11:11

در این شب‌های بی‌پایان سکوت را تنها صدای تپش قلبم می‌شکند. تو با موی مشکی‌ات که همچون تارهای شب در هم پیچیده چشمانت که دو دریاچه‌ی براق و عمیق‌اند مرا به دنیایی می‌کشی که از آن فرار کرده‌ام.. هر بار ، هر بار که به تو نگاه می‌کنم دلم می‌لرزد. انگار تمام کلمات…

در این شب‌های بی‌پایان
سکوت را تنها صدای تپش قلبم می‌شکند.
تو
با موی مشکی‌ات که همچون تارهای شب در هم پیچیده
چشمانت که دو دریاچه‌ی براق و عمیق‌اند
مرا به دنیایی می‌کشی که از آن فرار کرده‌ام..
هر بار ، هر بار که به تو نگاه می‌کنم
دلم می‌لرزد.
انگار تمام کلمات جهان در گلویم گم شده‌اند
تنها سکوتی سنگین بر دوش من نشسته است.
میدانم ، میدانم که تو هم این را میدانی..!
اما هر دو
به این بازی جانسوز ادامه می‌دهیم..
من در این سکوت عمیق
به تماشای تو نشسته‌ام.
یاد رنگ موی مشکی‌ات
چشمان براق و پر از زندگی‌ات..
ای کاش ، ای کاش می‌توانستم فریاد بزنم..
ترس از دست دادنت
مرا به سکوت واداشته است.
پس میمانم.
میمانم در این حالت معلق
عاشق و خاموش..
با قلبی پر از آرزو
چشمی پر از اشک
در دل شب‌هایی که هیچ چیز جز یاد تو مرا گرم نمی‌کند.
ای دوست صمیمی‌ام!
همیشه در قلب من خواهی ماند.
حتی اگر نتوانم بگویم با آنکه میدانی..

با آنکه میدانی _ نآون.