به بهانه خطابه محمد فاضلی در نشست گفتمان واکاوی گفتمان دولت چهاردهم

سه پیامد دیدگاه فاضلی برای سیاست‏ و جامعه‌مدنی در ایران

✍️سیامک مهاجری

?خطابه کوبنده فاضلی در نشست واکاوی گفتمان دولت چهاردهم (که ‏بارها حاضران را نیز به وجد آورد) بیشتر شبیه بیانیه پایانی معترضان و ‏مردم، خطاب به دولت جدید، پس از یک انقلاب سیاسی بود نه انتظارات از ‏دولتی جدید در نظم سیاسی موجود! آن‌هم توسط کسی که چند هفته ‏پیش به‌واسطه نگرانی از تحریم، تورم، محیط‌زیست، حقوق اقوام، ‏نسل زد و منافع ملی از رای دادن به این دولت سخن می‌گفت و اساساً برای ‏تحقق همین موارد دیگران را نیز به شرکت در انتخابات تشویق می‌کرد. البته ‏نباید فراموش کرد در آن زمان چه موازین راهگشایی را نیز طرح کرد، اما اینک در حال قرائت بیانیه‌ای بود که در مقام ‏تذکار، مطالبه و بعضاً توبیخ، همانی را طلب می‌کرد که وعده‌های تحققش را ‏با رای به همین دولت داده بود‎.‎

خطابه‎ دیروز که امروز خوانده شد

?خطابه‌‏ای که پس از شنیدن، این تصور را در من ایجاد کرد که علی‌الظاهر او ‏باید آن را قبل از انتخابات می‎خواند و می‎خواست نه بعد از آن! زیرا فحوای ‏آن نه از جنس راهبرد و هدایت که از جنس ضرورت و ضمانت بود و شاید ‏به کار دیروز بیش از امروز می‎آمد، تا دولتی چنین انباشته از تقاضا و ‏متقاضی، تکلیف خود را در پذیرش و یا عدم پذیرش آن مشخص می‎کرد، و ‏مردمانی که با تضامین نخبگانی چون او برای اجتناب از تحریم و تورم و...به ‏پای صندوق‎های رای رفته بودند، امروز با خود نگویند پس آن وعده‎ها نه نقد، ‏بل نسیه و چک‎های سفید را نه مبلغان که تماما باید کسانی نقد کنند ‏که از همان ابتدا گفته و شنفته بودند که قادر به این کار نیستند!‏

دستورالعملی بدون چگونگی و تعارض منافع

?در 16 فرمانِ فاضلی، یک دو جین از هر آنچه بتوان در تصور ‏آورد، از موانع در بند مجال تا آرزوهای در حد محال که برخی از آنها حتی ‏از ظرفیت حاکمیت و منطق حاکم بر ژئوپلیتیک ایران نیز خارج بود، به ‏چشم می‎خورد؛ جز دو فقره حیاتی که به رندی و ظرافت از قلم افتاده بود: ‏یکی «چگونگی تحقق» چنین انتظاراتی و دیگری شاه کلیدی که در تعریف ‏او از سیاست که بر پایه تفاهم، امنیت و رونق پایدار بنا شده بود به ‏کلی غایب بود و آن هم قصه پر آب چشم « تعارض منافع» در منطق موانع ‏بی‎شمار سیاست داخلی و خارجی ایران بود!‏
به طوری که در فرامین شانزده‎گانه حتی یک‎بار هم به این مساله دیرپا و ‏بغرنج عالم سیاست، که از قضا مواجهه با آن از وظایف دانشگاه نیز هست، ‏یعنی چگونگی تحقق و پیچیدگی مواجهه با تعارض منافع ذینفعان، اشارتی ‏به چشم نمی‎خورد، بلکه به عکس باز همان انتظارات و مطالباتی به میان ‏آمد و برجسته شد که طرح دوباره آن مصداق همان کرامات شیخ ما و شیره ‏شیرینش بود!‏

