وقت تلف کردن مورد علاقم، شنیدن پادکست کاتبکه‌‌. یه مشت خوره فوتبال راجع به بازی‌هایی حرف میزنن که من حتی یه دونه‌شون رو هم ندیدم ولی سعی میکنم بفهمم‌ چی میگن.
به طور مثال من الان همه جوره طرفدار میلان حساب میشم، به جز اینکه تا اینجای فصل نهایتا ۴۵ دقیقه از بازی‌هاشون رو دیده باشم :)
خوبیش اینه که آدمای‌ دوزاری نیستن و نیازی نیست به خاطر عقاید سیاسی‌شون کنسل بکنمشون.

یادم باشه بعدا راجع به زندونی کردن خودم و حس مسخره‌ایی که نسبت بهش دارم حرف بزنم.

قانون مورفی اینم شامل میشه که وقتی عجله داری، ترافیک از همیشه بیشتره؟

معین فرستاد

این‌ روزا از صبح تا شب، هر موقع تلگرام رو باز میکنم کله یه بنده خدایی رو می‌بینم که ویدئو مسیج داده.
قشنگ یه طوریه که انگار سر کلاس ویتنام‌ شناسی نشستیم. تا الان از معماری شهریشون گرفته تا ورزش‌های متداول تو مدارس رو استاد تورج به خوبی تدریس کردن.
امیدوارم تو سیلابس‌، فرهنگ غذایی و عقاید سیاسی ویتنامی‌ها رو هم داشته باشیم.

آقای دندونپزشک اولش دوتا بی‌حسی اشتباهی‌ زد سمت راست، بعدشم‌ یکی چپ!
هیچی دیگه الان کل فک پایینم قفل شده و بدتر ازون مثل جوکر دارم میخندم. ?

اگه غذاها شخصیت انسانی داشتن،
سوپ شیر اون مادربزرگم میشد که منو unconditionally دوست داره.
گرم، لطیف و روشن، یه کم شیرین، یه کم نمکی.
اصلا کاش همه زندگیم سوپ شیر بود.

به پیشنهاد حاج علی persian lessons رو دارم می‌بینم و عجب فیلمیه لعنتی! جالبه که این ژانر یهودی‌ها تو کمپ‌ نازی چقدر داستان‌های خفن زیاد داره. انگار نشستن قصه تک‌تک زندانی‌ها رو شنیدن و ازش عصاره درد و رنج بشری گرفتن.

دیشب هم با خودش نشستیم limbo رو دیدیم و اونم فیلم جالبی بود. داستان کم‌اتفاق و آرومی داشت و فقط قرار بود مهاجرها رو نشون بده.‌ یه نوازنده سوری که به جای لندن، سر از یه کمپ خیلی کوچولو تو یه جزیره اسکاتلندی درمیاره و با چند نفر دیگه همخونه میشه....

#سنگر_فیلم

این باورم به اینکه بزرگسالی و آینده تا یه حدی روشنه، تنها دلیلیه‌ که خودم رو با افسردگی diagnose نمیکنم.
حس میکنم بزرگترین فرق علی الان با علی قدیمی همینه که سمج و امیدوارم. آدم قبلی که بودم، خیلی زود جا میزد و همینم باعث می‌شد زندگی به نظرش پر از تیرگی باشه‌.
#از_احساساتم