? بی‌طرف و غیر‌متمرکز
✍? هانس هرمان هوپه
#Ukraine #EU
#هانس_هرمان_هوپ
@Paleolibertarianizm

ناسیونالیسم و تجزیه؛ هانس هرمان هوپ

《برخلاف جریان ارتدکس، دقیقاً همین دلیل که اروپا دارای یک ساختار قدرت شدیداً غیرمتمرکز متشکل از واحد­های سیاسی بی­شمار بود، منشأ سرمایه­‌داری— گسترش مشارکت در بازار و رشد اقتصادی—در دنیای غرب را توضیح می­دهد. تصادفی نیست که سرمایه­‌داری برای اولین بار در شرایط عدم تمرکز سیاسی شدید شکوفا شد: در دولت­‌شهرهای شمالی ایتالیا، در جنوب آلمان، و در سرزمین­‌های پایین­‌دستِ تجزیه­‌طلب...》

@LibertyReader
@Austro_libertarian

در غیاب هماهنگی کامل تمام منافع، تعارضات مربوط به منابع کمیاب تنها در صورتی قابل اجتناب است که تمام منابع کمیاب به عنوان دارایی خصوصی و انحصاری به یک فرد مشخص اختصاص داده شوند. من تنها در این صورت می­توانم با کالاهای خود، مستقل از تو و کالاهایت، بدون اینکه با هم درگیر شویم، عمل کنم.

?هانس هرمان هوپ

@austro_libertarian

به طور منطقی آزادی‌خواهی تقریباً با هر نگرشی نسبت به فرهنگ، جامعه، مذهب یا اصول اخلاقی سازگار است. از لحاظ منطقی، آموزه سیاسی آزادی‌خواهی را می‌توان از تمام ملاحظات دیگر جدا کرد؛ بنابر منطق می‌توان لذت‌گرا، بی‌بند و بار، ضد اخلاق، به طور کلی دشمن سرسخت دین و به ویژه مسیحیت بود- و در واقع اکثر آزادیخواهان براستی چنین هستند – و همچنان از سیاست‌های آزادیخواهانه به طور استوار حمایت کرد. در واقع، در منطق دقیق، می‌توان از نظر سیاسی یک هواخواه ثابت حقوق دارایی و در عمل یک مفت‌خور، حقه‌باز و یک هفت‌خط خرده‌پا و شیاد بود، همانطور که مشخص شد بسیاری از آزادی‌خواهان چنین هستند. کاملاً منطقی است که می‌توان این کارها را انجام داد، اما از نظر روان‌شناختی، جامعه‌شناسی و در عمل، به هیچ‌وجه بدین طریق عملی نیست.

هانس هرمان هوپه@paleolibertarianizm

#هانس_هرمان_هوپه
#Conservative_Libertarian

#Hoppean

کتاب اخلاق آزادی مورای روتبارد منتشر شد:
لینک خرید

دستاورد روتبارد در این کتاب والاترین دستاورد فکری ممکن است چرا که او توانسته به بینشهای قدیمی وفادار بماند خطاهای اندک آنها را برطرف کند و آنها را به شکل یک عمارت فکری کامل درآورد. حتی انسانهای اولیه و کودکان نیز بطور ضمنی اعتبار اخلاقی اصول مالکیت برخود و تصرف اولیه را درک میکنند. فهرست اندیشمندانی که روتبارد خود را وامدار آنها میبیند به دوران باستان بر میگردد اما روتبارد به لطف آگاهی روش‌شناختی دقیق که حاصل تسلط کاملش بر روشهای پراکسیولوژیکی و قیاسی بود توانست اثباتهای محکمتری برای نهادهای اخلاقی مالکیت برخود و تسلط اولیه بعنوان اصول اخلاقی نهایی یا اکسیومها و یک دکترین اخلاقی و حقوقی نظام‌مندتر و جامعتر نسبت به پیشینیان ارائه دهد بدین ترتیب اخلاق آزادی تحقق تقریبی آرزوی فلاسفه خردگرای کهن برای تاسیس اخلاقی انسانی است که به گفته هوگو گروتیوس، «حتی اراده قادر مطلق نیز نتواند آن را باطل کند یا تغییر دهد» و «حتی اگر بر فرض محال هیچ خدایی وجود نداشت یا اهمیتی برای امور انسانی قائل نبود همچنان اعتبار عینی خود را حفظ کند»