نسبی‎گرایی ویرانگر

?بدتر از همه در 16 فرمان فاضلی، نه تنها «هیچ راه‎حلی از پیش موجود ‏نیست» بلکه چنان در کلیدواژه کانونی گفتارش آن عبارت «بستگی دارد» ‏توی ذوق می‎زد، که اگرچه منطق آن کاملا قابل درک، اما به دلایلی که در ‏ادامه به آن بازخواهیم گشت قابل دفاع نیست، بطوری که می‎توان گفت ‏جناب دکتر فاضلی دولت مطلوبش را با یک نسبی‎گرایی ویرانگر (که پیش از ‏این نیز در فقدان یک راه‎حل از پیش موجود به بحران ناکارآمدی دچار شده ‏بود) در برابر باد بی‎نیازی خداوند رها می‎کند تا با خطابه‎ای پرشور و به ظاهر ‏راهگشا از همکنون حساب خود را از پیامدهای آتی اقدامات دولت جدا کند، ‏البته با قید این تذکر که منطق این جداسازی نه در کنش فردی ‏عافیت‌‏طلبانه فاضلی که بی‎شک از آن مبراست، بلکه در نوع نگرش او به ‏منطق و کارویژه سیاست نهفته است و می‎تواند پیامدهای وخیمی به دنبال ‏داشته باشد که در ادامه تلاش می‎کنیم با حسن نیت و برپایه مسئله‌‎ای ‏گفتگومحور آن را به تشریک مساعی بگذاریم.

دولت‌گرایی افراطی

?اولین تکانه‌های این منطق که فقدان راه‌حل از پیش موجود را بسته به شرایط می‌کند، این است که در باتلاق مسائل پرتیراژ ما وضعیتی تولید می‌شود که چگونگی تحقق حل مسئله جای خود را به ضرورت حل آن به هر قیمت و با هر وسیله‌ای می‌دهد. در نتیجه، در دوگانه دولت و بازار تفاوتی نمی‌کند که دولت از بخش خصوصی مدد بگیرد یا بازار آزاد یا حتی به رانت مولد متوسل شود، زیرا درگیر شدن در این منازعات چیزی جز اتلاف وقت نیست. مهم حل مسئله به هر صورت و به هر قیمت ممکن است. همچنان که تفاوتی ندارد توافق‌سازی همزمان با غرب و چین و روسیه چگونه و از چه راهی به سرانجام می‌رسد. آنچه مهم است تحقق آن است و می‌بایست از راه توافقی دیگر با فرادستان در اتاق‌های دربسته به سرانجام برسد، زیرا در منطق فاضلی حل هر مسئله‌ای بستگی دارد...به چی؟ به آنچه که دولت باید بداند اما...

1️⃣ ادامه مطلب

2️⃣ لینک کامل مطلب

به دیدن بیا @bOOF60

Telegraph

سه پیامد دیدگاههای فاضلی برای سیاست‏ و جامعه‌مدنی در ایران

ادامه از اینجا اما او در برکشیدن و تاسیس این دولت معامله‌گر و مُقاطعه‌کار، نتیجه امروز را می‌بیند و به نظر از پیامدهای مخرب آتی آن برای جامعه مدنی و سیاست حکمرانی غافل است. در نتیجه، توافق‌سازی با فرادستان، حل شکاف‌های فرودستان، حراست از محیط زیست و حتی ساختن…

?بزرگ خوب یاددهنده!

?آیت الله سید حسن مدرس در نطق پیش از دستور با اشاره به تحرکی که برای تغییر لغات غیر فارسی به فارسی به وجود آمده گفت که این تحرک ممکن است از نظر ادبی یا سیاسی باشد. اگر این کار از منظر ادبی صورت می گیرد ربطی به مجلس ندارد ولی اگر جنبه سیاسی داشته باشد به مسئله وطن خواهی باز می گردد.

?ایشان در تبیین وطن خواهی افزود که وطن «یک حدود ارضی دارد و یک حدود اهلی... من اگر وطن دوست باشم، آن ارض را باید دوست بدارم و حفظ کنم. اهل آن ارضی را هم که همه هموطن های من هستند باید دوست بدارم و حفظ کنم؛ ترقی بدهم وطن را. یعنی آن زمین را معمور کنم اگر خراب است؛ تعميرش کنم برای اهل آن ارض...

?می گوییم دولت هشت هزار ساله ایم.خیلی خوب؛ دولت هشت هزار ساله باید زمین هشت هزار سال سابقش را وطن خود بداند و اقوام هشت هزار سال سابق تا حال را هم وطنان خودش بداند، والا غلط می کند می گوید من دولت هشت هزار ساله هستم.»

