‌ ‌ ‌‌‌ ‌
وای فقط این سفره ها که زیر دستته
چقدر وایب اصفهان میده✨

تو این هفت سال دانشگاه اومدن تنها مهارتی که به نحو احسن کسب کردم تخمین صحیح و موییِ کمترین میزان درس خوندن که باهاش پاس بشم هست.

ادم خودش و کسایی که دوستش دارند رو ازار میده که کسایی که ازش متنفرند رو تحت تاثیر قرار بده :)))))

متأسفانه ما یه جایی تسلیم شدیم و نتونستیم مدیر هتل رو ورشکست و نادم و پشیمان کنیم.

به قدری فال حافظ‌هایی که گرفتیم دقیق ان که دارم به چیزای پارانرمال اعتقاد پیدا می‌کنم.

حس من وقتی شامپوصابونای هتلو با خودم نمیبرم:
من غنی ام؛
دارم؛
به اندازه.

یه کتاب گیاهخوارانه می‌خوندم که نویسنده‌‌ی یهودیش از مادربزرگش تعریف می‌کرد که تو دوران جنگ از دست نازی‌ها کشور به کشور فرار کرده و گرسنگی زیادی کشیده و گاهی روزها و هفته ها مجبور می‌شده چیزی نخوره یا به چیزای اندک و آشغالی اکتفا کنه... مادربزرگ بعد از تعریف کردن یه دوره وحشتناک گرسنگی گفته بود: و اون موقع یه کشاورز برام یه بشقاب گوشت آورد! نویسنده جواب داده بود که: وای پس زندگی‌تون رو نجات داد! و مادربزرگ گفته بود نه من گوشت رو نخوردم. و به چرای نویسنده پاسخ داده بود که: اون گوشت گوشت خوک بود. (در یهودیت هم حرام هست گوشت خوک.) نویسنده گفته بود آخه حتی برای نجات جونت؟ و مادربزرگ گفته بود:
اگه چیزی برات مهم نباشه، چیزی برای نجات دادن نداری.
و این تأثیرگذارترین بخش کتاب بود برام.

اشتباهی توییترو باز کردم و به خودم که اومدم ربع ساعت داشتم تیکه‌های مردم به همدیگه رو می‌خوندم! اولاً مردم چقدر جنگی شدن ؟ و ثانیاً اپ رو پاک کردم که دیگه اشتباهی باز نکنم. :/

می‌دونید چیه. آدم از یه جایی به پزشکی عادت می‌کنه. تا اعترافات دردناک دیگر بدرود.

وضعیت موسیقی اصیل ایرانی