📙 دم و بازدم
✍ #میترا_الیاتی
7 صفحه

💢 برنده جایزه هوشنگ گلشیری

@alice_book

گفتم : « آزادی یعنی که انسان این امکان را داشته باشد شک کند، اشتباه کند، جست‌وجو کند، حرفش را بزند، بتواند به هر مقام ادبی و هنری و فلسفی و چه مقام مذهبی و اجتماعی و حتی سیاسی نه بگوید ! » 
آن مقام بلندپایه فرهنگی با حالتی انزجارآلود گفت : « این که شما می‌گویید یعنی ضد انقلاب ! »

✍🏼 #اینیاتسیو_سیلونه
📕 خروج اضطراری

@alice_book

پدرم همیشه می‌گفت:
"دروغ نگو، دزدی نکن، و همیشه وقت‌شناس باش."

من از دیر کردن و وقت ‌نشناسی متنفرم.
همیشه خودم اولین نفری هستم که به جلسه می‌رسم. صبح‌ها همیشه اولین نفری هستم که سرکار حاضر می‌شوم.
برای من امری طبیعی است. همیشه سحرخیز بوده ام و به همین دلیل، زود رسیدن به کار مشکلی برایم ایجاد نمی‌کرد.

یادم می‌آید یکبار که با "ژان کلود بیورف"، مدیرعامل برند ساعت سازی هوبولت حرف می‌زدم و او گفت که وقتی برای کار در برند امگا درخواست فرستاده بوده، مصاحبه کننده ساعت ۵ صبح را برای مصاحبه تعیین کرده است.
هنگام مصاحبه، ژان کلود از او پرسیده که چرا چنین ساعتی را برای وقت مصاحبه تعیین کرده‌اند، در صورتی که هوا هنوز تاریک است! و مصاحبه کننده هم پاسخ داده:
"من ساعت 5 صبح شروع  می‌کنم تا سه ساعت از همه جلوتر باشم. همان وقتی که تو خواب هستی، من مشغول کارم."

من هم کم و بیش همینطور بودم.

جوان ها خیال می‌کنند تا آخر دنیا وقت دارند. پسربچه‌ای که تازه 10 ساله شده، تولد بعدی خود را به اندازه‌ی ابدیتی دور می بیند
چرا که سال پیش روی او تنها ده درصد از زمانی است که تا آن موقع سپری کرده است.

در ۵۰ سالگی اوضاع فرق می.کند؛ چرا که فاصله زمانی تا ۵۱ سالگی برابر دو درصد زمانی است که زندگی کرده‌اید. هرچه پیرتر و باتجربه‌تر می شوید، بیشتر به استفاده‌ی درست‌تر از زمان خود فکر می‌کنید.

کم کم می‌بینید یک ساعت، یا یک آخر هفته‌ی عالی و بی‌استفاده، فرصتی است که دیگر هیچ وقت تکرار نخواهد شد.

📕 #رهبری
✍🏻 #الکس_فرگوسن

@alice_book

داشتیم با دوستام در مورد سختی‌های مهاجرت حرف می زدیم و اونا می‌گفتن  خیلی سخته والدینمونو تنها بذاریم بریم و یهو یکیشون برگشت به من گفت ولی تو شانس آوردیا!
وات د فاک؟شانس آوردم که در عنفوان جوانی مامان بابام مردن؟
چرافکر نمی‌کنید قبل حرف زدن؟
چرا بهش نگفتم ایشالا توهم شانس بیاری؟

@alice_book

#حکایت

يك متن خيلى جالب از كتاب فارسى دبستان سال 1324

دو برادر ، مادر پیر و بيماري داشتند.
با خود قرار گذاشتند که يکي خدمت خدا کند و ديگري در خدمت مادر باشد.
يکي به صومعه رفت و به عبادت مشغول شد و ديگري در خانه ماند و به پرستاري مادر مشغول شد.
چندي نگذشت برادر صومعه نشين مشهور عام و خاص شد و به خود غره شد که :
خدمت من ارزشمندتر از خدمت برادرم است. چرا که او در اختيار مخلوق است و من در خدمت خالق.
همان شب پروردگار را در خواب ديد که وي را خطاب کرد :
به حرمت برادرت تو را بخشيدم .
برادر صومعه نشين اشک در چشمانش آمد و گفت :
يا رب ، من در خدمت تو بودم و او در خدمت مادر، چگونه است مرا به حرمت او مي بخشي ..؟؟
آيا آنچه کرده ام مايه رضاي تو نيست ..؟؟
ندا رسيد : آنچه تو مي کني من از آن بي نيازم ولي مادرت از آنچه او مي کند بي نياز نيست ..!!

کتاب فارسي دبستان سال ۱۳۲۴
به فرزندان خود ، " انسان بودن بیاموزیم.

@alice_book

خود را سرزنده نگاه داشتن در گیر و دارِ یک کارِ دلگیر و بی‌اندازه پُرمسئولیت، کم هنری نیست: و البته، چه چیزی ضروری‌تر از سرزندگی؟ کاری که شادمانی در آن دست اندر کار نباشد هرگز درست از آب درنمی‌آید. تنها دلیل نیرومندی، سرشاریِ نیروست.

?غروب‌ بت‌ها
#فریدریش_نیچه

@alice_book

بهترین تعریف از خانواده که دیالوگ تامی شلبی بود:
"به سلامتی خانواده
که گاهی پناهی در برابر طوفانه
و‌ گاهی خودِ طوفان"

@alice_book

#جامعه‌ی_سالم
#اریک_فروم
مترجم: اکبر تبریزی

٤۰٨ صفحە

@alice_book

زمان چون رؤیایی مبهم و کهن بر دوشت سنگینی می کند. همچنان پیش می روی و می کوشی از میان آن بلغزی و اما حتی اگر به دو انتهای زمین بروی، نمی توانی از آن بگریزی. با این حال ناچاری به آنجا بروی به کران دنیا. کاری هست که نمی توان کرد، مگر با رسیدن به آنجا...

?کافکا در کرانه
#هاروکی_موراکامی

@alice_book

کاربرهایی که به وی‌پی‌ان دسترسی نداشتن و از تلگرام رفته بودن، با یه همستر ظرف چند روز به تلگرام برگشتن.
پیام‌رسانهای ایراانی برای این رقابت باید یه نمونه وطنی سرهم کنن. گورخر ایرانی کامبت مثلا.
???