پیرمرد می‌گفت: یک فرق شهرهای کوچیک با بزرگ اینه که تو شهرهای کوچیک و روستاها، مرگ جزئی از زندگیست ولی در شهرهای بزرگ، زندگی جز کوچکی از مرگ است.

راست می‌گفت در تهران برای کمی زندگی باید ده‌ها مرگ را تجربه کنی: مرگ دقیقه‌ها درون ترافیک‌ها، مرگ ساعتها میان فاصله‌ها، مرگ ریه‌ها درون دودها، مرگ اندیشه‌ها میان تبلیغ‌ها، مرگ لذتها میان تعجیل‌ها، مرگ رویاها میان حسرت‌ها، مرگ خلوتها میان آشوبها، مرگ درخت‌ها میان شعله‌های آزها، ....

@helenrahmani_lyric

من ترکت می‌کنم.
اگه باعث بشی دیدگاهم به خودم بد بشه، ترکت می‌کنم.
اگه خط قرمز هام رد بشه ترکت می‌کنم.
اگه احترام و ارزشم رعایت نشه ترکت می‌کنم.
اگه رفتارای سمی ببینم ترکت می‌کنم.
اگه دورو باشی و دروغ بگی، پشتم حرف بزنی و منو خر فرض کنی ترکت می‌کنم.
اگه همون اندازه ای که برات گذاشتم نذاشتی ترکت می‌کنم.
اگه مداوماً ازت انرژی منفی بگیرم ترکت می‌کنم.
مگه زندگی چند روزه که بخوام وقت خودمو با این چیزا هدر بدم؟ مگه آدم‌ کمه که منتظر درست شدن احتمالی یه نفر بمونم؟ مگه کی از خودم مهم تره که حالمو به خاطرش بد‌ کنم؟
@helenrahmani_lyric

من به این نتیجه رسیدم که زندگی بدون عشق خیلی جذاب تره.
اگه تونستین یه دوست داشتن خوب آروم ساده پیدا کنین، اگر نه هم بچسبین به دوست داشتن های نرم و لطیف خانواده و دوستان ...
دوستان عشق، مثل اکستازیه، می برتت بالا و بعد با سر می کوبونتت زمین و معنا رو از همه زوایای زندگیت پاک می کنه.
لذت عشق به سقوط بعدش نمی ارزه، چه وصال باشه چه فراغت ...
زندگی به تنهایی خیلی شگفت انگیز و جذابه نیازی نیست با ادویه مزه اش رو خراب کرد.
توصیه من به شما اینه که عاشق نشین. اگه داشتین می شدین فرار کنین.

@helenrahmani_lyric

ساعت ده شب است. همه خوابیده‌اند و من تنهای تنها توی اتاقم نشسته‌ام و به تو فکر می‌کنم. اگر بگویم حالم خوب است، دروغ گفته‌ام؛ چون سرگردانیِ روح من درمان‌پذیر نیست و من می‌دانم که هرگز به آرامش نخواهم رسید.

در من نیرویی هست. نیرویی گریز از ابتذال و من به‌خوبی ابتذال زندگی و وجود را احساس می‌کنم و می‌بینم که در این زندان پایبند شده‌ام. من اگر تلاش می‌کنم برای اینکه از اینجا بروم، تو نباید فکر کنی که براى من دیدن دنیاهای دیگر و سرزمین‌های دیگر جالب و قابل‌توجه است؛ نه! من معتقدم که زیر آسمان کبود، انسان با هیچ چیز تازه‌ای برخورد نمی‌کند و هسته‌ی زندگی را ابتذال و تکرار مکررات تشکیل داده و مطمئن هستم که برای روح عاصی و سرگردان من در هیچ گوشه‌ی دنیا پناهگاه و آرامشی وجود ندارد.

