ህይወት እንደ ማስታወሻ ደብተር ናት።ሁለቱ ገፆች በእግዜር የተፃፉ ናቸዉ።የመጀመሪያው ገፅ የተወለድንበት ቀን ሲሆን ፤የመጨረሻው ገፅ ደግሞ የመሞቻ ቀናችን ነዉ።በመሀል ያሉትን ባዶ ገፆች በፍቅርና በመልካምነት አኛ የምንሞላቸዉ ናቸዉ።

ኮስታራ ናት እንኳን ገና ላልቀረበቺው ቀርቶ ለቀረቧትም ፊቷ አይፈታም።ጭምት ናት።ለሰዎች ደግ እና ቁምነገረኛ መሆኗን ግን ብዙ ሰው ይስማማበታል።እኔ ደግሞ ጥሎብኝ ኮስታራ ሰው እወዳለሁ፤ምንም እንኳን ሳቂታ ብሆንም...ለምንም ነገር ሳቅ ይቀድመኛል...ስናደድ እንኳን እስቃለሁ።
"ያለ ሳቅ ህይወት ምንድነው?" ብዬ የማስብ አይነት ሰው ነኝ።

የእሷ ህይወት?
ሳቅ ፈፅሞ የማይታወቅበት ጨለማ ነው ብዬ ደመደምኩ...የማስፈልጋት መስሎ ተሰማኝ...ለጨለመ ህይወቷ ጭላንጭል ብርሃን ልሆን...ፋኖሴን ይዤ ቀረብኳት፥ፈገግታዬን።
አልገርምም?
ማን ነኝ ብዬ ነው የማስበው?

የመጀመሪያ ሰሞን በቀልድ የተከሸኑትን ረጃጅም አረፍተ ነገሮች...በአጭር መልስ ድባቅ መትታ ጨዋታ ታስጠፋብኝ ነበር።እንኳን ለማሳቅ በወጉ ለማውራትም ቃላት እያጠረኝ መጣ...ይቺ ሴት ፋኖሴን፥ፈገግታዬን እፍ ብላ አጥፍታ እኔንም ያለሳቅ ልታስቀረኝ ነው?

እሷን ሳያት "በፌዘኞች ወንበር አትቀመጥ" የሚለውን የመፅሐፍ ቅዱስ ጥቅስ አስታውሰዋለው...በተገናኘንባቸው አጋጣሚዎች ላስቃት ስውተረተር፣ቃላት ጠፍቶብኝ ስደናበር...ርቃኝ ልደርስባት ስንጠራራ...በቀልዶቼ ሳይሆን በሁኔታዬ ፈገግ ማለት ጀመረች...ኋላ ላይ ሁኔታዬ አሳዝኗት ነው መሠል እሷው ታስቀኝ ጀመር...

አልፎ አልፎ እንደ ቅመም ጣል የምታደርጋቸው ቀልዶቿ ሆዴን አስይዘው ያስቁኛል...በሳቄ እሷ ትስቃለች...ሳቋ ደስ ይለኛል...ሳቋን ለማየት አንዳንዴ እንዲሁ እገለፍጣለሁ።

አንድ ቀን ብዙ ግርግር በማይበዛበት እሷ ባሳየቺኝ ካፌ ቁጭ ብለን ስንጨዋወት..."ከሳቅ ያኳረፈሽ ምንድነው?" ብዬ ጠየኳት።መልሱን ለመስማት ከመጓጓቴ የተነሳ መላ አካላቴ ጆሮ የሆነ እየመሰለኝ።

