قدرت حکومت‌های تمامیت‌خواه در ذهن مردمه، یعنی ذهنیت‌ آدم‌های اون جامعه توسط حکومت القا شده و شکل گرفته. این قدرت خیالی رو چه مواردی شکل داده؟ ترس، امیدواهی، و فریب. این حکومت‌ها تا جایی کاملا مسلط به شرایط هستند که اون سه گزینه کار کنند. مهم‌ترین چیزی که هدف…

موضوع کارگران معدن هم مثل فجایع قبلی، دوباره «گزینهٔ تعجب» رو از جیب بعضی‌ها بیرون کشید. تعجب از اینکه چرا تو چنین وضعیتی همچنان مجبور به کار بودند؟ چرا حقوقشون انقدر کم بود؟ این «تعجب کردن» برای یک کشور نرمال با شرایط نرماله. اما اینجا هنوز کسانی رو داریم که با دیدن، تجربه کردن و زیستن در چنین محیطی، باز هم از شرایط تعجب میکنند. در مقابل عده‌ای رو داریم که هر فلاکت جدیدی پیش بیاد، فقط یک جمله برای گفتن دارند: «چه توقعی داشتی؟ اینجا ایرانه دیگه» این جمله چیزی بیشتر از پذیرفتنِ شرایطه. چیزی بیشتر از عادی شدنِ فلاکته. این یعنی بی‌حس شدن نسبت به همه‌چی. و شما این بی‌حسی رو در این جامعه دارید می‌بینید. وقتی این دو رفتار رو کنار هم بذارید، شاهد یک تناقض بزرگ هستید.

اینجا زندگی رو ناچیز کرده‌اند. و جایی که زندگی ناچیز شده، گفتن این حرف که زندگی ارزش جنگیدن داره، یک فحش حساب میشه. و گفتن این حرف که طرف مُرد راحت شد، یک راه فرار و تسکین. اینجا آدم‌ها رو تبدیل به عدد کرده‌اند. و آدمیزاد تبدیل به بازی اعداد شده. چند میلیون زیر خط فقر هستند. چند هزار در تصادفات مرده‌اند. چند کارگر در فلان جا تلف شده‌اند. این حکومت، مرگ رو کادوپیچ کرده و زندگی رو بی‌معنی. ما عدد نیستیم. زندگیمون بی‌اهمیت نیست. هرکدوم از ما هویت خودش رو داره.

اونجا که یک نفر فقط به دلیل تصادف میمیره، با جایی که یک نفر فقط بخاطر ماشینی که سوار شده در تصادف میمیره، خیلی تفاوت داره. در دومی مرگ کادوپیچ شده و زندگی ناچیز.

ویدئوهایی که اکنون از حمله به مردم اسرائیل به صورت گسترده در دنیا پخش میشود، یک نکته دارد، تصاویر کاملا برای روایت رسانه‌‌‌ای مناسب است. به مردم بیگناه حمله شده، زن‌ها به اسارت گرفته میشوند. و این‌‌ها در جهت مثبت برای اسرائیل است. و به احتمال بسیار بالا در…

زمانی که قیمت بسته‌های اینترنت رو در یک شب چندین برابر کردند، به حرف‌های مردم دقت کردم، حرف اکثریت این بود که باید اپراتورها رو تحریم کنیم. نه شارژ بگیریم نه قبض پرداخت کنیم نه بسته بخریم و نه مکالمه داشته باشیم تا به خاک سیاه بشینن. و همون آدم‌ها جواب خودشون رو اینطوری میدادند: اینا از خداشونه ما اینترنت نداشته باشیم. زمانی که مسمومیت در مدارس دخترانه شروع شده بود، مردم میگفتند باید بچه‌ها رو نفرستیم مدرسه تا آسیبی بهشون نرسه، و همون مردم چنین جوابی به خودشون میدادند: اینا از خداشونه دخترها مدرسه نرن و بیسواد بمونن.

این از کجا میاد؟ از اونجا که کوچکترین حق انسانی رو هم از مردم گرفتی و جامعه‌ای تسلیم شده ساختی با ذهنیتی که هیچ راه فراری برای خودش نمی‌بینه. و قدرت تو(حکومت) دقیقا همین‌جاست. کاری با این جامعه کردی که همه‌چیز رو بی‌فایده میدونند، کاری کردی که هر طرف رو نگاه کنند سایهٔ سنگین تو حس میشه. هر مسیری رو انتخاب کنند باز حس میکنند به نفع تو خواهد بود. این همون حکومت کردن بر ذهن آدم‌هاست.

