سلمان کدیور عدالتخواهِ دیروز با دغدغه‌های طبقه‌متوسطیِ امروز و منتقد سر تا پای سیستم همان حرفی رو میزنه که فلان پادوی امنیتی و روزنامه‌نگار متصل به امنیتی‌های فاسد می‌زنند.

شما چند اکانت شناس و مطرح و حتی معمولی طرفدار جلیلی می‌شناسید که خواهان استعفای پزشکیان شده باشند؟

‏خیلی واضحه که «وسط انداختنِ شایعه‌ی استعفای پزشکیان» داره به نام دولت سایه ولی به کام و توسط برخی جریانات دیگه انجام میشه.

جریاناتی که دوست دارند «استعفای پزشکیان» سر زبان‌ها بیفته، فحش‌ش رو سعید جلیلی و دولت سایه بخوره و ماهی‌ش رو اونها بگیرند.
کدوم جریانات؟ معلوم میشه.

‏کشور ۲ روزه درگیر نابلدی رییس‌جمهور خودشه.

رییس‌جمهوری انتخاب کردیم که برای پوشاندن اشتباهات‌ش، مُدام مجبور به کات و کراپ و دروغگویی و تهدید منتقدان هستند.
خُب چرا باید انتظار پیشرفت داشته باشیم؟

پیشرفت از مریخ که نمیاد. از کاربلدی رییس دولت باید بیاد. که چیزی در کار نیست.

‏ظاهراً پرستو احمدی بعد از یک نشست توجیهی آزاد شد. حالا شما به برخی از مسئولان نظام انتقاد کن. ببین وفاقی‌ها و اصلاح‌طلبان چطور برات پرونده‌سازی می‌کنند.
البته من که معتقدم کنسرت پرستو احمدی، صحنه‌گردانانی داره و اونها باید مورد تعقیب قضایی و امنیتی قرار بگیرند.

‏برای مثال فارغ از اینکه موافق قانون جدید حجاب یا حضور ظریف در دولت و ... باشیم یا نباشیم، اینکه حتّی متزلزل‌ترین دولت تاریخ جمهوری‌اسلامی هرکاری که دلش می‌خواهد را انجام می‌دهد (دقیقاً هر کاری)، یعنی مطالبه‌گری و انتقاد کارشناسی و تفکیک قوا و امثالهم در این کشور و ساختار یعنی کشک

‏صفحه‌ی یکِ روزنامه‌ی رییس شورای اطلاع‌رسانیِ دولتِ مسعود پزشکیان و مصاحبه و تحلیل سقوط سوریه توسط حشمت‌الله فلاحت‌پیشه، صاحب توییتی که می‌بینید.
با این حساب چه انتظاری دارید ذهن عموم جامعه با این ویروس‌های خطرناکی که از مجاری رسمی کشور به ذهن‌شان وارد می‌شود مسموم نگردد؟

یه تفکری از انقلابی‌هاست که شکست‌ها رو انکار می‌کنه.
یه تفکری هست که با شکست‌ها احساس بن‌بست می‌کنه.
یه تفکری هم هست که فکر می‌کنه همیشه فرصتِ جبران شکست وجود داره.

در مورد تفکر سوم باید گفت که نه آقا. اینطور نیست که همیشه فرصت جبران وجود داشته باشه. وقتی با دست خودمون عبدالله‌ابن‌‌ابی‌ها و اشعث‌ها و ابوموسی‌ها رو به سیستم راه میدیم. وقتی نخبگان مدعی حزب‌اللهی ما حاضر به فداکاری نیستند خیلی امیدی به جبران شکست نداشته باشید.
تازه این برای مواردی است که هنوز خیلی دیر نشده و کار از کار نگذشته باشه.

‏هر چقدر از سقوط سوریه ناراحتم، امّا برای همسران و فرزندانِ پاسداران نیروی قدس خوشحالم. حداقل یک مدّت بیشتر، همسر و پدر در کنارشون هست. تازه کمتر هم فحشِ مدافع اسد می‌خورند. ارزش کارشون هم در آینده بیشتر معلوم خواهد شد. هرچند مطمئن‌م در آینده ناچاریم خونِ بیشتری برای امنیت بدیم.

‏تووو سوریه دنبال آخرالزمان نباشید.
آخرالزمان همینجاست. وسط توییتر.
جایی که برای صداقت و پاکدستی و عملکرد خوب محمد شریعتمداری غش و ضعف می‌کنند!

پی‌نوشت: البته اینجا «غش و ضعف»، معادل دیگری هم داره.