وقتی بهم ریخته و مضطربم، کوزت ترین کوزت جهانم و شروع میکنم به تمیز کاری.
صبحی افتادم به جون جمع کردن کتابام و وسایلم تمیز کنم. وقتی میزی پشتش درس میخوندم کشیدم جلو، دیدم کلی نرمه پاک کن ریخته، خیلی بیشتر از تصورم بود و قشنگ گل قالی مشخص نبود دیگه.

آیا این همه پاک کن و پاک کردن، اشتباهات منو پاک کرده یا نه؟!
کاش اینبار مشق زندگیم بدون اشتباه نوشته شه.

۰۶:۲۰ صبح کنکور، ۲۲ تیر ۱۴۰۳

خدا به هممون کمک کنه 💚

هم نمیخوام بخونم، هم می‌خوام بخونم!

رقابت این کانال های معلم و مشاور های کنکور در اینکه کی سریع ترین کلید و تحلیل ویدیویی رو‌میده بیرون هم جالبه!
فقط بعد از ریاضی پارسال جالب بودند، همه سکوت، همه کلید ها متناقض 😂😐

داشتم آسمون رو نگاه میکردم و به این فکر میکردم اصلا مهم نیست، یکی الان صفره یا صد، چقدر خونده یا نخونده، چقدر امید داره یا چقدر ناامیده، الان دقیقا شب امتحانه، همه باید بخونند. بدون توجه به سطح! یکی بخونه بیست بشه، یکی بخونه پاس بشه. فقط باید بخونن همه و لحظه ای رو از دست ندن💚

می‌خوام این هفته رو واسه خودم خیلی دقیق ثبت کنم، اینجا چون شاید از حوصله بعضیا خارج بشه و الکی وقت بقیه رو بگیره نمیفرستم، اما می‌فرستم تو یه کانال دیگه، اگر به پارت بندی علاقه داری اونجا رو چک کن 💚

تند تند قدم زدم، فکر کردم، بعد با لباس هایی تنم بود رفتم زیر دوش و آب سرد رو باز کردم. همینجور که اشک‌میریختم لباسام رو در آوردم و پرت کردم گوشه حموم، موهامو شامپو زدم و دیگه گریه نمی‌کردم، انگار چشمام خشک شده بود. حموم تموم شد و اومدم بیرون، الان با حوله آبی رنگ قدیمیم نشستم روی لبه تخت، دیگه می‌خوام استرس نداشته باشم، برای هرچیزی، چون خیلی از استرس های من اصلا ربطی به کنکور نداره. می‌خوام تلاش کنم که زندگیمو بسپارم مدتی به گذر زمان و هرچیزی که پیش میاد رو به فال نیک بگیرم.
می‌خوام این یک هفته پایانی مرور خوبی به کل سال تحصیلیم داشته باشم، بعد از فضای مجازی مقداری دور شم و چند هفته برم سفر، بعد بیام آنلاین شاپی خیلی وقته تو سرمه رو شروع کنم، و بعد نتایج کنکور احتمالا اومده، به هر سمتی منو کشوند بپذیرم. دوباره کتاب بخونم، شعر حفظ کنم، کلاس نویسندگی برم و در نهایت قبول کنم من برای بعضی چیزا ساخته نشدم، من قدرت بعضی کارارو ندارم، من نمیتونم بعضی چیزارو واقعا عوض کنم.
این حرفهای من به این معنی نیست از کنکور ناامیدم، یا منظورم به کنکوره، اصلا و ابدا
من درگیری های ذهنیم فقط به کنکور ختم نمیشه.
می‌خوام دیگه گریه نکنم، حداقل تلاش کنم گریه نکنم، دیگه نق نزنم، دیگه غصه نخورم، دیگه افسوس نخورم، دیگه ترس نداشته باشم.
من خیلی از روزهای زندگیم غمگین بودم، شکسته خورده بودم، ناامید بودم، اما باز نفس میکشیدم، چیزی این روزا داره خفه ام می‌کنه و حتی نمیتونم نفس بکشم ترسه! چیزی که هیچوقت نداشتم و امسال پر رنگ ترین احساسمه این ترس لعنتیه.
می‌خوام دیگه نترسم. بشم مثل پَر یه گنجشک کوچیک که تو هوا معلق شده و شاید زیر خروار ها شن و ماسه، خاک بشه، شاید روی آب بیوفته و اقیانوس هارو گذر کنه، شاید هم بشه تزئین روی کلاه یه دخترک :)
بی خبر از آینده
بدون برنامه
بدون رویا پردازی
فقط پیش برم!
همین.

