وقتی شنیدم دوستم می‌خواد از سیزده مهر بره دانشگاه فرهنگیان:

آقا. یکی از فانتزیای من این بود انقدر پولدار شم که برای آجیم یه پیانوی خوب بگیرم. آرزوهه به قهقرا رفت :))))
این پیانو رو ۴ تومن گرفتن براش چندسال پیش :))))

تموم این حرفا بهانه‌ستتت.

تصمیم گرفتم مایو نگیرم و با توجه به اینکه دارم بر می‌گردم خوابگاه، اون پول رو به کس یه گاو دیگه‌ای‌ بزنم.

وای????. از یک مهر، یک‌ماه پشت سرهم صبح‌ها بلوکیم. ۷ونیم باید اونجا باشیم. اموشنال دمج???????????

یه بار برای اولین بار داشتم همکلاسی‌های دوستم رو می‌دیدم، برگشت بهم گفت مائده‌ام مثل توئه تلاش می‌کنه اجتماعی باشه، نمی‌دونم من چرا جذب هرچی یبسه می‌شم :)))))
من همونجا از هم گسستم و الان فقط خواجه حافظ شیرازی نمی‌دونه که برای اجتماعی بودن انرژی زیادی صرف می‌کنم :)))))))))

با یه یارویی دارم صحبت می‌کنم، مجبور شدم وسط صحبت برم یک ویدئوی بیست دقیقه‌ای رو توی یوتیوب روی 2x ببینم که یه وقت درمورد چیزی که اطلاعاتم کمه سوتی ندم. یعنی خب سگ رو هم بزنی نمی‌ره این موقع شب درباره‌ی لهجه‌ی اسکاتلندی ویدئو ببینه. =)))))))))))

وای حالا تازه من یک پونصدم فکرهام رو می‌‌نویسم اینجا. اگه قول می‌دید چرب کنید که از فردا روزی پونصد تا نیومسیج خواهیم داشت.

حتی از اینکه انقدر اینجا حرف‌های تکراری که مغزم رو جویده‌ن می‌زنم هم حس بدی دارم. انگار که می‌شنوم کلی آدم می‌گن بسه دیگه یارو سابیدیمون.