📚مهاجرت آزاد و ادغام اجباری
✍🏻هانس هرمان هوپه@Paleolibertarianizm

#مهاجرت_آزاد #ادغام_اجباری #هانس_هرمان_هوپ
#close_the_borders

📚علت جنگ اسرائیل و حماس حکومت‌گرایی است /✍🏻مایکل رِکتِنوالد

حکومت یک باند جنایت سازمان‌یافته است. ثروت را با اجبار تصاحب می‌کند و به طور مستمر بر خلاف اصل عدم تجاوز به زور متوسل می‌شود. حکومت انگلی است که به هر قیمتی خود را تداوم می‌بخشد و از هر ابزار محتملی برای گسترش خود بهره می‌برد. حکومت صرف نظر از رهبران مذکور خود، رشد میکند و قدرت خود را به هزینه میزبانان خود و دیگرانی که قربانی غارتگری‌های آن می‌شوند، افزایش می‌دهد.

همانطور که هانس هرمان هوپه با تأسف نوشت، حکومت‌ها «باندهای قاتلان، غارتگران و دزدان هستند که در محاصره جلادهای مشتاق، تبلیغاتچی‌ها، چاپلوسان، کلاهبرداران، دروغگویان، دلقک‌ها، شارلاتان‌ها، حقه‌بازان و احمق‌های مفید قرار دارند-[حکومت] نهادی است که هر چیزی را که لمس می‌کند کثیف و فاسد می‌سازد.»

یکی از سرگرمی‌های کثیف حکومت جنگ است. هنگام جنگ، حکومت از ثروت و سرمایه انسانی مصادره شده برای دفاع از قلمرو خود یا گسترش دامنه نفوذ و قدرت خود استفاده می‌کند. با کنار زدن غبار پیش فرض‌های حکومت درمورد جنگ، هوپه توضیح میدهد که جنگ درواقع جنگ باندها است:« جنگ‌های میان باندها، که معمولاً شامل مسائل مربوط به قلمرو می‌شوند، همواره جنگ‌هایی هستند که توسط سرکرده‌های باند رقیب با پول، ماشین‌آلات و نیروی انسانی دیگران انجام می‌شوند(به مالیات و سربازگیری اجباری بیاندیشید!).»

طبق گفته هوپه، این دیدگاه از این شناخت نتیجه میشود که موضع صحیح لیبرتارین‌های ضد حکومت در قبال جنگ، بی‌طرفی است. یعنی ما باید به طور یکسان با تمام طرفین جنگ مخالفت کنیم.

این درک، اساس هرگونه برخورد ارزشمند لیبرتارین در مورد درگیری نظامی را تشکیل می‌دهد-چه جنگ میان روسیه و اکراین(و ایالات متحده و سازمان پیمان آتلانتیک شمالی) باشد و چه احتمال جنگ میان چین و تایوان(و ایالات متحده).

با این حال، با توجه به اینکه جنگ بین اسرائیل و حماس نشان‌دهنده یک دولت در مقابل یک باند نظامی غیردولتی است، باید بررسی کنیم که آیا تفاوت‌های قابل توجهی وجود دارد یا خیر.

اما ابتدا باید اذعان کنیم که حکومت‌ها به عنوان گروه‌های جنایت سازمان‌یافته، هیچ ادعای مشروعی بر سر قلمرو ندارند. برای اسرائیل هم به اندازه سایر نقاط جهان صادق است. حکومت‌ها با غارت و مصادره و با مالیات اجباری که برای گسترش و حفظ اموال به اصطلاح دولتی استفاده می‌شود، قلمرو به دست می‌آورند. اما حکومت‌ها نمی‌توانند به طور مشروع مالک دارایی‌ها باشند؛ تمام اموال حکومتی اموال مسروقه است.
بنابراین، هر ادعای جمع‌گرایانه بر سر زمینی که قبلاً فلسطین نامیده می‌شد، به وضوح نامشروع است. ادعای قبلی بریتانیا در مورد منطقه نیز همینطور بود. برخلاف تصور رایج مبنی بر اینکه حکومت‌ها دارای حقوق طبیعی هستند، بخش‌های مجزای دارایی تنها می‌تواند در اختیار افراد و گروه‌ها باشد، اما کل مناطق نمی‌تواند به طور مشروع توسط دولت‌ها ادعا شوند.

