معنای راز گونه «انتظار»

حالت حضور را از جهتی می‌توان با انتظار مقایسه کرد. حضرت مسیح (ع) در برخی از داستان‌های تمثیلی خود، درباره انتظار سخن گفته است. منظورم انتظار بی قرارانه و کسل کننده‌ای که منکر حال است و پیش از این صحبتش را کردم، نیست. آن انتظاری نیست که توجهتان را به نقطه‌ای در آینده جلب میکند و حال را مانعی نامطلوب بر سر راه رسیدن به خواسـت شما میبیند. نوعی انتظار است که کاملا از نظر كيفی متفاوت می‌باشد، انتظاری است که هشیاری کامل شما را می‌طلبد. هر لحظه ممکن است اتفاقی روی دهد و اگر کاملا بیدار و به طور مطلق ساکن نباشید، آن را از دست خواهید داد. این، انتظاری است که حضرت مسیح (ع) از آن صحبت کرده است.

در این حالت، همه توجه شما بر «لحظه حال» متمرکز است. در این صورت لحظه‌ای هم برای رویا بافی، فکر، یادآوری خاطرات و پیش بینی باقی نمی‌ماند. در این انتظار، هیچ تنش و ترسی نیست، فقط حضوری هشیارانه وجود دارد. با تمامی «وجود» و با هر یاخته جسمتان حاضر هستید. در چنين حالتی دیگر آن «شمایی» که دارای گذشته و آینده است، یا بهتر بگویم شخصیت‌تان وجود نخواهد داشت و با این حال هیچ چیز بارزشی از دست نمی‌رود. در واقع شما هنوز خودتان هستید. در حقیقت بیش تر از آنچه که قبلا بوده‌اید خودتان هستید، یا به سخنی دقیق‌تر فقط در «لحظه حال» است که به راستی خودتان هستید.

حضرت مسیح (ع) می‌گوید: «مانند پیشخدمتی باشید که برای بازگشت اربابش چشم به راه است». پیشخدمت ساعت بازگشت ارباب را نمیداند. بنابراین بیدار، هشیار، آماده و آرام میماند، مبادا متوجه ورود اربابش نشود. در حکایتی دیگر، حضرت مسیح (ع) از پنج باکره بی توجه (ناآگاه) یاد می‌کند که به اندازه كافی روغن هشیاری برای روشن نگه داشتن چراغ‌هایشان (حضور) نداشتند و از این رو ورود داماد لحظه حال را متوجه نشدند و به جشن عروسی (روشن بينی) نرسیدند. این پنج باکره در برابر پنج زن دانایی هستند که به اندازه کافی روغن (هشیار ماندن) در چراغ‌هایشان داشتند.
حتی مردانی که انجیل را نوشتند نیز مفهوم این حکایت را متوجه نشدند، از این رو هنگام نگارش، تفسیر و تحریف‌های نادرستی به وجود آمد. با تفسیرهای نادرست بعدی، معنای واقعی داستان کاملا از بین رفت. اینها حکایاتی نه درباره پایان جهان، بلکه درباره پایان زمان روانی هستند. این حکایت‌ها به فراسوی ذهن برخاسته از «من درونی» رفتن و امکان زیستن در یک حالت کاملا جديد آگاهی اشاره دارند.

♾♾♾♾♾♾♾
@Mahdishafiei86 ®️
✅ اینستاگرام
➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖

? تفاوت دین و معنویت...

✨ دین برای کسانی است که در خوابند.
✨ معنویت برای کسانی است که بیدارند.

? دین راهنمایی بیرونی برای انجام وظایف ارائه می‌دهد.
? معنویت به توجه به صدای درونی و شهود ترغیب می‌کند.

? دین قوانین جزمی و تغییرناپذیر دارد.
❓ معنویت ما را به استدلال، پرسشگری و کنجکاوی دعوت می‌کند.

⚡️ دین ترس و تهدید به همراه دارد.
☮️ معنویت آرامش درونی و سکون ذهنی می‌بخشد.

? دین بر گناه تأکید می‌کند.
? معنویت می‌گوید از خطاها یاد بگیر و رشد کن.

? دین در آغاز راه متوقف می‌شود.
? معنویت از همه چیز فراتر می‌رود و شما را به حقیقت نزدیک می‌کند.

? دین تنها به یک کتاب مقدس وابسته است.
? معنویت تقدس را در همه‌ی کتاب‌ها جستجو می‌کند.

❗️ دین از ترس تغذیه می‌کند.
? معنویت از اعتماد و ایمان درونی نیرو می‌گیرد.

