‌
منتشر شد
«ژک لکان»
زندگی و نظام فکری
الیزابت رودینسکو
ترجمهٔ ناتاشا محرم‌زاده و ملیکا خوش‌نژاد

کتاب حاضر به بررسی سیما، کارنامه و میراث فکری ژک لکان می‌پردازد، یکی از روانکاوان تأثیرگذار و بحث‌برانگیز قرن بیستم که دلبستهٔ حقیقت بود و نظریاتش همچنان موضوع بحث‌های داغ در عالم روانکاوی و دیگر حوزه‌های علوم انسانی است. تردیدی نیست که نویسنده‌ٔ این کتاب، الیزابت رودینسکو، برای تکمیل پروژهٔ خود می‌بایست با بسیاری منابع ضدونقیض دست‌وپنجه نرم کند تا نتیجهٔ تحقیق او هم شامل آرای لکانی‌های ارتدکس بشود، هم نظریات لکانی‌های میانه‌رو را دربر بگیرد و هم به آرای آنانی که با هر دو گروه سر ستیز دارند مختصر اشاره‌ای کرده باشد. از این رو، با اثری روبه‌رو هستیم که، ضمن پرهیز از هرگونه ایدئال‌سازیِ خاص تذکره‌نویسان، از ارائهٔ سیمای قدیسی پالوده از خطا پرهیز می‌کند. کتاب بلافاصله پس از انتشار با طوفان نقدهای مثبت و منفی روبه‌رو شد؛ اما امروز کمتر پژوهشگری است که به روانکاوی فرویدی ـ لکانی علاقه‌مند باشد و در منابع و مآخذ به کتاب ژک لکان: زندگی و نظام فکری برنخورد، یا خود را از تورق آن یا ارجاع به آن بی‌نیاز ببیند.

بخشی از کتاب

‌
‌در دست انتشار
«باغ افسانه‌ها»
گلچینی از زیباترین افسانه‌های مردمی چِک
بوژنا نیمتسووا و کارل یارومیر اربن
ترجمهٔ پیروز سیار

همانند تمامی اقوام جهان، مردمان چِک نیز افسانه‌های خاص خود را پرورده‌اند که مضامین کلی آنها وجوه مشترکی با افسانه‌های سایر ملل ارائه می‌کنند. همچنان که برادران گریم افسانه‌های آلمانی را در مناطق آلمانی‌زبان رواج دادند، تصحیح و نگارش افسانه‌های این کتاب را که قرنها سینه به سینه نقل می‌شدند، مدیون شور و شوق نویسندگان چِک بوژِنا نیمتسووا و کارِل یارومیر اِرْبِن هستیم. نقشی که این روایتها در شکل‌گیری هویت ملی چِک ایفا کردند نباید ناچیز شمرده شود؛ بدین‌سان، عملاً حتی یک فرد بزرگسال چِک وجود ندارد که در کودکی خود افسانهٔ «شاهزاده خانمی که ستارهٔ طلایی روی پیشانی داشت» یا «پرندهٔ آتشین و روباه آتشین» را نشنیده باشد.
این گلچین افسانه‌ها به خوانندگان امکان کشف بخشی از فرهنگ چِک را خواهد داد، در عین حال که شنوندگان جوان را مسحور جذابیت این دو واژه خواهد ساخت که در سراسر جهان برق شوق در دیدگان کودکان می‌آورند: «روزی روزگاری…».

فایل صوتی جلسهٔ تراژدی در تئاتر یونان و روم

با حضور عبدالله کوثری، محمد رضایی‌راد و ناتاشا محرم‌زاده

‌فایل صوتی جلسهٔ نقد و بررسی کتابِ «سنجش پیامدهای هستی‌شناسی هایدگر»
نقد خوانشِ احمد فردید
نوشتهٔ احسان شریعتی
ترجمهٔ امیر رضایی

با حضور:
مهدی فدایی مهربانی
علی‌اصغر مصلح
احسان شریعتی
امیر رضایی
محسن آزموده

‌
‌در سال ۱۹۶۶، یک سال پس از این‌که نیکلای چائوشسکو، دیکتاتور کمونیست رومانی قدرت گرفت، سقط جنین را غیرقانونی اعلام کرد. او ادعا کرد که «جنین متعلق به کل جامعه است، هرکس که آن را معدوم کند خائن است و قانون بقای ملت را نقض کرده است.»
برنامهٔ ممنوعیت سقط جنین چائوشسکو برای رسیدن به یکی از اهداف اصلی او یعنی رشد سریع رومانی از طریق رشد جمیعتش طراحی شده بود. تنها استثنا در این میان مادرانی بودند که چهار فرزند داشتند و یا زنانی که مسئولیت مهمی در حزب کمونیست داشتند. درعین‌حال، همهٔ برنامه‌های آموزشی مربطو به آمیزش جنسی و جلوگیری از بارداری لغو شد. مأموران دولت که به طنز پلیس قاعدگی نامیده می‌شدند به‌طور منظم در محل کار زنان حاضر می‌شدند و از آنان آزمایش‌های حاملگی می‌گرفتند. اگر زنی از دادن آزمایش امتناع می‌کرد باید مالیات امتناع از بچه‌داری می‌پرداخت.
برنامهٔ چائوشسکو نتیجه داد. پس از یک سال از آغاز ممنوعیت سقط چنین میزان زاد و ولد رومانیایی‌ها دو برابر شد. این بچه‌ها در کشوری به دنیا می‌آمدند که زندگی در آن فلاکت‌بار بود مگر زندگی کسانی که به اطرافیان چائوشسکو و یا رؤسای حزب کمونیست وابسته بودند. اکثر بچه‌هایی که پس از ممنوعیت سقط جنین به دنیا آمدند، در مقایس با بچه‌هایی که یک‌سال قبل از آن به دنیا آمده بودند، از هر لحاظ وضعیت نابسامانی داشتند: آن‌ها در امتحان‌های مدرسه نمرات کم‌تری می‌آوردند، در بازار کار موفقیت کم‌تری داشتند و با احتمال بیش‌تری مجرم می‌شدند.

