*📌یادداشتی کوتاه به مناسبت نوزدهم شهریور ماه؛ سالروز درگذشت آیت الله طالقانی*
در کودکی اش شاید کمتر کسی فکر میکرد که این پسر بچه درسخوان مدرسه ملا رضا واقع در میدان امین السلطان ، امامت نخستین نماز جمعه بعد از سرنگونی حکومت پهلوی را بر عهده بگیرد.

اولین حضور طالقانی در عرصه سیاسی در دوره رضا شاه و در جریان اعتراض به دستور کشف حجاب بود و نزدیک به چهل سال در این عرصه و در سطوح مختلف سیاسی فعالیت کردو یکی از مخالفان فعال و عیان حکومت پهلوی بود .بعد از شهریور ۱۳۲۰ و پایان دورهٔ سلطنت رضا شاه، طالقانی فعالیت‌های خود را در انجمنی بنام کانون اسلام با سرپرستی خود و با کمک مالی محمدعلی مهیاری ادامه داد. در این انجمن افرادی فرهنگی و دانشگاهی مانند مهدی بازرگان؛ از موسسان حزب نهضت آزادی ایران و نخستین دانشیار دانشگاه تهران ، یدالله سحابی ؛ یکی دیگر از موسسین نهضت آزادی ایران که بعد ها به عنوان وزیر مشاور در دولت موقت بازرگان انتخاب شد و محمد علی بامداد روزنامه نگار و نماینده مجلس شورای ملی، فعالیت می‌کردند. هدف اصلی این انجمن ارائه اسلام به مثابه دینی سازگار با نوگرایی و علم و برچیدن خرافات رایج از چهره منتسب به مذهب بود

ادامه یادداشت را در لینک زیر بخوانید👇🏻

https://telegra.ph/۱۹-شهریور--سالروز-درگذشت-آیت-الله-طالقانی-09-09

🌱 @tbzmed_anjoman
📸 Instagram:anjomaneslami_tbz.ums

تجمع اعتراضی پرستاران بیمارستان‌های دانشگاه علوم پزشکی تبریز به دلیل مشکلات عدیده صنفی

ظهر امروز چهارشنبه ۳۱ مرداد پرستاران بیمارستان‌های دانشگاه علوم پزشکی تبریز برای پیگیری مطالبات این صنف زحمتکش در مقابل ساختمان ریاست دانشگاه دست به تجمع زده و خواستار حضور رئیس دانشگاه در این تجمع بودند تا در قبال عدم توانایی مدیریت مشکلات صنفی پاسخگو باشد. در نهایت پس از حضور نیافتن ریاست دانشگاه و عدم پاسخگویی به مطالبات مطرح شده، درخواست استعفای دکتر نقی پور از ریاست دانشگاه مطرح شد. طبق خبرهای واصله، ریاست دانشگاه به محض اطلاع از تجمع، آگاهانه تصمیم به عدم حضور در میان پرستاران گرفت.

اجرای با تعویق و ناقص طرح پرداخت تعرفه‌ها، اضافه‌کاری‌های اجباری با رقم دریافتی کمتر از ساعتی ۲۰ هزار تومان و تعویق دریافتی از جمله موضوعاتی بود که پرستاران نسبت به آن اعتراض داشتند.

🌱 @tbzmed_anjoman
📸 Instagram:anjomaneslami_tbz.ums

بیانیه انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی تبریز در مورد "از سر گیری فعالیت"
به نام خداوند عدل و داد
● امروز که در هفته دوم مرداد ماه ۱۴۰۳ هستیم، بیش از ۱ سال است که انجمن اسلامی از هر گونه فعالیت منع شده و درهای بسته آن در صحن دانشگاه خودنمایی می‌کند. این درحالی است مطابق حکم و نامه رسمی هیئت نظارت دانشگاه، حدود ۶ ماه پیش فعالیت این تشکل باید از سر گرفته می‌شد. در این مدت ۶ ماهه، بارها برای گفتگو در خصوص علت عدم بازگشایی تشکل مطابق حکم ابلاغ شده، به مسئولین ذی‌ربط مراجعه شد که هیچ نتیجه روشنی در پی نداشت.

● متاسفانه این وضعیت نتیجه بی‌توجهی به ایین‌نامه‌های مربوطه است، چرا که در بدعتی عجیب، تغییر در اساس‌نامه تشکل را شرط بازگشایی آن کرده‌اند! این در حالی است که مطابق اساس‌نامه تشکل و سند بالادستی آن یعنی دستورالعمل اجرایی آیین‌نامه نظارت تشکل‌های اسلامی مصوب شورای عالی انقلاب فرهنگی در تاریخ ۱۳۸۲/۲/۲۳، تغییر اساس‌نامه این تشکل منوط به تصویب آن در جلسه رسمی شورای عمومی تشکل است، نه زمانی که حق فعالیت ندارد. علاوه بر این موضوع، جای سوال دارد که چرا این درخواست تغییر اساس نامه، زمانی مطرح می‌شود که امکانات و اتاق‌های تشکل ضبط گردیده است؟ این گروکشی لجوجانه و بچه‌گانه چه سنخیتی با آیین‌نامه های مربوطه دارد؟