#مورای_روتبارد

? @anjoman_elmi_eqtesad

لیبرترین محافظه‌کار | گفت‌وگو با امیر استاد، مهران خسروزاده و اسماعیل غروی

ویدئو را اینجا ببینید:
https://youtu.be/D-aIJTHvL7M?si=No_NOD3FZC74WdCA

در این گفت‌وگو به بررسی اندیشه پالولیبرترینیسم می‌پردازیم. پالولیبرترینیسم، در دهه 90 میلادی از یک مقاله لو راکول، از حامیان مکتب اتریشی اقتصاد و اندیشه لیبرترین در آمریکا شروع شد که سعی داشت اندیشه محافظه‌کاری و لیبرترینیسم را ترکیب کند.

@podcast1776

⚜️موری راتبارد: مروری بر آثار و اندیشه‌ها⚜️

نویسنده و مترجم: شیدوَش سپهرداد

موری نیوتن راتبارد اقتصاددان، مورّخ، و نظریّه‌پردازِ لیبرتارینِ مکتب اتریشی اقتصاد بود. نام این اندیشمندِ مدافعِ بازارِ آزاد، که خود را «میراث‌دارِ سرسختِ لیبرال‌هایِ کلاسیک» می‌نامید، با آثار عظیم و فراوان و سهمِ بزرگِ او در اندیشهٔ آزادی‌خواهی می‌درخشد. دستاوردِ او در طولِ ۴۵ سال نویسندگی و نظریّه‌پردازی، ۲۵ عنوان کتاب، هزاران مقاله و اثرگذاری بر سه نسل از جویندگانِ علم بود. مبارزهٔ سرسختانهٔ وی با هر روندِ تخریب‌گرایانه -از جمله سوسیالیسم، دولت‌گرایی، نسبی‌گرایی، و علم‌گرایی- او را به قهرمان آزادی‌خواهی بدل کرد، به‌‌طوری‌که نادیده گرفتنِ میراثِ فکری و تأثیراتِ ژرف او را غیرممکن ساخته است.

?⚫️ گرامی باد ۲ مارس، زادروز موری نیوتن راتبارد، اقتصاددان شهیر مکتب اتریشی اقتصاد و نظریه‌پرداز بزرگ لیبرتارینیسم?⚫️

? @IIFOM_CO

? https://bit.ly/49CVbEs

Telegraph

موری راتبارد: مروری بر آثار و اندیشه‌ها

نویسنده و مترجم: شیدوَش سپهرداد   زندگی‌نامه و آثار موری نیوتن راتبارد (۱۹۹۵-۱۹۲۶) اقتصاددان، مورّخ، و نظریّه‌پردازِ لیبرتارینِ مکتب اتریشی اقتصاد بود. نام این اندیشمندِ مدافعِ بازارِ آزاد، که خود را «میراث‌دارِ سرسختِ لیبرال‌هایِ کلاسیک» می‌نامید، با آثار…