? دین در اندیشه و حافظه زندگی می‌کند.
? معنویت در آگاهی و زمان حال جریان دارد.

? دین با انجام مناسک و آیین‌ها سر و کار دارد.
? معنویت به ارتباط با خود درونی می‌پردازد.

? دین نفس را تقویت می‌کند.
☀️ معنویت ما را به فرا رفتن از نفس تشویق می‌کند.

? دین به آرزوهایی از بهشت در آینده می‌پردازد.
? معنویت ما را به خلق بهشت در همین زندگی روی زمین هدایت می‌کند.

⏳ دین در گذشته و آینده متوقف می‌شود.
? معنویت ما را به زندگی در لحظه حال فرا می‌خواند.

? دین در حافظه ما پناه می‌گیرد.
? معنویت آگاهی ما را آزاد می‌کند.

? دین وعده‌ی زندگی پس از مرگ را می‌دهد.
? معنویت خدا را در همین زندگی کنونی و درونیاتمان نمایان می‌کند.

*✨ کلام آخر:
معنویت پلی است که انسان را از محدوده‌های بیرونی به ژرفای درونی و از ترس به آگاهی منتقل می‌کند. ?
♾️*♾️♾️♾️♾️♾️♾️
@Mahdishafiei86 ®️
✅ اینستاگرام➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖

شما از محرک ها، نواقص و عادات خودتان با خبر هستید، اما وقتی بدانید که صرفاً آنها را می بینید و عکس العمل خاصی نشان نمی دهید، پس کار خاصی هم لازم نیست بکنید. باید خیلی مراقب باشید. چون درست در لحظه درک همین قضیه است که جهل، سراغتان می آید: «خب، کارت رو انجام دادی!» و دوباره به همان داستان تشخص بر می گردید.
تا وقتی در مسیر حقیقت گام بردارید، یک نیروی الهی همراهتان خواهد بود و از شما محافظت خواهد کرد. شاید این نیرو برای شما نامرنی باشد، اما بدانید که فضل الهی، طرف شماست و همیشه کنارتان است.
موجودیت شما، بسیار عظیم و بانفوذ است. حقیقت هم در تک تک ما انسان ها به چشم می خورد. اگر بگوییم زندگی دارای یک هدف است، می توان به همین هدف کشف حقیقت اشاره کرد تا از طریق آن، فرد از خواب زمستانی بیدار شود به هوشیاری ابدی برسد، یعنی در این فضای معنوی و الهی، ماهیت بودا، نور مسیح یا همان خودآگاهی، آشکار میشود و همه را از زندان توهمات یک هویت روانی، آزاد میکند. به امید آنکه زندگی ما گواه حقیقت باشد
♾️♾️♾️♾️♾️♾️♾️
@Mahdishafiei86 ®️
✅ اینستاگرام➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖

انسان به چه دلیل رنج می‌برد ؟

انسان به دلیل تمناهایش رنجور است، تمنای مالکیت چیزی که اساساً به تملک در نمی‌آید، و تمنای نگه داشتن ابدی چیزهایی که اساساً ناپایدارند.

مهمترین این چیزها نفس است، شخصیت او. اما همة چیزها گذرایند. همه چیز تغییر می‌کند، مگر خود تغییر.

در واقع، هیچ چیز وجود ندارد ، زیرا هرچیزی، یک روند و جریان است، به محض آنکه کسی تلاش می‌کند چیزی را تملک کند، آن چیز لیز می‌خورد و می‌رود.

خود مالک نیز مدام لیز می‌خورد و می‌رود! علت دلمردگی و علت رنجوری همین توهمات است. اینها را خوب بشناس، اگر این حقیقت را بفهمی، هیچگاه رنجور نمی‌شوی، زیرا با فهم این نکته، ریشه را از زمین بیرون کشیده‌ای

♾♾♾♾♾♾♾
@Mahdishafiei86 ®️
✅ اینستاگرام
➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖

? یلدا واژه‌ای سُریانی به معنای زایش، برابر با واژه تولد در عربی و واژه‌ی نوئل (از ریشه ناتالیس به معنی زایش) است.

⭕️ شب یلدا همان شب چله است.

چله مخفف چهله است، در گذشته چهل روز اول زمستان را "چله بزرگ" و بیست روز بعد از آن را "چله کوچک" می‌گفتند.

