اگر با نابینایان و ناآگاهان زندگی میکنید با آنها مدارا کنید.
دنیا همین است،
جمع اضداد است.
یک تنه نمیتوان دنیا را تغییر داد، بلکه باید یاد گرفت چگونه با مردمی زندگی کرد که هنوز غافل هستند و در خوابی عمیق به سر میبرند.

ممکن است این باعث آزارتان شود، ولی کاری نمی توان کرد، حداقل کاری که میتوان کرد این است که رفتارهای احمقانه ای را که دیگران با شما دارند، شما نسبت به کسی نداشته باشید.

حداقل در زندگی خودتان فضایی خلق کنید که هم خودتان و هم نزدیکانتان در آن احساس آرامش و امنیت کنند. فرزند، همسر، دوستان و اطرافیانتان باید از این رفتارهای جاهلانه مصون باشند.

سعی کنید به جای بد و بیراه گفتن و محکوم و جنگ کردن با هر چیز، اوضاع را درک کنید. تمامی اینها موارد اشتباهی هستند که وجودشان ضروری است. به زشت همانقدر نیاز است که به زیبا. و تا زشت نباشد، ارزش زیبایی مشخص نمی شود. و تا انسان احمق و خودکامه وجود نداشته باشد، نور انسان روشن ضمیر دیده نمیشود.

اشو
@oshointernational

بالاترین رهایی، آزاد شدن از نظرات دیگران است. روزی که بتوانی بدون وابستگی و اهمیت دادن به نظرات دیگران، از خودت و فردیتت لذت ببری، آن روز، روز رهایی توست …

@oshointernational

هر جا که باشید، همیشه در آغاز کارید. به همین دلیل، زندگی اینقدر زیبا، پویا و تازه است. زندگی همواره در حال رشد و تکاپو است.

به محض اینکه فکر کنید چیزی کامل شده است، مرده‌اید؛ کمال مطلق یعنی مرگ.

کمال گرایان، در حال خودکشی‌اند. زیرا هیچ چیز به کمال مطلق نمی‌رسد. هیچ چیز نمی‌تواند به کمال برسد؛ زیرا زندگی جاویدان است. همیشه قله‌های جدیدی در انتظار شماست. پس از فتح هر قله‌ای، قله‌ای دیگر شما را به سوی خود فرا می‌خواند.

هر لحظه دری جدید باز می‌شود...

همیشه به یاد داشته باشید که هرجا که هستید، تازه در آغازید. پس همیشه بکر و تازه و پذیرا همانند یک کودک باقی بمانید و هنر زندگی همین است؛ همیشه تازه و پویا باقی ماندن.

غیر منطقی به نظر می‌رسد؛ زیرا همیشه فکر می‌کنیم که اگر آغازی وجود دارد، باید پایانی نیز وجود داشته باشد. ولی چه می‌توان کرد! زندگی از منطق بویی نبرده؛ شروع دارد، ولی بی‌پایان است. هرچه واقعا زنده است؛ پایانی ندارد.

اشو
@oshointernational

تمام ترسها را رها کن.
چیزی برای ترسیدن وجودندارد.
جهنمی وجود ندارد،نگرانش نباش.
بهشتی وجود ندارد،پس به آن طمع نداشته باش.
تمام آنچه که هست،اینک و اینجاست.
همین لحظه شامل تمام جهنم و تمام بهشت است.

@oshointernational

شخصی از ادموند هیلاری اولین فاتح اورست پرسید چرا...؟ چرا اینقدر تلاش؟ چرا این تمایل برای صعود به اورست وجود دارد؟ چه چیزی در آنجا وجود دارد؟
هیلاری گفت: چیزی در آنجا نیست، فقط چون اورست آنجا بود و تا فتح نمیشد نمی توانستم راحت باشم فتحش کردم.
اورست آنجا بود...تسخیر نشده....
فقط چون آنجا بود باید فتح میشد.