ጥያቄን በጥያቄ መለሠች። " ሰው ስለሳቀ ደስተኛ ነው ማለት ነው? " አለቺኝ በአይኖቿ ትኩር ብላ እየተመለከተቺኝ።
"ይመስለኛል...ሳቅ የደስታ መገለጫ አይደል፤እንባ ደግሞ የሐዘን።" አልኳት።
"ሐሴት ምን እንሆነ ታውቃለህ?" አለቺኝ።
"ደስታ አይደል"አልኳት በጥርጣሬ።
"አዎ ነው ግን ምን አይነት ደስታ?" ዝም አልኳት ግራ መጋባቴን አይታ ቀጠለች።
"ውስጣዊ ደስታ!" አለችና እርካታ የተሞላበት ፈገግታ ተጎናፀፈች...ሐሴት አደረገች?
ማብራሪያዋን ቀጥላለች "...ሐሴት ማለት ከትክክለኝነት የሚመነጭ ደስታ ነው...አደርገዋለሁ ያልከውን ስታደርገው ነኝ ያልከውን ስትሆን...ብዙዎቹን የራቀው ደስታ ይሄ ነው...እኔ ደስ እንዲለኝ...በየማዕበራዊ ገፁ የሚያሥቅ ነገር ሳስስ ውዬ አላውቅም...ውጪያዊ ደስታ ውሥጥን አርክቶ አያውቅም፤ይልቅ ባዶነት እንዲሠማህ ያደርጋል አንዳንዴም...ሰዎች ደስታ ውስጣቸው እንዳለ ዘንግተውት ደስታን ፍለጋ አይሆኑ ሲሆኑ ያሳዝኑኛል።እኔ ምንም እንኳን ባልስቅም ውስጤ ባለው ሰላም ሐሴት አደርጋለሁ። "

አለች ፍፁም መረጋጋት እና ስክነት ከሁናቴዋ እያነበብኹ።

ከተለያየን ፤ ከሄደች በኋላ ራሴን ጠየቅኹ...

እውነት ደስተኛ ነኝ?
እንጃ!

እኔም ብሎ ፋኖስ ለኳሽ፤ብርሃን አብሪ

እፍፍፍፍፍ....ፋኖሴን(ፈገግታዬን) አጠፋዋት!

ደግሞ ለፀሐይ የፋኖስ ብርሃን ምኗ ነው?
ለካ ጨለማ የነበረው የእኔ ህይወት ነው።

ከተቀደደው ማስታወሻ
©ሶፊ

እቴ ወይ ልዋል(2)
ከደረትሽ መሀል
ናፈቀችኝ ጎንደር(2)
የእነ አሞራው ሀገር

በቅዳሴው ቦታ ቀለሀ ሲዘምር
እንዴት ሰንብተሻል እናትዋ ጎንደር
እናትዋ ብልሽ
ትንፋሽዋ ብልሽ
አካልዋ ብልሽ
መቼ ደረስኩልሽ

ሹርባ ሆኗል ጎፈሬው
እንደ መይሳው ሊያደርገው
ያ ጎንደሬው
ምነው ገብርየን ቢያረገኝ
አሞራው ውብነህ ቢያረገኝ
ከፊት እንድገኝ

አሞራው ከአሞራ(4)

ያየም ሰው ይናገር የነበረም ያውጋ
ተጋጥሟል ይባላል አሞራው ከአሞራ
ጎንደር ጀግና ትውለድ ታሳድግ ፀንሳ
እንደአሞራው ውብነህ ስሙ ማይረሳ
ሀገርና እምነቱን ከእራሱ አስበልጦ
ለጠላት ያለቅሳል ውዳሴውን ገልጦ

ጎንደር ጎንደር ደስ ይበልሽ
ደም መላሽ አርበኛው አሞራው መጣልሽ
የሰው ነው የሰው የሰው አመሉ
ማን መጣ ቢሏችሁ ጎንደሬው ነው በሉ

አሞራው ከአሞራ
ኢትዬጵያን ሊያገባት አብጠሊሷን ቀዶ
ልጇ ደረሰላት ሞት ወዶና ፈቅዶ
ወይ አንች እናታለም ወይ አንች መበለት
እንድሜ ብርክ ሲይዘው ልጅ ይሆናል ጎልበት
ወልቃይት ጠገዴ አጅሬ ጃኖራ
ምን አይነት ፍርድ ነው አሞራው ከአሞራ
አሞራው ከአሞራ(3)