✳️ دلیل برپایی جشن‌ها: آیین‌های بومی و محلی از یک سو به دلیل وسعت حوزه مخاطب و اقبال مردم، و از دیگر سو ملموس بودن با مولفه‌های مکانی و زمانی، کارآمدترین آیین‌ها تلقی می‌شوند.

? زندگی جوامع پیشین برپایه‌ی کشاورزی بوده و آیین‌های شادی بخش، نوعی سپاسگزاری و برکت خواهی از خداوند به حساب می‌آمد‌ه است.

?? در ایران به دلیل اهمیت کشاورزی به عنوان شغل اصلی مردم، جشن‌های فراوانی در ارتباط با شرایط جوی، مطابقِ زمان برداشت و کاشت محصولات، یا به مناسبت وقایع نجومی برپا میشده است.

هنگام قرار گرفتن خورشید در نقطه‌های اعتدال بهاری، جشن نوروز؛
در اعتدال پاییزی، جشن مهرگان؛
در انقلاب تابستانی (آخرین روز خرداد و اول تیرماه) جشن چله تابستان؛
و در انقلاب زمستانی (پایان آذرماه و آغاز دی) جشن چله زمستان برپا میشد.

در دوره‌های مختلف زندگی اقوام ایرانی، این زمان‌ها مبدا و آغاز سال نو بوده است.

? ? جشن شب یلدا:

هر ماه (از دوازده ماه سال) و هر روز (از سی روز ماه) با نامی خوانده میشده است و هرگاه نام ماه و نام روز یکی میشد و برابر می‌افتاد جشنی برپا می‌کردند.

روز اول هر ماه، هرمزد نام داشت و ماه دی متعلق به اورمزد (اهورامزدا) بود.

به دلیل این برابری، در اولین روز دی ماه جشن بزرگی برای خداوند برپا میشد که آن را جشن "نود روز" می‌نامیدند (زیرا از این تاریخ تا عید نوروز ۹۰ روز فاصله است) این تاریخ در برخی روزگارانِ گذشته مبنای آغاز سال نو زمستانی بود.

از آغاز دی ماه شب‌ها کوتاه‌تر و روزها بلندتر می‌شود، نیاکان ما بر این باور بودند که اول دی ماه خورشید از چنگال اهریمن تاریکی نجات می‌یابد و نیروی شب را شکست می‌دهد. این زمان را که برابر با انقلاب زمستانی خورشید است روز تولد میترا یا مهر می‌دانستند (که به تاریخ میلادی ۲۱ دسامبر بوده است و بعد از رواج این آیین در روم ،در سده ۴میلادی، به سبب اشتباه حساب در کبیسه‌ها، روز ۲۵ دسامبر به عنوان روز تولد مهر ثبت شد و به این ترتیب میلاد مسیح به میلاد مهر منتسب گشت و این آیین در مشرق رواج یافت. ج .م. رابرتسون محقق انگلیسی می‌گوید: آیین مهری نقش جدی در پرورش دین مسیحیت داشته است).

مهر در باور نیاکان ما نگهبان پیمان و دوستی، نظم و راستی است. شب چله شبی است که پس از نبردی دیرباز با دیو تاریکی و سرما، نور زاده می‌شود.

فروغ مهر پیش از بالا آمدن خورشید در آسمان ظاهر می‌شود تا نظاره‌گر پیمان‌ها باشد، هزار گوش و ده هزار چشم دارد، بر فراز کوه البرز جای دارد، تواناست و بازوانش به گستره ی جهان می باشد.

⚪️سفره شب چله:

جشن شب چله بازمانده جشن کشاورزان است، جشن پایان یک سال تلاش و مبارزه با طبیعت.

در این جشن انواع محصولات کشاورزی (تنقلات و آجیل) را که برای مصرف روزهای استراحت زمستانی اندوخته می‌شد بر سر سفره‌ها می‌آوردند.

آوردن میوه‌های خشک و تر بر سر سفره در شب چله جنبه‌ی مذهبی و آیینی داشت و آن را "مَیَزد" نیز می‌گفتند که نوعی پیشکش به درگاه خداوند بوده است.

از نظر مردم گستردن سفره‌ای پر از میوه و خوراکی در آغاز فصلی که میوه‌ای در آن پرورش نمی‌یافت، شگون داشت و زمستانِ پیش رو را پربرکت می‌گردانْد.

? انار و هندوانه.... رنگ سرخ، رنگِ غالبِ سفره در شب چله، دلالتی به رنگ خورشید دارد. (خورشید را بیش از رنگ زرد با رنگ سرخ توصیف می‌کردند)

انار: میوه‌ای مقدس در آیین مهری و زردشتی است.

