شرمگین از بودن، ای سایه‌های چروکیده
ترس‌زده، پشت‌خمیده، به دیوار چسبیده؛
هیچ‌کس برشما درودی نمی‌فرستد سرنوشت‌های غریبِ بربادرفته!
تکه پاره‌های بشریتِ در ابدیت به‌ثمر رسیده!

ولی من شما را از دور مهربانانه می‌پایم
چشم‌نگران، دلواپس پاهای مرددتان
انگار پدرتان باشم، چه حادثه‌ی اعجاب‌آمیزی!

من شاهد شکفتگی شهوات ناآزموده‌تان هستم؛
چه ظلمانی، چه روشن، روزهای گمشده‌تان را می‌زیم؛
روحم از تمام فضایلتان می‌درخشد!

شارل بودلر/ نقاشی ویلیام بلیک
@out_of_harmony

چشم‌های پرسشگر تو غمگین‌اند. آن‌ها می‌خواهند قصد مرا بدانند،
همان‌طور که ماه عمق دریا را می‌پیماید.
زندگی‌ام را، سراسر، پیش چشم‌های تو عریان کرده‌ام،
بی آن‌که چیزی را پنهان کرده یا پیش خود نگه داشته باشم.
برای این است که تو مرا نمی‌شناسی.

تاگور
@out_of_harmony

من خون خویش را به دریاها بخشیدم
آه ای کشتی‌ها در خون من پیش برانید
من به ژرفاها خفته‌ام آرام!

رافائل آلبرتی
نقاشی/ ویلیام ترنر

@out_of_harmony

حتی اگر بگویم آفتاب و ماه و ستاره، این‌ها همه می‌افتند. مگر من چه خواستم؟

آلخاندرا پیسارنیک
@out_of_harmony

مرا بِرَهان
از گذشته‌ی به کمال نرسیده‌ام
که از فرا پشت به من چسبیده است و
مرگ را دشوار می‌کند.

تاگور
@out_of_harmony

اندیشه‌های غمگینم
با پرسیدن نام‌شان
مرا می‌آزارند....

تاگور
@out_of_harmony

در آنجا هرکس نزدیک‌ترین خود را می‌درد و
این آغاز دوزخ است.

دانته/ دوزخ
@out_of_harmony

نمی‌دانستم چرا می‌خواهم بگریم، اما می‌دانستم اگر کسی با من حرف بزند یا دقیق نگاهم کند یک هفته‌ی تمام خواهم گریست.

سیلویا پلات
@out_of_harmony

سیاه‌چرده‌ام و زیبا
چون سیاه‌چادر بادیه‌نشینان
ننگرید که آفتاب‌سوخته‌ام
برادرانم مرا واداشتند
که از تاکستان نگهبانی کنم
و از تاک تن خود نگهبانی نتوانستم.

عهد عتیق/غزل غزل‌های سلیمان
@out_of_harmony

دو خورشید خاموش می‌شوند، خدایا امان بده!
یکی در آسمان و دیگری در سینه‌ام
چگونه می‌توانند آرام‌ام کنند؟
هنگامی که دیوانه‌وارم سوزاندند؟
هر دو سرد می‌شوند
و دیگر چشم‌ها را نمی‌زنند!
و آن‌که گرم‌تر است،
پیش‌تر می‌میرد.

مارینا تسوه‌تایوا
@out_of_harmony