این چیزی است که برای انسان رخ داده است. همواره سختی ها را جذب می کند. هر چیزی هر چه سخت تر باشد بیشتر شما را جذب می کند. ارزشمندتر می شود، زیرا از طریق آن، اگر پیروز شوید، به منیت بزرگتری دست خواهید یافت. حتی اگر شکست بخورید، به منیت بزرگتری دست خواهید یافت، زیرا شما حداقل تلاش کرده اید، در حالی که دیگران اصلا تلاش نکرده اند.
نَفس انسان همیشه به صورت مغناطیسی به سختی ها جذب می شود.‌ آدم جنایتکار می شود، چون جرم و جنایت سخت است، آدم سیاستمدار می شود، چون سیاست سخت است، آدم دیوانه پول می شود، چون پول درآوردن سخت است. برای هر چیزی که سخت باشد، مردم دیوانه خواهند شد و زندگی شان را در آن تباه میکنند. نه اینکه چیزی به دست بیاید، بلکه فقط به این دلیل که اورست آنجاست، یک چالش که باید فتح شود. اینگونه تاریخ ساز میشوید و تاریخ شما را به یاد خواهد آورد. و بدانید که تاریخ همیشه آدم های احمق را به یاد می آورد، زیرا احمق ها تاریخ را می سازند و احمق ها آن را می نویسند.
اما اگر ساده و راحت زندگی کنید و به دنبال فتح قله های اورست نباشید چگونه می توانید تاریخ ساز شوید؟ این برای نفس انسان جذابیتی ندارد.اما اگر در جنگ پیروز شوید و میلیون ها نفر را بکشید، تاریخ می سازید. دیده میشوید، معروف میشوید. ولی اگر صبح ها فقط دندان های خود را مسواک بزنید چگونه می توانید تاریخ سازی کنید؟ شما حمام می کنید و یک آهنگ کوچک می خوانید، چگونه می توانید تاریخ بسازید؟ غذای خود را می خوری و بی هیچ رویایی بی صدا به خواب می روی، چگونه می توانید در تاریخ ثبت شوید؟ نه...تاریخ هیچ توجهی به افراد ساده و طبیعی ندارد. تاریخ متوجه افرادی می‌شود که دیوانه‌اند، وسواس زیادی نسبت به چیزی دارند، و به هر طریقی مشکل ایجاد می‌کنند.
پس، آسوده باشید و سعی نکنید در تاریخ باشید. آن را برای احمق ها و دیوانه ها بگذارید، فقط از این دیوانگی دوری کنید. زیرا نمی توانید هر دو را داشته باشید. یا می توانی زندگی داشته باشی، یا می توانی در تاریخ به یاد آورده شوی، اگر زندگی را داشته باشی، فقط یک انسان آسوده و ساده خواهی بود که کارهای ساده و کوچک انجام می دهد و از آنها لذت می برد. اینگونه شما هیچ مشکلی برای کسی ایجاد نمی کنید و هیچ کس هیچ توجهی به شما نخواهد کرد. تو چنان وجود خواهی داشت که انگار هرگز نبوده ای، گویی، هستی، اما انگار که نیستی، نه در راه کسی، هیچ کس در مورد شما هیچ چیز نمی داند، و در خود نیازی هم به دیده شدن نمی بینید، و از این گمنامی لذت خواهید برد و به بالاترین قله آرامش و سرور خواهید رسید.

اوشو

@oshointernational

کتاب‌های مقدس، شما را متفرق می‌کنند،
زیرا هر کتابی مدعی است که تنها #کتاب مقدس است،
این الزاماً تضاد آفرین است،
هندوها نمی‌توانند باور کنند که انجیل مقدس باشد.... یک رقابت بزرگ....
وداها مقدس هستند، زیرا که در دنیا از همه باستانی‌تر هستند:
خود خداوند آن‌ها را نوشته!
اینگونه سخن گفتن بسیار احمقانه است.
من با دانشمندان هندو صحبت کرده و از آنان پرسیده‌ام، "آیا در مورد ودا‌هایتان که ادعا می‌کنید خداوند آن‌ها را نوشته فکر کرده‌اید؟ فقط محتوای آن‌ها را ببینید.... خود محتوا چنین است که نشان می‌دهد نمی‌تواند توسط خداوند نوشته شده باشد؛ این یک غیرممکن ذاتی است.