? هندوانه: هندوانه یادآور گرما و حرارت تابستان است و معتقد بودند خوردن هندوانه در شب یلدا سبب غلبه بر سرما و بیماری می‌شود.

در اوستا به اهریمنی اشاره می‌شود (به نام زیریچ) که در شب‌ها به سراغ یکتاپرستان می‌آید، این اهریمن به یکتاپرستان زهری می‌نوشاند. یکی از زهرهای نام برده شده در اوستا "کَبَست" یا "کَپَست" است و این همان است که آن را هندوانه ابوجهل می‌نامند که میوه‌ای بسیار تلخ و بدمزه است.

شاید ایرانیان برای مبارزه با آن از هندوانه شیرین استفاده کرده‌اند. این گمان وقتی قوی‌تر می‌شود که درمی‌یابیم این دیو سبزرنگ است (آن را زردرنگ نیز گفته‌اند) و مردم پوست سبزرنگ هندوانه را در گوشه خانه‌ها می‌گذاشتند تا هم سهم دیو به او داده شود و هم درجهت مقابله با او تدبیری کرده باشند.
♾♾♾♾♾♾♾
@Mahdishafiei86 ®️
✅ اینستاگرام
➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖

اگر می‌خواهید مزرعه‌ای را آبیاری کنید، باید کانال آبی در آن حفر کنید و برای مدت ‌زمانی طولانی و به‌طور مداوم به آن آب برسانید.

اگر فقط ۱۰ ثانیه به آن آب دهید و بعد متوقف کنید آب قبل از اینکه به مزرعه برسد در زمین فرو می‌رود.

شما نمی‌توانید بدونِ تلاش طولانی ‌و مستمر به خویش برسید و در آن مستقر بمانید.

هر بار که دست از تلاش بردارید یا حواستان پرت شود مقداری از تلاش‌های قبلی‌تان هدر می‌رود.
تداوم دم و بازدم برای تداوم زندگی ضروری است. تداوم مراقبه برای تمام کسانی که می‌خواهند در خویش مستقر باشند ضروری است.
♾♾♾♾♾♾♾
@Mahdishafiei86 ®️
✅ اینستاگرام
➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖

‏آیا شما حاضرید برای تهیه شام امشب خود در زباله‌های دیشب، دنبال غذا بگردید؟ پس چگونه حاضر می‌شوید با جست‌ و جوی در آشغال‌های کهنه ذهنی، تجربه‌های فردای خود را بیافرینید؟ رها شدن از دست حرف و سخن کسیکه باعث آزار شما شده، فقط با بخشیدن آن فرد امکان پذیر است.

با بخشیدن خود و دیگران، از دست خاطرات تلخ راحت می‌شوید و همین آرامش باعث می‌شود که آنچه را که اتفاق افتاده فراموش کنید. اکنون زمان آن رسیده که خاطرات خوش، نگاه خوش بینانه و واقع بینانه را به همه ابعاد زندگی بیندازید...

?#لوئیز_ال_هی #شفای_زندگی
♾♾♾♾♾♾♾
@Mahdishafiei86 ®️
✅ اینستاگرام
➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖

این هستیِ شگفت‌انگیز نوعی از ریاضیات دارد که با ریاضیات عادی و متداول متفاوت است. در ریاضیات متداول اگر تو دو سیب از درختی که ده سیب دارد برداری، از سیب‌های آن درخت کم می‌شود. اگر ده هزار تومن از صد هزار تومان پولت را خرج کنی، از اصل پولت کم شده است و باقیمانده دگر به اندازهٔ اول نیست. این نوعی از ریاضیات عادی و پذیرفته شده است که متأسفانه اکثر ذهن‌ها نیز توسط آن شرطی شده‌ و آن را در همه عوالم کاربردی و قابل اعتنا می‌دانند.

حال آنکه باید گفت این نوع از ریاضیات در قلمروهای دیگر حیات کاربردی ندارد. جریان حیات و آگاهی خود برخوردار از ریاضیاتی برتر است که متأسفانه اکثراً از آن غافل‌اند. در هستی چیزهایی است که هر چه از آن برداری کم نمی‌شود. هر چه از آن عطا کنی کم نمی‌شود بلکه حتی گاه زیادتر می‌گردد.

بگذار چند مثال بزنم؛ آیا اگر مادری عشق را به فرزندش تقدیم کند از عشق مادر کم می‌شود؟! آیا اگر خداوند از نور خود به ما عطا کند تا با آن ببینیم و “یَنظُرُ بِنُورِالله” محقق شود، از نور خدا کم می‌شود؟!

