‍ 🔻 همانطور که می‌دانید در سیاست ایران، خصوصاً در مکتب اصلاحات و اعتدال و اخیراً وفاق، سیاست‌خارجی بیش از آنکه ابزاری برای تأمین منافع ملّی و منافع کشور باشد وسیله‌ای است برای ارضای سیاسی داخلیِ هواداران و پیشبُرد پروژه‌‌های سیاست داخلی.

🔹 بخاطر همین است که مثلاً می‌بینیم سعی جلیلی که به دنبال قهرمان‌سازی از خودش نبود، بابت حفظ دستاورد صنعت هسته‌ای فحش می‌خورد. امّا محمدجواد ظریف بابت خسارت برجام، ۱۰۰ سکّه می‌گیرد. و البته همچنان هم طلبکار است.

🔸 یا موارد جدیدتر سفر علی لاریجانی به سوریه، سفرهای متعدد عراقچی به کشورهای منطقه، و سفر اول قالیباف به لبنان و با خلبانی قالیباف بود. که منتقدان سعید جلیلی به خیال و توهم خودشان برای اینکه جلیلی را بکوبند، مُدام سفرهای لاریجانی، عراقچی و قالیباف را برجسته می‌کردند. مخصوصاً اینکه برای کنایه زدنِ بیشتر جلیلی، تأکید می‌کردند که لاریجانی و قالیباف به نمایندگی از رهبر انقلاب به این سفرها رفتند و فرستاده‌ی ویژه‌ی شخص رهبری هستند.

🔹 دیروز ابتدا که خبر حضور نمایندگان ویژه‌ی رهبر انقلاب در مراسم سیّد عزیز مقاومت، شهید سیدحسن نصرالله و قرائت پیام رهبر انقلاب، توسط یکی از این نمایندگان را دیدم، به این فکر کردم که چه بسا رهبر انقلاب تعمّداً حساب نمایندگان خودشان را از دیگر مسؤولانی که به لبنان رفته‌اند جدا کردند.

🔸 خوب است از این منظر به اقدام دیروز رهبری فکر کنیم. شخصاً که واقعاً این اراده از جانب رهبری را دور از واقعیت نمی‌دانم. و البته خوب و ضروری است که یاد بگیریم سیاست‌خارجی یا مسائل پیرامون جبهه‌ی مقاومت، محلّ جبران و ارضای ناکامی‌های سیاست داخلی نیست.

@mj_mohammadzade

‏پس اگر الان همچنان دولت شهید رییسی بود و از مهر ماه تا اسفند بدون ریسک جنگ، دلار از ۵۸ به ۹۰ هزار تومان و سیب‌زمینی به خدایی کردن می‌رسید و کشور دچار این میزان از تعطیلات گسترده میشد، آقای قالیباف در مجلس، وفاقی‌های اصولگرا، و مافیای رسانه‌ای اصلاحات همینقدر آرام بودند دیگه؟!

سلمان کدیور عدالتخواهِ دیروز با دغدغه‌های طبقه‌متوسطیِ امروز و منتقد سر تا پای سیستم همان حرفی رو میزنه که فلان پادوی امنیتی و روزنامه‌نگار متصل به امنیتی‌های فاسد می‌زنند.

شما چند اکانت شناس و مطرح و حتی معمولی طرفدار جلیلی می‌شناسید که خواهان استعفای پزشکیان شده باشند؟

‏خیلی واضحه که «وسط انداختنِ شایعه‌ی استعفای پزشکیان» داره به نام دولت سایه ولی به کام و توسط برخی جریانات دیگه انجام میشه.

جریاناتی که دوست دارند «استعفای پزشکیان» سر زبان‌ها بیفته، فحش‌ش رو سعید جلیلی و دولت سایه بخوره و ماهی‌ش رو اونها بگیرند.
کدوم جریانات؟ معلوم میشه.

‏کشور ۲ روزه درگیر نابلدی رییس‌جمهور خودشه.

رییس‌جمهوری انتخاب کردیم که برای پوشاندن اشتباهات‌ش، مُدام مجبور به کات و کراپ و دروغگویی و تهدید منتقدان هستند.
خُب چرا باید انتظار پیشرفت داشته باشیم؟

پیشرفت از مریخ که نمیاد. از کاربلدی رییس دولت باید بیاد. که چیزی در کار نیست.

‏ظاهراً پرستو احمدی بعد از یک نشست توجیهی آزاد شد. حالا شما به برخی از مسئولان نظام انتقاد کن. ببین وفاقی‌ها و اصلاح‌طلبان چطور برات پرونده‌سازی می‌کنند.
البته من که معتقدم کنسرت پرستو احمدی، صحنه‌گردانانی داره و اونها باید مورد تعقیب قضایی و امنیتی قرار بگیرند.

‏برای مثال فارغ از اینکه موافق قانون جدید حجاب یا حضور ظریف در دولت و ... باشیم یا نباشیم، اینکه حتّی متزلزل‌ترین دولت تاریخ جمهوری‌اسلامی هرکاری که دلش می‌خواهد را انجام می‌دهد (دقیقاً هر کاری)، یعنی مطالبه‌گری و انتقاد کارشناسی و تفکیک قوا و امثالهم در این کشور و ساختار یعنی کشک

‏صفحه‌ی یکِ روزنامه‌ی رییس شورای اطلاع‌رسانیِ دولتِ مسعود پزشکیان و مصاحبه و تحلیل سقوط سوریه توسط حشمت‌الله فلاحت‌پیشه، صاحب توییتی که می‌بینید.
با این حساب چه انتظاری دارید ذهن عموم جامعه با این ویروس‌های خطرناکی که از مجاری رسمی کشور به ذهن‌شان وارد می‌شود مسموم نگردد؟