ድህነትን ከላይ በሚያብረቀርቅ ነገር በመለሰን የሚሸፋፍን ሲበዛ አሳሳች ውበት ነው። አንዳንዴ ባለቤቱን ራሱን ጭምር ይሸውዳል።

ልክ እንደመቃብር ሃውልት የውጩ ውበት የውስጡን አፅም ይሸፍንብናል። በዛ ላይ ሀውልቱ ላይ የሚፃፈው የተጋነነ ታሪክና የሚለጠፈው ፎቶ ለሟች ከማዘን ይልቅ በሀውልቱ እንድንደመም ያደርገናል። የሟች ቤተሰቦች ከሟቹም በላይ አንጀታቸውን አስረው ለሀውልት ባወጡት ወጭ ያለቅሳሉ። መፅሐፉ "እናተ በኖራ የተለሰናችሁ መቃብሮች ናችሁ" ያለውኮ እንዲህ ያለው የውስጥና የውጭ ባህሪ አልገጥም ቢለው ነው። ነገሩ ግለሰባዊ ብቻ አይደለም ከተሞችም ተመሳሳይ ባህሪ አላቸው። ለምሳሌ አዲስ አበባን ተመልከቱ። በመብራት፣ በቀለም፣ በህንፃ ተለስና ስትታይ ከምድራችን የድሃ ድሃ አገራት የአስከፊዋ ድሃ አገር ዋና ከተማ ትመስላለች? የድሀ ድሀ ፣ ልዝብ ደሃ፣ መራር ደሃ ከሚሉት ማዕረጎቻችን በተጨማሪ " ልስን ድሃ" የሚል የድህነት ደረጃ ጨምረናል።