دلم میخواد برم یه جایی مدت طولانی از همه چیز بی خبر باشم.
نه از دوستام، نه از فامیل، نه از اخبار جامعه، از هیچی خبر نداشته باشم.
انگار ظرفیت اجتماعی بودنم که به کنار، ظرفیت هر ارتباط و اخباری رو، چه خوب چه بد دیگه ندارم.
هر خبری، هر حرفی، هرچقدر بی ربط، بهم استرس میده و ذهنم رو بهم می‌ریزه.

هستید با هم بخونیم چهار ساعت رو؟! 💚

~~19:00_20:00~~ ✅
~~20:05_21:05~~ ✅
~~21:10_22:10~~ ✅ 30min
~~22:30_23:30~~ ✅

بدو بدو رفتم برسم به سرویس که برم خونه دیگه، اما رفت.
انگار خدا میخواست هنوز دوساعت بمونم‌ تو کتابخونه مشق بنویسم :))

اومدم با یک عدد طومار، خودم فکر میکنم خوندنش مفید باشه 💚:)

نمی‌دونم این روزا تو چه وضعیتی قرار داری و حالت چطوره؟ نمی‌دونم اگر کنکور دادی وضعیت چطور بوده؟ چقدر نهایی خوندی یا حتی چیکار داری میکنی؟
اما یچیز رو خوب میدونم، هنوز دیر نیست.
الان شاید یکی ببینه این جمله منو بخنده و بگه ۲۰ روز دیگه امتحان نهاییاست و دو هفته بعدش هم کنکور تیر، بعد تو میگی دیر نیست؟ جمع کن خودتو، وعده سر خرمن نده، گاهی طرف یکسال تلاش می‌کنه نمیشه!

