I'm only lonely in the crowd
Strangers and faces tear my gown
War in my mind turns up the
Heaven's sirens
Roaring lions
I'm takin' the devil down
Devil down
Devil down
Devil down

@sparrow_is_typing

با اینحال مهم نیست نوع کشتی چی باشه، یک چیز بین نسخه بابلی و نسخه عبری داستان نوح مشترکه: «انسان به راه خطا رفته است و باید در مورد او تجدید نظر شود. بهترین کار این است که نسل او را از روی زمین پاک کنیم و شروعی تازه بیافرینیم»

دارم با فلوبر دیوونه‌تون می‌کنم. نه؟

حالا که دیوید لینچ با سیگار ریه‌هاشو به فاک داده، کی بهمون صبح بخیر بگه؟

بین اطرافیانم تنها کسی که نگران جنگه، دنیا، دختر اتاق بغلیه. یه دختر نود کیلویی که با خواهرش تو خوابگاه‌مون زندگی می‌کنه و همه رو «جوجو» صدا می‌زنه. انگار یه مرغه و ما همه جوجه‌هاشیم. هر بار که یه خبر از جنگ میاد ، میگه: «جوجو اگه جنگ بشه، عروسیم کنسل میشه» و هیچ دفعه هم جواب نمی‌ده جنگ ایران چ اسرائیل چه ربطی به دوس پسرش داره.
الانم با خواهر چهل ساله‌ش جلوی تلویزیونه و داره می‌گه: «نتانیاهو یه حرومزاده‌س... فقط خوشتیپه» بهش میگم: «من حرومزاده‌های خوشتیپ رو ترجیح می‌دم».

مشکل من غم داشتن نیس، مشکلم غم‌های کوچیک داشتنه. غم‌هایی مناسب یک آدم کوچیک. غم‌هایی مثل:

اینکه هم‌اتاقی ده‌سال‌ازمن‌کوچیکترم سعی می‌کنه سرم رییس بازی دربیاره.
اینکه هر روز صبح خواب می‌مونم
اینکه پول ندارم برای خودم کفش رانینگ بخرم تا برم و بدوئم
اینکه هر روز بعد کار باید به این فکر کنم که شام چی بخورم
اینکه هر روز کمرم درد می‌کنه
اینکه باید کم‌کم برای خودم کرم ضدچروک بخرم که بوی شاش می‌ده
اینکه کل هفته یه نوع غذا می‌خورم
اینکه هر بار به مامانم زنگ می‌زنم، به جای اینکه حالمو بپرسه غر می‌زنه که فراموشش کردم تا بهم عذاب وجدان بده
اینکه سیگار کشیدن بی‌قرارم می‌کنه و دیگه بهم حال نمی‌ده
این‌که باید حواسم باشه فیبر بخورم تا یبوست نشم
اینکه کاهوم داره توی یخچال خراب میشه
اینکه پول تراپی رفتن ندارم
اینکه مغزم یادش رفته با مسائل شوخی کنه
اینکه وقتی توی تختمم دلم می‌خواد بیرون باشم و وقتی بیرونم، دلم می‌خواد تو تختم باشم

و خیلی چیزای دیگه که میشه به این لیست اضافه کرد. غم‌های من هم مثل خاورمیانه‌ای بودنم، کف هرم مازلوی غم‌ها قرار می‌گیرن. با این غم‌ها نمیشه کاری کرد. نمیشه ازشون تجربه‌ای کسب کنم. حتی نمیشه ازشون چیزی بنویسم چون غم‌هایی دم‌دستی‌ان و صدالبته که خود منم انگار برخلاف میل و با تمام انکار کردنم، یه آدم دم‌دستی‌ام. میل‌ها و آرزوهای من کوچیک و حقیرانه‌ن. دوست داشتم می‌تونستم از غم‌هام چیزی خلق کنم. مثل مونک که تونسته از حسادتش، یه تابلوی نقاشی خلق کنه و بگه من حسودم ولی می‌تونم این حسادت رو به یه تابلوی نقاشی تبدیل کنم. من تهش بتونم از سرهم کردن این غم‌های کوچیک، یه متن کوتاه دربیارم و توی یه کانال ۱۴۰۳نفره، منتشرش کنم. همین.

? @sparrow_is_typing

Hello it's me the mistress
Is there anybody home?
'Cause the last place I should be
Is sittin' here alone

@sparrow_is_typing

There ain't no love, if there ain't no crime
That's a rap, that's a rhyme

@sparrow_is_typing