🟡 نظر هوش مصنوعی درباره وظیفه مؤمنان در قبال بی‌حجابی
بر اساس آموزه‌های قرآنی، وظیفه مؤمنان در قبال بی‌حجابی و پوشش‌های غیرمتعارف در جامعه، بیش از هر چیز بر مدار حکمت، موعظه نیکو، الگوسازی عملی، و پرهیز از اجبار یا برخورد قهری است. احترام به آزادی و کرامت انسانی، پایه و اساس رفتار مؤمنانه است، و تغییرات اجتماعی و اخلاقی باید از طریق گفت‌وگو، آموزش و محبت صورت گیرد.

SobheEslam

*🟡 چرا تجربۀ شکستْ موجبِ تغییر روش نمی‌شود؟
*آیا دولت‌ها یا ایدئولوژی‌ها و یا انسان‌ها، آنگاه که نشانه‌های شکستِ رویکردشان یک‌به‌یک بروز پیدا می‌کنند، لزوماً دست به تغییر رویه می‌زنند؟پاسخ نظریه اثر بازگشت (Backfire Effect) نه تنها منفی است بلکه حتی نشان می‌دهد که این شکست‌ها موجب اصرار بر تکرار خطاها و پایبندی و اعتقاد بیشتر به درستی راه و روش می‌شود.وقتی افراد با اطلاعات یا نشانه‌هایش مواجه می‌شوند که باورهای پیشین آن‌ها را نقض می‌کند، نه‌تنها اطلاعات اصلاحی را رد می‌کنند، بلکه باورهای اولیه خود را محکم‌تر می‌کنند. دلیل آن هم می‌تواند این باشد که قبول شکست به منزله تهدید هویّت تلقی می‌شود.
هرچه اعتقاد افراطی‌تر و یا منافع بیش‌تر باشد تمایل به قبول نشانه‌ها هم کمتر است.
راه‌حلی که در این نظریه داده شده است این است که در راه اثبات ناکارآمدی نباید احساس خطر تهدید وجودی چندان پررنگ‌ شود تا در طرف مقابل واکنش متعصبانه را برانگیزاند.
لئون فستینگر هم در نظریه ناهماهنگی شناختی (Cognitive Dissonance) معتقد بود که آدمیان‌ از تناقض میان باورهای خود و شواهد بیرونی احساس ناراحتی می‌کنند و برای کاهش این ناراحتی، ترجیح می‌دهند شواهد ناسازگار را توجیه کنند یا نادیده بگیرند.
فرانسیس بیکن فیلسوف انگلیسی مثال بت‌های غار را می‌زند. بت‌های ذهنی (با الهام از تمثیل غار افلاطون) که بر موضعگیری افراد سایه انداخته است و او را اسیر خود کرده است. راه‌حل‌های بیکن عمدتاً تأکید بر استدلال و داده‌های دقیق و بی‌طرفی و امثالهم دارد اما وجه منافع فردی یا تهدید وجودی منجر به مقاومت فرد را نادیده گرفته است.
اسلاوی ژیژک فیلسوف معاصر در کتاب
‏The Sublime Object of Ideology می‌گوید بحران‌ها که به نظر می‌رسد باید ایدئولوژی‌ها را تضعیف کنند، در بسیاری موارد آن‌ها را تقویت می‌کنند. چون ایدئولوژی‌ها نه فقط برای توضیح واقعیت بلکه برای ایجاد چارچوب معنایی و پناهگاهی روانی برای افراد عمل می‌کنند. وقتی این چارچوب در معرض فروپاشی قرار می‌گیرد، افراد بیشتر به آن وابسته می‌شوند و برای تداومش تقلای بیشتری می‌کنند.
ژیژک توضیح می‌دهد که ایدئولوژی‌ها در بحران‌ها به شکل‌های جدیدی بازتولید می‌شوند. به جای ترک کامل ایدئولوژی، افراد روایت‌های جایگزینی می‌سازند که بحران را توضیح دهد بدون این‌که هسته ایدئولوژی را زیر سؤال ببرند و در برابر روایتِ مخالف نابردباری بیشتری نشان می‌دهند.
‏بنابراین بحران‌ها غالباً نه‌تنها ایدئولوژی را نابود نمی‌کنند و‌آن‌ها را به تغییر جهت وادار نمی‌کنند بلکه اغلب به تقویت آن کمک می‌کنند. زیرا انسان‌ها از مواجهه با بی‌معنایی گریزانند و ترجیح می‌دهند به چارچوب‌های آشنا، حتی اگر معیوب باشند، چنگ بزنند. همان چیزی که ایروینگ گافمن در نظریه «نمایش‌خود» (Dramaturgical Theory) می‌گوید:
افراد یا مکاتب تمایل دارند وجهه اجتماعی خود را حفظ کنند، حتی اگر این به معنایِ انکار واقعیت باشد.