و جامعه نه تنها به تحریم اپراتورها نرسید، بلکه عده‌ای هجوم بردند و تا فرصت بود بسته‌های اینترنتی رو با قیمت قبلی خریدند و اپراتورها، هم فروش بیشتری داشتند هم به راحتی قیمت‌های جدید رو اعمال کردند، هم هنگام خرید بسته‌ها مالیات زیادی روی بسته‌ها کشیده شده بود. در آخر، به دلیل قیمت‌های بسیار بالا، که به کاهش قدرت خرید مردم میرسه، اینترنت از سبد مصرف خانوار در بخشی از جامعه یا کاملا حذف شد یا به شدت کم‌تر از قبل شد. و این میتونه بهترین و واضح‌ترین پاسخ به مردمی باشه که بدونند با حکومتی طرف هستند که هم جیبشون رو زد، هم مالیات بیشتری گرفت، هم با ذهنت بازی کرد، هم بخشی از جامعه رو از داشتن اینترنت محروم کرد تا سانسور رو با قدرت بیشتری ادامه بده.

-

قبلا لیست کنترل ذهن رو دیده‌اید، گزینهٔ ۷ یعنی «نبود تمرکز» رو باید بیشتر بررسی کنیم تا بدونیم چطور از این طریق دست به سانسور جریان اطلاعات می‌زنند.

«حجم بالای مطالب به عدم توانایی ذهن، عدم توانایی ذهن به نبود تمرکز، و نبود تمرکز به سانسور اطلاعات خواهد رسید»

این یعنی چی؟
در دنیای امروز روزانه هزاران مطلب در شبکه‌های اجتماعی و سایت‌ها تولید میشه که ۹۸ درصد از اون‌ها زباله‌ست. زمانی که ذهن شما در برابر چنین حجمی از اطلاعات قرار میگیره مثل اینه که ذهن شما ۸ گیگ حافظه داره و این ۸ گیگ با اطلاعاتِ زباله پُر شده، این روند باعث عدم توانایی ذهن شما خواهد شد. در همین حال شما دچار نبود تمرکز شده‌اید، وقتی دچار نبود تمرکز بشید، یعنی دقت شما کاهش پیدا کرده، تقریبا روی هیچ چیزی اون دقتی که باید داشته باشید، ندارید.(این حتی در روند و کیفیت زندگی شما به شدت تأثیر منفی داره) به طور مثال وارد یک شبکهٔ اجتماعی شدید و قراره کاری رو انجام بدید، مطالب مختلفی جلوی چشم شما قرار میگیره، تا به خودتون بیاید می‌بینید ۲ ساعت گذشته و به چیزی مشغول بودید که قصدی برای انجامش نداشتید. بعد از نبود تمرکز به سانسور می‌رسیم، حالا اون مواردی که واقعا باید دیده میشد، شنیده میشد، یاد گرفته میشد، یاد داده میشد، بین تمام اون زباله‌ها گم شده.

این ترتیبِ سانسور جریان اطلاعات مهم، در دنیای امروز است. حکومت‌ها با تشدید تولید اطلاعات زباله و مطالب مختلف و جهت‌دهی، روند سانسور رو به سرانجام خواهند رساند.

مطالب زیر رو برای درک بهتر باید بخونید:
?نبود تمرکز و جهت‌دهی
?ذهن‌های زباله‌پرور

قدرت حکومت‌های تمامیت‌خواه در ذهن مردمه، یعنی ذهنیت‌ آدم‌های اون جامعه توسط حکومت القا شده و شکل گرفته. این قدرت خیالی رو چه مواردی شکل داده؟ ترس، امیدواهی، و فریب. این حکومت‌ها تا جایی کاملا مسلط به شرایط هستند که اون سه گزینه کار کنند. مهم‌ترین چیزی که هدف گرفته شده، «باور» آدم‌هاست. این باور، باید در یک محدودهٔ خاص تحت کنترل باقی بمونه.

اساس اول فریب در جنگ‌روانی:
مهم نیست که چیزی پذیرفته میشه یا نه، مهم اینه بشه القا کرد تا امکان پذیرفتنش همچنان باشه.
یعنی چی؟
یعنی مهم نیست اینا میدونند اکثریت هستند، باید القا کرد اکثریت نیستند. مهم نیست میدونند درصد مشارکت در سیرک انتخابات دروغه، باید القا کرد دروغ نیست. مهم نیست میدونند سیرک انتخابات اهمیت نداره، باید القا کرد که اهمیت داره. در هر مورد ریز و دُرشت این القا کردن باعث میشه هرگز شفافیتی پیرامون یک موضوع شکل نگیره. این همون تحت کنترل نگه داشتنِ «باور آدم‌هاست». زمانی که چیزی برای شما کاملا روشن و شفاف نیست، «پس باور محکمی هم در شما شکل نخواهد گرفت». این خصوصیت دستگاه فریب این نوع حکومت‌هاست، با همین زنده هستند و به بقا ادامه می‌دهند، پایه و اساس تفرقه‌ها و تردیدها، از همین‌جا شکل میگیره.

