نیاز دارم یکی باهام هم فکری کنه سرش

خدافظ

تصمیم گرفتم مجدد چنل بزنم

می‌بینم آن کسی را که در آینه به من نگاه می‌کند، این من نیستم. موجودی‌ست که سایه‌ی مرا بر تن کرده. شیطانِ کوچکی که از عشقِ من به او تغذیه می‌کند. از لب‌هایم کام می‌گیرد و گردن می‌کشد تا برآمدگیِ گونه‌اش، جایی قرار بگیرد که حالت چشم‌هایش را تفسیر کند.
مرگِ مخوفی که در آینه به من نگاه می‌کند، وحشت‌انگیز‌ترین چیزی‌ست که تا بحال دیده‌ام. سردرگمیِ محض و معصومی که زیر درد خزیده و دارد آرام‌آرام از زیر شیارهای مغزِ پیچاپیچ، نشت می‌کند. پر ترس و وهم‌آلود به‌ هم خیره می‌شویم. علاوه بر مرگ، جاودانگیِ متعفنی در بازتابِ من‌ می‌درخشد. من خواهم مُرد، اما تصویر توی آینه‌ام نه.
من در نهایت بی‌قراری و دلتنگی خواهم مُرد و آینه‌ای که وقت مرگ مقابلم ایستاده، روحم را خواهد دزدید. این تکرارِ اتفاقی‌ست که هرروز با شدت بیشتری می‌افتد. هربار که به آینه نگاه می‌کنم.

دلم خیلی براتون تنگ شده
دوست داشتم که می‌تونستیم حرف بزنیم ولی دیگه بیشتر از این وقتتون رو نمی‌گیرم
«چنل تارا رو داشته باشید و پست زیباش رو هم دوست داشته باشید»
-انرژی دادن بهش رو هم فراموش نکنید
دوستون دارم، مراقب خودتون باشید???

یه عده از دوستان جوری در مقابل چیزی که واضحه مقاومت به خرج میدن آدم فر می‌خوره

هنوز یه دختر بچه‌ی احمق درون من نشسته و داره تمام تلاشش رو می‌کنه که خودش رو امیدوار نگه داره به دروغ بودن تمام اینا، به خواب بودن و غیر واقعی بودنشون :)

بمیرم برای تک تکتون برای تک تکمون که عزیزمونو از دست دادیم

«شب هست
پاییز هست
هیچ‌کس هم نیست باهاش حرف بزنم»
توی مواقعی شبیه به این همیشه می‌زنه به سرم که چنل بزنم دوباره
ولی خداروشکر صبح که میشه همه‌چیز به حالت عادی خودش برمی‌گرده