چهره لبنان زخم برداشته است و آن زیبایی زمینی که توریست‌ها را به آنجا می‌کشید، دیگر از کف رفته است. عروس خاورمیانه چهره‌ای سوخته و زشت یافته و این واقعه می‌توانست بسیار تأسف‌آور باشد، اگر انسان را برای تن‌پروری و سبک باری در کرانه‌های امن و فراغت آفریده بودند.
سخن در تقدیس جنگ نیست، سخن در معنای وجود انسان است که با رنج و بلا نسبتی انکارناپذیر دارد. گل وجود انسان را در کوره رنج پخته‌اند و حقیقت آن جز در کشاکش بلا ظهور نمی‌یابد.

پ.ن: با سید مرتضی آوینی زمستونو سر می‌کنم. صدا مربوط به سید محمد آوینی است.
@Nucleader

پزشکیان به زن قالیباف در دولتش حکم داده.
زن قالیباف با بودجه مجلس همایش گرفته و شوهرش و پزشکیان رو دعوت کرده.
پزشکیان عکس زنش رو می‌بینه و گریه میکنه.
زن قالیباف میره بالا و با بغض برای عشق و وفاداری پزشکیان روضه می‌خونه.
دختر قالیباف و پزشکیان هم که معلوم نیست چه کاره مملکتن ردیف جلو نشستن و سخنرانی مامان باباهاشون رو تماشا می‌کنن و با بغض اونا بغضی میشن.
این وضع مملکت در سطوح بالاشه.
وضع پایین مملکت هم که معلومه. مردم دنبال پیت نفت و کپسول گاز و موتور برق و هواساز و بخاری برقی‌ان!

porteghaldaan ✍

@makshufat

در ستایش حمزه و جعفر علیهماسلام

اخيرا یک استوری در اینستاگرام از اینها که به استوری خودت اضافه میکنی دست به دست می چرخید. عکس رهبری داشت و زیرش نوشته بود:
«از مقداد پرسیدند هنگام حمله به خانه حضرت زهرا و امیرالمؤمنین چه کار کردی؟ گفت: ما مامور به سكوت بودیم ولی دست به قبضه شمشیر و چشم در چشم علی منتظر اشاره بودم.»

شاگردان امام باقر عليه‌السلام از ایشان درباره حوادث بعد از شهادت پیغمبر صلى‌الله عليه و آله و سلم و اینکه مردم تا چه اندازه امیرالمومنین را خوار شمردند می‌پرسیدند. یکی از آن‌ها به امام گفت پس آن عزت بنی‌هاشم و مردان دلاورش چه شدند؟ امام می‌گویند:
«آن روز چه کسی از دلاوران بنی‌هاشم زنده بود؟ برای علی علیه‌السلام دو تن از مردان ناتوان زبون تازه مسلمان یعنی عباس و عقيل مانده بود که هر دو از آزاد شده‌ها بودند.
به خدا سوگند اگر حمزه و جعفر زنده بودند، آن دو نفر دستی بخلافت و آرزوئی که در سر پرورانده بودند نداشتند و اگر شاهد کارهای آن دو نفر (اولی و‌ دومی) بودند، آنها را زنده نمی‌گذاشتند.»

مقداد از دوستان امام است، آدم بزرگ و شریفی است، اما حضورش باعث نشد کار مولا به آنجا نرسد که دستانش را نبندند. باعث نشد آن مصیبت‌ها بر دختر پیغمبر وارد نشود. «اگر حمزه و جعفر بودند»، حضورشان چه می‌کرد که حضور مقداد نکرد؟ این آن‌جایی است که تفاوت دیدگاه و عملكردها نسبت به ولایت را مشخص می‌کند.
«اگر حمزه و جعفر بودند»، یعنی نقش‌هایی خالی مانده بود و وظایفی درست انجام نشد که در نتیجه‌اش شخصيت‌های بزرگی مثل مقداد مامور به سکوت می‌شوند.

این صحبت‌ها برای امروز درس‌هایی دارد. اول اینکه در بلاها و حوادث نقش آدم‌ها سرنوشت‌ساز است. آدم می‌تواند در کنش‌گری به درجه‌ای برسد که حضورش باعث پشتیبانی امام معصوم و نبودش موجب رنجش او شود.
معلوم است آدم‌هایی مثل حمزه و جعفر عليهماسلام آنقدر اهمیت دارند که در رخدادهای تاریخی و فتنه‌هایی که اسلام با آن مواجه شده معادلات را تغییر دهند.
دوم آنکه حتی امام معصوم نیز برای راه خود نیاز به مردانی بزرگ دارد. او اگرچه خلیفه خدا بر روی زمین و حجت بلافصل خدا است، اما تا وقتی کسانی مثل عمار کارهایش را تبيين نکنند و کسانی چون حمزه و جعفر برایش شمشیر نزنند، ولایتش غصب می‌شود و کار به آنجا رسد که می‌دانیم.

