کصکش انگار یتیم خونه زده ، به هرکی میرسه میگه دخترم.

حکایت عجیبی است
به شب که میرسیم دردهایمان به روز میشوند.

روزانه هزاران نفر پای قبر‌ها زانو میزنند و فاتحه میخوانند که مُرده آرام بگیرد، همین که در این فاضلاب نباشد آرامش است.

دل‌شکستگی را باید بیماری در نظر گرفت؛ مانند بیماری روانی آدم را ناتوان می‌کند. دردی که می‌کشیدم آن‌قدر شدید بود که ترجیح می‌دادم به جایش با چاقو زخمی شوم یا کتک بخورم یا بدون بی‌حسی دندان بکشم.

جارو و خاک انداز را برداشت
تکه‌های قلبش را از دوره ورِ خانه جمع میکرد.

ببخشید ‏بچه‌ها ولی کسی که دوستتون داشته باشه پیام می‌ده، زنگ می‌زنه، منشن و کامنت می‌ذاره، جوری باهاتون برخورد میکنه انگار آخرین موجود زنده رو زمینی و اگه توجه نکنه از دستتون میده،
اهمیت و توجه رو علنی نشون میده .
اگه اهمیت و توجهی حس نمی‌کنید، پس علاقه و اشتیاقی هم نیست متاسفانه.

مدّت‌هاست که داخل جمجمه‌ام پر از خالی‌ست
فکرها را خواسته و ناخواسته پس می‌زنم
چون همه دل‌مشغولی و دل‌واپسی‌ست..
همه پست و حقیر و از روی درماندگی‌ست
که دمِ صبح،بیشتر آخرهایِ شب به‌ سراغم می‌آیند.
سرم از حس‌وحال هم خالی شده..
مثل حوضی که آبش را کشیده باشند
چیز درستی نمی‌خوانم
کاری نمی‌کنم
خُلق خوشی ندارم و شادی را فراموش کرده‌ام که چه جور است.

ونگوگ می‌گه:
با من هم طوری رفتار کردند، که انگار قلب ندارم.
خواستم بگم منم همینطور ونگوگ، منم همینطور.

?? : ??

کسی نخواهد دانست که زیر هجوم افکار، چگونه هر تکه‌ام به گوشه‌ای از این اتاق افتاد و صبح بی آنکه همراهی داشته باشم، خود را با زجر جمع کردم و ادامه دادم.