مثل مداد نیستم که بنویسم و بنویسم و تراشیده شوم و کوچک شوم و صاحبم هم شاهد کوچک شدنم باشد. خودکارم! می‌نویسم، می‌نویسم و مدام می‌نویسم و هیچ‌ تغییری در ظاهر ندارم؛ اما یک‌دفعه تمام می‌شوم و از نوشتن دست برمی‌دارم... من یک‌دفعه تمام می‌شوم؛ خیلی ناگهانی؛ خیلی بی‌خبر...

#امیرمسعود_ضرابی

Channel | @Zaadism

‏عشق یعنی اینکه تو به قدری سرشار از شور زندگی هستی، که نمیدونی با آهاش چه کنی و بنابراین شروع به شریک شدنش با فرد دیگری می‌کنی؛ پس اول باید خودت رو بسازی تا بتونی عاشق بشی. غیر از این باشه وابستگی محسوب میشه...

Channel | @Zaadism

عشق آدم رو تغییر میده، شاید بهتر بشی، شاید بدتر بشی، اما هیچوقت دیگه اون آدم قبلی نمیشی...

Channel | @Zaadism

آدم مهربون فقط در صورتی به خودش آسیب نمیرسه که با خودش هم مهربون رفتار کنه، نه فقط با بقیه آدما...

Channel | @Zaadism

هیچوقت یک آدم مهربون رو پشیمون نکنیم. آفتابی که بهمون گرما میده، میتونه باعث سوزوندن ما هم بشه...

Channel | @Zaadism

بخشیدن کار آدمای بزرگه، اما بیش از حد بخشیدن کار آدمای احمقه...

Channel | @Zaadism

باید بخشید! باید خودمان را برای تمام حماقت‌ها، انتخاب‌های تلخ و برای تمام بدی‌هایی که انجام داده‌ایم ببخشیم. بخشش که آغاز شود، ادام‌ی جاده دیده می‌شود. جاده‌ای که هنوز مسافرش هستیم و هنوز ادامه دارد. بار گناه را که بر زمین بگذاریم، قدم‌هایمان سبک‌تر می‌شود…

Channel | @Zaadism

صحبتی ندارم اما دنباله‌ی نگاهم، به ریشه‌های درختی‌ست که در زمستانی سرد کاشته می‌شوند. درختی که سوز و سرما را تاب بیاورد، عمری طولانی خواهد کرد و میوه‌های گرانی خواهد داشت. دارم از آدم‌هایی حرف می‌زنم که سال‌هاست توی قلب‌شان برف می‌آید و ریشه‌های عجیبی رشد می‌کند. درختی در خاک، و درختی در قلب باید کاشت. اولی برای هوایی پاک، دومی برای عشقی پاک؛ كه هر دو برای حیات لازم‌اند...

#امیرمسعود_ضرابی

Channel | @Zaadism

در کتاب‌ها نوشته است که سلول‌های بدن آدمیزاد، هر هفت سال یک‌بار تجدید می‌شوند و بافت‌های جدید شکل می‌گیرند؛ به نظر هم درست می‌آید چرا که مار هم پوست می‌اندازد، این‌که دیگر آدم است! ولی خب فقط هم آدم است که علاوه بر جسمش، ذهنش هم پوست می‌اندازد ولیکن نه همیشه و نه برای هر کسی؛ کاری هم به این قسمتش ندارم. فقط نمی‌دانم چرا دارم از «چرا»های ذهنم عقب می‌افتم؛ طوری که انگار ذهنم در حال پوست‌اندازی باشد و من در پوست قبلی خودم جا خوش کرده باشم؛ روز به روز سوالاتم بیشتر می‌شوند و پاسخ‌هایم کمتر، بر میزانِ فکر کردنم اضافه می‌شود و در عمل، دستِ تنها هستم! به هسته‌ی بنیادینِ پرسش‌ها نزدیک می‌شوم و سوالاتِ «خوب» را بهتر می‌فهمم و به همان اندازه از پوسته‌ی پاسخ‌ها دور می‌شوم تا جایی که هر جوابی را «بد» می‌بینم! برای من همین مسئله دلهره‌آور است و بیشتر از این‌که از خوشبختی یا بدبختی‌ام به ترس بیفتم، از این می‌ترسم که از خودم عقب بیفتم! فکر می‌کنم سخت‌ترین کار این باشد که بخواهی از میانِ این همه آدم، به خودت تکیه کنی، آن هم وقتی که یادت نمی‌آید در کدام کتاب نوشته بود که آدم هر هفت‌سال یک‌بار پوست می‌اندازد...!

#امیرمسعود_ضرابی

©Join | @janotancentre

مثبت‌ اندیشی یعنی انتظار نداشته باشیم همیشه بهترین اتفاق بیفتد، بلکه یعنی بپذیریم هر چه که روی می‌دهد، برای این لحظه بهترین است...

Channel | @Zaadism