حتی اگر فردا ۱۰ میلیون نفر در خیابان علیه حکومت ببینی، تا بتونه بهت القا کنه که اون ۱۰ میلیون نبود، اون اهمیت نداشت، اون نتیجه‌ای نداشت، باز هم برنده اون حکومته. چون داره بر ذهن تو حکومت میکنه، و تا بتونه به ذهن تو حکومت کنه چیزی برات واضح نیست و دنبال تأیید یا عدم تأییدش خواهی بود.

در حالی که دنبال اینن با چه روشی با قیمت بنزین بازی کنند، چه زمانی بازی کنند، چه نوع فریبی بهتر کار میکنه. چطور پرش‌های بعدی دلار رو به سرانجام برسونند، یا بتونند کمی سرعتش رو کنترل کنند. اگه ترامپ بیاد بساط فروش نفت رو جمع کرد، چه خاکی به سرشون بریزند. مالیات بیشتری بگیرند؟ ۵۰ درصد دیگه روش بذارند؟ طرح‌های جدید مالیاتی اجرا کنند؟ چند صفر از پول ملی کم کنند؟ با یارانه‌ها بازی کنند؟ ممنوعیت خرید و فروش جدیدی اجرا کنند؟ ممنوعیت‌ در موضوعات دیگر؟ درهای بعضی چیزها رو کامل ببندند؟ درهای بعضی چیزها رو نیمه‌باز بذارند؟ یا مجبور بشن بعضی درها رو باز و بسته کنند؟ دوباره به بحران‌های ساختگی رو بیارن و هیجان بیشتری به جامعه تزریق کنند؟ صف‌های بزرگ‌تری برای خرید کالای ضروری راه بندازند؟ جیب تو رو بیشتر بزنن به اسم من؟ جیب من رو بیشتر بزنن به اسم تو؟ طرح جدید مسکن ارائه کنند؟ زمین وسط بیابان بهت تقدیم می‌کنند خودت برو بساز؟ ازت زمین وسط شهر می‌گیرند و هرطور صلاح بدونند خودشون می‌سازند؟ طرحی برای نشاط خانواده؟ هر خانواده ۲ تا ماکارونی بیشتر؟ طرح فرزندآوری مساوی با کاهش قیمت قبض برق و گاز؟ طرح درآمد بیشتر، مساوی با افزایش قیمت قبض برق و گاز؟ طرح پرش اقتصادی؟ از روی زندگی من بپرند روی زندگی تو؟ یا هردو سقوط آزاد رو تجربه کنیم؟ طرح هر ایرانی یک شامپوی رایگان؟ طرح هر ایرانی یک خودرو؟ بشتابید تا صاحب خودرو شوید؟ طرح بنزین بدون خودرو؟ بشتابید خودروهای خود را بفروشید؟ طرح ازدواج، هر ایرانی یک سهم ازدواج؟ شما ازدواج کنید ما یخچالش را می‌دهیم، پُر کردن یخچال با خودتان؟ دو برابر پولِ یخچال را هم خواهیم گرفت؟ کاهش تورم در سخنرانی‌ها و افزایش تورم در کف جامعه؟ ناله کردن و گفتن اینکه عده‌ای نگذاشتن ما کار کنیم؟ فریاد زدن و گفتن اینکه ما آمده بودیم همه‌چیز را بهتر کنیم و آمریکا نذاشت؟ ما خوبیم، روسیه خوبه، چین خوبه، آمریکا بده؟ ما خوبیم، روسیه یکم بی‌تربیت شده، چین داره بی‌معرفت میشه، آمریکا هیولاست؟ یا نیاز باشه آمریکا رو هم میشه تحمل کرد؟

وسط این مسیر، وسط این باغ‌وحش، وسط این بحران‌ها، وسط امنیتی‌ترین شرایط جامعه، یک ماه از سیرک انتخابات حرف زده شد؟ یک ماه؟ سیرک انتخابات؟ انتخاب؟! رئیس‌جمهور؟! دولت؟!