?آیت الله مدرس با ایرانی خواندن حضرت ابراهیم و اخلاق او گفت که «پیغمبر ما رعیت دنیوی پادشاه عدل انوشیروان بوده است.» و نتیجه گرفت اعراب هم ایرانی هستند. حال اگر برای تغییر لغات عربی و تبدیل آنها به فارسی اقدامی می شود، این ضد وطن خواهی است. او گفت: «مثلا من را اگر بخواهند به فارسی صدا بزنند باید بگویند... بزرگ خوب یاددهنده [= سید حسن مدرس ].»
?مدرس در پنج دوره تقنینیه صص 138-145

https://t.me/horalhistory/479
@howzehoralhistory

Telegram

لینکدان دفتر تاریخ شفاهی حوزه

حتی بنیاد‌گرا هم نیستند!
✍سیامک‌ مهاجری

✅فارغ از مساله حجاب و کم و کیف مناظره میان «محسن برهانی» و «محمد هاشمی» در خصوص مسئله حجاب، اگر خواسته باشیم صرفا همدلانه به چهارچوبِ استدلالی جناب هاشمی به عنوان یک سوژه مومن و انقلابی در این گفتگو نزدیک شویم باید بگوییم ایشان حتی برپایه مبانی استدلالی و رویکرد کلامی تفسیری که برای منطق سخن خود برگزیدند نیز با تناقضات جدی روبرو هستند، اینکه بعد نیم‌قرن تجربه حکومت اسلامی و تجربه زیسته عمر،ایشان در طول مناظره هیچ مستمسک و مستنداتی جز همان مباحث شهید مطهری نداشتند خود جای تعجب دارد، تا امروز بتواند در برابر یک جامعه‌ای که به اندازه ۳ قرن تغییر کرده، متاعی قابل عرضه ارائه دهد، بعد می‌خواهد از پس این خلا که حتی قادر نیست خودش را از این مناظره سالم به مقصد برساند، با کار فرهنگی جامعه را در مسیر پذیرش حجاب قرار دهد!!

✅واقعا همدلانه عرض می‌کنم کاش ایشان قبل از هر اقدام فرهنگی، ابتدا فکری به حال پای چوبین استدلال‌هایش بکند. که چنان سست است که به نظر حتی قادر نیست تضادهای متعدد مباحث خودش را در دوساعت مناظره پوشش دهد. برای نمونه هر نوآموخته‌ای دیگر امروز می‌داند که طبیعت کار فرهنگی و تاثیر آن ربطی به ظاهر نرم و لطیف آن ندارد، بلکه در عمق آن است که تاثیرات متجلی می‌شود، کما اینکه بسیاری از آثار فرهنگی حتی ظاهری خشن داشتند؛ اما بواسطه ارتباط عمیق با وجدان و جان آدمیان به دژی نفوذناپذیر بدل شدند.

✅ایشان که پس از قرن‌ها تحولات جامعه ایران، همچنان خود را معاصر مطهری می‌داند، اگرچه از خوان نعمت ایشان هم به درستی بهره نبردند، اما گویی همین را هم نه از ایشان نه از تجربه عمر نیاموختند که کار فرهنگی را نمی‌شود به هراس راننده اسنپ و صاحب کبابی شمشیری سپرد که از ترس شمشیر شارع و پلمپ پلیس به خانم مشتری می‌گوید حجابت را رعایت کن!

✅اسم این عمل نه کار فرهنگی است و نه بدتر از آن سپردن امور به خود مردم است! حقیقتا مساله اینجا وجوب یا عدم وجوب حجاب نیست، موضوع دقیقا این پرسش است که یا ایها‌ النقلاب در این نیم‌قرن بر شما چه رفته است که حتی به قدر مطهری و شریعتی ۶۰ سال پیش هم از پس فهم طبیعت فرهنگ و اقناع مخاطب بر نمی‌آیید؟اگر از من بپرسید باید عرض کنم آن حجابی که از سرها سُر خورد از همین جا ماندن از مطهری‌ها و شریعتی‌ها شروع شد.

✅اگر حقیقتا همدلانه نخواسته باشیم به منکوب کردن ایشان دست بزنیم، صرفا به ذکر یکی از بسیار تناقضات ایشان جهت تذکار بسنده می‌کنیم، تا این خواب نیم قرنه شاید روزی پریشان شود.