من همه اینارو میدونم، اما میگم دیر نیست چون راه دیگه ای جز تلاش نداریم، چون از ذهن و توانی که دست کَم گرفتیمش می‌خوام حرف بزنم.
همه دنبال مثال و نمونه هستند، که آره آیا کسی بوده از الان شروع کنه و بشه.
می‌خوام بهت بگم صد تا مثال هم بیاریم فرقی نمیکنه. تو باید تو ذهنت یچیزی رو تغییر بدی.
شروع از صفری؟! تا الان دست و پا شکسته اومدی جلو؟! خوب خوندی اما نامیدی؟
تو باید ذهنیتت رو درست کنی، که فقط به این فکر نکنی آیا من فلان رشته خاص قبول میشم؟
تو از الان به بعد فقط باید بخونی، با تمام توانت، توانت ۱۰ساعته، بخون! توانت ۱۵ساعته، بخون!
یه مسیر اصولی و درست و ساعت مطالعه بالا، دیگه نباید به این فکر کنی میشه یا نمیشه. ببین اصلا لای عمومی رو باز نکردی برای نهایی؟! باشه، بشین یه تقسیم بندی انجام بده و روزانه تا قبل از شروع نهایی ها بخونش، نهایی ها برای بچه هایی دیر دارند شروع میکنند برگ برنده است، چون ارزش نهایی و کنکور یکیه، نمره آوردن تو نهایی هم آسون تر از کنکوره، برای کنکور چیکار کنی؟ هرکس بنا به سطح خودش باید پیش بره. با هر سطحی مشاور داری؟ با برنامه اون پیش برو، صفری؟ راهبرد شروع از صفر یوحنا رو شخصی سازی کن، دست و پا شکسته اومدی جلو، سعی کن این بیست روز در کنار نهایی ها جبران کنی عقب موندگی هاتو.
من مشاور نیستم که برنامه بدم، دارم ازین حرف میزنم تو هنوز زمان کمی نداری که بخوای ناامید بشی یا کلا رها کنی. هنوز خیلی چیزا می‌تونه تغییر کنه.
مثال میخوای؟! دوست من با سطح بی نهایت بد و افتضاح تو ۲ ماه تونست پیراپزشکی مرکز استان بیاره. شاید الان بگی ایش، پیراپزشکی؟ من فقط پزشکی می‌خوام، ببین عزیزدلم دارم میگم صفر.
شاید قدرت هوشی تو چند برابر اون باشه.
شاید تو پایه خیلی بهتری داشته باشی.
شاید بازدهی خیلی بالاتری بتونی تو این دوماه داشته باشی.
شاید روز کنکور زیادی شانس با تو یار بود و مباحثی قوی تری مد نظر طراحا قرار گرفته بود.
هزار تا موضوع دخیله، بعد تو هنوز بازی نکرده میخوای ببازی؟ و دنبال مثال و این حرفهایی؟ یا بوسیدی گذاشتی کنار برای پشت کنکور؟
لطفا بازی رو ادامه بده. یه دوست دیگه داشتم اردیبهشت ماه کتاباشو ریخت کنار و گفت من دیگه نمیتونم و قبول نمیشم، یادمه چند روز غیب شد و بعدش برگشت گفت به درک، نهایتش میرم فلان رشته(یه رشته پایین تر از انتظارش گفت)
دندون پزشکی اصفهان قبول شد، متوجهی؟ دندون اصفهان.
بله ایشون صفر نبود و زحمت کشیده بود، دارم از ذهنش حرف میزنم که حتی کسی که دندون اصفهان آورده دوماه مونده به کنکور فکر میکرد حتی مازاد و بینل هم قبول نمیشه.
اصلا فرض میکنیم آیه نازل شده که قطعا تو نمیتونی امسال قبول بشی، واقعا فکر می‌کنی پشت کنکور نشستن با رتبه ای که صفراشو نمیشه شمرد تا یه رتبه خیلی پایین تر فرقی نداره؟! بخدا که داره.
دکتر یاسمن یه ماجرا تعریف کرده بود خیلی جالب بود و دقیقا میشه وصف حال خیلی از ماها، می‌گفت که تا سال۱۹۵۴باور عمومی این بود که غیر ممکنه کسی بتونه یک مایل رو زیر ۴ دقیقه بدوه، از توانایی انسان خارجه. حتی پزشک ها معتقد بودند اگر یکی بیشتر ازین بدوه قلبش منفجر میشه!
راجر بنیستر که اون موقع یه دانشجوی پزشکی ۲۵ ساله بوده، علی رغم این حرفها، باور داشته که می‌تونه این کار رو انجام بده و باز ذکر « چی زر زر میکنید واسه خودتون؟» شروع کرده به تمرین. و در نهایت موفق میشه رکورد رو بزنه و یک مایل رو زیر ۴ دقیقه بدوه.
چند هفته بعدش چند نفر دیگه هم این رکورد رو شکستن و همینجوری ادامه پیدا کرد و امروز چیزی که یه روزی پزشکان میگفتن غیر ممکنه، یه چیز پشمکی عادی شده که بقال سر کوچه ما هم یکم تمرین کنه انجامش میده.
گرفتی چی شد؟
حالا یه وقتی یه چیزیه که جامعه غیرممکن میدونه، مثل این داستان! یه وقتی برای شخص خودمون به نظر غیر ممکن میاد. ولی گاهی تنها دلیلش اینه: تاحالا انجامش ندادی!
پس دنبال مثال و نمونه نباش، خیلی از ممکن های الان زندگیمون، تو گذشته ناممکن بودن، چرا تو مثال نشی؟چرا ناممکن رو ممکن نکنی؟
۶۰ روز در عینه حال که زمان کمی نیست، زمان کمی هم هست:)یعنی چی؟یعنی کسی که ازش استفاده کنه واقعا زمان عالی ای هستش، کسی هم استفاده نکنه و خرابش کنه، به چشم بر هم زدنی تموم میشه!
تا به فکر پرواز نباشی پروازی نیست.
تو قفس افکارتون گیر نکنید، من دیگه نمیتونم و اینا نداریم، اصولی ادامه بده، معجزه رو خواهی دید.

بچه ها در مورد ترمیم معدل همتون حتما بهتر از من میدونید، اما قرار بود از امروز شروع بشه تا دهم اردیبهشت.
اما غیرفعاله هنوز و مشکل همگانیه.
نگران نشید 💚