بعضی‌ها همیشه منتظرند که ولی خدا حرف بزند، ولی خدا کار بکند، بگوید که آن‌ها چه کنند. بعضی هم قبل از اینکه او بگوید کار می‌کنند و می‌دانند او چه میخواهد و شرایط را برایش مهیا می‌کنند.

پ.ن: روایت امام باقر علیه‌السلام من را یاد شهیدان قاسم سلیمانی، سید ابراهیم رییسی و سید حسن نصرالله انداخت. خدا آن‌ها را با حمزه و جعفر علیهماسلام محشور کند.
@Nucleader

محمد عربی آبروی هر دو سراست
کسی که خاک درش نیست خاک بر سر او

@Nucleader

واسه برخی در جامعه مادحین و جامعه منبری‌های معروف انتخابات تموم شد؟ دیگه پیگیر حاج قاسم و آقای رئیسی و اینا هم نیستن ظاهرا!

@Nucleader

از «رفع حصر» چه خبر؟
این سوال می‌تونه سرنوشت وعده‌های روحانی دوم رو هم مشخص کنه.

@Nucleader

تحلیل آسان| بخش دوم
مدت زمان مطالعه ۳-۵ دقیقه

پرسش دیگری که می‌شود داشت این است که آن رأی ۱۸ میلیونی شهید رییسی در انتخابات پیشین چه شد؟ اگر بخشی از رأی او به مسعود پزشکیان منتقل شده، پس ایا نباید در تحلیل تاثیر حضور اصلاحات تردید کنیم؟ نباید در تحلیل همه می‌خواهند مذاکره جلو برود یا چیزهای دیگری تردید کنیم؟

اگر بخشی از رای او اصلا در انتخابات شرکت نکرده، آیا همه آن‌ها ضد نظام شده یا قهر کرده‌اند؟ یا یکپارچه نبودن جبهه اصولگرایی آن‌ها را منصرف کرده یا چه؟ از آن ۱۸ میلیون اگر ۱۲ میلیون به یکی از کاندیداهای جبهه انقلاب رای می‌داد، لااقل اگر مستقیما پیروز نمی‌شد، با درصد ارای زیادتری به عنوان نفر اول بالا نمی‌رفت؟
آن ۱۸ میلیون چه شد؟ ضد نظام و برانداز شد؟ قهر کرد و بی‌تفاوت شد؟ یا دلسرد شد و به انفعال و بی‌کنشی کشیده شد؟

پس این‌ها چیزهایی است که می‌شود پرسید. می‌شود آن ۶۰ درصد را فورا ضد نظام کرد و دل خوش به این تحلیل‌های آبگوشتی شد، درحالیکه اگر ترتیب افراد تغییر میکرد، این درصد هم تغییر داشت. و می‌شود این ۴۰ درصد را هسته سخت حامیان نظام در هر شرایطی نامید، که خب پس حضور اصلاحات و عدم حضورش را چه می‌کنیم؟
شاید ان بی‌کنشی، آن دلسردی و مفعل شدن را باید نوعی کنش یا نوعی بی‌کنشی دانست و بهش فکر کرد.
به هر حال همه این سوالات را هر کسی اگر خواست می‌تواند از خودش بپرسد، اما در جبهه انقلاب از رهبر عزیز انقلاب، از محمدباقر قالیباف و همه کسانی‌ که از او حمایت کردند مثل جامعه وعاظ، منبری‌ها و هیئتی‌ها که در محرم میلیون‌ها مخاطب دارند، اما ظاهرا تاثیرات متفاوتی داشته‌اند، از سپاه و فرماندهان ورود کننده‌اش، از سعید جلیلی تا هر کسی دیگر که واقعا فکر می‌کند دلسوز انقلاب است و به این اسم دفتر و دستک و دکان درست نکرده حتما موظف است از خودش بپرسد و برایش جواب پیدا کند و یک فکری برایش بکند.
آن ۶۰ درصد اگر همه‌شان برانداز و ضد نظام هم نباشند، منفعل و بی‌کنش شده‌اند و این حتما به ضرر جمهوری اسلامی است.
حالا اگر بقیه دوست دارند سریع تحلیل‌های خودشان را دربیاورند و یک فکت محکم کنند، به خودشان مربوط است.

@Nucleader