✅در این مناظره ایشان در ابتدا مبنای خود را بر پایه منطق کلامی تفسیری قرار می‌دهد، تا نتیجه بگیرند که در برابر حکم شارع مقدس، حکومت هم صاحب تکلیف و هم حق است. بر فرض صحت همه براهین فوق آنگاه باید از ایشان پرسید آیا حق و تکلیفی که حکومت اسلامی باید مجری بی‌چون و چرای آن باشد را اساسا می‌شود به خود مردم واگذار کرد؟
چگونه می‌شود از سوی در دفاع از حق و تکلیف حکومت اسلامی به قرآن و حدود اسلامی در خصوص زنا و ایستادگی امام حسین(ع) استناد کرد و در ادامه با نقد رویکرد ایذائی حکومت در خصوص حجاب، اجرای آن را به راننده هراسیده اسنپ و سرمایه‌دار صاحب فلان مال واگذار کرد که جز حراست از سرمایه‌اش هیچ حق و تکلیفی بر خودش قائل نیست!

✅یعنی شما حکومت اسلامی تشکیل دادی که از حق و تکلیفش دفاع کنی اما در مقام عمل و در بحران مشروعیت وظیفه‌اش را به دوش کسبه سوار می‌کنی و بعد اسمش را کار فرهنگی و مشارکت مردمی می گذاری؟ و بدتر اینکه کمی قبل‌ترش اعتقاد داشتی در باب حقیقت، اکثریت وجاهتی ندارند!

✅حقیقتا بهتر است، قبل از هر اقدام یا نگرانی در خصوص وضعیت حجاب سوژه‌های انقلابی از خود بپرسند که آن حجابی که از سرِ فکر و اندیشه‌های ما افتاد کجاست و چگونه و کجا باید آن را یافت؟ از هر زاویه‌ای که به این موضوع بنگریم این همه اضداد نمی‌تواند در مردمانی جمع شود که بیش از هر کسی مدعای خیر جمعی‌اند، بی‌شک این اضداد خصم آن خیرها هستند نه چیز دیگری
الله اعلم
@kherad_Jensi

لینک مناظره?

https://t.me/kherad_jensi/3339

چگونه سیاست آرشیو، حیات اجتماعی و مادیِ نظام سنت را رویت‎ناپذیر کرد؟

? بخشی از کتاب در دست انتشار تاریخ رکیک بودن**

?1️⃣ بخش اول
✍️ سیامک مهاجری

با این همه، ابعاد معرفت‎بخش ِهزالی تنها به آموزه‎های تعلیمیِ ادبیات صوفیانه محدود نمی‎شد؛ بلکه دامنه آن تا حیات مادی و زندگی این‎جهانی نیز امتداد می‌‏یافت؛ حتی شاید بتوان خطر کرد و گفت رگه‌‎یابیِ جایابی هزل و نقش آن در گستره ادبِ فارسی از ظرایف و ظرفیت‌‎هایی برخوردار است که می‌‏تواند روایات انحطاط و امتناع‎اندیش از تاریخ معاصر را به چالش بکشد؛ روایت‌‏هایی که عمدتا بر این منطق استوارند که سامانه سنت، بخصوص پس از غلبه اندیشه عرفانی و صوفیانه، در بی‌‌‎توجهی به زندگی این‎جهانی، همه اشکال مادی زندگی و امور مربوط به تنانگی را به نفعِ حیات اخروی، اسقاط ‏کرده و زمینه را برای شرایط عقب‌‏ماندگی فراهم ساخته است، امری که به کرات در اثر حاضر و در صفحات پیش‎رو به چالش کشیده خواهد شد.

ادامه در پایین و فایل PDF???

#هزل
#سراج_الدین_قمری
#خرد_ادبیات
#زبان_رسمی
#زبان_مخفی
#تاریخ_رکیک_بودن

به دیدن بیا @Boof60

این یکی از تابلوهای ماندگار نقاشی جهان است، نقاش آن شخصی به نام فیودور روتشینکوف است. که در آن پسربچه‌ای از مدرسه برگشته و مردود شده است. برادر کوچکتر که غرق جهل کودکی است، به عنوان یک رقیب به او نگاهی مسخره‌آمیز دارد، خواهر بزرگتر، گرفتار غرور خویش است، به او نگاهی تحقیرآمیز دارد. مادر نیز که مملو از مهر مادری است به او نگاهی ملامت‌آمیز و گلایه‌مند دارد. سگ با حرکت خود به آنها می‌گوید که من او را همین گونه که هست دوست دارم، و من عاشق ذات وجودیش هستم، و نه عاشق اعتبارات مادی و دنیوی!

نام تابلو: با من همانند سگ رفتار کنید.