از کتابِ «اقتصاد ناهنجاری‌های پنهان اجتماعی»
استیون دابنر و استیون لویت
ترجمهٔ سعید مشیری

‌
منتشر شد
از مجموعه‌ی جهان نمایش
«خواب‌نامه»
نمایش‌نامه
نوشتهٔ محمد چرم‌شیر

«اسماعیل، خدمت اَخوین مُعظّم بفرمایید در این ده سَنه سکوت، ابراهیم خان جواهرچی یک دم از اندیشیدن در باب ترقی‌دادن سینماتوگراف غافل نبوده است. و اینک پس از ده سَنه، طریقت تازه‌ای را به این جایگاه معرفت و اندیشه عرضه می‌دارد که پیش در پیش بر آن نامِ ’داستان به انضمام مستندات‘ نهاده‌‌ایم. باشد که این طریقت موجدی گردد در شکوفایی صنعت سینماتوگراف.» پس ایشان بی‌مجال و بی‌تأمل روایت داستانی را آغاز نمودند نامنتظر و یگانه که من عین به عین آن را خدمت شما جنابان عرضه می‌دارم تا باشد که عنایات خاصۀ مرحوم اَبوی ــ رحمت‌الله‌علیه ــ چونان گذشته شامل حال
صنعت سینماتوگراف باشد و موجدی گردد در تغییر احوالات این صنعت مُعظم.

از صفحه‌ ۶۵ کتاب

▫️جهان نمایش مجموعه‌ای است از متن‌هایی که برای صحنه‌ی نمایش یا درباره‌ی آن نوشته شده‌اند. انواع نمایش‌نامه، چه برای اجرا و چه صرفاً برای خوانده شدن، از جمله نمایش‌نامه‌هایی با اقتباس از آثار ادبی یا سینمایی، و نیز متن‌های نظری در حوزه‌ی درام و نقد آثار نمایشی، در این مجموعه جای می‌گیرند.

تحلیلگران وزارت خارجه طی دورۀ ریاست جمهوری ترومن در کل از اوضاع ایران ارزیابی نسبتاً واقع‌بینانه‌ای داشتند. در ابتدای بحران، در جلسۀ سطح بالای وزارت خارجۀ بریتانیا و وزارت خارجۀ آمریکا به ریاست مک‌گی بر این امر تأکید شد که «در اوضاع کنونی تحریکی از طرف روس‌ها وجود ندارد و نباید اساساً به‌عنوان بخشی از مسائل و مشکلات کوتاه‌مدت مربوط به جنگ سرد تلقی شود.» ارزیابی سازمان برآورد اطلاعات ملی در بهمن ۱۳۳۰ با عنوان «تحولات احتمالی ایران در سال ۱۳۳۱» مصدق را فردی «بسیار محبوب»، «زیرک»، «ملی‌گرایی راسخ»، و «اصلاح‌طلب اجتماعی»، توصیف و تصویر می‌کند که «خواستار حاکمیت حکومتی پارلمانی، محدودسازی امتیازات دربار، و همچنین آزادی بیان، اجتماعات و مطبوعات است.» گزارش نتیجه‌گیری می‌کند که دولت مصدق ماندنی است و بعید است در آیندۀ نزدیک جایگزینی داشته باشد.
بسیاری از دیگر گزارش‌های این سازمان نیز بر این نتیجه‌گیری صحه گذارده‌اند. یکی از گزارش‌ها یادآور شد که: «بعید است بتوان مصدق را در این دورۀ بحرانی جز از طریق خشونت و یا برقراری یک رژیم نیمه‌دیکتاتوری به کمک شاه سرنگون کرد. چنین اقداماتی خطراتی را به دنبال دارد که شاه تاکنون به اتخاذ آن تمایل نداشته است.» در گزارش دیگری پیش‌بینی شده است که مصدق، علی‌رغم تحریم بریتانیا، از بحران سال‌های ۳۲-۱۳۳۱ جان سالم به در خواهد برد، چراکه «بخش بزرگی از محبوبیت او از موفقیت‌اش در “آزاد کردن” ایران از قید بریتانیا سرچشمه می‌گیرد... وجهۀ مردمی مصدق او را همچنان به نیروی سیاسی مسلط در ایران تبدیل می‌کند.» این برآوردها همچنین بر این تأکید داشتند که حزب توده یک «خطر قریب‌الوقوع» نیست ــ حزبی کوچک، کوچک‌تر از سال ۱۳۲۸، هیچ‌گونه سازمان تسلیحاتی و شبه‌نظامی ندارد، و از «نفوذ» در وزارتخانه‌های کلیدی ناکام بوده است.

از کتابِ «بحران نفت در ایران»
یرواند آبراهامیان
ترجمه‌ی محمدابراهیم فتاحی