تا زمانی که اینچنین خدایی وجود داشته باشد، انسان نمی‌تواند در آرامش باشد
این خدا است که انسان را تقسیم کرده است. او دشمن غایی بشریت است؛

وگرنه چه تفاوتی بین یک هندو یا یک محمدی و یا یک مسیحی یا یک یهودی وجود دارد؟
فقط مفهوم #خدا
و این مفهوم چیزی جز یک فکر  نیست، فقط یک فرضیه‌ی توخالی است.
خدایی در هیچ کجا نیست، هیچ شاهدی و سندی در هیچ کجا وجود ندارد،
و اگر کسی بگوید که او خدا را دیده است، فقط انسانی مجنون است. او دچار توهم و تخیلات شده است و نیاز به معالجه‌ی روانی دارد.

اگر ما مقدسین خود را توسط روانکاوی درمان می‌کردیم، بشریت در صلح و آرامش قرار داشت،
حالا، خدا بزرگ‌ترین زنجیر تو است
آیا حاضری آن را دوربیندازی؟

آزادی ذات طبیعت تو است،
آزادی خود طبیعت تو است،
نباید آن را به دست بیاوری،
نباید برای آن هیچ تلاشی بکنی
حتی نیازی نیست که آن را بخواهی و آرزو کنی،
پیشاپیش در تو هست،
تو آزاد به دنیا آمده‌ای، ولی در زنجیرها زندگی می‌کنی،
تو آن زنجیرها را پذیرفته‌ای،
و بسیار با میل و با شادمانی آن زنجیرها را پذیرفته‌ای، زیرا آن زنجیرها از طلا ساخته شده‌اند،
آن‌ها از جنس قدرت، اعتبار، آبرو و احترام هستند،
با گل‌های زیبا پوشانده شده‌اند،
پس تو نه تنها آن‌ها را پذیرفته‌ای، درخواست بیشتر و بیشتر داری و فکر می‌کنی آن‌ها زیورآلات تو هستند،
فکر می‌کنی که آن‌ها خود هدف زندگی تو هستند و خود معنی و اهمیت زندگیت هستند.

مشکل این است:
آزادی چیزی نیست که تو باید آن را به دست بیاوری؛ مشکل این است که چگونه از این زنجیرها خلاص شوی
و نخستین چیزی که باید با آن رو‌به‌رو شوی این است که زنجیرها را همچون زنجیر ببینی و نه همچون زیورآلات...
زندان را زندان ببینی و نه یک خانه.

#اشو
@oshointernational

استاد واقعی هرگز به تو قوانین نمی دهد
به تو چشم می دهد.

@oshointernational
#osho

هوشمندی بچه‌ها را تماشا کنید و هرگاه هوشمندی‌ای یافتید، از آن لذت ببرید و به آنها کمک کنید و بگویید که: «این راهی است که تو باید به آن ادامه دهی.»

*صاحب یک مرغداری می‌خواست که پسرش رفتار بهتری داشته باشد. بنابراین یک درس عملی را طراحی کرد: “پسرم! دیدی که جوجه‌هایی که بد بودند را روباه خورد؟”
پسرش جواب داد: “راستی؟ خب، اگر آنها خوب بودند، ما آنها را می‌خوردیم!”

تو فقط بچه‌های کوچک را کمی نگاه کن، فقط هوشمندی آنها را ببین.اگر هوشمندی آنها، ابتکارشان، کاوش دائمی آنها در ناشناخته، کنجکاوی و جستجوگری آنها را تماشا کنی، نیازی نخواهی داشت به آنها هیچ «باوری» بیاموزی.

دین در ذهن تو چیست؟! 
تعلیم اعتقاداتی خاص.
و هیچ «اعتقاد و باوری» دینی نیست [درکی از معنویت در آن نیست.] همه‌ی اعتقادات و باورها مردم را احمق می‌سازند.