تنها چیزی که آمریکایی‌ها نباید فریب آن را بخورند این است که اسرائیل یک کشور «کوچک» و «مظلوم» است که در برابر همسایگان قدرتمند عرب خود قرار دارد. اسرائیل یک کشور اروپایی با استانداردهای فناوری اروپایی است که با دشمنی بدوی و توسعه نیافته مبارزه می‌کند؛ بعلاوه، اسرائیل در پس قدرت انبوه آمریکایی‌ها و اروپای غربی و همچنین دولت‌های لویاتان ایالات متحده و متحدان و دولت‌های وابستۀ بی‌شمارش قرار دارد آن‌ها را تغذیه کرده و به آن‌ها کمک مالی می‌کند. اسرائیل به دلیل ضعف عددی خود، نسبت به امپریالیسم بریتانیا زمانی که سرزمین‌های بسیار پرجمعیت‌تری را در هند، آفریقا و آسیا فتح کرد، و یک «مظلوم بزرگ» به شمار می‌رفت، چیزی بیش از یک «مظلوم دلیر» نیست.
و بنابراین ، اسرائیل اکنون مستقر شده است، قلمرو متورم‌اش را اشغال می‌کند، خانه‌ها و روستاهای حاوی تک تیراندازان را ویران کرده، حملات عرب‌ها را غیرقانونی می‌کند و جوانان عرب را به نام کنترل تروریسم می‌کشد. اما همین اشغال، همین توسعه بیش از حد اسرائیل، یک فرصت بلند مدت خوبی را در اختیار اعراب قرار می‌دهد. در وهله اول، همانطور که رژیم‌های مبارز ضد امپریالیستی سوریه و الجزایر اکنون مشاهده می‌کنند، اعراب می‌توانند تاکید استراتژیک خود را از جنگ متعارف ناامیدکننده با یک دشمن مسلح به مراتب بهتر، به یک جنگ چریکی توده‌ای طولانی مدت تغییر دهند.
اعراب با مسلح شدن به سلاح‌های سبک، می‌توانند یک «ویتنام» دیگر، «الجزایر»ی دیگر، جنگ چریکی مردمی دیگری را علیه ارتش اشغالگر به‌شدت مسلح بوجود بیاورند. البته این فقط یک تهدید بلندمدت است، زیرا برای اجرای آن، اعراب باید تمام سلطنت‌های راکد و مرتجع خود را سرنگون کنند و یک ملت متحد پان عرب را تشکیل دهند، زیرا انشعاب‌ها به دولت-ملت‌ها در جهان عرب پیامد دسیسه‌ها و چپاول‌های ساختۀ دست امپریالیسم بریتانیا و فرانسه است. اما در دراز مدت، تهدید بسیار واقعی است.
بنابراین اسرائیل با معضلی درازمدت مواجه است که روزی باید با آن روبرو شود. یا به مسیر فعلی خود ادامه دهد و پس از سال ها خصومت و درگیری متقابل توسط جنگ چریکی مردم عرب سرنگون شود. یا اینکه مسیرش را به شدت تغییر دهد، و کاملاً خود را از روابط امپریالیستی غرب رها کند و صرفاً به شهروند یهودی خاورمیانه تبدیل شود.اگر او این کار را انجام می‌داد، سرانجام صلح و هماهنگی و عدالت در آن منطقه رنج کشیده حاکم می‌شد. این همزیستی مسالمت آمیز سابقه زیادی دارد. زیرا در قرن‌های پیش از امپریالیسم غربی قرن نوزدهم و بیستم، یهودیان و اعراب همیشه در خاورمیانه به خوبی و مسالمت آمیز با هم زندگی می‌کردند. بین عرب و یهودی هیچ خصومت یا درگیری ذاتی وجود ندارد. در قرون باشکوه تمدن عرب در شمال آفریقا و اسپانیا، یهودیان نقش شایسته و برجسته‌ای داشتند - برخلاف آزار و اذیت مداوم آنها توسط متعصبان مسیحی غربی. بدون نفوذ غرب و امپریالیسم غربی، این هماهنگی می تواند بار دیگر حاکم شود.

موری نیوتن روتبارد@Paleolibertarianizm
#اسرائیل_فلسطین #موری_روتبارد

اسرائیل «کوچک»

چرا موجی از چاپلوسی و تحسین که به استقبال جنگ رعد آسا و پیروزمندانه اسرائیل علیه کشورهای عربی آمد، به راه افتاد؟ ایالات متحده بود که از این فتح استقبال کرد؛ بسیاری از کشورهای دیگر جهان مبهوت و وحشت زده بودند. آیا یک بیماری به اعماق روح آمریکایی رسوخ کرده است؟ آیا همه ما صرفاً یک برنده را دوست داریم - حتی اگر او با استفاده از قدرت آتش، حمله غافلگیرانه و تاکتیک‌های حمله رعد آسای متحرک پیروز شود؟ حتی اگر مانند اسرائیل توسط ناپالم بر زنان و کودکان بی‌گناه در روستاهای عرب پیروز شود؟ آیا ما تمام درکمان از اصول اخلاقی و عدالت را از دست داده‌ایم؟

