من از مدرسه متنفر بودم.
چرا باید از یادآوری دوران مدرسه خوشحال بشم و بگم یادش بخیر؟ وقتی مجبورمون می‌کردن تا روپوشای رنگ تیره بپوشیم و مقنعه زوری بزنیم؟ هر بار عین بازجوها می‌ریختن تو کلاسامون و کیفامون رو می‌گشتن و اگه آینه یا عطر داشتیم مثل مجرم می‌بردنمون دفتر. صورتامون رو توی نور می‌گرفتن که دونه دونه موهاش رو چک کنن. جدا از اون همه چرت و پرتی که بهمون درس می‌دادن و معلمای عجیب و گاهی بی‌سوادی که داشتیم.
خیلی خوشحالم که نه خودم دیگه محصلم و نه بچه‌ای دارم که بفرستم مدرسه خزعبل بهش درس بدن.

دو سال گذشت. هنوزم همون. ذره‌ای از خشمم کم نشده.

کلاس خصوصی زبانم رو تبدیل کردم به کلاس نیمه خصوصی که هزینه‌هام کمتر بشه بتونم ماهی یه بار برم ناخن‌هام رو ژلیش کنم. چون باید یه تغییر در زمینه زیبایی تو زندگیم ایجاد کنم که انگیزه بده زندگی کنم.

زن بودن این شکلیه دوستان.

یکی از اساتید انسان‌شناسی پیش از تاریخ، یه چیزی درباره رفتار امروز بشر می‌گفت که من حقیقتا برای یه میلیونیم بار ایمان آوردم که راه شناخت رفتارهای امروز بشر از آگاهی داشتن از دنیای باستان می‌گذره.
حرفش هم این بود که می‌گفت اگه ما امروزه برای ایجاد فضای عاشقانه و رومانتیک نور محیط رو کم می‌کنیم، یه جای خلوت رو انتخاب می‌کنیم، شمع روشن می‌کنیم، همه به اون عادت‌های رفتاری باستانی اجداد ما برمی‌گرده که تو غار‌ِ کم نوری که تنها سرپناهشون بوده و با آتیشی که همیشه روشن بوده با هم خلوت می‌کردن.
یعنی اینکه ما انجام این کارا در مکان عمومی رو تابو می‌دونیم به این حافظه تاریخی ما مربوط میشه و اغلبمون هم دلیلش رو نمی‌دونستیم.

من این برادر دوستم و خانمش رو قبلا دیده بودم و این ماجرا رو هم می‌دونستم. داشتیم همه ناهار می‌خوردیم و چون ناهار زرشک پلو با مرغ بود این دو تا برنج خالی و سالاد خوردن. بیچاره‌ها با افتخار میگفتن هشت ساله که لب به گوشت نزدن. اما خبر نداشتن اون شب سوپ با آب گوشت خوردن. ?

برادر و همسر برادر یکی از دوستام گیاه‌خوارن. یه روز اینا دعوت میشن خونه خواهر بزرگشون که زن خیلی مذهبی ‌و سختگیریه. موقع درست کردن غذا دوستم متوجه میشه خواهرش داره توی سوپ آب گوشت می‌ریزه. بهش میگه: «چه کار داری می‌کنی؟ مگه نمی‌دونی اینا گیاهخوارن؟» خواهره هم میگه: «ولش کن بابا. آخه سوپ بدون آب گوشت خوشمزه نمیشه.» خلاصه دوستم حریف نمیشه و از این حرکت خواهرش خیلی ناراحت میشه. اون بیچاره‌های بی‌خبر از همه جا سوپ رو می‌خورن.
حالا دوستم می‌خواد تلافی کنه. یعنی خواهرش اینا رو دعوت کنه خونشون و یواشکی توی غذاشون گوشت خوک بریزه. :)))
انتقام سخت :))

آقای ح، یکی دیگه از فرش‌فروشای اینجا ۹۰ سالشه. همونه که هر موقع نباشم سراغم رو می‌گیره. بعد از یه مدت مریضی و برگشتن به حجره، صدام کرد. رفتم حجرش. به شوخی گفت: «نبودی. فکر رفتی کربلا برام سجاده بیاری.» :)))
دیگه گرم صحبت شدیم. رشته تحصیلیم رو پرسید گفت: «فلان خونه تاریخی رو دیدی؟» یه لحظه بغضم گرفت گفتم: «بله. با پدرم قبلا رفته بودیم اونجا.» گفت: «خدا پدرت رو رحمت کنه. اون خونه پدری منه. روزای خیلی خوبی رو تو اون خونه داشتم. پدرم مرد بزرگی بود.» بعد اونم بغضش گرفت و یهو هر دو گریمون گرفت و چند ثانیه هر دومون برای پدرامون گریه کردیم.
آدم باورش نمیشه با یه پیرمرد ۹۰ ساله هم حس و حرف مشترک داشته باشه.
خیلی عجیب بود. من فهمیدم ۹۰ ساله هم بشی باز این دلتنگی لعنتی تموم شدنی نیست.

#قصه_های_حجره

تا صحبت تخت جمشیده بگم اسم اصلی تخت جمشید همونیه که یونانی‌های باستان می‌گفتن یعنی Persepolis.
پرس یعنی پارس و پولیس در زبان یونانی یعنی شهر. پس اسم اصلی و فارسی تخت جمشید در واقع «شهر پارسه» ست.

#زنگ_تاریخ

حالا اون کار ساده‌ای که گفتم بیاید با هم انجام بدیم ساختن دستبند تیر و باده. خیلی هم آسونه. هفت رشته نخ یا کاموای رنگی رو بتابید به هم و به مچ گره بزنید.
توی این ده روز دستبند تیر و باد به یاد تیرگان دستمون باشه و اگه کسی فلسفش رو پرسید براش از این روزهای فراموش و شاد بگیم. می‌تونیم این اطلاعات رو نشر بدیم شاید یه روز بازم این جشن‌ها به زندگیمون برگشتن.

پایان