🟠 فراخوان یازدهمین جشنواره شعر بوی عیدی کانون قند پارسی دانشگاه اصفهان 🟠

از شاعران عزیز دعوت می‌شود با ارسال آثار خود با موضوع آزاد در دو بخش:

🌀 شعر آزاد ( در قالب‌های نیمایی و سپید و...)
🌀 شعر کلاسیک

در جشنواره بوی عیدی شرکت نمایند.

🗓مهلت ارسال آثار: ۶ اسفند

به همراه اهدا جوایز نقدی به سه اثر برگزیده در هر بخش💲

➖ علاقه‌مندان به شرکت در جشنواره می‌توانند در هر بخش یک اثر ارسال کنند.
➖ همچنین آثار مربوطه نباید جزو آثار جشنواره‌های سابق بوده یا در جایی چاپ شده باشند.
➖ آثار ارسالی باید در قالب ورد و به‌ همراه مشخصات کامل شاعر همچنین شماره تلفن و آدرس ارسال شوند.

ارسال اثر به آیدی تلگرام:
💬 @Ghand_Admin

@ghande_parsi_ui | کانون قند پارسی

دوره آنلاین خوانش داستایفسکی
«آشنایی با جهان داستان‌های فئودور داستایفسکی»
سیاوش گلشیری
بررسی و تحلیل رمان‌های
یادداشت‌های زیرزمینی،
جنایات و مکافات،
ابله و
برادران کارامازوف
چهارشنبه‌ها 18:30
تاریخ شروع: 8 اسفند 1403

چهارشنبه‌ها ساعت 18/30

هماهنگی و اطلاعات بیشتر: @dastan_golshiri

داستان آقای نویسنده تازه‌کار است.
اثر بهرام صادقی

دانشجو، آفرینش، کنش

«علیه وضعیت»
بازنمایی واقعیت موجود فضای آکادمیک بسیار ترسناک به نظر می‌رسد.
دانشگاه امروز یک دبیرستان جذاب به حساب می‌آید که از هرگونه کنش مثمرِثمر تهی است.
روز دانشجو با مناسبت تاریخی خود هیچ نسبت و گرایشی ندارد. 16 آذر بیش از اینکه یادواره‌ای باشد برای کنش ضد استعماری دانشجوی ایرانی، یک استهزا است.
دانشگاه نه تنها هیچ ارتباطی با این مناسبت ندارد، بلکه تبریک‌ها و تخفیف‌ها و بنرها و ...به این انفعال شخصیتی و برخورد مد گونه و مصرفی بیشتر دامن می‌زند.
دانشجوی امروز نه تعریف مشخصی برای بودنش در این فضا دارد، نه می‌تواند از این تجربه زیسته برای خود یک هویت منحصر به فرد داشته باشد.
خود مسئله تخصص و نظریه‌مندی و تکنولوژی که دلالت دانشگاه در جامعه را تعیین می‌کند، براساس کنش‌مندی، آفرینش و صناعت برای یک جامعه سالم و پیشرو، شناخته می‌شود.
این تعاریف برای جامعه‌ای که ما در آن زیست می‌کنیم، پوزخند تلخی به همراه دارد که عقل سلیم اجتماع حاضر، آن را پس می‌زند.
حال دانشگاه خوب نیست. نه استاد و عضو هیئت علمی و نه دانشجو به کنش‌مندی لازم برای بروز خود دسترسی ندارند. دانشگاه امروز بیشتر شبیه مهد کودکی برای جوانان در دهه بیست زندگی‌شان است تا در توهم واحدهای درسی و جزوه‌ها و مدرک‌ها از مواجهه با واقعیت اجتماعی خود بر حذر باشند.
تا حد زیادی میتوان معادل تاریخی آن را در خانقاه‌های بنگ زده و بی‌فعل عصر خوارزم‌شاه و عصر صفوی جستجوکرد.
و هر چه بر افیون این فضای آکادمیک افزوده می‌شود، بیگانگی افراد درون آن با خود و با آنچه در بیرون از درهای دانشگاه منتظرشان است، بیشتر می‌شود.
این سواد نسبتی با نظام شهروندی ندارد. این فضا یک برون رفت و یک محل گریز برای مهار فشار جمعیت و تورم و بیکاری و سایر است.
و این گونه است که حتی اگر فردی در دانشگاه (اعم از اساتید و دانشجویان) از دلالت حضور خود و موقعیت‌اش درک مشخص داشته باشد، جز مهاجرت، چشم انداز روشنی نخواهد دید. این مسئله ترسناکی است که پیشاپیش نیز رخ داده است.
دانشجوی امروز برای تثبیت اعتبار و هویت خود چاره‌ای جز فردیت و کنش‌مندی در دایره زیستی خود ندارد.
و از این منظر، فعالین دانشجویی سربه‌هوا که عمدتا از به نحو احسن گذراندنِ واحدهای درسی خود باز می‌مانند، یا آنها که با تمام توان و انرژی در حال تعمق در تخصص خود و گرفتن مدرک زبان هستند، تنها چراغ‌های روشن برای شناساندن هویت دانشجو می‌باشند.
روز دانشجو گرامی باد.

وحید خادمی

بی خوابی
شعر و صدای محمد مختاری

ـ‌ـ‌ـ‌ـ‌ـ‌ــــــــــــــــــــــــ
@Ghande_Parsi_UI
Instagram

شعر و صدای رضا براهنی
#رضا_براهنی
#محمد_مختاری

ـ‌ـ‌ـ‌ـ‌ـ‌ــــــــــــــــــــــــ
@Ghande_Parsi_UI
Instagram

شنبه ساعت 12 میزبان شما عزیزان خواهیم بود در نشست هفتگی داستان
با حضور سیاوش گلشیری
به همراه خوانش و نقد سه داستان از
زهرا محمدی
نسیبه صرامی
سمیه حسینی
مکان: سازمان دانشجویان

خنده روی آب
بیژن الهی

و آب که با حرکت کشتی امکان می‌داد،
از حرکت کشتی به شتک
شیشه‌های کاژه را می‌پوشاند:
نمی‌شد از تو
بیرون را دید، تنها می‌شد
حسی از حرکت داشت، حسی از حرکت
به عقب یا به جلو
چه فرق داشت؟

مرگ!
خیلی از پیری مردند ولی می‌شد
از جوانی هم مرد.

—جوانی‌ها
‌

تنها
بیژن الهی

چیزی به دست نمی‌آری،
چیزی نمی‌دهی از دست؛
تنها خطّی خون،
تنها راهی برای اجتناب
از واقع،
سرخ، اما
از اشتباهِ عاشقان.
حتا به دست نمی‌آری،
حتا نمی‌دهی از دست،
بس که آهسته غرق می‌شود
پروانه‌ی سفید
در شرابِ سنِ تو.

—دیدن
‌