چیشد واقعا چیشد
چیشد که یه روز اخرین بار همگی خونه مامان بزرگ کنار هم غذا خوردیم
شاید تو حواست نبود ولی
اخرین بار خونه بالشتی درست کردی
شاید تو حواست نبود ولی
برای اخرین بار با مدرسه اردو رفتی
شاید تو حواست نبود ولی
برای اخرین بار تو ماشین خوابت برد و بابات تورو کول کرد گذاشت روی تخت
شاید تو حواست نبود ولی
برای اخرین بار تو گوشی مامانت بازی دانلود کردی
شاید تو حواست نبود ولی
تو حواست نبود ولی انجام همه اینا برای اخرین بار بود...

مدتى است كه فيلم‌ها را نمی‌توانم در يک مرحله تماشا كنم نصفـه می‌ماند يا در چند نوبت می‌بينم. كتاب‌ها نصفه می‌ماند و پرسه‌ها هم زود خسته می‌كنند، بر می‌گردم، انگار رفته رفته آدم نفس كم می‌آورد. يک چيزى در وجود ما از كار افتاده ، يا شايد خسته است و دقيقا معلوم نيست كه چیست.

«تا آخر عمر درگیرِ من خواهی بود. و تظاهر می‌کنی که نیستی. مقایسه تو را از پا در خواهد آورد من می‌دانم به‌ کجای قلبت شلیک کرده‌ام تو دیگر خوب نخواهی شد.»

افشین یداللهی

بی‌احساس
بودن
رو
از
کسی
یاد
گرفتم
که
بیشترین
حس
رو
بهش
داشتم!

هرکی غماشو یجور فراموش میکنه
و یجور خودشو خالی میکنه تا اروم شه،
یکی با گریه، یکی با سیگار، یکی با داد،
یکیم همش اهنگ گوش میده ولی
خب من حتی با همه اینام دیگه
نمیتونم خودمو خالی کنم و آروم شم
انگار قرار نیست دیگه آروم شم.

‏دختر شماس؟
‏مرسی که بزرگش کردید،دیگه دختر خودمه

دارم فکر میکنم یه روزی تو یه سال نه چندان دور، میشینیم به تماشای این روزا و شبایی که مثل برق و باد گذشت.به روزایی که قضاوت کردیم دروغ گفتیم تهمت زدیم دل شکوندیم حتی به شب هایی که بخشیدیم محبت کردیم شکستیم موندیم رسیدیم و دوباره بلند شدیم.دارم فکر میکنم یه روز میشینیم زیر همون آسمون،کنار همین زندگی،به تماشای روزا و شبایی که هرلحظه ش ارزش شکستن و دلخوری هارو نداشت.هر روزش تاب تحمل اونهمه بی مهری و اضطراب و نداشت. دارم فکر میکنم یه روز به داشته هایی که قدر ندونستیم و به راحتی از دستش دادیم غبطه میخوریم...