در ریاضیات عادی و متداول گویند اگر یک کل را به چندین جزء تقسیم کنیم و سپس آن اجزاء را جمع کنیم، دوباره عین آن کل را تشکیل داده‌ایم. مثلا اگر یک جعبه حاوی صد عدد گردو را به ده قسمت مساوی تقسیم کنیم و سپس دوباره همهٔ آن گردوها را در جعبه بریزیم دقیقاً دوباره صد گردو خواهیم داشت نه یکی کمتر و نه یکی بیشتر. حال آنکه در ریاضیات حیات برتر، گاه اجزاء یک کل، چیزی بیشتر از خود آن کل به ظهور می‌رسانند!

به طور مثال؛ شاعری که با صد واژه، شعری حکیمانه می‌سراید، او چیزی فراتر و بیشتر از معانی تک تک آن صد واژه ارائه می‌دهد. هر کدام از آن واژه‌ها را تو می‌توانی معانی‌شان را در کتب لغت پیدا کنی، اما معنا و مفهومی که ترکیب‌شان در آن شعر ارائه شده چیزی فراتر و زیادتر از معانی آن صد واژه است.

ای دوست، در ریاضیات حیات دو بعلاوه دو همیشه چهار نمی‌شود. این نوع از ریاضیات حکایتی دیگر دارد. در این ریاضیات است که چون انفاق کنی، بیشتر بدست می‌آوری. چون آگاه کنی، آگاه‌تر شوی. و هر چه عشق و محبت تقدیم کنی، از عشق و محبت بیشتری پُر گردی.
♾♾♾♾♾♾♾
@Mahdishafiei86 ®️
✅ اینستاگرام➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖

داروی همه چیز، شناخت خویشتن است.
باید بیدار شوی و جایگاهت را به عنوان شاهدی بی شکل برای تمام اتفاقات بفهمی.

وقتی این شناخت رخ می‌دهد، بیماری بزرگی تمام می‌شود، بار بزرگی رها می‌شود، شاید آزاد می‌شوی و درون قلب شکرگزاری بزرگی نسبت به خویشتن و خدا که حقیقت است، رخ می‌دهد.
♾♾♾♾♾♾♾
@Mahdishafiei86 ®️
✅ اینستاگرام
➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖

ما نفس می‌کشیم، اما نفس کشیدنمان نا آگاهانه است، مایه زندگی است، نیروی زیست است - خود زندگی است - و با این همه نا آگاهانه انجام می‌شود؛ شما از آن آگاه نیستید و اگر برای نفس کشیدنتان نیاز بود که از تنفس خود آگاه باشید اکنون مرده بودید. شما دیر یا زود آن را فراموش می‌کردید، زیرا نمی‌توانید چیزی را پیوسته به یاد داشته باشید. تنفس پلی است میان کارکردهای خود خواسته و نا خواسته بدن ما.

می‌توانیم تا اندازه‌ای نفس خود را زیر فرمان گرفته و حتی چند زمانی آن را باز ایستانیم، اما نمی‌توانیم آن را زمان درازی باز داریم. نفس بی ما رفت و آمد می‌کند و به ما بستگی ندارد. حتی اگر ماه‌ها در حالت بیهوشی به سر برید؛ نفستان باز هم دنبال می‌شود. تنفس ساز و کاری نا خودآگاهانه است.

بودا نفس را چون یک وسیله به کاربرد تا هم زمان دو کار را انجام دهد: نخست آن که آگاهی پدید آورد و دوم این که به آگاهی پدید آمده اجازه دهد به همه یاخته‌های بدن راه پیدا کند. او گفت: «آگاهانه نفس بکشید.» این سخن به معنای انجام پرانایاما یا تنفس یوگایی نیست؛ بلکه تنها به معنای آن است که نفس را بی آن که دگرگونش کنید، موضوعی از آگاهی سازید.
نیاز نیست آهنگ نفس کشیدن خود را دگرگون کنید. آن را همان گونه که هست، به گونه طبیعی رها کرده و دگرگون نسازید. اما زمانی که نفس را به درون می‌کشید، آگاهانه دم فرو برید و به آگاهی خود اجازه دهید که با نفس درون رونده همراه شود. و زمانی که بازدم انجام می‌دهید، اجازه دهید که آگاهی شما نیز با نفس برون آینده‌تان همراه شود.
♾♾♾♾♾♾♾
@Mahdishafiei86 ®️
✅ اینستاگرام➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