سهند ایرانمهرSobheEslam

🟡تکلیف مؤمنان در مقابله با بی‌حجابی

🟢 **موضوع:

اگر در جامعه قائل به حجاب اختیاری باشیم، آنگاه تکلیفِ مؤمنان در مقابله با بی‌حجابی و پوشش‌هایِ غیرمتعارف چیست؟
🟤 مدت گفتگو: ٢١ دقیقه
🟣 مورخ: ١۴٠٢/١/٢١**SobheEslam

🟡 حکایت مجنون و ناقه‌اش

مولوی در دفتر چهارم مثنوی می‌گوید: روزی مجنون بر شتری ماده سوار شد تا به سوی منزل لیلی رود؛ اما شتر به ‌تازگی کرّه‌ای به دنیا آورده بود و نمی‌خواست از او دور شود. مجنون هوای منزل لیلی در سر داشت و شتر آرزوی بازگشت به سویِ فرزندِ خویش.
شتر هرگاه که می‌فهمید مجنون در خیالِ لیلی فرو رفته و افسار از دست او رها شده است، به عقب باز می‌گشت. مجنون که به خود می‌آمد، خویش را در مبدأ راه می‌دید و دوباره می‌کوشید شتر را به راه آورد و به سوی منزل لیلی ره سپارد.
سه روز در راه بودند؛ اما هر روز در اوّل راه.

میلِ مجنونْ پیشِ آن لیلی رَوان
میلِ ناقه‌ پَس، پِیِ کُرِّه دَوان

یک دَم اَرْ مَجنون زِ خود غافِل بُدی
ناقه گردیدیّ و واپَس آمدی

مجنون دانست که ناقه‌اش از او عاشق‌تر است. پس شتر را به حال خود رها کرد و پیاده به سوی لیلی راه افتاد.

داستان ملت‌ ما و دولت ما داستان همراهی دو عاشق با یکدیگر است. هر یک هوایی دیگر در سر دارد. یکی نان می‌خواهد و شغل و ارزانی و رشد اقتصادی و دموکراسی و آسودگی خاطر و هوایِ پاک و محیط زیست پایدار و تعامل با دنیا و دیگری نابودی نصفِ دنیا و به زعم خودشان کفار! یکی هوای پیوستن به جامعۀ جهانی در سر دارد و دیگری پیوسته تیغ جنگ و موشک و کشتار را تیز می‌کند. یکی به تجربه‌های بشری می‌نگرد و دیگری همۀ دستاوردهای جهانی را مشکوک و کار یهود می‌خواند و همۀ نهادهای بین‌المللی را مزدور! یکی از این دو باید معشوق خویش را وانهد تا بتواند دیگری را همراهی کند؛ وگرنه در این راهِ دراز، هر دو پیر و خسته و زمین‌گیر می‌شوند.