ሲሆን መጡ መጡ እንባል ነበረ
እንሂድባቸው ማሸነፍ ካልቀረ
ደሞ ተዚ ተዚህ ተወዲያ ተወዲህ
ጎንደር ከአንች በፊት ያድርገኝ ተንግዲህ
እናትዋ ጎንደር እጅ የዘረጋችው
ዘነበች መሸሻን ወልዳ የሳመችው
ምድር ቀዝቀዝ ሲል ተላይ እያሞቀው
ይኸው ቀብረር ብሎ አሞራው ጠበቀው
አሞራው ጠበቀው

ሀገር እንደዋዛ ናፍቆት እንደዋዛ
የእነ አሞራው ሀገር የመይሳው ካሳ
አዘዞ ድማዛ
የጃንተከል ዋርካው ወደ መሬት ዘሟል
እንኳን ያደገብሽ ያየሽ በአይኑ ታሟል
እናትዋ ጎንደር

ተይ ደሜ(3)
በላ ልበልሀ እንካንጅ ተቀበል
አሞራው ተነሳ ከእንግዲህ ዝም አትበል
የአለም ፀሀይ እታባ ፊትሽ አይቀየር
የተጠማው በልቶ ለብሶ ጠግቦ ቢያድር
ከተኮሰ ማይስት ጀግና ክንደ ብርቱ
ያ የአርበኛው ምንጣፍ ያ ምጅምር ገጡ
የጦሩ መሳፍንት ፈሪሀ እግዜር ያለው
ከጦር መሀል ሲሄድ ይመስላል ክንፍ ያለው
አሞራው ከአሞራ(8)
አሞራ ምት ለምዶ አካሌ ተቆጣ
ልሂድ ወንድነቴን አሳድሸው ልምጣ
ከዳሽን ላይ ፈልቆ ቀድታ የጠጣችው
የነካትን ሁሉ አቃጥላ ፈጀችው
ከሱዳን ገዳሪፍ ተስቦ እንደ ሰርዶ
ኢትዬጵያን ሰቀላት ያን ሰንደቅ አውርዶ
የአበቅየለሽ ልጆች ዳር እስከዳር ኩሩ
ጎንደር ጀግና አታጣም አትጠራጠሩ(3)
አሞራው ከአሞራ (2)

አሞራው ካሞራ | አስቻለው ፈጠነ |

✅"በተቀመጥኩበት ደና አልነበርኩም ወይ ?"

በተቀመጥኩበት ወትወትህ ወትውትህ ፣ ከለመድኩህ በኃላ ፣ እቅዴ ውስጥ ከከተትኩ በኋላ ፣የኔ ነው ብዬ ካወጅኩ በኃላ ...

ድሮ ባገኘሁት ኖሮ ቁጭት ከወዘወዘኝ በኃላ ፣ ደስታ እሚያደርገኝን ካሳጣኝ በኃላ ፣ ጓደኛቼው ስለራሳቸው ሲያወሩኝ እኔም ብዬ ስላንተ ማውራት ከጀመርኩ በኃላ ....

ለናፍቆቴ ፊት ከሰጠሁት በኃላ ፣ መውደዴን ያለስስት ከወረወርኩ በኃላ ፣ ጓደኛዬም ካደረኩህ በኃላ ...

"የማያቁት አገር አይናፍቅም "

⭐መወደድን ከአየሁ በኃላ ፣ ናፍቆቴን ካስተናገድኩት በኃላ ፣ አለሁልሽ ካልከኝ በኃላ ፣ መኖርክን ከለመድኩ በኃላ ፣ ካመንኩህ በኃላ ...

ስትሄድ .....

እምነቴ ተናደ ፣ ናፍቆቴ ድብርት ወለደ ፣ ግርግሩ በአን'ዴ ጭር አለ ..!

ናፍቆት እና ማጣት አፈረሱኝ ...