دیانت حقیقی، یک تجربه است،
نه یک اعتقاد.

تو بچه‌ها را هندو، یا مسیحی خواهی کرد، اما این، آنها را دیندار نخواهد کرد. و تو در واقع به دیندار کردن آنها علاقمند نیستی؛ تو به هندو یا مسیحی کردن آنها علاقمند هستی. تو می‌خواهی که آنها به گله‌ی تو تعلق داشته باشند و از هوشمندی آنها می‌ترسی. تو می‌خواهی آنرا بکُشی قبل از اینکه خیلی دیر شود؛ تو قصد داری که قبل از اینکه آنها شروع به سرکشی و طغیان کنند و به میل خودشان فکر کنند، هوشمندی آنها را نابود کنی.

مجبور کردن بچه‌ها به هر باور و اعتقادی، بزرگترین جنایت است. در عوض، به آنها کمک کنید که درک کنند، و راه خود را پیدا کنند.

#اشو
#اوشو
@oshointernational
#osho

در مورد کارهایی که انجام می‌دهید نگران نباشید، اینقدر به دنبال انجام‌ کارهای بزرگ و مهم نباشید. برعکس هر کاری انجام می دهید آنقدر آن کار را از صمیم قلب و با عشق انجام دهید که همان کار، هر چقدر هم ناچیز باشد و به چشم نیاید به سعادت و خوشی تبدیل شود. پس به کارهای بزرگ فکر نکنید، خودتان را با این افکار دیوانه نکنید، چیزی به نام بزرگ یا کوچک وجود ندارد. فکر نکنید که باید کارهای بزرگ انجام دهید، مثلا موسیقی عالی بنوازید، نقاشی های عالی بکشید، که باید یک پیکاسو یا ون گوگ یا چیز دیگری شوید. یا یک نویسنده بزرگ، یک شکسپیر شوید. من به شما میگویم، هیچ چیز بزرگی وجود ندارد، هیچ چیز کوچکی هم وجود ندارد. آری....انسانهای بزرگ و انسانهای کوچک وجود دارند، اما هیچ چیزی بزرگ و کوچک نیست. و انسان بزرگ کسی نیست که کارهای به ظاهر بزرگ انجام میدهد، بلکه کسی است که عظمت و بزرگی خودش را  به هر کار کوچکی که انجام می دهد وارد میکند. 
در بزرگ مَنِشی میخورد، در بزرگی و وقار راه می رود، و به خوبی می خوابد. او کیفیت عظمت را به هر اتفاق معمولی زندگی اش وارد میکند.
و عظمت چیست؟ طبیعی بودن ... هیچ چیز با عظمت تر از طبیعی و معمولی بودن نیست.
این معمولی بودن است که از تو یک امپراتور میسازد. مثل یک امپراطور بخور، مثل یک‌ امپراتور زندگی کن،.... این به کیفیت غذا بستگی ندارد، به اینکه ثروتمند هستی یا نه ربطی ندارد، به آنکس که غذا میخورد بستگی دارد. حتی با نان و نمک شما می توانید یک امپراتور باشید، اگر بدانید چگونه بدون نگرانی زندگی کنید و چگونه بزرگی خودتان را وارد امور کنید، در چنین سطح از معرفت است که زندگی شما می تواند تبدیل به یک جشن شود، در غیر این صورت زندگی تان به یک بیماری و مصیبت طولانی مدت تبدیل می شود که تنها با مرگ به انتهایش میرسد.

اوشو

@oshointernational

اگر من توسط هر چه که در بیرون روی می‌دهد برآشفته شوم، اگر هر کسی از بیرون بتواند درون مرا تحت تأثیر قرار بدهد و آن را عوض کند،
یک اسیر خواهم بود.
اینگونه من وابسته هستم.

اگر از تأثیرات بیرونی آزاد شوم، اگر هرچه که بخواهد در بیرون اتفاق بیفتد من تغییر نکنم، این شروع دستیابی به خود و رسیدن به رهایی است.

#اوشو

@oshointernational
#osho