● علی‌رغم نامه نگاری‌ها با مسئولین امر در خصوص این تخطی از آیین‌نامه و اعتراض به این رویه، هیچ پاسخ روشن و معقولی دریافت نشد که نشان از بوروکراسی معیوب و فشل یا بی توجهی عامدانه و مغرضانه دارد. اقداماتی چون دعوت مکرر به گفتگوهای حضوری و غیر مکتوب به جای نامه‌نگاری رسمی، تهدید و منع تشکل از ارسال نامه به هیئت نظارت دانشگاه، و ارسال پاسخ از سوی هیئت نظارت دانشگاه با امضای معاونت فرهنگی-دانشجویی که عضو این هیئت نیستند، تخلفات واضحی است که نشان می‌دهد عده‌ای آشکارا متن آیین‌نامه‌ها و دستورالعمل‌های دانشگاهی را به سخره گرفته‌اند.

● به راستی که این حد از تلاش‌ و ممارست‌ برخی مسئولین دانشگاهی و حتی وزارتی برای سیاست زدایی از دانشگاه و حذف گفتمان این تشکل، شایان تحسین است! اما باید گفت اقداماتی چون تعلیق اعضای این تشکل پیش از ابلاغ حکم منع فعالیت انجمن، تعلیق اخیر بعضی از اعضای پیشین به دلایلی چون فعالیت پیج شخصی در شبکه‌های اجتماعی و به رسمیت نشناختن اعضای باقی مانده از شورای مرکزی به بهانه‌هایی چون اتمام دوره شورا و به حد نصاب نرسیدن اعضای آن، کافی نبودند و تصمیم گرفتند به اساس‌نامه این تشکل دست درازی کنند. با وجود همه این اقدامات فراقانونی، بازهم ناکام ماندند، مثل بسیاری دیگر از موضوعات در دوران مدیریت‌شان.

● پس از درخواست‌های متعدد کتبی و شفاهی برای برگزاری جلسه هیئت نظارت بر‌تشکل‌های اسلامی، و بی‌توجهی مسئولین به وضعیت این تشکل و اختصاص ندادن حتی ۳۰ دقیقه از وقت خود برای تعیین وضعیت این تشکل ۵۰ ساله، این اطلاع رسانی جهت تنویر افکار عموم دانشجویان صورت می‌گیرد. در آخر لازم است یادآوری کنیم: پایمال کردن قانون و تفسیر به رای آن را بیش از این نمی‌توان تحمل کرد. امانتی را که نزد شما بود، تمام و کمال و بدون کاستی باید بازپس گردانید. فعالیت در چهارچوب ضوابط تعیین شده حق این تشکل می‌باشد؛ نزدیک ۶ ماه است که بنا بر مصالح شخصی و شاید هم به توصیه افراد خارج از دانشگاه، این تشکل را از حق قانونی خود محروم کرده‌اید. با شروع ترم جدید و ورود دانشجویان جدید به دانشگاه که صاحبان حقیقی این نهاد آکادمیک هستند، این تشکل با تمام امکانات و ظرفیت های خود آغاز به فعالیت دانشجویی خواهد کرد، مانند گذشته، آزاد و رها از قید و بندهای سلیقه‌ای و جناحی.

? @tbzmed_anjoman
? Instagram:anjomaneslami_tbz.ums

? دعوت از دکتر نیکزاد و بیگی برای مناظره پیرامون اهدای ماشین‌های شاسی بلند

?پیرو اعلام آمادگی دکتر بیگی برای انجام مناظره با دکتر نیکزاد پیرامون اهدای ماشین‌های شاسی بلند، انجمن اسلامی دانشجویان علوم پزشکی تبریز اقدام به درخواست مجوز از هیئت نظارت دانشگاه و دعوت از دکتر نیکزاد و بیگی برای انجام مناظره کرده است.

?اهدای ماشین‌های شاسی بلند به تعدادی از نمایندگان مجلس که نخستین بار توسط دکتر بیگی مطرح شد، در روزهای اخیر محل بحث بوده است و تعدادی از مسئولین من جمله آقای دکتر نیکزاد، این امر را تکذیب کرده‌اند.