نامه‌ هایی به پرویز شاپور
✍? #فروغ_فرخزاد
@helenrahmani_lyric

خوشحالم که موهایم سفید شده و پیشانی‌ام خط افتاده و میان ابروهایم دوتا چینِ بزرگ در پوستم نشسته است .
خوشحالم که دیگر خیالباف و رؤیایی نیستم، دیگر نزدیک است که سی و دو سالم بشود ! هرچند که سی و دو ساله شدن یعنی سی و دو سال از سهمِ زندگی را پشت سرگذاشتن و به پایان رساندن،
اما در عوض خودم را پیدا کرده‌ام .

#فروغ_فرخزاد

از نامه‌هایِ فروغ فرخزاد به ابراهیم گلستان

@helenrahmani_lyric

اگه یه آهنگ بودی اون چه آهنگی بود؟ بفرست برام
@helenrahmani

خندیدن، خطر دیوانه قلمداد شدن را دارد.
گریستن، خطر احساساتی قلمداد شدن را دارد.
ابراز احساسات، خطر برملاشدن شخصیت را دارد.
عشق ورزیدن، خطر این را دارد که متقابلا به ما عشق نورزند.

زیستن، خطر مردن را دارد.
تلاش کردن، خطر شکست را دارد.
ولی با خطر نکردن، برده ای خواهید بود که گرفتار زنجیر قاطعیت شده است و آزادی را به اسارت داده است.

تنها یک نفر آزاد است: آن که خطر کند.

#برنده_باشیم
#ریچارد_لیدز
@helenrahmani_lyric

گفتم ذبیح، این زن شعر عجیبی بود، حق بده دل ببندم. گفت بود یا هست. گفتم بود، ولی فکر کنم هست. گفت ای آدم ساده، گیر افتادی؟ گفتم نه بابا، میخوام بگم همیشه شانس نمیاری یکی رو نگاه کنی که پشیمون نشی. گفت عجیب بود یا قشنگ؟ گفتم عجیب. گفت یعنی چی؟

گفتم سیاه می‌پوشید قشنگ بود، انگار یه عزادار صبور باشه تو یه مراسم شلوغ ختم که یهو میاد یه بطری آب میده دست من میگه خیلی گریه کردی بسه. سفید می‌پوشید قشنگ بود انگار برف نو اومده‌باشه و تو مسیر قله یه پاکوب تازه پیدا کرده‌باشم که میرسه به چشم‌انداز عجیب یه شیب سفید تند که تهش آغوش مهیاست واسه مردن با نمردن.
ذبیح گفت گیر افتادی. خوبه که گیر افتادی.

گفتم رفت دیگه. بهش گفتم ببخشین لبخندت رو بردار و برو چون من از بس متخصص کشتن خنده آدمام، دلم قبرستونه. گفتم مهره‌های کمرت رو بردار برو، پاهای کشیده‌ت رو بردار برو، بدنت رو، صدات رو، لبات رو بردار برو، چون من نهایتا می‌تونم کفن خودم باشم از بس که بیهوده‌ام. رفت. نمی‌خواس بره، من گفتم. ذبیح گفت اگه نمی‌خواس بره، نمی‌رفت. هرکی میره خودش خواسته.

گفتم ذبیح، از وقتی ننه‌ت مرد، هیشکی دعامون نکرد. گفت اون‌وقت که دعا می‌کرد هم بهتر نبودیم. بعد خوابیدیم رو سنگ سیاه کوه و به ستاره‌ها نگاه کردیم. ذبیح گفت این‌همه ستاره، یکیش مال ما نشد، انصافتو دنیا. گفتم بخوابیم، خسته‌ایم، حرف تو حرف میاد گریه می‌کنیم.

ماه از بالاسرمون رد شد و گفت پیر شدین و درست نشدین. ذبیح خندید تو خواب. خواب ننه‌ش رو می‌دید. کاش ننه‌ش تو خوابش دعامون کرده باشه. کاش...

#حمید_سلیمی
@helenrahmani_lyric

*?***امیدوارم قلبتونو پیش آدمی جا بذارین
که عقلتون تا ابد تاییدش کنه.
#بخوابیم

@helenrahmani_lyric

کاربلد فقط اوحدی مراغه‌ای ک به یارش نگفت چاق شدی، گفت:

نگنجد تن و اندام تو در آغوشم...
?
@helenrahmani_lyric