من گُنگم، گاوم، گرممه، گریه کردم.
من نشستم رو زمین گریه کردم...

_طه

"I had all, and then most of you,
Some, and now none of you.
Take me back to the night we met."

زندگی روند یکنواختی را جلو می‌برد و من تا اینجایی که این را می‌نویسم، حالم خوب نیست. نیمی از روز را با کتاب خواندن و نیم دیگر را می‌بافم. آنقدر می‌بافم تا انگشتانم از درد فریاد بزنند. نمی‌دانم خوب می‌خوابم یا خیر، اما در هرحال می‌خوابم. برای آنکه با دیگران به خوبی برخورد کنم نیاز دارم روزی سه الی چهار فنجان قهوه بنوشم. نمی‌نویسم. اما همچنان که می‌بینی در تلاش هستم. نمی‌دانم تابستان قرار است چگونه بگذرد اما امیدوارم از حالت یکنواختی‌اش‌ خارج شود.

نارنج، شانزدهمِ تیر ۱۴۰۲

همانطور که کولریج می‌گفت:
اگر خواب بودی چی؟ و اگر در خواب، رویا می‌‌دیدی چی؟ و اگر در خواب به بهشت می‌رفتی و گل زیبا و عجیب از شاخه می‌چیدی چی؟ و اگر بیدار می‌شدی و گل را هنوز در دست داشتی چی؟ آن‌گاه چه داشتی که بگویی؟

«زنده بمون و من رو یادت نره.»

من به تو نگاه می‌کنم تو به من، تو یک لحظه شروع می‌کنیم به راه رفتن. تو یا من؟ کدوممون خسته می‌شیم زودتر؟ اونجا که دیگه دلیلی نیست آخر راه دورتر میشه دورتر، من دستام خسته می‌شن، بهت نگاه میکنم
میخوام بگم "میدونی؟"
تو چشمات پر از اشک میشه
انگار نگفته حرفامو می‌خونی...