? @tbzmed_anjoman
? Instagram: anjomaneslami_tbz.ums

*?گمان مبر که به پایان رسید کار مغان... هزار بادهٔ ناخورده در رگ تاک است*

سلام رفقا و همکلاسی‌ها
محکومیت سنگین ۸ نفر از دوستانمان به تعلیق و تبعید تنها گوشه‌ای از اضطراب‌ها و هزینه‌های ریز و درشتی است که  در مقابل ما قرار دارد. بر کسی پوشیده نیست که چرخ ماشین سرکوب در هر گردش خود قربانیان تازه می‌طلبد و زندگی‌های جدید را می‌بلعد. ۲۲ سال تعلیق برای دانشجویان علوم پزشکی در حداقلی‌ترین حالت خود به معنی معلق کردن۲۲ سال خدمات بهداشتی و درمانی به جامعه و محرومیت مضاعف است. ۲۲ سال در خانه نشاندن جوانان  و دانشجویان و نیروی کار این مردم است.
این احکام  و احکام نظیرش در دانشگاه های دیگر نشان داد که حاکمیت هنوز هم در سودای پرورش و انقیاد به شیوه خود است و نه تنها آموزش را جدی نمی‌گیرد بلکه انسان ها را از آموزش دیدن منع می‌کند.
می‌توان انسانی را از تحصیلات و آکادمی منع کرد اما از  آگاهی و دانستن چطور؟
می‌توان انسانی را از داشتن نشریه منع کرد  اما از نشر و پالایش اندیشه نیز می‌توان ممانعت کرد؟
می‌توان تشکل های دانشجویی را تعلیق کرد و فرودستان را از امکان تشکل یابی منع کرد اما همبستگی اجتماعی به تعلیق در آمدنی نیست.
ما نه عددها و شمار ترم های تعلیقیمان هستیم  و نه قربانیان ناکام تاریک خانه تاریخ!
ما انسان‌هایی هستیم با آرزوی فردایی بهتر! با آرزوی روزهایی روشن‌تر حتی برای فرزندان دکتر نقی‌پور و شیراوژن‌ها!
ما آرزوهای زنده‌ای هستیم که رویای فردایی بهتر  را در سر دارد. فردای بهتر برای کارگران، کولبران، سوختبران، زنان، اقوام و در کل جامعه ای که زیر فشار اقتصادی و سرکوب سیاسی عزتش نشانه رفته است.
ما برای رویای ساده خرید یک دوچرخه دست دوم که آرزوی کودک حاشیه نشین تبریزیست تلاش کردیم.
رفقا و همکلاسی‌ها
به آقایان بگویید که چند صباحی شما باشید و حیات دانشگاه، شما و در و دیوار کلاسش! شما بمانید و دیوارها و بدانید که دیوارها نیز صدای ما را در خاطره دارند. شما بمانید و سکوت سرد زمستانی تبریز و ما با خودمان دانشگاه را خواهیم برد که کل عالم جایگاه انسان و مداخله اوست. و هجرت و سفر سرنوشت انسانی است که به صورت پیشین، روندگی مستمر را برگزیده است.
اگر راهتان به قبرستان امامیه تبریز افتاد به صمد آموزگار و دوست بچه ها بگویید که مقصد همین جاری شدن بود و همین رفتن و اتصال به دریا!
رفقا و هم کلاسی‌ها
شماتت‌ها آغاز شده است. به ما می‌گویند اگر سکوت می‌کردید اینگونه نمی‌شد. اگر ادامه نمی‌دادید اینگونه نمی‌شد. آری مشخص است اگر هیچ کس کاری نمی‌کرد اصلا اتفاقی نمی‌افتاد و اگر همه در کاری مشارکت و همراهی داشتند شاید به مسیر دیگری می‌رفتیم.
رفقا و همکلاسی‌ها
ما فهمیدیم که در راه همبستگی با رنج دیدگان و زحمتکشان انسان لاجرم دچار رنج و مهنت می شود. ما نمی‌توانیم از همبستگی با دیگری صحبت کنیم بی آنکه دری به رنج ها و دردهای او نگشوده باشیم.
مگر بدون پرداخت این بها همبستگی حقیقی می‌تواند معنادار باشد؟
چگونه میتوان با رنج‌های شهروند بدون شناسنامه بلوچ و هزینه‌هایی که می‌پردازد همراه بود؟
ما که نامی و نشانی داریم چگونه می توانیم چشم بر این فضاها و حقایق جامعه ببندیم و متکبرانه و از دور فقط اعلام همبستگی کنیم.
رفقا و همکلاسی‌ها
ما هم مانند خیلی‌های دیگر دانشجویان چند درصد برتر کنکور بودیم و موقعیتی فرادست نسبت به آنان که حتی امکان تحصیل هم نداشتند در دست داشتیم. ما توان این را داشتیم که مسیر زندگی شخصی خود را به گونه ای دیگر رقم  بزنیم .اما فهمیدیم که سعادت ما به دیگرانی در جامعه گره خورده است که لذت همنشینی با آنها از سال‌ها سر کردن در مراکز اداری و دانشگاهی لذت بخش‌تر است. هر چند شاید این کامیابی برای برخی معنادار نباشد.
رفقا و دوستان ما عهدی داشتیم برای ساختن فردایی بهتر و جامعه‌ای سالم که با هیچ حکمی به تعلیق نمی‌آید. عهد ما مجوز ذاتی انسان برای زیستن و فعالیت در عرصه هستی است.

‏
? @tbzmed_anjoman
? Instagram: raddi_call