فـــور کنید پست فیوم رو فـور میکنـم؛
و میگم چنل‌تون چنددرصد فیومه .
-چندتا‌شکوفه‌افتخار‌میدن؟!

435??
فور کنین پست فیومو فور کنم،
وچنلای فیومو پروموت کنم.
ظرفیت:به‌عددبرسیم...

یه نفر میاد پیشم؟:)

من نمیدونم کجا قدم گذاشتم، نمیدونم چند قدم تا لبه‌ ی این صخره فاصله دارم.
نمیدونم قلبم چقدر با از تپش افتادن و چشم‌هام چقدر با هرگز ندیدنت فاصله دارند.
نمیدونم چقدر وقت برام‌مونده تا این سنگِ خا‌کستریِ غبار گرفته رو به کار بندازم تا تو رو دوست داشته باشه.
نمیدونم فاصله‌‌ی این پیچک سمی با مرگ چقدره؛ اما تو رو برایِ همین لحظه هایِ مبهمی که پایانِ مشخصی ندارند،
با دست‌هایی که عمری برای نوازش براشون نمونده، و با قلبی که تپش های آخرشه، تو رو نوازش کنم و میانِ بال‌هایِ خیسِ به خون و شکسته‌م میپیچم.
نمیذارم‌ دیگه جسمت مدفن زخم هایِ خوره‌وارِ پیچ و تابِ روزهای زردت بشن.
نمیذارم زندگیت رو از صخره‌ تنهایی پرتاب کنی و فقط به تماشای اون بشینی.
من‌ دستت رو میگیرم و با خودم زیرِ بارون میبرم.
با تو شروع میکنم پایانِ زخم‌هات رو برایِ همیشه ای که من در آن باقی باشم وانیلام..

- به شونه‌هام‌دست نزن، تمامش پر از تیغ های خاکستری و سرسخته؛ پوست شیریت رو می‌خراشه.
این طبیعتِ منه. طبیعتِ ماست،
طبیعتِ غریزه‌ی رشدمونه.
هیچ گلِ سفیدی کنار یه پیچکِ خاکستری سمی رشد نمیکنه.
تا جوونه میزنه و قلبش کمی سبز میشه، دست های گناه‌آلود و زهرآگین پیچک، افسار گسیخته به گلوی ظریفش حمله میکنن.
گل هایی که خطر از نزدیک دیدنِ پیچک سمی رو به جون میخرن، همیشه قبل از پیچیدن آوازِ عطر شکفتنشون مسموم میشن و می‌میرن.
دور شو و شونه‌هام رو لمس نکن.
نمیخوام باز هم قاتلِ ناخواسته‌ی یه شکفتن باشم.