خب متشکرم از همراهی همگی تون پایان این چنلم رسید میتونید لف بدید.

‌ بغض گلویش را چنگ میزد ، اهمیتی نداد ، چرا میداد؟ در هر صورت فقط درحال خفه شدن بود وگرنه آدم گریه کردن نبود. بیشتر به پنجره نزدیک شد و به آسمان تیره همرنگ روح خودش خیره شد ، بیشتر به فکر فرو رفت ، تا کی تمامی داشت؟ هیچ وقت؟ پس فقط میماند حسرت زره ای زندگی ، حسرت زره ای آرامش.. واقعا تلاش میکرد؟ روزهای پر مشغله و شب های پر عذاب چه؟ باید خلاص میشد.. میگفت خوبم، حال بد خستگیه ، دروغ می‌گفت.. خیلی دروغ می‌گفت.. خستگی بعد مشغله زیباست اما خستگی بعد مشغله و تنفر از خود ترسناکه.. پس خودش را با کلماته ، عیب نداره میگذره ، نتیجه میده ، چیزی نیست اهمیت نده ، و .. گول میزد.. شاید فقط راه ادامش آینده ای بود که شاید نوری درونش وجود داشت ، چون شنیده بود که بالای باران پشت ابر سیاه، خورشید تابان وجود دارد.

عشق اونیش

من

اجیل

جه جه

https://t.me/fiirvjk
یعنی میگید این ور نمیاید؟