Joe Goldberg?
Have you seen the creature named “Dexter Morgan”?
He would laugh joe off the stage and then get rid of him solely cause he’s such a loser:))

Random YouTube videos I watched and enjoyed today:

چقدر الان دوست داشتم روی تابِ خونه‌ام نشسته باشم.
بارون باریده باشه یا درحال باریدن باشه و بوی بهار درخت‌‌‌های پرتقال و نارنج در اومده باشه و من درحال خوندن کتابم باشم.
بعد مامانم با دوتا چای بیاد توی حیاط و کنارم روی تاب بشینه تا با هم چای بخوریم.
ولی متاسفانه از چهار صبح بیدارم و دارم برای فاینال فیزیولوژی می‌خونم، آفتاب تازه طلوع کرده و خبر از یک روز آفتابی مزخرف دیگه می‌ده و خبری از بوی بهارنارنج و زمین خیس و تاب خونه‌ی مادری هم نیست.

-بازم آب ریختی توی لونه‌ی زنبورا که!
+زنبور فایده داره. بود و نبودش فرق می‌کنه. هیچوقت دیگه به زنبورا توهین نکن.
بعدم اینکه فکر کنم منظورت لونه‌ی مورچه‌ها بود عزیزم:)
-potato potahto
+told you to not disrespect the bees babe.
-thought you didn’t like animals.
+One bee is worth 20 incels.
-makes sense.

-این موضوع راجع به زنها…
+پس مردهارو چی میگی؟
-درسته ولی ما الان اینجا داریم راجع به زنها صحبت می‌کنیم. اون یک موضوع جداگانه است.
+شما فمنیستای مردستیز…
-چه ربطی داره؟ دارم می‌گم الان و در این زمان یکی از مشکلات زنها اینه.
+چرا راجع به مردها نمیگی؟ پس مردها چی؟ فکر کردی مردها خیلی براشون آسونه؟
چقدر ضد مردی. شما فمنیستای…. چرا انقدر از مردا بدت میاد؟
شما زنها که خوش‌خوشانتونه.
مهریه هم که می‌گیرین. سربازی هم که نباید برین. حالا یه حجاب باید بکنین دیگه. چیه نکنه میخواین لخت بگردین؟
ناموس آدم مگه باید خودش تصمیم بگیره واسه زندگیش؟ پس مرد اینجا چیکاره است؟
همین شما زنا ما مردارو بدبخت کردین.
….
….

این طرز فکر بسیاری از مردهای ایرانیه.
شما فقط بیا یه کلمه بگو «زن‌ها»؛ داد و قالشون بالا می‌ره که پس مردها چی؟
و صداشون فقط برای زنها بالا می‌ره.
هیچ‌کدوم جربزه‌ی اینو ندارن که برن یقه‌ی آخوند رو بگیرن که «من چرا باید برم سربازی؟ کی گفته حق طلاق و تحصیل و کار و خروج از کشور رو از زن بگیری که بجاش بخوای نفقه و مهریه بذاری؟ کی گفته سر مارو از بچگی پر کنی از ناموس و غیرت که حالا انقدر زنهای ایرانی از ما نفرت داشته باشند؟ً»
عقلشون به این قد نمیده که تمام قوانین این کشور رو بقول خودشون «رجل سیاسی» گذاشتن.
یه مشت مُلای متحجر متعلق به هزار و پونصد سال پیش.
زن ایرانی به طور روزمره هم باید با خانواده‌اش داخل خونه بجنگه، هم با آخوند و ج.ا و هم با چنین افراد مضحک و رقت انگیزی.
چون اینا مشکلشون اصلاً با حجاب و گرفته شدن حقوق اولیه‌ی زنان نیست.
برای همینه که از یه شعار ساده‌ی «زن زندگی آزادی» انقدر می‌ترسند و درجا باید یه «مرد میهن آبادی» بندازند پشتش که یک وقت مردانگیشون جریحه‌دار نشه.
اونها اگر از مهریه و نفقه و چرندیات آخوندی این چنینی بد می‌گند هیچوقت نمی‌شنوید که راجع به شروط ضمن عقد مثل حق‌طلاق و تحصیل و کار و خروج از کشور و حضانت فرزند زن حرف بزنند و اینهارو حق مسلم یک زن بدونند.
همون‌هایی که برای شما روشنفکر می‌شند و حرف از سفر شمال می‌زنند، همون‌هایی هستند که توی توییتر یا اینستاگرام زیر عکس‌های زنان ایرانی که حجاب ندارند فحش می‌نویسند و آلت تناسلیشون رو حواله می‌دند.
همونهایی که باد در گلو می‌اندازند که «خواهرم/ دخترم/ زنم اگه اینجوری باشه سرشو می‌برم.»
چون نه تنها می‌خوان حق خودشون رو داشته باشند، بلکه میخوان شما از اولیه‌ترین حق و حقوق هم برخوردار نباشید. اینطوری کنترل کردن و محدود کردن شما بسیار بسیار براشون راحت‌تره.
به زنی که از حق و حقوقش دم می‌زنه می‌گند سلیطه و پتیاره و خطرناک. چون حتی نفس کشیدن چنین زنهایی که خلاف تمامی عرف و شرع و قوانین زندگی می‌کنند خطر بزرگی هست برای برجا موندن سیستم شکسته‌ای که همچنان به سود اونها کار می‌کنه.
مشکل فقط فشار اقتصادیه و قوانینی که گه‌گاهی ممکنه بهشون فشار بیاره.
اینکه زنها بخاطر جنگیدن برای حق پوششون بمیرند اهمیتی نداره اصلاً.