دو دلیل عمده برای تحسین فراوان توسط افکار عمومی آمریکا از دولت اسرائیل مطرح شده است. یکی این که «سنگر ضد کمونیسم در خاورمیانه» است. این یک استدلال عجیب است، زیرا در وهله اول، هیچ یک از کشورهای عربی کمونیست یا مشابه آن نیستند؛ همه آن‌هاتوسط مسلمانان عمیقا مذهبی اداره می‌شوند. مطمئناً، اعراب کمک‌های نظامی روسیه شوروی را پذیرفتند، اما تنها پس از آن که متوجه شدند نمی‌توانند چنین کمکی را از ایالات متحده، که در عوض اسرائیل را مسلح می¬کرد، دریافت کنند. و علاوه بر این، کشورهای عربی مسلماً سوسیالیست‌تر از اسرائیل نیستند: اسرائیل از زمان پیدایش توسط یک حزب آشکارا سوسیالیست (Mapai) اداره می‌شد؛ بخش بسیار زیادی از اقتصاد این کشور در دست دولت است؛ و دارای یک جنبش فوق‌العاده قوی اتحادیه کارگری (the Histadrut) است که به عنوان یک دولت مجازی در داخل دولت، بخش بزرگی از اقتصاد اسرائیل را به تنهایی کنترل می‌کند و مالک آن است. و علاوه بر این، در اسرائیل کیبوتص‌های معروف وجود دارد، که کمون‌هایی هستند، که در آن کمونیسم (به معنای واقعی فقدان مجازی مالکیت خصوصی) در مقیاسی بسیار شدیدتر از هر کشور کمونیستی در جهان اعمال می‌شود(به استثنای چین). و در حالی که عضویت در کیبوتص‌ها عموماً داوطلبانه است، بسیاری از پناهندگان اسرائیلی نیز وجود دارند که به معنای واقعی کلمه برده کیبوتص هستند و تا زمانی که پول عبور از اروپا به اسرائیل را به دولت اسرائیل «بازپرداخت نکنند» نمی‌توانند آنها را ترک کنند. علاوه بر این، از آنجایی که دستمزد آنها در کیبوتص بسیار کم است، تقریباً غیرممکن است که مدت خود را به پایان برسانند، و بنابراین، اغلب با اکراه فراوان، به کار اجباری در کمون‌های اسرائیل ادامه می‌دهند.

استدلال رایج دیگر این است که اسرائیل در مقایسه با همسایگان عرب خود «کوچک» است، و بنابراین به عنوان یک کشور مظلوم که توسط غول‌ها احاطه شده است، سزاوار تحسین است، مانند داوودهایی که توسط جالوت‌ها احاطه شده‌اند. «کوچکی» در اینجا یک برداشت کاملاً نادرست از امور جهانی است؛ به همان اندازه احمقانه خواهد بود که بریتانیا را وقتی که او هند را به راحتی فتح کرد تحسین کنیم. آیا ما باید امپراتوری بریتانیا را به عنوان «مظلوم» در نظر بگیریم، زیرا جمعیت هند به مراتب از انگلستان بیشتر بود؟ مسلماً نه: واضح است که سطح تکنولوژی و استانداردهای نسبی زندگی آنقدر متفاوت بود که ملت «کوچک‌تر» به راحتی می‌توانست بر کشورهای بزرگ‌تر تسلط پیدا کند. همین امر در مورد اسرائیل "کوچک" نیز صادق است. حاکمان اسرائیل مانند همسایگان عرب خود اهل خاورمیانه نیستند؛ آنها عمدتا اروپایی هستند و علاوه بر این، به شدت توسط صهیونیست‌های ثروتمند اروپایی و آمریکایی تأمین مالی می‌شوند. پس اینها اروپایی‌ها بودند که به پشتوانه و با تبانی امپراتوری بریتانیا (از پایان جنگ جهانی اول تا پایان جنگ جهانی دوم)، با فناوری، ثروت و دانش اروپایی، آمدند تا زمین‌ها و خانه‌های اعراب را تصرف کرده و خودشان فلسطین را استعمار کنند. در پرتو وضعیت واقعی، تصور این صهیونیست‌ها و اسرائیلی‌ها به‌عنوان «مظلوم»، تماماً مشمئز کننده است- همانطور که می‌توان آن را در فتوحات جنگ‌های سریع اسرائیل در سال‌های 1948، 1956 و اکنون مشاهده کرد.

آقای آنارکوکاپیتالیست؛ موری نیوتن روتبارد

@paleolibertarianizm

#موری_روتبارد #لیبرتارینیسم