Sex and the city در نهایت، دخترها می‌مانند و گربه‌‌هایشان در خانه آیدا را که باز کردم، همه جا تاریک بود. آیدا گوشه کاناپه نشسته بود و دورش را هاله‌ای از دود ماریجوانا گرفته بود. گربه کوچولویش را ناز می‌کرد و قربان صدقه‌اش می‌رفت. خانه به نظر خالی میامد.…

sex and the city | جای درست حرف از استیک که شد، یادم افتاد به سعید زنگ بزنم. سعید کسی است که فقط به خاطر او به تهران بیایی. بهش گفتم وقت دارد من را تا خانه آیدا برساند؟ بهترین و منطقی‌ترین راه برای بهانه دیدار جور کردن با یک پسر همین است. پسرها عاشق این…

sex and the city| سیب‌زمینی یا استیک دومین کسی که بهش زنگ زدم، گلی بود. کسی که با امیرحسین، بهترین همکارم ازدواج کرده بود و حالا داشتند بی‌سروصدا کنار هم زندگی می‌کردند. برای اینکه به خانه‌شان برسم، باید چهار طبقه را بدون آسانسور بالا می‌رفتم. هر طبقه بوی…

sex and the city| وقتی گربه آوردن جواب نمی‌دهد به محض ورودم به آپارتمان کافی بود بوی ماریجوانا را دنبال کنم که آدم را یاد کلبه جادوگرها می‌انداخت. در باز شد و آیدا با چشم‌های ببعی مانندش بغلم کرد و چمدانم را از دستم گرفت. آیدا تنها رفیقی است که آدم را به…

sex and the city| اهمیت لباس‌زیر نو من همیشه تلاش می‌کردم سطح خودم را با دوست شدن با مردهای باکیفیت بالا ببرم. مردهایی که باعث می‌شوند درهای جدیدی به روی آدم باز شود. مردهایی که بعد از خداحافظی باهشان متوجه می‌شوی یک سرو گردن بالاتر رفته‌ای. دستت آمده غذای…

sex and the city|
اهمیت لباس‌زیر نو

من همیشه تلاش می‌کردم سطح خودم را با دوست شدن با مردهای باکیفیت بالا ببرم. مردهایی که باعث می‌شوند درهای جدیدی به روی آدم باز شود. مردهایی که بعد از خداحافظی باهشان متوجه می‌شوی یک سرو گردن بالاتر رفته‌ای. دستت آمده غذای مدیترانه‌ای یعنی چی و یاد گرفته‌ای استایل اسمارت کژوآل داشتن چطوری‌ست. با این‌حال مدتی بود که دیگر هیچ مردی نمی‌توانست این کار را با من بکند. حس آدمی را داشتم که تا پست دکترا خوانده و حالا دیگر مرحله بعدی برایش وجود ندارد. این شد که تصمیم گرفتم به جای مردی جدید، به شهری جدید فرصت بدهم: تهران. به همین دلیل با چمدانی که دست‌کم سی دست لباس تویش بود، بیرون راه‌آهن ایستاده بودم. شهری که قرار بود مردهای جدیدی را سر راهم قرار بدهد و صد البته یک سروگردن بالاترم ببرد.

ورود آدم به تهران، مثل پا گذاشتن به نیویورک نبود. این حس را به آدم نمی‌داد که حالا از برکه‌ای کوچک وارد اقیانوسی بزرگ شده. شاید می‌شد بگویی فقط وارد یک برکه بزرگتر شده‌ای. همین. شاید هم اشتباه من بود که نقطه ورودم به شهری جدید را از راه‌آهنش انتخاب کرده بودم. شاید اگر از فرودگاه شروع می‌کردم، این ورود جلوه‌ی بیشتری داشت. اما من کمی سانتی‌مانتال هستم و هنوز فکر می‌کنم سفر با قطار فرهیخته‌تر به نظر می‌رسد. شاید هم چون هنوز هم تصورم از قطار، سلین با یک کتاب است که از پنجره به بیرون خیره شده. البته این که دختر پولداری نیستم هم بی‌تاثیر نیست.
وقتی با هزینه یک لبخند، مهماندار قطار چمدانم را تا دم در راه‌آهن آورد، بوی دودی تهران را توی سینه‌ام دادم. تهران هم مثل هر کلانشهر دیگری در دنیا همان اول به تو می‌فهماند که مال کدام طبقه اجتماعی هستی. کافی است هرکسی به کفش‌هایت نگاه کند و بعد به گوشی‌ات که آیا آیفون هست یا نه. اگر کفش خوبی پات نباشد و آیفون به دست نباشی نمی‌توانی هیچ گهی بخوری. به کتونی‌های سفیدم که از دود خاکستری رنگ شده بودند، نگاه کردم و یکراست رفتم سراغ اولین لباس‌زیرفروشی تا با نصف پس‌اندازم بهترین لباس زیرش را بخرم. یک لباس زیر خوب می‌تواند به آدم اعتمادبه‌نفس شق و رق راه رفتن بدهد حتی با اینکه دیده نمی‌شود.
بعد ازینکه با لباس‌زیرهای نو از مغازه بیرون آمدم، لیست مخاطبین گوشی‌ام را چک کردم. اینجور وقت‌هاست که آدم می‌فهمد دوست چندانی ندارد. بالاخره تصمیم گرفتم به آیدا زنگ بزنم. خوشبختانه با صدایی خوشحال جواب داد توی خانه منتظرم است.

I'm only lonely in the crowd
Strangers and faces tear my gown
War in my mind turns up the
Heaven's sirens
Roaring lions
I'm takin' the devil down
Devil down
Devil down
Devil down

@sparrow_is_typing

با اینحال مهم نیست نوع کشتی چی باشه، یک چیز بین نسخه بابلی و نسخه عبری داستان نوح مشترکه: «انسان به راه خطا رفته است و باید در مورد او تجدید نظر شود. بهترین کار این است که نسل او را از روی زمین پاک کنیم و شروعی تازه بیافرینیم»

دارم با فلوبر دیوونه‌تون می‌کنم. نه؟

حالا که دیوید لینچ با سیگار ریه‌هاشو به فاک داده، کی بهمون صبح بخیر بگه؟