گفت: ای ناقه! چو هر دو عاشقیم
ما دو ضِدْ پَس هَمرَهِ نالایِقیم

هاشمی مازندرانی

SobheEslam

*🟡 قرائت آیات ابتدایی سوره شریفه یس
🔵*** قاری: اسلام صبحی

SobheEslam

🟡 دومینوی تحولات خاورمیانه و درس‌های آن
آنچه در خاورمیانه‌ پس از عملیات مشکوک و خسران‌بارِ هفتم اکتبر به‌شکل دومینووار در حال رخ‌دادن است، از غزه تا لبنان و سوریه و احتمالا به زودی عراق و یمن، محک خوبی است برای ارزیابی سیاست موسوم به «محور مقاومت»؛
سیاستی که با هزینه‌های گزاف و به‌‌مدد تبلیغات رسانه‌ای یک‌سویه و بدون اقناع افکار عمومی، بر مردم منطقه به‌ویژه ایران تحمیل شد و منجر به ازدست ‌رفتن فرصت‌هایی برای توسعه‌‌ی کشور یا لااقل کاستن از شدت تحریم‌ها گردید.
امروز که رسانه‌ها لحظه به لحظه اخبار سقوط سوریه و پیشروی معارضین حکومت آن‌هم بدون هیچ مقاومتی از جانب ارتش و قوای حکومتی را مخابره می‌کنند، می‌توان دریافت که راهبرد مداخله‌ و مشارکت مستقیم ایران در جنگ داخلی سوریه و جذب و بسیج و گسیل نیروهای ایرانی و پاکستانی و افغانستانی به آن کشور برای دفاع از دولت اسد چه میزان با منافع ملی و واقعیت‌های مناسبات منطقه‌ای و جهانی همخوان بوده است.
بدترین بخش سیاست مذکور، پوشش مذهبی (و مشخصاً شیعی) دادن به حضور در جنگ سوریه و عراق تحت عنوان «دفاع از حرم»بود که به‌عنوان ابزاری برای کسب مشروعیّت و جلب همراهی و مشارکت بدنه‌ی مذهبی جامعه و تهییج و تحریک عواطف مذهبی به‌کار رفت، اما در عمل بستری برای انباشت خشم و نفرت‌ و شکاف فرقه‌ای و تراکم خشونت‌های مذهبی شد؛ آن‌هم در منطقه‌ای که تاریخی خونین از این منازعات دارد.
سرمایه‌گذاری‌های کلان در توسعه‌ی اماکن مقدس شیعی در سوریه و عراق و نیز توسعه‌ی آیین‌های شیعی در این مناطق (ازجمله پیاده‌روی اربعین) مصادیقی از سیاست مذکور است که باوجود هشدارهای منتقدان دلسوز دنبال شد و نتایج سوء آن به‌مرور بیشتر آشکار می‌شود.
چنان‌که در این سال‌ها بارها گفته و نوشته‌ام، رشد فرقه‌گرایی شیعی ـ که «تورم مناسک» یکی از مصادیق آن است ـ که با بسترسازی و همراهی و حمایت حاکمیّت در دو دهه‌ی اخیر شتاب افزون‌تری گرفته است، چنانچه مهار نشود، آینده‌ای مخاطره‌آمیز را برای ایران و کشورهای منطقه رقم خواهد زد.
کاش وقایع اخیر تلنگری برای متولیان و تصمیم‌گیران کلان کشور باشد برای تجدیدنظر اساسی در راهبردها و الگوی حکمرانی، از یوتوپیااندیشی‌های آخرالزمانی و الاهیاتی به حکمرانی واقع‌بینانه‌ی عرفی و معقول در چهارچوب منافع ملی؛ و برای سرمایه‌گذاری بر ترمیم شکاف دولت ـ ملت و بازسازی جامعه‌ی مدنی و تقویت هویت ملی ـ ایرانی به‌جای قمار سنگین در کشورهای دیگر برپایه‌ی ایدئولوژی‌های سیاسی و مذهبی.
محسن‌ حسام مظاهری

SobheEslam

🟡 رویکردهای آخرالزمانی (٢)