پ.ن: طبق معمول همیشه من منظورم تمامی مردان ایرانی نیست. همه جا بد و خوب وجود داره.
هیچ گروهی بد مطلق و صد در صدی نیست.
پس نیایید مثال نزنید که باباتون یا داداشتون یا شوهرتون اینطوری نیست و اونطوریه.
منظور اکثریته، نه اقلیت.

پ.ن۲: من فمنیست نیستم. لیبرال هم نیستم.
طرفدار چپ هم نیستم.

یکی از چیزهایی که راجع‌به دندونپزشکی دوست دارم عملی بودنش از همون مراحل اولیه است.
دارم تمرین می‌کنم برای امتحان ولی می‌تونم آهنگ بذارم و همزمان با کار کردن با صدای آهنگ/ویدیوی یوتیوب جلو برم.
درسای تئوری این لاکژری رو بهت نمیدن متاسفانه.
مورد بعدی هنرنمایی کردنه. در یک محیط چند میلی‌متری یک شکلی باید در بیاری که عمقش دقیقاً دو میلی‌متر باشه، یا برای preparation پله بزنی و عمق پله رو بکنی سه میلی‌متر همزمان با اینکه عمق cavity دو میلی‌متر در اومده. هر دندون هم شکل خاص خودش رو داره.
هنر به تمام معنا و حقیقتاً سخت…??‍♀️??‍♀️

گاهی اوقات فکر می‌کنم تو چرا نسبت به سنت اصلاً زندگی نکردی؟ چرا هیچ تجربه‌ای نداری؟ چرا انقدر خالی هستی؟ و بعد به خودم یادآوری می‌کنم که من سالهای بسیار زیادی رو صرفاً برای بقا و زنده موندن در این دنیا همینگونه که هستم جنگیدم. اون زمانی که می‌دیدم دختربچه‌های…