ስጋቴን ቀስ ብለህ ሸርሽረህ ሸርሽረህ ከናድከው በኃላ.... !!

" ለአፍታ አላይክም ወይ አንዴ እንደገና ?"
✍ እንማር

እፈራለሁ
[ ]

ቆይ፥
መንፈስ ብትሆኚስ?
ለእኔ ብቻ የሚታይ ፥ ከህልም የተሰራ፥
'ዴልዩዥን' ብትሆኚስ?
የምኞት መዶሻ ፥ ጠራርቦ ያቆመሽ ፥ የልቤ ፈጠራ፤

ከጨዋታ መሐል ፥ ድንገት ብትጠፊብኝ፤
'የታለች?' ስላቸው፥
'ማን ናት ደሞ?' ብለው ፥ ሰዎች ቢስቁብኝ፤

ህልም ብትሆኚስ?
ስነቃ ብትቀሪስ?
ቆይ አሁን፥
ጭራሹን ባትኖሪስ?

ሞልተሽኝ በእቅፌ፥
እጆቼን ቀንፌ፥
ደስታዬ እንደድመት ፥ ልቤን እየላሰው፥
ሳቅ ሆዴን ሲያምሰው፥
ባዶዬን ቢሆንስ፥
ብቻዬን እንደእብድ ፥ የምታየው ለሰው?
እንደንፋስ ነክቶኝ ፥ ሲያልፍ ሰቀቀኔ፥
ከተዳከምሁበት ፥ ከውብ ሰመመኔ፥
'ቢሆንስ?' እያልሁኝ፥
ድንገት እየባነንሁ ፥ እፈራለሁ እኔ፥

መቼም፥
ነፍሱን መርጦ አጥቦ ፥ ውድ አካል ቢያለብሰው፥
ምን ያህል ቢወደድ ፥ ፍቅር ቢያንተርሰው፥
እንዲህ ሁሉ አምሮለት
በስጋና በደም ፥ አይገለጥም ሰው።

©ሚካኤል ሚናስ

@wegochi

ለካስ ሰው መሆን እዳ ነው
ለካስ ሰውነት ባዳ ነው
እህል ውሃ ቢያደነድነው
ሲያጣ ሲነጣ በድን ነው፡፡
የኛስ ይሁን እንዳሻው ለእጥፍ ፈተና ከፈጠርከን
ለፍታችሁ ተፍታችሁ ኑ ካልከን
ለቀብር አፈር ከወጠንከን
ግን ፡- ግን ብላቴኖች ምን በደሉ
የማንን አደራ በልተው የማነን አማና አጎደሉ
እንብርታቸው ያላረረ
አጥንታቸው ያልከረረ
ሰማይ በቀል እንደቋጠረ
እጣቸውን እየመጠረ
መንገዳቸውን በእሾህ እያጠረ
እንደ ደራሽ ውሃ አግተልትሎ
በራብ አኮርማጅ ተልትሎ
ከእናት እቅፍ በግፍ ነጥቆ
ሲሰልፍብን ባጭር ታጥቆ
እያየህ ዝም ካልክማ
እውነት እውነት ከመንበርህ የለህማ!

[አያ ሙሌ ]

መንገድ ጠፍቶን ስንደናበር ላረጋጉን ፣ ወደቅን ስንላቸው ላልፈረዱብን ። በድለናቸው ይቅርታን ለሰጡን ፦

ሚስጥራቸውን ላጋሩን፣ ደስታችን ለተካፈሉ፣ ሃዘናችንን ቦታ ለሰጡት ፣ ለተጠነቀቁልን ፣አጋርነታቸው ወረት ለሌለበት ፣ በቆሚነት የኛ ለሆኑ ።

እንድናምናቸው ለሆኑ ፣ ደግነታቸው ለማይስተን ፣ ለሚወዱን ፣ ሊረዱን ግማሽ መንገድ ለሚመጡ ፣ ለሚያበረቱን

ችርስ ለነሱ ?

ኑሩልን ❤

©Adhanom Mitiku

⭐️