این ایده‌ها دنبال معنا بخشیدن به آشفتگی‌های زندگی و جامعه هستند و چون نمی‌توانند فاجعه پیش‌روی جامعه را رد کنند، می‌خواهند به زندگی پس از فاجعه امید واهی دهند.
این نگاه دنبال پیدا کردن جایگزینی برای بی‌اعتمادی به سیاست‌مداران است.
برای فهم این پدیده کافی است که بخشی از اظهارات یک روحانی طرفدار این رویکرد را با تلویزیون ایران که هفته گذشته پخش شد مرور کنیم. آقای میرباقری در بخش‌هایی از گفتگوی خویش اظهار داشته است که:
«طرح خدای متعال برای سرپرستی انسان‌ها طرح بسیاربزرگی است که تا قیامت و بعد قیامت هم وجود دارد که در این طرح بزرگ اجازه یک درگیری داده شده است.»
طرف امروز و فردا را نمی‌تواند پیش‌بینی کند از ازل تا ابد و پس از قیامت را یکجا تحلیل و مجوز یک درگیری هم داده در حالیکه تاریخ بشر سراسر جنگ و درگیری بوده است.
«یک خطای محاسباتی که ممکن است دچارش شویم این است که ..... مردم دچار این خطا و اشتباه شده‌اند که فکر می‌کنند وادی ایمان وادی حرف و گفت‌وگو و .....است؛ این‌گونه نیست وادی فتنه است و از دل امتحانات سخت باید عبور کنیم.»
«خدا چنین صحنه‌هایی را پیش می‎آورد و احیاناً دست دشمن را باز می‌گذارد و آن‌ها هم ضرباتی به جبهه حق می‌زنند ..... پس این خطای در محاسبه نباشد که چون مؤمنیم، باید پیروزی ظاهری باشد و در آن سو هم چون پیروزی ظاهری حاصل شود مفهومش این نیست که طرح شیطان پیروز شده است گاهی خدا چنان دستگاه شیطان را همراهی می‌کند که خیال می‌کنند طرح خدا شکست خورد. خداوند می‌فرماید گاهی کار را برای امت‌های قبلی چنان دشوار می‌کردیم که همه متزلزل می‌شدند و انبیاء و جمع اندکی می‌ماندند انبیاء هم صدایشان درمی‌آمد.»
همه این‌ها یعنی این که عقل و فهم خدادادی را کنار باید گذاشت و اصلاً در بند آن نبود همه چیز دست خداست. خودش اینطوری اراده کرده است.
«اصلاً بیشتر از این‌ها هم کشته شود؛ نصف عالم کشته شوند.»
بعد می‌گویند ما نظریه‌پرداز جنگ نیستیم.
«اقتصاددانان ما حرف‌های علمی خوبی می‌زنند اما این عبور از وضعیت اقتصادی محاصره جز با کریدورهای جدید و جز با شکل‌گیری جغرافیای جدید و اتحاد منطقه جدید ممکن نیست.»
این همه کلی‌گویی برای رد علم لازم نیست خیلی صریح آن‌ها را رد کنید استناد به توجیهات بعدی مثل کریدورها و جغرافیای جدید بی‌فایده است.
«مسیر مسیر خداست. این مسیر حرکت از دل درگیری می‌گذرد وعده پیروزی قطعی است و نشانه‌های راه فراوان است و این مسیر ابتلا است چون رسیدن به خدا جز از دل ابتلا ممکن نیست.»
فکر نمی‌کنم پیامبران هم این اندازه با اطمینان از جانب خداوند وعده دهند. وی در واکنش به این سخنان و سخنانی که از ادامه جنگ و ضرورت جنگ سخن گفته است؛ مجری چنین سؤالی می‎پرسد:
«جامعه آمادگی این طرح و ابتلا را دارد؟»
پاسخ می‌دهد که:
«آمادگی پیدا خواهد شد.»
یعنی فعلاً نداریم؟!
«ما دو طرح بیشتر برای ایران نداریم:
١- الگوی توسعه بر مدار اقتصاد جهانی و نظم کنونی.
٢- الگوی پیشرفت اسلامی بر مدارنظم آینده و مداخله در نظم آینده. طرح پیروز دومی است و اولی قطعاً شکست خورده است ..... در آن آینده اگر بخواهیم حرکت کنیم ایران متحد هیچ جایی ندارد.»

این قطعیّت فقط از سوی کسانی ابراز می‌شود که هیچ‌گونه آشنایی با علم به‌ویژه سیاست و جامعه شناسی ندارند.

«اول خودمان باید هوشیار شویم و خودمان متذکر به ایام‌الله شویم و خودمان با طرح خدا راه بیفتیم و بعد آن‌ها که می‌خواهند در این طرح بایستند باید متذکر بقیه شوند. آن‌که مؤمن به موسی نیست که در ایام‌الله او قرار نمی‌گیرد و دنبال فتوحات فرعون‌ها است.»
«هر چه به دوره فتح اصلی نزدیک می‌شویم سطح درگیری تشدید پیدا می‌کند؛ ما بخواهیم یا نخواهیم.»
این دیگر پایان نگاه آخرالزمانی است. حتی هنگامی که همه نابود شوند باز هم توجیهاتی برای خود دارند چون هر توجیهی مستدل‌تر از این اظهارات خواهد بود.
وی در واکنش به این‌که این سخنان مردم را می‎ترساند، می‌گوید:
«بحث ترساندن نیست بحث واقعیت‌های عالم است.»
واقعیت این است؟ پس توهم چیست؟

تمام مطالب داخل گیومه به نقل از گزارش روزنامه هم‌میهن در باره سخنان آقای میرباقری در تلویزیون است.

لحظه‌ای فکر کنید که صاحبان این تصورات در انتخابات پیروز شده بودند. تصورش هم وحشتناک است.

عباس عبدی

SobheEslam