در مورد جنگ بین اسراییل و حماس، ما با درگیری بین دو حکومت روبرو نیستیم. در عوض، درگیری نشان دهنده جنگ بین یک دولت و یک منطقه غیر دولتی است. علاوه بر این، منطقه غیردولتی مذکور توسط یک گروه شبه نظامی مخالف دولت اداره می‌شود. اما این منطقه ای است که دولت کنترل قابل توجهی بر آن اعمال می‌کند، از جمله کنترل بر ورود و خروج جمعیت، و حتی دسترسی آن به غذا، آب، و سایر کالاها و خدمات ضروری.
پس سؤال این است که موضع مناسب آزادیخواهانه در این مورد چیست؟ آیا حماس باید به عنوان یک شریک برابر در جنگ، به عنوان یک باند دولتی رقیب همتراز با یک دولت مخالف در نظر گرفته شود، که بنابراین بی‌طرفی ما را در رابطه با این درگیری ایجاب می‌کند؟ به هر حال، به ما گفته شده که حماس یک گروه نیابتی از طرف سایر کشورها به ویژه ایران است. حماس از قطر نیز حمایت مالی دریافت کرده است.

یا باید حماس را به عنوان یک شبه نظامی مخالف در نظر گرفت که اساساً در محدوده حکومت قرار دارد و حملات تلافی‌جویانه‌ای را علیه حکومت و شهروندانش انجام می‌دهد؟ حماس حقوق دیگران را نقض کرده است، اما در غیر این صورت آیا حماس صرفاً دشمن حکومت است؟

این دیدگاه با مسئله دولت فلسطین پیچیده می‌شود. بدون قضاوت در مورد تاریخ منطقه پس از قرن نوزدهم، کافی است بگوییم که چشم انداز تشکیل دولت اساساً مسئله فلسطین را به یک پروژه حکومت‌گرایانه تبدیل کرده است. اگرچه پس از حمله بی‌سابقه به اسرائیل و پاسخ بد و بسیار نامتناسب، «راه‌حل دو کشور» احتمالاً غیرممکن است، در وهله اول هرگز وسیله‌ای برای رسیدن به صلح پایدار نبود. حکومت‌گرایی عامل این درگیری است نه راه حل آن.

@paleolibertarianizm

#اسرائیل_فلسطین #حماس #حزب‌الله #حکومت‌گرایی

? بی‌طرف و غیر‌متمرکز
✍? هانس هرمان هوپه
#Ukraine #EU
#هانس_هرمان_هوپ
@Paleolibertarianizm

ناسیونالیسم و تجزیه؛ هانس هرمان هوپ

《برخلاف جریان ارتدکس، دقیقاً همین دلیل که اروپا دارای یک ساختار قدرت شدیداً غیرمتمرکز متشکل از واحد­های سیاسی بی­شمار بود، منشأ سرمایه­‌داری— گسترش مشارکت در بازار و رشد اقتصادی—در دنیای غرب را توضیح می­دهد. تصادفی نیست که سرمایه­‌داری برای اولین بار در شرایط عدم تمرکز سیاسی شدید شکوفا شد: در دولت­‌شهرهای شمالی ایتالیا، در جنوب آلمان، و در سرزمین­‌های پایین­‌دستِ تجزیه­‌طلب...》

@LibertyReader
@Austro_libertarian

در غیاب هماهنگی کامل تمام منافع، تعارضات مربوط به منابع کمیاب تنها در صورتی قابل اجتناب است که تمام منابع کمیاب به عنوان دارایی خصوصی و انحصاری به یک فرد مشخص اختصاص داده شوند. من تنها در این صورت می­توانم با کالاهای خود، مستقل از تو و کالاهایت، بدون اینکه با هم درگیر شویم، عمل کنم.

?هانس هرمان هوپ

@austro_libertarian

به طور منطقی آزادی‌خواهی تقریباً با هر نگرشی نسبت به فرهنگ، جامعه، مذهب یا اصول اخلاقی سازگار است. از لحاظ منطقی، آموزه سیاسی آزادی‌خواهی را می‌توان از تمام ملاحظات دیگر جدا کرد؛ بنابر منطق می‌توان لذت‌گرا، بی‌بند و بار، ضد اخلاق، به طور کلی دشمن سرسخت دین و به ویژه مسیحیت بود- و در واقع اکثر آزادیخواهان براستی چنین هستند – و همچنان از سیاست‌های آزادیخواهانه به طور استوار حمایت کرد. در واقع، در منطق دقیق، می‌توان از نظر سیاسی یک هواخواه ثابت حقوق دارایی و در عمل یک مفت‌خور، حقه‌باز و یک هفت‌خط خرده‌پا و شیاد بود، همانطور که مشخص شد بسیاری از آزادی‌خواهان چنین هستند. کاملاً منطقی است که می‌توان این کارها را انجام داد، اما از نظر روان‌شناختی، جامعه‌شناسی و در عمل، به هیچ‌وجه بدین طریق عملی نیست.

هانس هرمان هوپه@paleolibertarianizm

#هانس_هرمان_هوپه
#Conservative_Libertarian

#Hoppean