گاهی اوقات فکر می‌کنم تو چرا نسبت به سنت اصلاً زندگی نکردی؟ چرا هیچ تجربه‌ای نداری؟ چرا انقدر خالی هستی؟
و بعد به خودم یادآوری می‌کنم که من سالهای بسیار زیادی رو صرفاً برای بقا و زنده موندن در این دنیا همینگونه که هستم جنگیدم.
اون زمانی که می‌دیدم دختربچه‌های همسن و سال من چقدر راحت پذیرفته می‌شدند و هیچکس من رو نمی‌پذیرفت، برای «حق وجود داشتن» می‌جنگیدم.
اون زمانی که انتخاب هیچکس نبودم هیچوقت چون فرق داشتم. (و بقول خودشون freak بودم.)
سالیان سال…بدون اینکه بخوام یا اصلاً بدونم که دارم چکار می‌کنم خودم برای خودم توی ذهنم خونه ساختم. جایی که توش خودم رو پذیرفتم.
گاهی ذهنم در یک‌سری از موقعیت‌ها که باید راحت و آزاد باشه فریز می‌کنه چون موقعیت امن و راحت براش ناشناخته است.
وقتی کسی بدون سوال پرسیدن و بدون تعجب من رو می‌پذیره باورش نمی‌کنم.
گاهی به دور و برم نکاه می‌کنم و از دیدن این حجم از آدم که من رو دوست دارند و تلاش می‌کنند ارتباطشون رو با من ادامه بدند تعجب می‌کنم.
نه چون خودم رو دوست ندارم…چون عادت ندارم دوست داشته بشم.
همیشه منتظرم ورق برگرده.
همیشه منتظرم همه چیز خراب شه تا به خودم بگم: «انتظارش رو که داشتی. می‌دونم درد داشت. ولی فدای سرت. بازم ادامه می‌دیم. هشت میلیارد نفر نیلوفر…هشت میلیارد نفر…آدم‌های خودت رو پیدا می‌کنی بالاخره. بگرد…
Don’t settle for these people.»
کاشکی می‌شد برگردم عقب و اون دخترکوچولویی که کارتون عروس مرده رو تماشا می‌کرد و دیالوگهاش رو حفظ می‌کرد که واسه خودش بخونه تا توی زنگ تفریحا تنهایی رو حس نکنه رو بغل کنم.
بگم درست می‌شه.
بگم همیشه همینجوری نمی‌مونه.
بگم مشکل از تو نبود هیچوقت.
تو فقط در جای اشتباهی بودی.
فقط
در
جای
اشتباهی
و
با
آدم‌های
اشتباهی
بودی.
همین…

من ذوق ساختن خط‌قرمزها و حد و مرزهای جدید رو همیشه دارم.
چون این یعنی یه مرحله رفتم بالاتر از نظر رشد فکری و شخصیتی.
این یعنی یه قدم به شناخت کامل خودم نزدیکتر شدم.
هرچی بیشتر می‌فهمم که چه‌ کارها و رفتارهایی رو می‌پسندم و دوست دارم و چه رفتارهایی من رو منزجر می‌کنه و طرف مقابل رو از چشمم می‌اندازه بیشتر به این نتیجه می‌رسم که برای این رشد شخصیتی باید هزینه بدم.
هزینه‌اش هم کوچک‌تر کردن دایره‌ی اطرافیانه.
شمردن آدم‌های قابل اطمینان زندگیت به اندازه‌ی انگشتان یک دست (شاید).
قبلاً فکر می‌کردم مشکل از منه.
شاید من زیادی حساسم.
زیادی دیگه سخت‌گیر و خشکم یا زیادی نامهربونم با آدم‌ها.
ولی قضیه اینجاست که گاهاً آدم می‌تونه people pleaser نبودن رو با نامهربون بودن اشتباه بگیره.
چون اجتماع‌ آدم‌های اطرافت ازت می‌خوان که «دهنده» باشی تا اون‌ها به «گیرنده» بودنشون ادامه بدند.
تا زمانی که داری از خودت مایه می‌گذاری تو بهترین آدم دنیایی،
زمانی که خودت رو در اولویت می‌گذاری و به بسیاری از خواسته‌های آدم‌ها نه می‌گی «صرفاً چون دلت نمیخواد.» می‌شی خودخواه‌ترین و بدجنس‌ترین و بدون‌انعطاف‌ترین آدم دنیا.
صرفاً چون خودت رو خیرات نمی‌کنی.

من هربار ترجیح می‌دم بدجنس و خودخواه و بی‌انعطاف شناخته بشم تا توسری‌خور و ساده‌لوح و سواری‌دهنده.
آدم‌های خوب زندگی من که موندند و خواهند موند و آدم‌های فوق‌العاده‌ای که وارد زندگیم خواهند شد خوب تفاوت این دو رو متوجه می‌شند.