ای دل اگر تنها شدی آواره‌ی گریان مشو
از ترس تنها ماندنت سربار این و آن مشو
سرمای تنهایی به از گرمای دست ناکسان
صد سال تنها باش و گرم از ناجوانمردان مشو

مبادا به سبب یک غم، هزاران نعمتت را فراموش کنی.

این حس خستگیه اخرشب بعد از تیک خوردن تسک هارو با هیچی عوض نمی‌کنم.

تو بارانی و من گلدان خشکی روی ایوانم
تو مینایی و من خمر خراب باده‌خوارانم
بیا تاریخ را وارونه کن زیبای من، زیرا
تو تریاقی و من سهراب بی‌جانم، پریشانم

کاش یه بسته نخودفرنگی بودم و تا آخر تابستون از فریزر بیرون نمیومدم.

Hold my hand and feel the words that live beneath my skin.

Pray. Wait. Trust.

اورثینک خیلی کلمه کوتاه و ناچیزیه در قبال کاری که من با مغزم انجام می‌دم.