🔺آیا شده بعد از خواندن کتابی، نویسنده‌اش تا مدتها همچنان در گوش‌ات نجوا کند؟
📚کاغذ و کلمه
برنامه‌ای برای ۲۴ آبان، روز کتاب‌خوانی

✳️ تهیه کننده و گوینده: زینب بیات
🎤 گزارشگر: نصیر مجاب
🎼 صداها و آواها: طیبه صفری، بصیراحمدحسین‌زاده، زهرا حسن‌زاده، محمدکاظم کاظمی، فاطمه محمدی، مرتضی شاهترابی، حسن حسین‌زاده و حمیدرضا محمدی.

#کتاب
#کتاب‌خوانی
@zaynabbayat

ای زندگی .....
تو با وفایت،ترحم کن
برمن....
امروز
زبانِ خلق عالم حاکم است
چنانکه عالمان گویند
اگر از پیش روی خلق عالم
رَد شوی
با تیغ عدل اش
زار و نزارت میکنند
ولی اما
اگر از پشت آدم حاکم عالم
رَد شوی
با نیش هایش
نیش و نارت میکنند
این است حالو هوای
دخت پنجشیر و بدخشان ،بامیان
پس تو را
ای زندگانی ....
عذرِ من را از سکوتم
ز امروز و پریروز
هم پذیرا باش

نجیبه نایاب
https://t.me/asra_678

🍁 من آرزوی رفته‌به‌گورم

✍🏻 سیده تکتم حسینی:

جز مرگ ناگزیر گریزی نیست، راهی نمانده است رسیدن را
عادت نمی‌کند دل تنهایم، هر روز نیش و طعنه شنیدن را

دنیا ندید و از بغلم رد شد، از من گذشت هرکه مردد شد
هرگز نمی‌شود که به خود آورد، چشمان مبتلا به ندیدن را

دنیا که داغ بر جگرم انداخت، آتش به جان بال و پرم انداخت
تا اینکه آخرش‌ به سرم انداخت، از روی پشت بام پریدن را

در این جهان تیره که نامرد است، هر روز روز تازه‌ای از درد است
تا اینکه انتخاب کنی یک روز از درد و رنج دست‌کشیدن را

مانند برگ زرد خزان دیده، از قید و بند شاخه جدا گشتم
تا حس کنم میانهٔ موهایم، لمس رهای باد وزیدن را

من جادهٔ بدون عبورم، آه، من تکه‌های سنگ صبورم، آه
من آرزوی رفته‌به‌گورم، آه، قلبم زده است قید تپیدن را

©️ از: کانال سیده تکتم حسینی (۱۴۰۳/۸/۱۸)

#️⃣ #شعر

سعدی، غزل ۱۵

برخیز تا یک سو نهیم این دلق ازرق فام را
بر باد قلاشی دهیم این شرک تقوا نام را

اجرا: محسن لیله‌کوهی

#غزل_شماره_۱۵

سعدی
غزل ۱۵

برخیز تا یک سو نهیم این دلق ازرق فام را
بر باد قلاشی دهیم این شرک تقوا نام را

هر ساعت از نو قبله‌ای با بت پرستی می‌رود
توحید بر ما عرضه کن تا بشکنیم اصنام را

می با جوانان خوردنم باری تمنا می‌کند
تا کودکان در پی فتند این پیر دردآشام را

از مایه بیچارگی قطمیر مردم می‌شود
ماخولیای مهتری سگ می‌کند بلعام را

زین تنگنای خلوتم خاطر به صحرا می‌کشد
کز بوستان باد سحر خوش می‌دهد پیغام را

غافل مباش ار عاقلی دریاب اگر صاحب دلی
باشد که نتوان یافتن دیگر چنین ایام را

جایی که سرو بوستان با پای چوبین می‌چمد
ما نیز در رقص آوریم آن سرو سیم اندام را

دلبندم آن پیمان گسل منظور چشم آرام دل
نی نی دلارامش مخوان کز دل ببرد آرام را

دنیا و دین و صبر و عقل از من برفت اندر غمش
جایی که سلطان خیمه زد غوغا نماند عام را

باران اشکم می‌رود وز ابرم آتش می‌جهد
با پختگان گوی این سخن سوزش نباشد خام را

سعدی ملامت نشنود ور جان در این سر می‌رود
صوفی گران جانی ببر ساقی بیاور جام را

#دیوان_غزلیات_سعدی