ببر به نام خداوندت که لطف خنجر ابراهیم به تیز بودن احکام است،نبخش مرتکبانت را تو حکم واجب‌الاجرایی؛
-و عشق جوخه ی اعدام است-

ما گذشتیم و گذشت انچه تو با‌ما‌کردی تو بمان ودگران وای به حال دگران؛

گر ز آمدنت خبر بیارند من جان بدهم به مژدگانی.

من پارسال این موقع چهار پنج سال جوون‌تر بودم.

يک جهان حرف بودم و حالا
عقده ای مانده در گلو هستم.

آبادتر از آن بود ،
که یاد من ویرانه بیفتد .

تو برگشتی ولی وقتی که نه من “من”بودم نه تو “تو”

مرا که از ندیدن تو خسته ام، ببخش.